All Chapters of หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11สวีเหยียนซียังคงอึ้งเหมือนกับสมองค้างไปไม่แปลกที่เธอจะเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง เพราะไม่ว่าจะเป็นทางเล็ก ๆ นี้หรือประตูบานนี้ โดยเฉพาะที่จ้าวจวิ้นโจวยังให้เธออาศัยอยู่ที่ว่านจิ่นฟุ เรสซิเด้นซ์ จากสิ่งต่าง ๆ มากมายเหล่านี้ หลายครั้งทำให้เธอเผลอคิดไปว่าจ้าวจวิ้นโจวตั้งใจเตรียมทั้งหมดนี้ไว้ให้เธอล่วงหน้าเหมือนกับในตอนแรก เขาพูดอย่างมั่นใจไว้ว่าเธอจะไม่มีทางคบกับฉินเซียวได้นานสามปีต่อมา ก็เป็นจริงตามที่เขาพูดไว้เหลวไหลสิ้นดี แต่ถ้าเป็นเรื่องของจ้าวจวิ้นโจวกลับดูสมเหตุสมผลอย่างยิ่ง เพราะว่าเขามีอำนาจบารมี ไม่มีใครเทียบเขาได้ และทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองในเมืองจิงสวีเหยียนซีไม่เข้าใจเลย ทั้งที่เขาเหนือกว่าใคร ๆ และร่ำรวยขนาดนี้ คงจะชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แล้วทำไมถึงต้องมาเสียเวลาเดิมพันกับเธอถึงสามปีเต็มความคิดของพวกคุณชายบ้านรวยทำไมถึงได้แตกต่างจากคนปกติขนาดนี้ว่างจนไม่มีอะไรทำงั้นเหรอ?ตอนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ใครบางคนก็จับข้อมือขวาเธอไว้ แล้วจับหัวแม่มือขึ้นมากดสแกนลายนิ้วมือสวีเหยียนซีสะดุ้งโหยง พอรู้ตัวก็อยากจะดึงมือกลับมา แต่กลับโดนจับไว้แน่นจ้าวจวิ้นโจวยังคงกดสแกน

บทที่ 13จอขนาดใหญ่ปรากฏหน้าเว็บไซต์ท่ามกลางความคาดหวังบนใบหน้าของทุกคน สวีเหยียนซีกรอกชื่อบัญชีผู้ใช้และรหัสผ่านอย่างคล่องแคล่วชั่วพริบตา บัญชีส่วนตัวของอาซีย่าก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอความเคลื่อนไหวล่าสุดยังคงเป็นเมื่อครึ่งปีก่อนห้องประชุมพลันฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง“เป็นอาซีย่าจริง ๆ!”“โอ้โห! บอสสุดยอดจริง ๆ นี่ผมจะได้ทำงานกับไอดอลของผมจริง ๆ หรือนี่?!”“บอส พอจะบอกได้ไหมครับว่าใช้เงินเท่าไหร่ถึงดึงตัวอาซีย่ามาได้?”จ้าวจวิ้นโจวนั่งพิงหลังอย่างสบาย ๆ ก่อนเผยรอยยิ้มที่ได้เห็นความตื่นเต้นของพวกเขาที่พูดซ้ายทีขวาที ไม่มีท่าทีจะรำคาญเลยแม้แต่น้อยในสายตาของสวีเหยียนซี เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆบรรยากาศภายในทีมดีมาก แล้วดูเหมือนว่าลูกน้องพวกนี้จะไม่หวาดกลัวจ้าวจวิ้นโจวเลยแม้แต่น้อยถ้าเธอจำไม่ผิดล่ะก็ ทีมนี้จ้าวจวิ้นโจวเป็นคนนำทีมด้วยตัวเอง ดังนั้นความสัมพันธ์จึงไม่เหมือนทีมอื่นมั้งจ้าวจวิ้นโจวเอ่ยปากเตือนว่า “เรื่องที่สวีเหยียนซีคืออาซีย่า เมื่อเปิดประตูนี้ พวกคุณต้องเก็บไว้เป็นความลับ เข้าใจไหม?”ทุกคนพยักหน้า รับรองว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปเด็ดขาดเมื่อคุยกันจบ จ้าว

บทที่ 15สวีเหยียนเช่อมีแววตาอำมหิต มือค่อย ๆ บีบแรงขึ้น “ไอ้เด็กเวร มึงคิดว่าตระกูลสวีของฉันจะไม่มีใครหนุนหลังซีซีแล้วเหรอ?”เห็นได้ชัดด้วยตาเปล่าว่าหน้าของฉินเซียวแดงเหมือนสีตับหมู สวีเหยียนเช่อจับแขนเขาไว้ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวสวีเหยียนซีที่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิมมองประตูที่เปิดอยู่ แล้วหันไปมองพวกเขา เมื่อเห็นใบหน้าฉินเซียวดูผิดปกติ เธอจึงส่งเสียงออกไปว่า “พี่ใหญ่ พี่จะบีบคอเขาให้ตายเลยเหรอคะ?”สวีเหยียนเช่อถึงใจเย็นลงและปล่อยมือออก ก่อนจะหันหน้ามาหาสวีเหยียนซีด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน “ซีซี เธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม?”เธอถอยไปข้างหลัง ไม่ให้เขามีโอกาสได้แตะตัวฉินเซียวที่ยืนชิดกำแพงด้านหลังโกรธอย่างสุดขีด พูดว่า “พี่ใหญ่ นี่มันเรื่องของผัวเมีย พี่ไม่ควรมายุ่งนะ?”“เรื่องของผัวเมีย?” คำพูดไม่กี่คำในชั่วพริบตาเดียวทำให้สวีเหยียนเช่อไม่สบายใจ “มึงมาปั่นหัวน้องสาวกูทั้งสองคน ในฐานะพี่ชายคนโต กูไม่ยุ่งไม่ได้?”ฉินเซียวขบฟันแน่น“ซีซีจะหย่ากับมึง ถ้ามึงกล้าปฏิเสธล่ะก็ กูจะทำให้มึงเสียของที่มึงรักที่สุดไป มึงเชื่อไหม?” สวีเหยียนเช่อข่มขู่เขาฉินเซียวกำมือแน่นก่อนพูดว่า “หยุดเอาคำพูดแบบ

บทที่ 17สวีเหยียนซีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านรองเหมาคุณพูดเล่นแล้ว ดิฉันจะมีโอกาสรู้จักอาจารย์อาซีย่าได้ยังไงล่ะคะ แต่อาจารย์อาซีย่าเป็นไอดอลของฉันค่ะ การออกแบบของเธอดิฉันเคยศึกษาดูแล้ว ดังนั้นดิฉันก็เลยเรียนรู้ตามแนวคิดการออกแบบของเธอค่ะ”“แบบนี้นี่เอง” เหมารุ่ยเฟิงพยักหน้าอย่างเข้าใจสวีเหยียนซีจิบเครื่องดื่มพอเป็นพิธี เหลือบตามองแล้วสังเกตเห็นจ้าวจวิ้นโจวส่งสายตายิ้มล้อเลียนมายังเธอ แต่เธอก็ยังจิบเครื่องดื่มต่อไปเรื่องการเจรจาที่เหลือเธอไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากอีก เธอแค่คอยนั่งฟังเมื่อมื้ออาหารนี้จบลง หลังจากส่งเหมารุ่ยเฟิงกลับไป จ้าวจวิ้นโจวหันกลับไปถามเธอว่า “รถของคุณล่ะ?”สวีเหยียนซียกมือขึ้นชี้ จ้าวจวิ้นโจวเหลือบมองไป ก่อนถามเธอว่า “กลับบริษัท หรือกลับไปจัดการเรื่องส่วนตัวคุณต่อล่ะ?”คำถามนี้ทำให้เธอทำตัวไม่ถูกก่อนตอบว่า “กลับบริษัทค่ะ”“อืม ทางผ่านพอดี งั้นผมขอติดรถไปด้วย” พูดจบ จ้าวจวิ้นโจวก็ก้าวเท้าไปยังรถของเธอที่จอดอยู่เมื่อได้ยินดังนั้น สวีเหยียนซีเดิมทีตั้งใจพูดออกไปว่า “คุณมีรถโรลส์-รอยซ์ไม่ใช่เหรอคะ?” แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้ช่วยฟาง และรถโรลส์-ร

บทที่ 19สวีหว่านหนิงเหมาร้านชาสำหรับช่วงบ่ายทั้งร้านไว้ตอนที่สวีเหยียนซีมาถึง ไม่มีพนักงานในร้านแม้แต่คนเดียวท่าทางแบบนี้ เหมือนกำลังจะมีเรื่องกับเธอแล้วก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ สวีหว่านหนิงก็คิดแบบนั้นสวีเหยียนซีเพิ่งจะนั่งลงตรงหน้าสวีหว่านหนิง สายตาเฉียบแหลมของเธอสังเกตเห็นว่าสวีหว่านหนิงขบฟันแน่นด้วยความเคียดแค้น รวมทั้งในมือยังถือแก้วกาแฟอยู่ เธอใช้สัญชาตญาณ หันตัวหลบไปด้านข้าง เป็นไปตามที่คิดไว้แก้วกาแฟร้อน ๆ ในมือสวีหว่านหนิงสาดใส่หน้าเธอไม่สำเร็จเมื่อสาดไม่โดน สวีหว่านหนิงก็ขบฟันแน่นด้วยความไม่พอใจสวีเหยียนซีนั่งลงบนเก้าอี้ข้าง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนเย้ยหยันว่า “ที่เรียกฉันมาคือจะมาสาดกาแฟใส่งั้นเหรอ? เหอะ ฉันยังคิดว่าเธอจะสร้างเรื่องฆ่าตัวตายอีกครั้งซะอีก”ประโยคนี้ทำให้สวีหว่านหนิงโกรธจัด “สวีเหยียนซี ต่อให้แกกับพี่ฉินเซียวผูกพันกันมาหลายปี มันก็ไม่สำคัญอะไรเลย เขาหลงใหลในร่างกายฉันมาก่อน! เขาชอบมีอะไรกับฉันมาก ๆ เลยล่ะ!”ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสวีหว่านหนิงเป็นผู้ป่วยทางจิตหรือเปล่า ดังนั้นเธอเลยมักจะพูดตรงและเปิดเผยขนาดนี้อยู่เสมอ สวีเหยียนซีก็ชินกับเรื่องแบบนี้นานแล