คนกันเองทั้งนั้น

เยาวภาและโยธินเดินทางกลับพร้อมพ่อและแม่ ทุกครั้งที่สองสามีภรรยาออกมาจากสวนเพื่อเข้ามาทำธุระในเมือง มักจะมาพักที่บ้านของเยาวภาเสมอ บ้านของลูกสาวสะดวกมีห้องไว้รับรองพ่อกับแม่ บ้านของโยธิน ไม่มีคนทำความสะอาด ปกติลูกชายจะอยู่ที่กรุงเทพฯเขาไม่ค่อยกลับต่างจังหวัดนัก มาทีก็พักบ้านพี่สาว หรือไม่ก็มาเช้ากลับเย็นเขาบอกว่างานที่กรุงเทพฯเยอะและยุ่งมาก

นายยุทธนาไม่สงสัยว่าทำไมอยู่ๆ ภรรยาอยากเข้ามาพักในเมือง ปกติจะไม่ค่อยชอบเข้าในเมืองชอบอยู่ในสวนมากกว่า แต่นั่นแหละจะยังไงก็ตาม ไม่ว่าภรรยาจะคิดหรือทำอะไรเขาก็เห็นด้วยทั้งนั้น ก็ถือว่ามาอยู่กับลูก นานๆ ลูกชายจะกลับบ้านและมาค้าง

“นี่แม่เยาวภา แม่ชอบจังเลยนะชุดนอนเนี้ยผ้านุ่มมากใส่สบาย”

“หนูดีใจนะคะที่แม่ชอบ แล้วพ่อชอบไหมคะแม่”

“ชอบซิ แม่ชอบอะไรพ่อเขาก็เห็นด้วยทั้งนั้น นี่ให้เขาตัดให้ครบวันเลยนะลูก”

“ก็เดี๋ยวเราจะไปที่ร้านอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะแม่ ไปบอกน้องที่ร้านเลยก็ได้”

“งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวเราไปตลาดกัน แม่เยาวภาก็ปิดร้านไปอีกสักวันสองวัน ไว้แม่กลับค่อยเปิดก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก”

“ได้ค่ะแม่”

“แล้วนี้น้องเราเขาจะกลับเมื่อไหร่ ครั้งนี้มาหลายวันนะ”

“สงสัยน้องคงคิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ เห็นว่างานที่กรุงเทพฯไม่ค่อยมีปัญหาอะไร ช่วงนี้ปล่อยได้ ไม่ห่วงมาก”

“นี่น้องเราเขาไม่มีผู้หญิงเลยรึยังไงแม่เยาวภา มันแปลกนะ”

“เขาก็อาจจะมีของเขาค่ะแม่ แต่น้องก็ไม่เคยพูดถึงนะคะ”

“อายุก็มากแล้ว น่าจะมองหาไว้สักคนได้แล้วนะ หรือแม่เยาวภาว่ายังไง”

“หนูก็แล้วแต่น้องค่ะแม่ เออ...แม่คะพรุ่งนี้เราไปใส่บาตรที่ตลาดกันไหมคะ จะได้แวะไปซื้อขนมไทยที่ร้านย่ากุลด้วย หน้าร้านพระมาบิณฑบาตทุกวันค่ะ”

“ไปซิลูก อยากไปทักทายเขาเหมือนกัน”

“แม่เยาวภาคืนนี้แม่นอนด้วยนะ ให้พ่อเขานอนกับลูกชายเขาไป เห็นคุยกันแต่เรื่องงาน “

“ได้ค่ะแม่ ดีจังเลยค่ะนานแล้วไม่ได้นอนกอดแม่”

นางบุหงายิ้มให้กับลูกสาว ถึงจะอายุสามสิบห้าปีแล้ว ลูกสาวคนโตของนางก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีแฟน หรือคบกับใคร มีลูกหลานของคนรู้จักที่พยายามจะแนะนำลูกชาย หลานชาย แต่ลูกสาวของนางก็ไม่ทีท่าว่าจะชอบใครทั้งนั้น อ้างว่าชอบชีวิตโสด คนแก่ก็หวังอยากจะได้อุ้มหลาน อยากเห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝา แต่ก็ยังไร้วี่แวว

ก่อนนอนนางบุหงา ขอให้เยาวภาเปิดคลิปใหม่ของ เพจบ้านขนมไทย ให้ดู และตั้งใจดูคลิปวีดีโออย่างตั้งใจ เยาวภาสอนให้เลื่อนดูคลิปนั้นคลิปนี้ ไม่นานผู้เป็นแม่ก็คล่อง นั่งดูนอนดูคลิปอย่างตั้งใจ

เยาวภาเองคิดไว้แล้วว่า พรุ่งนี้จะออกไปหาซื้อแท๊บเล็ตเครื่องใหม่ไว้ให้แม่ใช้ เพราะเธอเห็นว่าแม่ดูคลิปทุกคลิปของเพจร้านขนมไทยบ่อยๆ

บางสิ่งบางอย่าง คนรุ่นพ่อรุ่นแม่ก็ใจร้อนมากกว่าลูก

ตื่นเช้าของอีกวัน เยาวภาถูกปลุกแต่เช้า เพื่อไปตลาดซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหาร และตั้งใจไปใส่บาตรเช้า โดยที่ไม่ได้ชวนสามีและลูกชายไปด้วย

“นี่ตลาดมันเปลี่ยนไปเยอะมากเลยนะแม่เยาวภา ถ้าให้แม่มาเอง แม่ต้องงงไปสักพักเลยล่ะ”

“ไม่ใช่แค่แม่หรอกค่ะที่งง หนูเองอยู่ที่นี่ยังคิดว่าบ้านเราทุกอย่างพัฒนาขึ้นเยอะเลย ผู้คนก็เยอะ ตั้งแต่มีสวนอุตสาหกรรมมาเปิด หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปเยอะมากค่ะแม่”

ยาวภาจอดรถใกล้ๆ กับหน้าร้านขนมไทย จูงมือแม่เดินไปที่ร้าน เจ็ดโมงเช้าลูกค้ายืนออหน้าร้านเต็มไปหมด ทั้งซื้อกลับบ้าน และซื้อใส่บาตร สองแม่ลูกต้องรอสักพักเพื่อที่จะได้เข้าไปอยู่หน้าร้าน

“อ้าวหนูเยาวภา เข้ามาข้างในก่อนลูก ย่าอยู่ข้างใน ใส่บาตรใช่ไหม เดี๋ยวน้าจัดให้”

“สวัสดีค่ะน้า งั้นเดี๋ยวหนูเข้าไปหาย่ากุลก่อนนะคะ วันนี้แม่มาด้วยค่ะท่านอยากใส่บาตร”

“สวัสดีค่ะ เชิญข้างในก่อนเลยค่ะ “นางประภาพรยกมือไหว้ นางบุหงา ก่อนที่จะหันไปจัดขนมให้ลูกค้า นึกในใจว่าแม่ของเยาวภาหน้าตาและท่าทางใจดีเชียว น่าจะเป็นพี่เธอไม่กี่ปีหรอก

“หนูเยาวภา มาแต่เช้าเลยลูก นี่จะใส่บาตรใช่ไหม ช่วงนี้เช้าอยู่คนใส่เยอะ เดี๋ยวรอสายๆ จะมีพระมาอีก รอใส่ช่วงนั้นก็ได้”

“สวัสดีค่ะย่ากุล พอดีวันนี้หนูพาแม่มาใส่บาตรด้วยค่ะ”

“สวัสดีค่ะป้ากุล สบายดีนะคะ จำกันได้ไหมคะ หนูขายผ้าที่ร้านฝั่งโน้น”

“คลับคลายคลับคลานะ เอ๊ะ....จำได้แล้ว นี่ภรรยาของยุทธนาใช่ไหม ว่าแล้วหน้าตาของหนูเยาวภากับน้องชายคุ้นๆ จริงๆ เขาก็บอกนะ แต่จำไม่ได้ มาๆ มานั่งก่อน รกหน่อยนะร้านค้า”

“ดีใจนะคะที่ป้าจำได้ ลูกสาวเล่าให้ฟังค่ะ วันนี้ว่างก็เลยอยากมาซื้อขนมแล้วก็ใส่บาตร”

“สบายดีกันนะ วันหลังผ่านมาก็แวะได้เลย”

“เห็นเยาภาบอกว่าขายดีทุกวัน สายก็เข้าบ้านแล้วใช่ไหมคะ”

“ใช่ ลดจำนวนขนมลงมาเอาที่ทำง่าย ขนย้ายสะดวก อยู่กันแต่ผู้หญิงกำลังก็น้อย”

นางประภาพรโผล่หน้าเข้ามาหาย่ากุล” แม่คะ ลูกค้าสั่งขนมเปียกปูนเพิ่ม จะเอาไปทำบุญค่ะ จะให้หนูโทรบอกหนูปัทตัดใบเตยไว้ไหมคะ”

“แม่พรบอกให้หนูปัทมารับเราก่อนนะ อย่าเพิ่งให้ลงสวนคนเดียว ประเดี๋ยวขนมก็หมดแล้ว" “

“ได้ค่ะแม่”

“ขายดิบขายดีเลยนะคะป้ากุล”

“มันเป็นสิ่งที่เราชอบน่ะลูก ยิ่งทำก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งเห็นลูกค้ากินอร่อยยิ่งอยากทำให้กิน”

ผู้หญิงสองวัยพูดคุยกันต่อหลายเรื่อง ส่วนมากเป็นเรื่องเก่าๆ เยาวภาช่วยนางประภาพรหยิบจับ และขายขนมอยู่หน้าร้าน

เยาวภาตัดสินใจอยู่รอปัทมาเพื่อคุยเรื่องที่จะตัดชุดเพิ่ม เพราะเห็นว่าอีกไม่นานปัทมาก็จะมารับย่ากับแม่ และไม่ลืมสั่งอาหารให้พ่อกับน้อง

“พี่ภา สวัสดีค่ะ นี่แม่กับย่ามีผู้ช่วยเหรอคะเนี้ย” ปัทมาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้าน แปลกใจที่เจอเยาวภาช่วยแม่ขายขนมอยู่หน้าร้าน

“พี่พาแม่ออกมาใส่บาตร แล้วก็มาหาซื้อวัตถุดิบเอาไว้ไปทำกับข้าว พอดีพ่อกับแม่มาเยี่ยมจ๊ะน้องปัท”

“ว่าแล้วทำไมออกมาตลาดเช้าจังเลย แล้วนี่กินข้าวเช้าหรือยังคะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกลูก ย่าสั่งโจ๊กเจ้าดังมาให้ทุกคนกินอิ่มเรียบร้อยแล้ว”

“ค่อยยังชั่วหน่อย แม่ไปพักเถอะค่ะเดี๋ยวปัทเก็บเอง เหลือนี่ขอไปกินที่บ้านนะคะ วันนี้อยากกินเปียกปูน”

“น้องปัท พี่จะให้ตัดชุดนอนของแม่กับพ่อเพิ่มนะคะ ผ้ายังมีเหลือไหม แม่พี่บอกว่าใส่สบาย ท่านคุยกับย่ากุลอยู่ด้านใน”

“ดีใจจังเลยค่ะ ผ้าน่าจะเหลือไม่พอ เดี๋ยวพรุ่งนี้ส่งแม่กับย่าเสร็จ ปัทเข้าไปดูที่ร้านพี่ภานะคะ เผื่อมีลายอื่นๆ ให้เลือก”

“ได้เลย พี่จะรอ”

นางบุหงาที่นั่งคุยกับย่ากอบกุลอยู่ด้านใน มองออกมาเห็นปัทมาที่กำลังพูดคุยกับเยาวภา รู้แน่ว่าเป็นหลานสาวบ้านนี้ หน้าตาสวย รูปร่างดี ท่าทางคล่องแคล่ว กิริยามารยาทถูกใจนางมาก ท่าทางที่ยกมือไหว้ลูกค้า กิริยาอ่อนน้อมนั่น มองแล้วสบายตา

“ป้ากุล นั่นลูกสาวแม่ประภาพรใช่ไหมคะ”

“ใช่ๆ หนูปัทมาหลานสาวคนโต ลูกของลูกชายที่เพิ่งเสียไปนั่นแหละ” ย่ากุลกวักมือเรียกให้หลานสาวเข้ามาด้านใน

“ค่ะย่า”

“หนูปัทไหว้ป้าเขาซะลูก ป้าบุหงา แม่ของหนูเยาวภา คนเก่าแก่คุ้นเคยกันดี”

“สวัสดีค่ะคุณป้า” หญิงสาวยกมือไหว้หญิงสูงวัยอย่างนอบน้อม หญิงสูงอายุท่านนี้หน้าตาผ่องใสท่าทางใจดีหน้าตาละม้ายคล้ายลูกชายมากกว่าลูกสาว

“ไหว้พระเถอะหลาน หน้าตาน่าเอ็นดูจัง เห็นแม่เยาวภาบอกว่าหนูเป็นคนตัดชุดนอนใช่ไหมลูก เนี้ยป้าใส่แล้วชอบมากเลย อยากได้ชุดเดรสผ้าดีๆ ใส่สบายๆ ไว้ใส่อีกสักสองสามชุด หนูปัทพอจะว่างวันไหน ต้องนัดไหมจ๊ะ หรือว่าป้าไปที่ร้านได้เลย”

“ขอบคุณที่ชอบนะคะคุณป้า ยินดีมากเลยค่ะ จะเข้าไปวันไหนก็ให้พี่ภาโทรบอกก่อนก็ได้”

“ดีๆ ลูกป้ามาพักบ้านพี่เขาไม่กี่วันหรอก เดี๋ยวยังไงจะให้แม่เยาวภาเขาพาไปนะ”

“รับรองเลยนะคะแม่ ฝีมือน้องปัทไม่เป็นรองใคร”

พูดคุยสักพัก ปัทมาขอตัวออกมาเก็บของหน้าร้าน ให้แม่เข้าไปพักข้างใน เธอทำแบบนี้เป็นประจำทุกวัน หลังเก็บถาดขนม และล้างทำความสะอาดบริเวณหน้าร้านแล้ว หญิงสาวไปซื้อวัตถุดิบสำหรับทำขนมพรุ่งนี้ กลับจากซื้อของ สองแม่ลูกถึงได้ขอตัวกลับบ้าน และบอกว่าอีกสองสามวันจะเข้าไปวัดตัวที่ร้าน

“กลับบ้านกันดีกว่านะคะย่า แม่ วันนี้เหนื่อยไหม เดี๋ยวถึงบ้านปัทนวดให้นะคะ”

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกลูก แม่เขาเหนื่อยกว่า แต่วันนี้ดีหน่อย แม่บุหงามาแวะคุยด้วย ย่าคิดไว้แล้วว่าทำไมหน้าตาของหนูเยาวภากับโยธินคุ้นๆ ไม่คิดว่าจะเป็นลูกของพ่อยุทธนากับแม่บุหงา คนกันเองทั้งนั้น"

“ย่ากับแม่ไปอาบน้ำพักผ่อนกันได้เลยนะคะ ปัทเปิดแอร์ไว้ให้แล้ว เดี๋ยวปัทจัดการพวกนี้เอง เที่ยงปัททำกับข้าวให้กิน ไม่ต้องรีบตื่นกันนะคะ”

“แม่ไม่เหนื่อยเท่าไรหรอกลูกเดี๋ยวแม่ช่วย”

“ไม่เอาค่ะแม่ ไปพักเถอะค่ะ ปัทยังสาวและสวยมากแถมยังมีแรงเหลือเฟือ”

นางประภาพรหัวเราะเสียงดัง เข้าไปโอบกอดลูกสาว ตั้งแต่สามีเสียชีวิตไปนางก็มีลูกสาวกับลูกชายที่เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลา แม่สามีเป็นคนสำคัญคนเหล่านี้เป็นครอบครัว คือกำลังใจที่สำคัญให้หัวใจมีความสุข และอยู่ได้ต่อไปในโลกใบนี้

“ตกลงแม่ยอมแล้ว แม่ไปพักก่อนนะลูก “

ปัทมามองตามแม่ไปอย่างมีความสุข ย่ากับแม่เป็นแบบอย่างของความเข้มแข็ง แม่ยังสวยมาก สมกับอาชีพของแม่ เรียบร้อย พูดน้อย สะอาด เป็นระเบียบ คิดก่อนพูดเสมอ วัยของแม่น่าจะต้องได้อยู่กับพ่อใช้ชีวิตทำงานด้วยกันอย่างมีความสุขจนเกษียณ แต่ชีวิตไม่ได้สวยงามและสมบูรณ์แบบเสมอไป พ่อมาด่วนจากไป ปล่อยให้คนที่ยังอยู่โศกเศร้า แม่พูดเสมอว่าเพราะมีเธอและน้อง แม่ถึงอยู่ได้ไม่เศร้ามากนัก และยิ่งได้มาอยู่ดูแลย่า นั่นยิ่งทำให้แม่เข้าใจชีวิตมากขึ้น เกิดแก่เจ็บตาย เป็นธรรมชาติ อยู่ที่ว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง

ย่าสอนเธอเสมอ เมื่อเวลาที่เรายังมีชีวิตอยู่ ควรทำดี ยิ่งกับคนที่ดีกับเรา ยิ่งต้องดีกับเขาให้มาก เกิดอะไรขึ้นมา จะได้ไม่ต้องมารู้สึกและเสียใจทีหลัง