Semua Bab ปราบพยศสามีแต่ง : Bab 11 - Bab 20

ว่ากันว่าความรักมักจะเกิดขึ้นโดยที่บางครั้งเราก็ไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่ามามันเกิดขึ้นในช่วงเวลาไหนแต่ความรู้สึกมักชอบเกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ฉัน ทุกๆครั้งที่เขาสัมผัส ที่เขาทำดีด้วยทั้งที่มันเป็นแค่การแสดงของเขาเพื่อทำให้ฉันตายใจแต่ฉันกลับรู้สึกดีมากๆ และมากขึ้นทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ “ขวัญหนูจะไปไหนลูก?” มินตราเอ่ยถามลูกสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะก้าวออกจากบ้าน“หนูจะออกไปทำธุระน่ะค่ะคุณแม่ นัดเพื่อนเอาไว้ที่ร้านกาแฟค่ะ” ของขวัญเอ่ยตอบพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนๆ ออกมา“งั้นก็ไปเถอะลูก ขับรถดีๆนะ”“ค่ะ หนูไปก่อนนะคะ” จบประโยคร่างบางก็หันหลังเดินออกไปจากบ้านทันที ประตูรถหรูถูกเปิดออกรอยยิ้มปลื้มปริ่มเผยขึ้นบนใบหน้าสวย เธอรู้สึกโชคดีมากๆนะเอาจริงๆ รถคันนี้พ่อของสามีเป็นคนซื้อให้เงินเดือนมีใช้ไม่ขาดมือ ส่วนเลขาส่วนตัวของรันเวย์เธอก็เป็นคนหาให้และเลือกเป็นผู้ชาย ทำงานดี ขยันและซื่อสัตย์ ส่วนเธอก็ทำงานออนไลน์บ้าง ช่วยงานที่ร้านของแม่สามีบ้าง มินตราจะให้เธอเรียนรู้และลงมือทำด้วยตนเองซึ่งแน่นอนของขวัญหัวไวและฉลาดสอนไม่นานก็ทำตามได้สบายๆ ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดยังร้านกาแฟในแทบตัวเมืองและใกล้บริษัท

เอี๊ยด! เสียงเบรกรถดังขึ้นเมื่อตัวรถแล่นเข้ามาจอดภายในรั้วบ้านร่างเล็กเกือบกระแทกกับคอนโซลแต่โชคดีที่เธอใช้แขนทั้งสองข้างยันไว้“หึ้ย! ไอ้เฮียขับรถประสาอะไร ห๊ะ!” เสียงเล็กเหวขึ้นทันทีที่เธอดึงตัวเองกลับมาได้“แล้วใครใช้ให้เธอแต่งตัวแบบนี้แล้วเข้าหาผู้ชายอื่นกันล่ะ!” รันเวย์ตอกกลับอย่างหัวเสียเขาโมโหจนอยากจะจับเธอมาตีก้นซะให้เข็ด“มันชีวิตฉันอย่ามายุ่ง!” จบประโยคของคนตัวเล็กก็รีบก้าวลงจากรถและปิดประตูกลับคืน ปัง!ของขวัญก้าวเท้าเข้ามาในบ้านก่อนด้วยท่าทางที่หงุดหงิดเธอโมโหเขามาก มันเวรกรรมหรือฟ้าลิขิตกันแน่นึกแล้วอยากจะจับซัดให้หน้าแหก ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวขึ้นบันไดก็ถูกคว้าจับแขนรั้งจนร่างเธอเซไปชนเข้ากับแผงอกของร่างสูงตรงหน้า“นี่ปล่อยเดี๋ยวนี้!” เสียงเล็กตะคอกใส่พร้อมกับสะบัดตัวขัดขืนการจับกุมของเขา“นิสัยไม่ดี ทำผิดแทนที่จะขอโทษแต่เธอกลับมาทำแบบนี้ใส่กัน!”“ฉันทำผิดหรอ เหอะ!” ปั่ก! เข่าเล็กกระแทกเต็มแรงเข้าไปที่เป้ากางเกงของคนตรงหน้า ร่างหนาทรุดลงกับพื้นไปนั่งกุมเป้าตัวเอง ผั๊วะ! ตุบ! ก่อนจะตามมาด้วยหมัดต่อยเข้าไปยังใบหน้าหล่อจนหันไปอีกทางและเท้าที่ยันไปยังหน้าอกแกร่งเต็มๆ จนร่างหน

โอ๊ย! ชีวิตนี้มีแต่ความสุขมั้งนะเพราะตั้งแต่คุณสามีเปลี่ยนนิสัยฉันก็เหมือนกับเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดเพราะเขาดูแลเอาใจใส่ดีมาก อยากได้อะไรคือเปย์ไม่หยุด รักฉันหลงฉัน เยฉันเพียงผู้เดียว อุ๊ปส์! ก็นั่นแหละคนมันสวยก็จะลำบากใจนิดหน่อยแต่เชื่อเถอะฉันก็ไม่ได้ใจอ่อนซะทีเดียวหรอกนะเพราะผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์ กะล่อนไม่หยุด แต่ก็ทำให้ฉันหลงและก็คลั่งไคล้ในตัวเขารวมถึงรสชาติเซ็กส์ของเขา เฮียเวย์ชอบทำให้ฉันหวั่นไหวและใจเต้นแรงทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน..ช่วงนี้ที่บริษัทกำลังวุ่นวายเพราะการออกแบบผิดพลาดเฮียเวย์กับเฮียโรเลยต้องทำงานและคอยแก้ปัญหามันก็จะเป็นช่วงที่ไม่ค่อยได้กลับบ้านและฉันก็ไม่ค่อยได้ตามเขาเพราะว่าขี้เกียจค่ะ! จบนะคะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่ไม่หวงนะแต่ตามมากไปมันก็ไม่ดีหรอกใช่ป่ะล่ะ เอาเวลาว่างๆ มาเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้างน่าจะดีกว่านะ“อีผีลิงมึงหายหัวไปไหนมา กูคิดว่านอนตายคากรวยผัวไปซะละ!” ประโยคทักทายของเพื่อนรักฉันค่ะ“ก็เกือบแหละคนไม่มีผัวก็เหนื่อย นะคะ” มันเบะปากใส่ค่ะหลังจากที่ได้ยินประโยคตอกกลับของคนสวยอย่างฉัน“เบื่อมึงสองคนเจอกันทีไรจิกกันเหมือนไก่!” หลินเอ่ยด้วยใบหน้าเอือมระอาใส่พวกเ

เฮ้อ! เสียงถอนหายใจดังขึ้นจากคนด้านข้างไม่ใช่ใครเลยค่ะน้องสาวของคุณสามีฉันเองค่ะ ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรถึงได้ชวนฉันออกมาดื่มได้ แต่ก็ดีเหมือนกันตั้งแต่เฮียเวย์ทำตัวใหม่ฉันก็แทบจะไม่ได้ออกมาดื่มกับเพื่อนเลยแต่นี่น้องสามีชวนเองนะคะ ผัวว่าไม่ได้ค่ะไม่ใช่ว่ากลัวฉันนะแต่เขาไม่รู้! ฮ่าๆๆๆ“มิรินเป็นอะไรไปทำไมถึงได้ดื่มเยอะขนาดนี้ละ?” ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่มาถึงก็ดื่มไม่หยุดเลย“หนูไม่เข้าใจเลยค่ะพี่ขวัญ การที่เราจะรักหรือชอบคนคนหนึ่งมันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้ล่ะคะ” ใบหน้าที่ดูเศร้านัยน์ตาคลอไปด้วยม่านน้ำสีใส ฉันไม่เคยเห็นน้องในมุมนี้เลยเพราะทุกครั้งที่เห็นน้องจะเป็นคนที่สดใสร่าเริงทำให้คนรอบข้างยิ้มได้เสมอแต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย ฉันยื่นมือออกไปกุมมือน้องแน่นพร้อมกับผ่ายยิ้มอ่อนๆ“ไม่มีอะไรง่ายหรอกนะ ความรักก็เหมือนกันถ้าเราพยายามเพื่อมันอยู่ฝ่ายเดียวยังไงก็เหนื่อย แต่ถ้าเขาโอเคกับเรามันก็จะต้องมีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมรับรักเราสักที ฟังหัวใจตัวเองดูว่าเราโอเคกับมันจริงๆ ใช่มั้ย”“หนูโอเคกับมันมากๆ ค่ะแต่ที่เขาไม่สนใจหนูเพราะหนูเด็กเกินไปต่างหาก” เด็กเกินไปงั้นเหรอ? อย่าบอกนะว่าเ

เฮ้อ! ไม่รู้ว่าตัวเองถอนหายใจไปกี่รอบแต่รู้ตัวอีกทีผมก็ถอนหายใจทุกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆ ผมทำผิดต่อเธอมากจนผมรับผลของการกระทำนั้นไวมากเช่นกัน เธอทำเหมือนที่ผมทำแต่คนอย่างรันเวย์จะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครถึงกล้าหยามผมขนาดนี้มันจงใจทำให้ผมเห็น เพราะฉะนั้นไอคนนี้ต้องรู้จักพวกเราเป็นอย่างดี“คิดเหี้ยอะไรของมึง!” เสียงด่าที่คุ้นหูของคนที่หน้าตาขี้เหร่“กูกำลังคิดว่าผู้ชายที่มันกล้าทำรอยไว้ที่คอเมียกู มันต้องรู้จักกูแน่ๆ” ผมเอ่ยออกไป“เหอะ! กูชอบน้องสะใภ้คนนี้มากบอกเลย สมน้ำสมเนื้อ กิ่งทองใบหยก ทันกันทุกเรื่องเจ็บทั้งคู่สมควร!”“ไอโรปากมึงนี่นะ กูน้องมึงนะมึงควรให้กำลังใจและช่วยคิดสิไม่ใช่มาซ้ำเติม”“คนอย่างมึงคู่ควรกับคำว่าสมน้ำหน้า! ไอควาย!” มันเป็นคนที่กวนประสาทผมมากที่สุดและด่าผมเยอะที่สุด คงจะมีแต่มัน คิง และก็บรรดาพ่อๆ ที่คุยกับผมส่วนพวกผู้หญิงในบ้านมีแต่เมินผมทุกคน ผมคงผิดมากจริงๆ“กูอยากให้ขวัญกลับมาเป็นเหมือนเดิม กูเหงา กูเหมือนคนที่จะขาดใจทุกครั้งที่รู้ว่าเมียตัวเองออกจากบ้านโดยไม่ได้บอกใคร กูอยากถูกถีบ อยากถูกต่อย อยากถูกตบ อยากด้ยินเสียงด่า อยากได