All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 121 - Chapter 130

Chapter 120"Dad, bakit hindi mo makilala si Mommy bilang wife mo?” tanong ni Julie, bakas ang pag-aalala sa inosente niyang mukha.Parang tinusok ang puso ko sa narinig ko. Tumingin ako sa kanya, at kahit pilit kong hanapin sa utak ko ang sagot, wala akong mahugot.“I don’t know, princess…” mahina kong sagot, sabay napatingin ako sa pintuan kung saan lumabas si Solidad kasama ang kaibigan niyang si Nene. Wife? Siya?Napakagat ako ng labi. Kung totoo nga na siya ang asawa ko… bakit wala akong nararamdaman na kahit anong alaala tungkol sa amin? Bakit pangalan lang ni Julie ang malinaw na bumabalik sa isip ko?Bumaling akong muli sa anak ko. Mahigpit pa rin ang kapit niya sa kamay ko, at ramdam ko ang tiwala at pagmamahal niya sa akin kahit litong-lito ako.“Pero isa lang ang sigurado ko, Julie…” hinaplos ko ang buhok niya. “Ikaw… alam kong anak kita. Kahit wala akong maalala, ramdam ko ’yon dito.” Tinuro ko ang dibdib ko.Ngumiti siya ng bahagya, ngunit mabilis din itong napalitan ng l

Chapter 122Solidad POVLabis akong nasaktan sa tanong ni Alessandro sa doctor. Para bang sinaksak ako ng paulit-ulit nang marinig kong siya mismo ang nagtanong kung handa ba siyang tanggapin ang katotohanan kahit masakit.Diyos ko… ako ang asawa niya. Ako ang pinili niya noon. Pero bakit parang ako na lang ang nakakakilala sa amin?Napakagat ako ng labi habang pinupunasan ang mga luhang pilit kumakawala. Ramdam ko ang hapdi sa dibdib ko. Kung ipipilit ko pa ang sarili ko, baka lalo lang siyang mahirapan. Ayokong dumating sa puntong ako pa ang maging dahilan ng tuluyang pagkawala niya sa sarili.Kaya napagdesisyunan ko—ako na lang ang magpaparaya. Kahit durog ang puso ko, pipiliin ko pa rin siyang maging maayos.“Julie…” mahinahon kong sambit habang hinahaplos ang buhok ng anak ko. “Uuwi na tayo, anak. Iiwan muna natin si Daddy para makapagpahinga siya.”“Pero Mommy…” nakayakap pa rin siya kay Alessandro, ayaw bumitaw. “Babalik naman tayo, ’di ba?”Napapikit ako, pinilit kong ngumiti

Chapter 124Paglabas ko ng ospital, ramdam ko pa ang bigat ng katawan ko, pero mas mabigat ang nasa isip ko—ang pangungulila kay Solidad at Julie. Handang-handa na akong sundan ang bakas nila, kahit saan pa man sila nagpunta.Ngunit bago pa ako makalayo, isang babae ang biglang humarang sa daraanan ko. Buntis siya, halatang malapit nang manganak, at may ngiting puno ng tuwa nang makita ako.“Alessandro, honey!” masaya niyang sambit, habang inilalapit ang kamay niya sa braso ko.Napatigil ako, napakunot ang noo. “Who are you?”Nagulat siya, pero mabilis na sumagot. “Honey, I’m your fiancée, Reinn.”Parang tumigil ang paligid. Reinn? Ang pangalang ilang ulit na umalingawngaw sa utak ko kahit wala akong malinaw na alaala. Ngunit ngayon, kahit anong pilit kong isipin, wala akong maaninag na larawan ng babaeng ito sa nakaraan ko.Umiling ako, umatras ng kaunti. “Baka nagkakamali ka lang, Mrs. I’m a married man.” Mariin kong sambit, ramdam ko ang tibok ng puso ko habang sinasabi iyon.Nanla

Chapter 126Hindi ako pinahintulutan ng mundo na bumagal. Ilang segundo lang ang lumipas mula nang makita kong Boarded. Departed. —at nagising ang lupig sa puso ko: hindi sila basta lumipad; tumakbo ako para habulin ang kanilang mga yapak.Tumawag agad ako kay Marco, kay Boss Ramon, sa lahat ng pinagkakatiwalaan ko. Bawat salita ko ngayon ay mando.“Hanapin ninyo ang detalye ng flight — manifest, seating, contact ng crew. Sino ang nag-check in? Sino ang nagbayad? Kausapin niyo ang airport lounges, taxis, CCTV sa exit points,” utos ko, mabilis, malamig. Hindi ako nagtataka sa pagod o sa galit—may isang bagay na tumitimbre sa loob: takot na mawawala sila nang tuluyan, at pagkakasala na kasing-init ng apoy.Habang kinakausap ko ang isa pang aide, naiipit ko ang sulat ni Solidad sa bulsa ko at muli kong binasa—mga salita na puno ng paumanhin at pagpapakawala. Hindi ako papayag sa ganoon. Hindi na ako magpapadala sa tanong kung sino ang nararapat—mga desisyon ay hindi na para sa ibang magp

Chapter 128Kinabukasan, maaga kaming nagkita nina Zeon, Lillian, at Jhovel sa isang pribadong clinic na hawak ni Jhovel. Siya mismo ang nag-asikaso ng lahat para walang makalusot na impormasyon palabas.“Sigurado ka na ba dito, Alessandro?” tanong ni Zeon habang nakatayo sa tabi ko. “Kapag nakuha natin ang resulta, wala nang atrasan.”“Mas mabuti ang masakit na katotohanan kaysa sa patuloy na kasinungalingan,” sagot ko, mariin ang boses ko.Ilang minuto pa lang ang lumipas nang dumating si Reinn. Kita ko agad ang pagkunot ng kanyang noo nang makita niya kaming lahat. Naka-cross arm siya, halatang hindi komportable.“Ano ’to, Alessandro? Ano’ng pinapapunta mo ako rito? Akala ko ba mag-uusap tayo nang tayo lang?” reklamo niya, sabay lingon kina Zeon at Lillian.Tumayo ako at hinarap siya nang diretsahan. “Simple lang, Reinn. Gusto kong ipa-DNA test ang batang dinadala mo. At si Jhovel mismo ang gagawa. Kung totoo ang lahat ng sinasabi mo, wala kang dapat ikatakot.”Namutla siya agad, a