All Chapters of หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21แม่สวีถึงกับหน้าเครียดพ่อสวีที่เดินตามมาด้วยท่าทีเยือกเย็น กวาดตามองไปที่พวกเขา ก่อนตะคอกเสียงต่ำว่า “วุ่นวายอะไรอยู่หน้าสถานีตำรวจ ให้คนอื่นเขาหัวเราะเยาะรึไง! มีเรื่องอะไรกลับไปคุยกันที่บ้าน!” “แม่ครับ เข้าไปก่อนเถอะ” สวีเหยียนเช่อประคองแขนเธอไว้ พลางพูดเตือนเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแม่สวีถลึงตาใส่สวีเหยียนซีด้วยความโกรธเคือง แล้วรีบเดินเข้าไปดูลูกสาวสุดที่รักด้วยความเป็นห่วงสวีเหยียนเช่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สวีเหยียนซี “ซีซี เข้าไปกับพี่”ฉินเซียวใช้โอกาสนี้หมุนตัวไปจับข้อมือของสวีเหยียนซีไว้ ยอมอ่อนข้อให้ พลางพูดเอาใจว่า “ที่รัก”สวีเหยียนซีไม่อยากสนใจพวกเขาทั้งคู่จึงสะบัดมือฉินเซียวออก แล้วเธอก็เดินเขาไปในสถานีตำรวจโดยไม่พูดอะไรทั้งนั้นพอเธอเข้าไปแล้ว สวีเหยียนเช่อก็เบะปากพลางปรายตามองฉินเซียวเหมือนกับมองขยะฉินเซียวเกือบจะกัดฟันกรามแตก เดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆทันทีที่สวีหว่านหนิงเห็นพ่อกับแม่ก็รีบโผเข้ากอดด้วยความรู้สึกน้อยใจ และร้องไห้ปล่อยโฮออกมา “แม่คะ นัง...” เมื่อเธอสังเกตเห็นฉินเซียวและพี่ใหญ่ก็อยู่ที่นั้นด้วย เธอจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “สวีเหยียนซีโทรหาโรงพ

บทที่ 23สวีเหยียนเช่อตกใจเพียงครู่เดียวเท่านั้นแล้วใจเย็นลงได้อย่างรวดเร็วในเมื่อรู้แล้ว เขาก็จะไม่ปิดปังอีกต่อไป เพราะว่าเขาเองก็ไม่ได้อยากใช้สถานะพี่ชายมายืนอยู่ตรงหน้าของสวีเหยียนซีตั้งนานแล้ว สถานะพี่ชายนี้ข้อจำกัดมันเยอะเกินไปวินาทีต่อมา เขาก็ไม่ได้ปิดบังความรู้สึกอันลึกซึ้งของตัวเองอีกต่อไป “ซีซี เธอบอกว่าเธอรู้จักกับฉินเซียวมา 22 ปี ถ้าอย่างนั้นเธอลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเรารู้จักกันนานกว่าเขา?”สวีเหยียนซีไม่อยากจะมองเขาตรง ๆ เพราะว่ามันน่าขยะแขยงมากเกินไปเธอกำมือแน่นพลางพูดขึ้นว่า “สวีเหยียนเช่อ พี่ดีกว่าฉินเซียวตรงไหนเหรอ”“ซีซี!”“อย่ามาเรียนฉันแบบนี้อีก” สวีเหยียนซีไม่คิดที่จะปกปิดท่าทีที่รังเกียจและขยะแขยงอีกต่อไป เธอหัวเราะเยาะออกมาพลางพูดขึ้นว่า “พ่อส่งสายตายให้พี่พาฉันออกมา เพื่อที่จะเกลี้ยกล่อมให้ฉันยอมความ แต่ว่าพี่อยู่ที่นี่พูดอะไรกับฉันอยู่? สวีเหยียนเช่อ พี่ไม่ได้มีตรงไหนดีไปกว่าฉินเซียวเลย ฉันพูดจริง ๆ นะ”และนี่เป็นครั้งที่สอง ที่คำพูดแทงลงไปในใจของสวีเหยียนเช่อเขายืนอยู่กับที่แบบนั้นนานสองนานโดยไม่ขยับเลย รู้สึกเหมือนว่าเลือดที่ไหลวนเวียนทั่วร่างกายคงแข

บทที่ 25“ค่ะ!” สวีเหยียนซีรีบลุกหนีไปทันทีตอนเธอเดินเข้ามาห้องทำงาน จ้าวจวิ้นโจววางสายโทรศัพท์พอดี เธอเอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านประธานจ้าวคะ คุณเรียกฉันมามีธุระอะไรเหรอคะ?”เขาวางโทรศัพท์ลง “สวีเหยียนเช่อกำลังสืบเรื่องของผม”สีหน้าของสวีเหยียนซีแสดงความประหลาดใจออกมาทันทีจ้าวจวิ้นโจวนั่งเอนตัวพิงเก้าอี้ทำงานด้วยสีหน้าท่าทางสบายเหมือนกับแค่เรียกเธอมานั่งคุยเล่นเท่านั้น เขาเอ่ยถามขึ้นว่า “คุณอยากให้เขาสืบเจอเรื่องของผมหรือไม่อยากให้เขาสืบเจอ?”เดาไม่ยากเลยว่าทำไมสวีเหยียนเช่อถึงจะสืบเรื่องของเขา คงเป็นเพราะทั้งสองครั้งที่เขาส่งคนมาตามหาเธอก็ถูกจ้าวจวิ้นโจวขวางไว้ตลอด ดังนั้นก็ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะเกิดสงสัยขึ้นมามองออกเลยว่าจ้าวจวิ้นโจวไม่กลัวถูกตรวจสอบเลย ไม่งั้นคงไม่เอาเรื่องนี้มาพูดเล่นลอย ๆ กับเธอแบบนี้เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ถ้าท่านประธานจ้าวมีความสุขก็ดีแล้วค่ะ”จ้าวจวิ้นโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย คำตอบนี้เกินความคาดหมายของเขา เขาพูดแซวว่า “ไม่กลัวว่าเขาจะสืบเจอว่าผมกับคุณใกล้ชิดกันเหรอ?”เธอยังไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ยิ่งเธอแสดงท่าทีตื่นเต้นและกังวล เขาก็ย

บทที่ 27เมื่อสวีเหยียนซีได้ฟังดังนั้น จึงรู้สึกราวกับว่าเลือดทั่วทุกส่วนในร่างกายกำลังแข็งเป็นน้ำแข็งไปหมดเธอคิดว่าเป็นฝีมือของสวีหว่านหนิงมาโดยตลอด ใครจะไปคิดว่าสวีกั๋วหมิงก็ให้ความร่วมมือ แถมยังลงมือช่วยวางแผนด้วยตัวเองอีกต่างหาก“ที่รัก ผมพูดความจริงนะ ถ้าเมื่อกี้ผมพูดโกหกแม้แต่คำเดียว ขอให้ผมโดนฟ้าผ่าตายเลย” เขาพูดพลางยกมือขึ้นสาบานเพื่อยืนยันความน่าเชื่อถือของตัวเอง“ที่รัก?”“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”ในขณะที่ฉินเซียวพยายามหาวิธีเข้าไปพูดดี ๆ ด้วย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อนพอเห็นว่าเป็นสายจากสวีหว่านหนิง เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นด้วยความรู้สึกรังเกียจ พร้อมกับเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงเข้าที่เดิม เมื่อเห็นดังนั้น สวีเหยียนซีจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “รับสิ ไม่แน่ว่าเธออาจจะฆ่าตัวตายอีกก็ได้”“ที่รัก คุณเชื่อผมเถอะนะ ผมเคลียร์กับเธอแล้วจริง ๆ เธอจะตายหรือไม่ตายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผม” ฉินเซียวมีท่าทีแข็งกร้าว แต่พอเห็นใบหน้าที่เรียบเฉยของสวีเหยียนซี เขาก็เริ่มทำอะไรไม่ถูก “ที่รัก คุณจะไม่เชื่อผมสักครั้งเลยเหรอ?”เชื่อ?สวีเหยียนซีรู้สึกว่าเมื่อคำนี้ออกมาจากปา

บทที่ 29จ้าวจวิ้นโจวสูบบุหรี่เข้าปอดอย่างสุขุม พร้อมเลิกคิ้วเล็กน้อย มองไปที่สวีเหยียนซีที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำโอทีอยู่บนโซฟาอย่างขะมักเขม้น ในดวงตาที่ลึกลับที่แสนยากจะหยั่งถึงของเขานั้น แท้จริงแล้วกำลังเดือนพล่านและปั่นป่วนมานานแล้ว ก่อนที่เขาจะตอบกลับอย่างส่งเดชไปว่า “ก็แค่มาทำงาน ยังจะอยากรู้รายละเอียดอะไรอีก”“เชี่ยเอ๊ย ไอ้จ้าวจวิ้นโจว มึงจะมาตอแหลกับกูเพื่อ!” เพื่อนตัวแสบของเขาตะคอกดังลั่นจนลำโพงโทรศัพท์เสียงแทบแตก“...” จ้าวจวิ้นโจวอยากจะไปบีบคอเขาซะให้ตายคาที่“พอเธอจดทะเบียนเสร็จปุ๊บก็มาทำงานกับมึงปั๊บ คนอื่นอาจจะดูไม่ออก แต่กูรู้จักมึงดี! มึงมันเจ้าเล่ห์ร้ายเงียบ กูไม่เชื่อเรื่องสัญญาเดิมพันสามปีห่าเหวอะไรนั่นหรอกโว้ย! ถ้ามึงไม่ได้จะทำอะไรอย่างที่คิด กูยอมยืนกลับหัวสระผมสามเดือนเลย!”จ้าวจวิ้นโจวได้ยินดังนั้นถึงกับหัวเราะออกมา แต่แฝงไปด้วยความโกรธ เขาอยากจะบีบคอไอ้เพื่อนคนนี้ตอนนี้ให้ตายจริง ๆ “พูดดิวะ มึงจะไปเป็นชู้แย่งคนรักของคนอื่นจริง ๆ เหรอ! หรือมึงแค่อยากเล่นเกมแย่งชิงของรักของคนอื่นเอามาเป็นของตัวเองเฉย ๆ เพื่อแสดงอำนาจ!”จ้าวจวิ้นโจวอัดบุหรี่เข้าไปอีกอึก ก่