UNFAITHFUL ::: EP.49

วันต่อมา...

@ DARK SHADOW CASTLE

“ทำไมทำหน้างั้น?”

เฮียโยหันมาถามฉันที่นั่งนิ่งๆ อย่างใช้ความคิด เพราะวันนี้เป็นวันพิพากษาเฮียคิระที่สร้างเรื่องไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน อีกอย่าง..ฉันเพิ่งจะถามที่มาที่ไปของการทำสงครามขนาดย่อมครั้งนี้จากปากเฮียโยตอนมาที่นี่ ก็ได้ความว่าเฮียคิระกับเฮียเตไม่ค่อยจะถูกกันมาตั้งนานแล้วแค่เพิ่งจะมาฉะกันจริงจังก็คราวนี้

“เฮียว่าเฮียคิระ...”

“เฮียอีกละ -.- ทำไมต้องไปนับญาติกับมัน”

ฉันยังไม่ทันพูดอะไร เฮียโยก็ออกอาการไม่พอใจขึ้นมาซะก่อน ที่จริงก่อนหน้านี้เฮียโยก็ออกอาการหงุดหงิดมากที่ฉันเอาแต่ถามถึงเฮียคิระไม่หยุด

“อะไร เฮียต้องขอบคุณเค้ารึเปล่า เฮียคิระเป็นคนพาโรสไปหาหมอถึงรู้ว่าท้อง” ฉันพูดออกไปแล้วเฮียโยก็หันมามองด้วยสีหน้าแปลกใจ

“มันรู้ก่อนใคร?”

“ใช่ รู้พร้อมโรส แล้วรู้ก่อนพ่อของลูกเลยไง ชัดมั้ย?!”

ฉันส่งเสียงประชดประชันและทำหน้าตากวนประสาทแบบที่เขาชอบทำออกไป แล้วเฮียก็ขยับเข้ามาใกล้

พรึ่บ! หวืดดด

“ถอยไปไกลๆ ไม่ต้องมาง้อ”

เฮียโยเอื้อมแขนมาทำท่าจะโอบ แต่ฉันขยับตัวหนีแล้วยักคิ้วท้าทายแต่เขาก็ยิ่งทำหน้าตาได้ใจ

“ป่าวง้อสักหน่อย แค่จะบอกว่าอย่างอแง เดี๋ยวจะโดนชุดใหญ่”

เหอะ! ได้ฟังแบบนั้นฉันก็ยิ่งขยับตัวถอยหนีแบบไม่รีรออะไร อีกละ ไอ้ชุดใหญ่ที่ว่าก็ไม่พ้นเรื่องอย่างว่าไง -_- เมื่อวานพออ่านสมุดบันทึกเสร็จเราก็เก็บกระเป๋าบินมาที่นี่พร้อมกับ Nightshade และ Nightshade’s Lady คนอื่นๆ และพอมาถึงเฮียโยก็จัดการเปลี่ยนบรรยากาศโดยอ้างมุกเดิมๆ ว่าอยากเข้าไปคุยกับลูก เล่นเอาฉันจุกจนถึงตอนนี้เลยเหอะ แล้วไม่นานคนอื่นก็ทยอยเดินเข้ามาในห้องนี้ที่เรานั่งอยู่ก่อน

ผลัวะ!

แล้วยังไม่ทันจะทิ้งตัวลงนั่ง รุ่นพี่รันเวย์ก็ใช้ฝ่ามือของเขาตบเข้าที่หัวเฮียเตอย่างจัง แล้วยังบ่นๆ ออกมาจนคนรอบข้างหลุดยิ้มกันขำๆ

“ไวนัก! ไม่ต้องเสือกคลอดก่อนล่ะ”

...หืม? อ๋อๆ คงหมายถึงเรื่องที่เจ๊โมท้องสินะ

“หึ..ก็ไม่แน่”

แล้วเฮียเตก็ตอบกลับมาแบบลอยหน้าลอยตาขัดกับลุคนิ่งๆ นั้นจนรุ่นพี่รันเวย์ยิ่งหงุดหงิดหนักลุกมาตบหัวเฮียพาย เฮียเลย์ และเฮียโยที่นั่งอยู่แบบเรียงตัว

ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!

“ไอ้พวกเวร!”

อ่าฮะ..ท่าทางจะป็นคนเกรี้ยวกราดแฮะเขาเนี่ย -.- รุ่นพี่บ่นออกมาแบบหงุดหงิดเอาเรื่อง แต่ก็ดูเฮียเตจะชอบอกชอบใจกับท่าทางของเขาซะจริง แล้วยังทำท่ายียวนออกมาไม่หยุด

“เห็นแก่เพื่อนเหอะ ให้ลูกกูเป็นพี่”

แค่นั้นแหละ รุ่นพี่รันเวย์ก็ชี้หน้าเฮียเตแล้วโพล่งออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างขำกันลั่น

“ลัดคิวกูตบหัวทิ่มอ่ะ บอกไว้ก่อน!”

“ฮ่ะๆ กูเชื่อเลยไอ้ห่า มึงแม่งงอแงสัส” เฮียเลย์พูดไปขำไป เฮียพายเองก็พยักหน้าเห็นด้วย เรียกว่าคล้อยตามกันไปหมด

“เฮียเวย์มึงอย่าชะล่าใจ ระวังไอ้ห่านี่ให้ดี น้องปิ๊กกีต้าร์ Limited Edition อ่ะ โห่~”

แล้วระหว่างที่คนอื่นๆ กำลังหลุดขำกันอย่างเข้าขา เฮียโยที่นั่งอยู่ข้างฉันก็เอ่ยปากแซวและชี้ไปที่เฮียเลย์ ก่อนจะโดนเฮียเลย์ตะคอกกลับมา

“ไม่เสือก!”

ฮ่ะๆ เออนะ..เอาเข้าไป แต่ถ้าให้เดาน้องปิ๊กกีต้าร์ที่ว่าต้องเป็นรุ่นพี่เฟรย่าแหงๆ เลยอ่ะ

“ปิ๊กกีต้าร์?! โหยเลย์..นั่นชาติกว่าละมั้ง~”

ดูเหมือนคำพูดของเฮียโยจะได้รับความสนใจจากเจ๊นิลอยู่พอสมควรจนเข้ามาร่วมวงด้วยเลยล่ะ แล้วเฮียเลย์ก็รีบส่งซิกส์ไปให้เจ๊แบบลุกลี้ลุกลนมากเว่อร์ซะด้วย

“เฮ้ยนิล ชู่ววว”

“ฮ่ะๆ”

“ซุ่มอย่างนาน”

เฮียโยส่ายหัวพูดลอยๆ ออกไป แล้วเอนหลังมาพิงพนักพิงโซฟาที่ฉันเองก็นั่งพิงอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่เขาจะเอื้อมแขนมาโอบไหล่ฉันด้วยท่าทางสบายๆ แต่ฉันหมั่นไส้เลยขยับตัวหนี

“รำคาญหรอโรส มาๆ มานั่งกับเฮียนี่”

ฟุ้บ! ฟุ้บ!

แล้วเฮียเลย์ที่เห็นเหตุการณ์ก็เอามือตบโซฟาที่ว่างข้างเขาเรียกฉันเข้าไปนั่งใกล้ๆแทน แถมยังส่งสายตายียวนมาให้เฮียโยที่ลอยหน้าลอยตาพูดออกมาแบบโคตรมั่นใจ

“หึ..เดินไหวก็ไป”

พรึ่บบบ!

เพราะเห็นเขาดูมั่นใจ ฉันเลยตัดสินใจลุกขึ้นแกล้งเฮียไปซะเลย แล้วเฮียเลย์ที่น่าจะรู้ทันก็รีบลุกมาประคองฉัน แต่ก็ไม่วายหันไปทำหน้าตาได้ใจจนเฮียโยเริ่มฟึดฟัด

“โอ๊ะๆ มา.. เฮียช่วยประคองนะครับ มั่นหน้าสัส!”

“ปล่อยเมียกู!”

พรึ่บบบ!

“ให้ทานไม่นับเป็นผัว!”

พอเห็นเฮียโยทำท่าจะลุกตามมาฉันก็ลอยหน้าลอยตาพูดใส่เขาแถมยังยักคิ้วท้าทายแบบโคตรสะใจ แล้วเฮียเตที่ฟังอยู่ก็ปรบมือออกมาแบบรู้เลยว่าทีมใคร

แปะๆๆ

“ใจน้องแม่งได้” เฮียเตพูดจบ รุ่นพี่รันเวย์ก็พูดต่อขึ้นมาด้วยสีหน้าสะใจ

“ไม่เหมือนควาย...แถวนี้” แล้วทั้งเฮียพายและเฮียเลย์ก็พร้อมใจกันประสานเสียงออกมาจนฉันหลุดขำออกไป

“มออออ~”

“ฮ่ะๆ”

“ไอ้สัสพาย!” พอไม่มีใครเข้าข้าง เฮียโยก็ไปลงที่เฮียพายซะงั้น เฮียพายก็ตอบกลับเขานะ เหอะๆ แต่ไอ้ท่าทางแบบนี้ของเฮียนี่มัน…

“ครับพี่โยครับ”

“อย่าให้มันมากไป!”

เฮียโยพูดไปชี้หน้าเฮียพายไปแบบตั้งใจขู่อย่าบอกใคร แต่อย่างเฮียพายน่ะ ถ้าให้เดาก็ไม่น่าจะยอมไง แล้วเขาก็ตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่โคตรจะสะใจจริงๆ

“ถ้าไม่นับที่ต้องแกล้งมึง..ก็น่าจะทำได้”

“ไอ้...!”

ครืดดด

ไม่ทันที่เฮียโยจะพูดอะไรต่อ ลูกน้องของเฮียเตก็เดินเข้ามา ทำให้บทสนทนาของพวกเราทุกคนเลยหยุดลง

“ได้เวลาแล้วครับนาย”

แล้วเราทุกคนก็ลุกขึ้นเดินตามกันเข้าห้องประชุมไป ได้เวลาแล้วสินะ เดาไม่ถูกเลยว่าจะเป็นยังไง แต่ขออย่าให้เฮียคิระโดนอะไรมากก็แล้วกัน

หลายชั่วโมงต่อมา...

ฉันเดินออกจากหอประชุมที่เป็นพื้นที่พิพากษาเฮียคิระแบบ..บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง =_= สภาพ Nightshade’s Lady แต่ละคนก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เจ๊โมที่ว่าแน่ๆ ยังดูจะช็อคกว่าใครพอเห็นเฮียเตเกรี้ยวกราดมากมายขนาดนั้น

แต่เอาจริงๆ ความรู้สึกในนั้นจะเรียกว่ากำลังดูหนังบู๊อยู่ก็น่าจะได้ มันเหมือนอยู่ท่ามกลางสงครามที่ตัวดีตัวร้ายกราดกระสุนใส่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แถมใครจะไปเชื่อว่าอยู่สมาชิก Nightshade ที่เหลือจะลุกขึ้นคว้าปืนที่ซ่อนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ยิงถล่มลงไป =[]=!

บอกเลยไอ้ช็อตนี้แหละที่ทำฉันหัวใจจะวาย แต่เฮียโยก็ทำเป็นเดินมากอดเอวและลูบท้องฉันไปมา แถมยังโน้มตัวเอาหน้ามาใกล้ฉัน เบียดกันจนเดินแทบไม่ได้ เห๊อะ! เขานี่มัน..มัวแต่เล่นอยู่ได้!

“โอ๋~ ลูกพ่อตกใจมั้ยน้า~ แม่กอดพ่อแน่นเลยอ่ะสงสัยจะรักมาก ^_^”

“ประสาท!”

“เห็นด้วย”

ผลัวะ!

พอฉันบ่นเฮียโยออกไป รุ่นพี่รันเวย์ที่เดินตามหลังมาก็พิพากษาเฮียโยด้วยฝ่ามืออรหันต์ของเขาบ้าง ซึ่งมัน..โคตรจะสะใจจนฉันถึงกับหันไปขอบคุณเขาเลย555555

“ขอบคุณนะคะรุ่นพี่ ฮ่ะๆ สมน้ำหน้า”

“หรอออ เดี๋ยวจะโดน!” เฮียโยเลื่อนมือสองข้างของเขามาบีบแก้มสองข้างของฉันอย่างหมั่นเขี้ยว งื้อออ เป็นบ้ารึไง เป็นบ้าไปแล้วใช่มั้ยฮะ?!

ผลัวะ!

“เฮ้ย! ไรของมึงอีกเนี่ย”

ระหว่างที่เฮียโยแกล้งฉัน รุ่นพี่รันเวย์ก็ตบหัวเขาอีกที ก่อนจะหันมาหาฉันแล้วชี้ไปที่เฮียพายที่หยุดมองเราอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่

“ไอ้ห่านั่นใคร?”

หืม...?

“...เฮียพาย” ฉันตอบออกไป แล้วทำหน้างงๆ แล้วรุ่นพี่รันเวย์ก็เปลี่ยนเป้าไปชี้ที่เฮียเตแล้วถามใหม่

“นั่นล่ะ”

“ก็...เฮียเต -.-?”

ฉันเลิกคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจแล้วหันมองไปที่เฮียโยซึ่งก็ดูเหมือนจะงงๆ ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แล้วรุ่นพี่รันเวย์ก็เปลี่ยนเป้าใหม่ ชี้ไปที่เฮียเลย์อีก

“ไอ้เหี้ยนั่น?”

“เฮีย..เลย์”

พอฉันพูดจบเขาก็เริ่มฟึดฟัดแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ก่อนจะถามใหม่…

“แล้วนี่...”

“ก็..รุ่นพี่รันเวย์ไงคะ”

ผลัวะ!

แค่นั้นแหละ รุ่นพี่ก็ตบหัวเฮียโยเสียงดังจนคนรอบข้างพากันขำ ส่วนฉันก็ยืนเอ๋ออ่ะดิ นี่ฉัน..พูดไรผิดฟะ -_-?

“ไอ้พ่อลูกอ่อน ไอ้เวร!” เฮียโยโอดโอยออกมาท่าทางจะเจ็บน่าดู ก็นะ..ครั้งนี้มันแรงกว่าเมื่อกี๊นี่นา แล้วรุ่นพี่ก็พูดออกมาเสียงเรียบ

“เมียมึงไม่เคารพกู”

ห๊ะ..ไม่เคารพ? จะไม่เคารพได้ไงก็ฉัน...

“อ๋อ รุ่นพี่...รันเวย์?”

ฉันหยุดประมวลผลแป๊บนึงแล้วพูดออกไป ต้องเรียกเฮียเวย์ใช่มั้ย แล้วรุ่นพี่ก็มองมาและยักคิ้วให้ ก่อนจะเลื่อนมือมาตบหัวเฮียโยอีกทีแต่ครั้งนี้มีรอยยิ้มบางๆ ผุดบนหน้าเขา

ผลัวะ!

“เนี่ย เมียมึงเอาอีกละ” รุ่นพี่พูดไปและพยายามกลั้นยิ้มไป ส่วนเฮียโยที่โดนตบเอาๆ ก็เริ่มหน้ามุ่ยเอามือลูบหัวตัวเองเบาๆ

“เหี้ย! กูเจ็บมั้ยเนี่ย!”

“โอ๋~ ไม่เป็นไรนะเฮีย รุ่นพี่ เขาไม่ได้ตั้งใจ”

ไม่รู้ทำไมยิ่งเห็นท่าทางงอแงของเฮียโย ฉันก็ยิ่งอยากแกล้งซ้ำเลยเรียกรุ่นพี่ออกไปแบบนั้นอีกครั้ง แล้วเฮียโยก็โดนตบอีกจนได้5555555

ผลัวะ!

“โธ่ รุ่นพี่คะ ไม่น่าทำเฮียเลยอ่ะ”

ยัง! ยังไม่พอ ฉันเอ่ยปากเรียกไปเพราะอยากได้อีกสักทีแล้วรุ่นพี่ก็จัดให้ตามสเต็ปเป๊ะๆ แต่คราวนี้เฮียโยหลบทัน

พรึ่บบบ! หวืดดด!

“พอ! พอทั้งคู่นั่นแหละ เข้ากันดีจังเลยเว้ย”

เหอะๆ แล้วบรรดา Nightshade และ Nightshade’s Lady ที่ยืนอยู่ก็พากันหลุดขำ แต่สักพักเฮียเลย์ก็ทำท่าทางเอือมๆ และส่ายหัวออกมาซะงั้น

“เฮ่อ..ไร้ประโยชน์ที่จะฟังพวกมึงทะเลาะกันจริงๆ”

เหอะๆ ตอนนี้อะไรก็น่าเบื่อแหละเน่อะ เพราะคนสำคัญของเฮียเลย์ไม่ได้มาด้วยไงล่ะ

“อ๋อ ถ้างั้นเปลี่ยนเป็นรุ่นพี่เฟะ...อุ๊บ :X”

ไวเท่าความคิดฉันพลั้งปากกำลังจะแซวเขาออกไป แต่เฮียเลย์ก็พุ่งเข้ามาเหมือนรู้ทันว่าฉันจะพูดอะไร

“แหม๊ เกือบไม่ทัน~ อากาศร้อนมะโรสว่า ป่ะ! ไปคุยกับเฮียตรงนู้นนะ เดี๋ยวเฮียพาไปเล่นม้าหมุน”

พูดจบเฮียเลย์ก็กำลังจะลากฉันเดินออกมาจากตรงนั้น แต่เฮียโยก็มาดึงตัวฉันกลับไปหาเขาอีกครั้ง

พรึ่บบบ!

“ม้าหมุนพ่องงง ปล่อยเมียกูเลย!”

“เอ้า เมีย? ไม่ใช่น้อง?”

พอเฮียโยโพล่งออกมาแบบนั้น เฮียพายได้ทีก็กวนเขาบ้าง แต่เฮียโยก็ไม่มีชะงักนะ เขาสวนกลับไปแบบทันควันเชียวล่ะ แถมยังดูจะโจมตีใครไปทั่วเลยด้วยจนไปหยุดที่เจ๊โมเนี่ยแหละ…

“เพื่อนสนิทมั้ง เอ๊ะหรือแฟนคลับ เอ๊ะหรือ...”

“มิณสั่งใครยิงมึงก็ได้ พูดให้ดี”

เฮียเตที่โอบเอวเจ๊โมพูดออกมาแบบทีเล่นทีจริง แล้วเฮียโยก็เปลี่ยนท่าทีเป็นกวนประสาทพวกเขายิ่งกว่าเดิมทันที

“ค้าบบบ~ Leader’s Wife ขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ย ไอ้ผัวเมียบ้าอำนาจ!”

เหอะๆ! นี่เขาไม่คิดจะผูกมิตรกับใครในแก๊งค์ตัวเองเลยมั้ง กวนซะ -_-

“หึหึ วาโย อยากร้องไห้อีกรึไง?” เจ๊โมมองท่าทางเฮียโยแล้วยักคิ้วส่งมาให้เขา แอบเห็นเฮียโยทำหน้าเสียเซลฟ์นิดๆ ออกมายิ่งทำให้คนอื่นหลุดยิ้มกันใหญ่

“ไรเจ๊ พูดไรไม่เห็นเข้าใจ”

“เฮ่อ...นี่มันเรื่องเหี้ยไร~” อยู่ๆ เฮียพายก็พูดลอยๆ ออกมาแล้วทำเป็นมองนั่นมองนี่ชมนกชมไม้ไป

“เออ...กูถามว่านี่มันเรื่องเหี้ยไร~” ตามมาด้วยเฮียเตที่กระชับอ้อมกอดแล้วหันไปยิ้มให้เจ๊โมที่เริ่มจะขำหนักเข้าไปใหญ่

“ฮือออ~ กูยังเป็นเพื่อนพวกมึงอยู่มั้ย~” เฮียเวย์ที่ยืนอยู่ก็เอาบ้าง เขาทำตาปริบๆ พูดออกมาจนฉันที่ฟังก็อยู่เริ่มจะเข้าใจ อ๋อ..เหตุการณ์วันที่ฉันโดนจับไง ฉันเห็นจากคลิปนั้นที่เฮียเตเปิดให้ดู

“แงงง~ ลูกผมจริงหรอเจ๊ ...ลูกกูมั้งให้ตาย -_-!”

จบด้วยเฮียเลย์คนสุดท้ายที่พูดจาล้อเลียน แต่ไม่วายทำหน้าเอือมในตอนท้ายจนฉันกลั้นขำไม่ไหว ปล่อยก๊ากออกมายกใหญ่เลยแหละ

“หึหึ ฮ่ะๆๆ ฮ่าๆๆ”

“ไอ้....! นี่ก็ขำไรขนาดนั้น ตลกมากเลยไง”

ยิ่งเห็นเฮียโยทำท่าเลิ่กลั่กฉันยิ่งกลั้นขำไม่ไหว เขามองซ้ายมองขวาไม่รู้จะเริ่มเอาเรื่องจากใครจนสุดท้ายหันมาลงที่ฉันแทน

“ร้องไห้ทำไม ไหนบอกซิวันนั้นเป็นไร ฮ่ะๆ” ฉันถามไปขำไป เฮียโยยิ่งเขินใหญ่ หน้าเริ่มแดงแล้วนะนั่นน่ะ เฮ้..ไหวมั้ยยย คิกๆๆ

“หึ หมั่นไส้ว่ะ อยากฟัดเมีย -////-”

เฮียโยเอามือมายีผมฉัน แล้วทำหน้ามุ่ยแบบไม่จริงจังอะไรเท่าไหร่ แต่ฉันที่ยังหยุดขำไม่ได้ก็ไม่ได้สนใจว่าหัวตัวเองตอนนี้มันยุ่งแค่ไหน

“อะไร แล้วสรุปลูกใครอ่ะ อ๋อสงสัยลูกเฮียเละ...ว๊ายยย >_<”

พรึ่บบบ!

ฉันยังพูดออกไปไม่ทันจบ อยู่ๆ ก็โดนเฮียโยช้อนตัวขึ้นมาแบบไม่บอกไม่กล่าว แถมเขายังอุ้มฉันเดินออกจากวงสนทนานั้นแล้วตะโกนย้อนกลับไปทั้งที่หลุดขำเบาๆ เหมือนกัน

“สั่งสอนเมียแป๊บฮะ เด็กๆ ห้ามเข้านะ”

ครืดดด

พูดจบเฮียโยก็ดันประตูห้องอะไรไม่รู้ที่ใกล้ที่สุดเข้ามา ก่อนที่ฉันจะเป็นว่ามันเป็นห้องประชุมเล็กๆ แล้วเฮียก็วางร่างฉันนั่งลงบนโต๊ะประชุมที่เย็นเฉียบกลางห้องนี้พร้อมกับโน้มตัวเอาแขนสองมาคร่อมร่างฉันไว้

“อะไรเฮีย จะทำไมโรสหรอ ^_^”

ฉันยักคิ้วท้าทายเขาออกไป ไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหน แต่เฮียอ่ะเขินมาตั้งแต่ข้างนอกแล้วไง หน้าเขาเริ่มออกสีอมชมพู ซึ่งมันก็ดู..น่ารักดีจะตาย :)

“หึ..กวนนักใช่มั้ยฮะไอ้เด็กแสบ”

จุ๊บ!

พูดจบเฮียก็กดจูบเบาๆ ลงบนหน้าผากของฉันซึ่งอยู่ระดับเดียวกันกับริมฝีปากอมชมพูนั้นจนฉันเผลออมยิ้มออกไป ส่วนเขาเองก็กำลังส่งยิ้มมาให้ไม่ต่างกัน

“กวนอะไร โดนเฮียเวย์ตบไปไม่กี่ทีเองอ่ะ เจ็บมะ ฮ่ะๆ” ฉันตอบไปขำไปแล้วเฮียก็มองมาพร้อมรอยยิ้มในแววตาที่ดูสดใส ยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุข :)

“หรอ ไอ้เด็กขี้แกล้ง” เฮียโยพูดไปยิ้มไปแล้วเขาก็เลื่อนมือมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้และค่อยๆ ปัดไรผมที่โดนแอร์เป่าออกให้

“โดนบ่อยรึไงถึงใช้คำนี้อ่ะ”

ยิ่งฉันต่อปากต่อคำไปไม่หยุด เฮียโยก็ยิ่งชอบใจ..

“จริงๆ ก็ไม่นะ..ส่วนใหญ่ชอบแกล้งเด็กมากกว่า”

เขาตอบกลับมาและตั้งใจเลื่อนหน้าเข้ามาให้ใกล้ฉันขึ้นอีกจนลมหายใจเรารินรดกันและฉันแอบใจสั่น >////< แต่ใครมันจะไปยอมโดนกระทำฝ่ายเดียวกันเล่า

“หรอ..แบบนี้ถ้าโดนเด็กแกล้ง เฮียก็ไม่ค่อยชินอ่ะดิ”

ฉันกลั้นใจพูดไปแบบไม่กล้าสบตาเขาเท่าไหร่ แล้วเฮียโยก็กระตุกยิ้มมุมปากแอบร้าย กำลังจะเอ่ยปากตอบกลับมาใหม่ แต่...

พรึ่บบบ!

“อืมมม”

ฉันอาศัยจังหวะนั้นโน้มคอเขาลงมากดจูบเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ แทรกลิ้นตัวเองเข้าไปโดยไม่ทันให้เฮียตั้งตัวอะไร และเป็นฝ่ายไล่ต้อนลิ้นเขาที่ดูจะตกใจและชะงักไปชั่วขณะเลยเหมือนกัน

เฮียโยปล่อยให้ฉันจูบเขาอยู่เนิ่นนาน เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้อะไรจนกลายเป็นฉันที่สังเกตเห็นความผิดปกตินั้นก็ค่อยๆ ผละออกมา...

“หึ :) ”

แล้วสิ่งที่เห็นก็ทำให้ฉันหลุดขำอย่างเลี่ยงไม่ได้เลย หน้าเฮียโยตอนนี้คือแดงมาก จากตอนแรกที่เข้ามาในนี้มันแค่อมชมพู แต่ตอนนี้แดงไปถึงหู แล้วเขาก็เอาแต่อมยิ้มและมองมาที่ฉันด้วยแววตาที่ดูเขินปนเอ็นดูฉันอยู่อย่างนั้น

“โอเค เชื่อละ เฮียไม่ชินจริงๆ ด้วยอ่ะ อื้อออ~”

คราวนี้เป็นที่รุกเข้ามาบ้าง แล้วเฮียโยก็เริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมาอย่างอ่อนโยนจนฉันเคลิบเคลิ้มกับรสจูบที่ตอบกลับมาอยู่นานแสนนาน :)