All Chapters of หย่าเสร็จ ท่านประธานฉวยโอกาสเป็นสามีใหม่: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31สวีหว่านหนิงรู้สึกได้ว่าสายตาของสวีเหยียนซีที่มองมาทางเธอในตอนท้ายนั้นราวกับว่ากำลังด่าเธอว่าโง่ นั้นจึงทำให้ใบหน้าของสวีหว่านหนิงบิดเบี้ยวจากเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและในวินาทีต่อมา สวีเหยียนซีหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พร้อมกับเปิดรูปภาพพลางพูดไปด้วยว่า “พ่อคะ แม่คะ ลุงฉินคะ ป้าฉินคะ ตั้งแต่วันที่ฉันจดทะเบียนสมรสกับฉินเซียว สวีหว่านหนิงก็ส่งทั้งรูปภาพและวิดิโอต่าง ๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ลับ ๆ ของพวกเขามาให้หนูอยู่เป็นประจำ พูดตามตรง ส่วนตัวไม่คิดว่าวิธีนี้จะทำให้ดูฉลาดเหนือชั้นตรงไหน มีแต่กลับจะทำให้รู้สึกรังเกียจด้วยซ้ำ”“มันเหมือนกับ... เมียน้อยที่กำลังยั่วยุภรรยาหลวงมากกว่า”ไม่มีใครเห็นลูกสาวของตัวเองถูกเรียกว่าเมียน้อยแล้วจะรู้สึกดีทั้งนั้นแม่สวีโกรธจัดขึ้นมาทันที “สวีเหยียนซี หยุดพูดจาเหลวไหลนะ! ฉันเข้าใจดีว่าในใจเธอคงรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นักหรอก แต่ทำไมต้องใส่ร้ายป้ายสีหนิงหนิงถึงขนาดนี้ด้วย! อย่าลืมสิว่าบ้านตระกูลสวีของเราคือคนที่เลี้ยงดูเธอจนโตขนาดนี้ มันตั้งกี่ปี กล้าดียังไง!”“หุบปาก!” สวีกั๋วหมิงตะคอกขึ้นเพื่อหยุดเธอ ขืนเธอยังคงพูด

บทที่ 33คำพูดของประธานฉินนั้นสะท้านเข้าไปในหัวใจของสวีเหยียนซีเมื่อเห็นว่าประธานฉินยังคงเอ็นดูเธอ ราวกับผู้ใหญ่ที่กำลังเอ็นดูเด็กคนหนึ่ง ซึ่งการกระทำนั้นทำให้เธอถึงกับต้องเม้มปากเพื่อเก็บความรู้สึกไว้ไม่ให้เผยออกมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา สองสามีภรรยาตระกูลฉินดูแลเธอด้วยความรักราวกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเดิมทีเธอคิดว่าการที่จะได้เจอครอบครัวสามีแบบนี้เป็นสิ่งที่โชคดีที่หาไม่ได้จากที่ไหนแล้ว แต่ก็น่าเสียดายที่พวกเขากับเธอไม่มีวาสนาต่อกันที่จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันอีกต่อไปแล้วและในตอนนั้นเอง ประธานฉินจ้องมองไปที่สวีกั๋วหมิงอีกครั้ง “ประธานสวี เมื่อกี้คุณเป็นคนบอกเองนะครับว่ารักลูกเท่ากันหมด ในเมื่อดูแลหว่านหนิงแล้ว ก็ควรที่จะดูแลเสี่ยวซีด้วยไม่ใช่เหรอครับ?”สวีกั๋วหมิงได้ยินดังนั้นจึงเกิดความไม่พอใจ คิดไม่ถึงเลยว่าฉินหลินจะฉวยโอกาสมาสอนเขาแบบนี้ ในสถานการณ์ตอนนี้ต้องยึดภาพรวมไว้เป็นหลัก เขาจึงพยายามสงบสติอารมณ์และพูดต่อว่า “มันเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว เสี่ยวซีเป็นลูกสาวของผม ผมต้องชดเชยให้เธออย่างดีอยู่แล้วครับ”ชดเชย? คำพูดนั้นก็แค่พูดเอาหน้าก็เท่านั้นแหละสวีเหยียนซีไ

บทที่ 35สวีเหยียนซีเม้มปาก “หวังว่าคุณจะได้รับบทเรียนจากครั้งนี้นะ”ฉินเซียวค่อย ๆ หยุดร้องไห้ “พ่อบังคับให้ผมเซ็นเอกสารหย่าแล้ว”“อืม”“แต่ผมก็ยังไม่อยากหย่าอยู่ดี เสี่ยวซี”สวีเหยียนซีเหนื่อยเกินกว่าจะมีแรงมาพูดเรื่องไร้สาระกับเขา เธอจึงทำเพียงแค่เรียกชื่อเขาอย่างอ่อนแรง “ฉินเซียว”“เสี่ยวซี ตอนนี้ผมอยู่สนามบิน” ทันทีที่ฉินเซียวพูดจบ ลิฟต์ก็เปิดออกพอดีทันใดนั้น ร่างของสวีเหยียนซีก็สั่นสะท้าน!“ผมจะกลับมาในวันสุดท้ายของช่วงทบทวน ถึงตอนนั้นผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเองว่าผมไม่ได้ทำตัวเป็นเด็ก ๆ อีกแล้ว ได้ไหม?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงขอร้องอ้อนวอน“ฉินเซียว!” คำคำนี้สวีเหยียนซีแทบจะตะโกนออกมา แต่ใครจะไปคิดว่าฉินเซียวจะวางสายไป เธอพยายามกดโทรกลับไปอีกครั้งอย่างหงุดหงิด แต่ปลายสายกลับปิดเครื่องไปแล้วสมองของเธอว้าวุ่นไปหมด เธอจึงเลือกที่จะโทรหาประธานฉิน “ลุงฉินคะ หนูเองนะคะ เมื่อกี้ฉินเซียวโทรหาหนูบอกว่าตอนนี้เขาอยู่ที่สนามบิน และตอนนี้หนูไม่สามารถติดต่อเขาได้แล้วค่ะ”“อะไรนะ! ไอ้ลูกสารเลวนี่! เดี๋ยวลุงจะส่งคนไปตามเขากลับมา เสี่ยวซี ตระกูลฉินต้องขอโทษหนูด้วยนะ”“อืม ไม่เป็นไรค่ะ” สวี

บทที่ 37ชายหนุ่มสวมเสื้อโค้ทยาวสีเทาเข้ม ระหว่างที่เดินลงมา ชายเสื้อพลิ้วเบา ๆ เผยให้เห็นเอวเรียวบางของเขาพอดี ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตสีอ่อนที่ปลดกระดุมออกสองเม็ด เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกราง ๆ เรียกได้ว่า... เดินไปทางไหนก็ปล่อยเสน่ห์กระแทกตากันเลยทีเดียวจ้าวจวิ้นโจวเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ก่อนกลิ่นหอมจาง ๆ ของน้ำหอมจะลอยเข้าจมูก…ใช่แล้ว กลิ่นนี้เอง ตอนเธอเจอเขาครั้งแรกก็เคยได้กลิ่นนี้มาแล้ว มันเบาบาง ต้องเข้าใกล้มากถึงจะได้กลิ่นพอรู้สึกถึงสายตาคมลึกที่จ้องมองมา สวีเหยียนซีรีบเก็บอาการอย่างแนบเนียน พลางเอ่ยเสียงสุภาพ “สวัสดีตอนเช้าค่ะ ท่านประธานจ้าว”จ้าวจวิ้นโจวจ้องสำรวจดวงตาของเธอแล้วพูดขึ้นว่า “ดีแล้ว ตาไม่บวม”คำพูดนั้นทำให้สวีเหยียนซีถึงกับงง ทำไมตาของเธอต้องบวมด้วย?“ไปเถอะ ไปสนามบิน” เขาขึ้นรถแล้ว ขณะที่ฟางห่าวช่วยยกกระเป๋าเดินทางของเธอไปเก็บในท้ายรถลุงโจวอาศัยจังหวะนั้นกระซิบพูดเรื่องที่เมื่อกี้ยังพูดไม่ทันจบกับเธอว่า “เมื่อกี้นายท่านเพิ่งรับโทรศัพท์และน่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยน่าพอใจนัก ตอนแรกผมยังกลัวว่านายท่านจะหงุดหงิดจนยกเลิกการเดินทางไปทำงาน แต่ดูแล้วก็คงไม่มีอะไรแ

บทที่ 39สวีเหยียนซีถึงกับอึ้งไปอีกครั้งจ้าวจวิ้นโจวรู้แม้กระทั่งรสนิยมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ!ยิ่งไปกว่านั้น เธอเพิ่งเริ่มชอบชาลี่ซานเมื่อปีนี้เองด้วยซ้ำ แม้แต่ฉินเซียวยังคิดมาโดยตลอดว่าเธอชอบลาเต้ ทั้งที่เธอเคยบอกเขาไปหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยจำได้สักที ถึงอย่างนั้น เขายังอุตส่าห์ชงลาเต้มาให้ทุกวันไม่รู้เบื่อ เธอเลยไม่อยากทำให้ความตั้งใจของเขาเสียเปล่า สุดท้ายก็เลยไม่คิดจะเถียงให้มากความ ว่าเธอชอบชาลี่ซานหรือลาเต้กันแน่สวีเหยียนซีหลุบตาลงซ่อนความรู้สึกในแววตา ก่อนจะยกยิ้มบาง ๆ รับถ้วยชา พร้อมเอ่ยคำขอบคุณเธอก้มลงจิบชาหนึ่งอึก กลิ่นหอมหวานละมุนกระจายทั่วในปาก พอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง สายตากลับเผลอทอดมองไปยังฝั่งตรงข้าม จ้าวจวิ้นโจวกำลังอ่านนิตยสาร แขนซ้ายพาดไว้บนที่วางแขนเป็นท่าทางสบาย ๆ ทุกครั้งที่เขาเปิดหน้าหนังสือ ก็พลอยทำให้เธอเห็นชัดเจนถึงมือเรียวยาวสวยสมบูรณ์แบบคู่นั้นหัวใจเธอเผลอไหววูบ ก่อนจะครุ่นคิด จ้าวจวิ้นโจวคนนี้รู้เรื่องของเธอมากแค่ไหนกันแน่?-สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็มาถึงเมืองไห่เพื่อความเงียบสงบ สวีเหยียนซีเลือกที่จะไม่ปิดโหมดเครื่องบิน ปล่อยให้มันเป็นแบ