สายตาที่ท้าทาย

อันนาเดินตามมาร์คัสเข้าไปในห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหราและทันสมัย ผู้คนในห้องต่างหันมามองที่ประตูเมื่อมาร์คัสก้าวเข้ามา

ทุกสายตาเต็มไปด้วยความเคารพและเกรงขาม แต่เมื่อเห็นอันนาที่เดินตามมาข้างหลัง สายตาเหล่านั้นก็เปลี่ยนเป็นความสงสัยและประหลาดใจ

อันนาอยู่ในชุดเดรสสีขาวที่ป้าสมศรีเตรียมไว้ให้ แม้จะเป็นชุดที่เรียบง่าย แต่ก็ขับเน้นความบริสุทธิ์และสง่างามของเธอได้อย่างลงตัว

ผมยาวสลวยถูกปล่อยยาวสยายรับกับใบหน้าหวาน ดวงตาที่ยังคงมีร่องรอยความเศร้าเล็กน้อยกลับยิ่งเพิ่มเสน่ห์อันน่าค้นหาให้กับเธอ

มาร์คัสเดินนำอันนาไปยังที่นั่งที่จัดเตรียมไว้ให้ อันนาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขาอย่างเงียบเชียบ พยายามทำตัวให้เป็นส่วนหนึ่งของเฟอร์นิเจอร์ ไม่ให้เป็นที่สังเกตมากเกินไป

"เธอฝึกจดรายละเอียดทั้งหมดในการประชุมวันนี้ แล้วกลับไปสรุปให้ฉันฟังที่บ้าน"มาร์คัส กำลังจะสอนให้อันนาทำงานแบบฉบับที่เป็นผู้ช่วยของเขาแทนบอดี้การ์ดของเขาที่ต้องไปทำงานอย่างอื่นแทน

"ได้ค่ะคุณมาร์คัส" อันนารับปากอย่างขยันขันแข็งเธอเองก็อยากจะรีบใช้หนี้ให้มาร์คัสให้หมด

การประชุมดำเนินไปอย่างเคร่งเครียดและจริงจัง มาร์คัสยังคงแสดงบทบาทของนักธุรกิจผู้ทรงอำนาจ เขาพูดคุยเจรจากับคู่ค้าด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดและหนักแน่น ทุกคำพูดของเขามีน้ำหนักและน่าเชื่อถือ

"อันนาเธอเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของผม ต่อไปนี้อันนาจะมาทำงานกับผมในทุกๆงาน"

แม้จะไม่ได้เปิดตัวอันนาแบบเป็นทางการแต่ก็ได้แสดงว่าอันนาคือคนในเครือบริษัทยักษ์ใหญ่ของเขา

อันนาโค้งคำนับหัวลงเล็กน้อยเป็นการทักทายผู้อาวุโสในการประชุมเธอรู้สึกประหลาดใจที่อยู่ดี ๆ มาร์คัสก็ลากเธอมาเป็นผู้ช่วยและแนะนำเธออย่างเป็นทางการ

"สวัสดีค่ะดิฉันชื่ออันนาค่ะฝากเนื้อฝากตัวกับทุกท่านด้วยนะคะ" อันนาส่งยิ้มเป็นรอยยิ้มที่ทุกคนจะต้องตกหลุมรักในความเป็นอันนาแต่มีเพียงคนเดียวที่ทำใบหน้าบูดบึ้งนั่นก็คือมาร์คัส

"งั้นเราก็เข้าวาระการประชุมกันต่อเลยแล้วกันนะ" มาร์คัสพูดตัดบทให้ทุกคนหันมาสนใจที่เขาดั่งเดิมเพราะเขาไม่อยากให้อันนาต้องไปถูกตาต้องใจนักธุรกิจพวกนั้น

แต่ในระหว่างการประชุม อันนาก็สัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมาที่เธออย่างไม่ลดละ เธอเหลือบมองไปทางต้นเสียง และก็ได้พบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

ใบหน้าของเขาดูมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับมาร์คัส หรืออาจจะแก่กว่าเล็กน้อย แต่ยังคงความหล่อเหลาและภูมิฐานในแบบของคนมีอำนาจ

เขาคือ คุณเดวิด ลี คู่ค้าคนสำคัญของมาร์คัส ที่เดินทางมาจากต่างประเทศเพื่อเซ็นสัญญาธุรกิจครั้งใหญ่ ดวงตาของเขาเป็นประกายระยับเมื่อมองมาที่อันนา ราวกับกำลังค้นพบสมบัติล้ำค่า

เมื่อการประชุมดำเนินมาถึงช่วงพัก คุณเดวิดก็ลุกขึ้นยืนและเดินตรงมาที่โต๊ะของมาร์คัส เขาไม่ได้มองมาร์คัส แต่กลับส่งยิ้มอบอุ่นมาให้อันนา

"สวัสดีครับคุณผู้หญิง ผมเดวิด ลี ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" เขาเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พร้อมกับยื่นมือออกมา

อันนาลังเลเล็กน้อย เธอเหลือบมองมาร์คัสที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ อันนาจึงจำใจยื่นมือออกไปจับมือกับคุณเดวิดอย่างแผ่วเบา

"สวัสดีค่ะ อันนาค่ะ"

คุณเดวิดจับมือเธอค้างไว้นานกว่าปกติเล็กน้อย ก่อนจะคลายออก รอยยิ้มยังคงประดับอยู่บนใบหน้า

"ผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณมาร์คัสจะมีผู้หญิงสวยงามเช่นคุณอยู่เคียงข้าง คุณอันนาเป็นผู้ช่วยที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา" เขาพูดพลางหันไปมองมาร์คัสด้วยสายตาที่ท้าทายเล็กน้อย

อันนารู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยแต่ก็ยังโค้งหัวและขอบคุณให้กับเดวิดด้วยมารยาททางสังคมเธอจึงส่งยิ้มกลับไปและกล่าวขอบคุณอย่างถ่อมตน

" ขอบคุณนะคะคุณเดวิดคุณเดวิดก็ยังดูภูมิฐานมากเลยค่ะสาวๆเห็นก็คงต้องใจสั่นกันบ้างแหละ" อันนาพูดไปตามมารยาทเพื่อให้ทุกอย่างดูผ่อนคลาย

"โอ้โหคุณอันนานี่ครบเครื่องมากเลยนะครับทั้งปากหวาน ทำงานเก่งสงสัยวันหลังผมคงต้องมาหาคุณอันนาเพื่อเรียนรู้งานอย่างอื่นบ้างแล้วล่ะ" ครับเดวิดลียังคงพูดไปในทางที่พยายามจะจีบอันนา

"คงจะไม่มีประสบการณ์อะไรให้คุณเดวิดได้เรียนหรอกค่ะ อันนายังเรียนไม่จบเลยพอดีคุณมาร์คัสเขาเป็นผู้ใหญ่ใจดี อยากจะให้อันนาเรียนรู้งานก็เลยพามาด้วยค่ะ"อันนาตอบให้มาร์คัสในทางบวกและเธอก็ไม่อยากมีปัญหา

มาร์คัสยังคงนั่งนิ่ง ใบหน้าของเขาเรียบเฉยจนยากจะคาดเดาความคิด แต่แววตาของเขากลับฉายแววเย็นชาและอันตรายเมื่อสบเข้ากับสายตาของคุณเดวิด

"อันนาเป็นคนของผม" มาร์คัสพูดเสียงเรียบ แต่คำพูดนั้นกลับหนักแน่นและเต็มไปด้วยอำนาจ ราวกับจะประกาศกรรมสิทธิ์

คุณเดวิดหัวเราะเบาๆ "ผมทราบครับคุณมาร์คัส แต่ความงามเช่นนี้หายากนัก ผมรู้สึกถูกชะตาเป็นพิเศษ" เขาหันกลับมามองอันนาอีกครั้ง

"ผมขอเรียนเชิญคุณอันนาไปทานมื้อค่ำเป็นการส่วนตัวสักมื้อได้ไหมครับ เพื่อเป็นการฉลองการเซ็นสัญญาของเรา"เดวิดที่ใจจดใจจ่ออยากฟังคำตอบจากอันนาโดยที่ไม่รู้ว่ามาร์คัสคือเจ้าชีวิตของอันนาในขณะนี้

คำขอของคุณเดวิดทำให้บรรยากาศในห้องประชุมตึงเครียดขึ้นมาทันที ทุกคนในห้องต่างเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียง

มาร์คัสจ้องมองคุณเดวิดด้วยสายตาที่เย็นชาจนน่าขนลุก ราวกับจะแช่แข็งอีกฝ่ายให้เป็นน้ำแข็ง

อันนาเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เธอไม่คิดว่าคุณเดวิดจะกล้าท้าทายอำนาจของมาร์คัสได้ถึงขนาดนี้ เธอเหลือบมองมาร์คัสอย่างหวาดหวั่น ไม่รู้ว่าเขาจะตอบโต้อย่างไร

"คุณเดวิดคงลืมไปว่าอันนาเป็นใคร" มาร์คัสพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยคำเตือน "และคงลืมไปว่าใครคือเจ้าของ"

คุณเดวิดยังคงยิ้ม "ผมไม่เคยลืมครับคุณมาร์คัส แต่ผมเชื่อว่าทุกสิ่งในโลกนี้มีราคา และผมก็พร้อมที่จะจ่าย" เขาจงใจเน้นคำว่า "จ่าย" เพื่อยั่วโมโหมาร์คัส

อันนารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกวางอยู่กลางสนามรบ เป็นหมากตัวหนึ่งในเกมอำนาจของผู้ชายสองคนนี้ เธอไม่ต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย...