All Chapters of OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 : Chapter 31 - Chapter 40

51 Chapters

ตอนที่29 บ้านของเรา

เคี้ยงเผลอกลั้นหายใจยกมือขึ้นกุมหน้าอกแน่น ดวงตาจับจ้องไปยังเสาต้นนั้นด้วยแววตาหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด       ขนแขนของนางลุกชันขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุส่วนใช้ก็ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ข้างแม่ ใบหน้าเริ่มซีดเผือดพลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไปข้างในมีเพียงหลินที่มองเสาต้นนั้นด้วยแววตาที่ต่างออกไปเธอไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย กลับกัน... เธอรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่สงบนิ่งและอบอุ่นแผ่ออกมาจากเสาต้นนั้นจาง ๆ ที่เป็นเช่นนี้อาจจะเป็นเพราะภาพของนางไม้แสนสวยในความฝันยังคงติดตาตรึงใจอยู่ก็เป็นได้ส่วนยุ่งเองเขาก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเช่นกัน อีกทั้งเขายังส่งยิ้มไปทางเสาตกน้ำมันต้นนั้นอีกต่างหากคล้ายกับว่ากำลังยิ้มให้ใครบางคนคุณลุงเจ้าของบ้านสังเกตเห็นท่าทีลังเลและหวาดหวั่นของสองแม่ลูกได้เป็นอย่างดี เขากระแอมเบา ๆ หนึ่งครั้ง พยายามทำลายความเงียบและความน่าสะพรึงกลัวของเสาต้นนั้นลง"เอ่อ... พื้นชั้นล่างก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ โล่ง กว้าง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติพยายามชี้ชวนให้มองส่วนอื่น"จะลองขึ้นไปดูชั้นบนกันก่อน
last updateLast Updated : 2025-09-01
Read more

ตอนที่34 มาเยี่ยม

ทางด้านเคี้ยงหลังจากออกจากบ้านมาได้พักใหญ่ จนกระทั่งถึงโรงพยาบาลหล่อนก็เดินถือปิ่นโตเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยรวมอย่างคุ้นเคย กลิ่นยาจาง ๆ ยังคงลอยอบอวลเหมือนทุกครั้ง หล่อนกวาดตามองหาเตียงของสามีซึ่งอยู่มุมด้านในติดหน้าต่างและแล้วก็ต้องแปลกใจระคนดีใจเมื่อเห็นว่าที่ข้างเตียงนั้นไม่ได้ว่างเปล่า แต่มีร่างสูงของ ชัยบุตรชายคนโตยืนก้มหน้ามองดูผู้เป็นพ่ออยู่ก่อนแล้ว แผ่นหลังของชัยดูนิ่งขรึมเหมือนเคยแต่แววตาที่ทอดมองไปยังร่างของบิดาที่นอนอยู่บนเตียงนั้นฉายแววกังวลออกมาอย่างชัดเจนจนปิดไม่มิด"อาชัย..." เคี้ยงเอ่ยเรียกเสียงเบาพลางก้าวเท้าเข้าไปใกล้ชัยสะดุ้งเล็กน้อยหันมาตามเสียงเรียก พอเห็นว่าเป็นแม่ เขาก็รีบยกมือไหว้ทันที "ม๊า... มาแล้วเหรอครับ""อื้อ... แล้วนี่ลื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" เคี้ยงถามพลางวางปิ่นโตลงบนโต๊ะข้างเตียง รู้สึกดีใจที่เห็นลูกชายคนโตยังคงห่วงใยพ่อ ไม่ได้ทอดทิ้งครอบครัวไปอย่างที่เคยแอบกังวล"ผมเพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี้เองครับม๊า" ชัยตอบ "พอดีวันนี้ทางที่ทำงานเขาให้หยุดครึ่งวัน ผมก็เลยรีบมาเยี่ยมป๊าก่อนเลย" เขาหันไปมองพ่อที่นอนอยู่บนเตียง "อ
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more

ตอนที่31 ไม่ต้องรอหรอกฤกษ์ยาม

การกระทำของหลินนั้นแม้แต่นางไม้ที่อาศัยอยู่ในต้นเสายังรู้สึกประหลาดใจไปด้วย เพราะในตอนนี้หล่อนได้คิดว่าหลินคงเป็นผู้วิเศษอย่างแน่นอนตามที่ตนได้รับนิมิตถึงเรื่องราวของหลินเด็กหญิงผู้มาจากแดนไกล"ทุกคนลืมตาได้ค่ะ" หลินพูดด้วยสีหน้ายินดีเพราะตอนนี้เธอจะได้ไม่ต้องนอนพื้นกระดานแข็ง ๆ ให้เจ็บหลังอีกต่อไปทันที...ที่ทุกคนลืมตา ใช้เป็นคนแรกที่ส่งเสียงเอะอะดังเอ็ดตะโรลั่นบ้านก่อนใครเพื่อน ซึ่งเสียงของใช้ได้ทำให้เพื่อนบ้านละแวกใกล้เคียงพากันคลุมโปงตัวสั่นเพราะคิดว่าคนบ้านนั้นเจอดีเข้าให้แล้ว"เหวอออ! ม๊า!!! นี่มันอะไรกัน เตียง! ตู้! โต๊ะ! เต็มห้องเลย! มันโผล่มาจากไหน!!!" ใช้ตะโกนเสียงหลงชี้มือไปรอบห้องนอนที่เมื่อครู่ยังว่างเปล่า บัดนี้กลับมีเตียงไม้พร้อมเครื่องนอน ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเก้าอี้ครบชุดปรากฏขึ้นมาโดยยุ่งเองก็มองอย่างงุนงงด้วยเช่นกันเคี้ยงที่อยู่ในห้องนอนใหญ่อีกห้องหนึ่งกับหลินก็กำลังเบิกตากว้างอ้าปากค้างกับเฟอร์นิเจอร์ใหม่เอี่ยมที่ปรากฏขึ้นในห้องของตัวเองเช่นกัน"อาตี๋! ห้องม๊าก็มี" เคี้ยงร้องออกมาอย่างเหลือเชื่อ หล่อนรีบวิ่งออกมาจากห้องของตนตรงไป
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more

ตอนที่35 ลูกจ้างคนนี้พิเศษกว่าใคร

"ท่านเรียกหนูหรือคะ" หลินถามอย่างกังขาพลันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างประหลาดเนื่องจากคำเรียกขานที่นางไม้เรียกตน"ใช่แล้วละก็ท่านเป็นผู้วิเศษไม่ใช่หรือ คนธรรมดาที่ไหนจะเสกของออกมาได้เยอะแยะกันเล่า" คำพูดนี้ทำให้หลินสะดุ้งใบหน้าของเธอเหลอหลา"แหะ ๆ จริง ๆ หนูก็ไม่ใช่ผู้วิเศษหรอกนะคะ เพียงแต่เรื่องมันค่อนข้างยาว อีกอย่างสิ่งของเหล่านี้หนูก็สามารถเสกออกมาได้ครั้งเดียวเพราะอาม่าที่ให้หนูมาบอกว่ามันเป็นของขวัญเริ่มต้นค่ะ" หลินตอบพลางส่งยิ้มแห้งออกมา"แม้ว่าข้าจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เจ้าพูดมากนัก แต่เราคิดว่าเช่นไรเจ้าก็ยังเป็นผู้วิเศษอยู่ดี" นางไม้ยังคงเข้าใจตามแบบของตนซึ่งหลินก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายเช่นไรดี ก่อนที่เธอจะกล่าวเปลี่ยนเรื่อง "พี่สาวคะ....ว่าแต่พี่สาวเรียกหนูทำไมอย่างนั้นหรือ"นางไม้นามเกสรมองหน้าของหลินพลางพูดถึงจุดประสงค์ของตน "คือข้าได้ยินสิ่งที่เจ้าพูดเรื่องการค้าขาย""ใช่ค่ะ พี่สาวมีไอเดีย เอ่อ...หนูหมายถึงความคิดจะแนะนำหรือคะ" หลินถามออกมาดวงตาเป็นประกาย"ก็ไม่ได้จะแนะนำอะไรมากนักหรอกเพียงแต่การจะขายอาหารนั้นข้าคิดว่าเจ้าควรจะ
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more

ตอนที่32 เริ่มต้นดี มีชัยไปกว่าครึ่ง

"ม่าจ๋า! ให้หนูช่วยไหม" หลินเดินเข้าไปใกล้อาม่าที่กำลังยืนหน้าเตาใช้ตะหลิวพลิกผัดผักกาดดองผัดไข่ในกระทะเหล็กใบใหม่อย่างคล่องแคล่ว กลิ่นหอมฉุยของไข่และผักกาดดองลอยฟุ้งจนน่ากิน เด็กหญิงมองตามมืออาม่าตาไม่กะพริบเคี้ยงหันมายิ้มให้หลานสาว เห็นแววตาอยากรู้อยากเห็นและอยากมีส่วนร่วมนั้นแล้วก็รู้สึกเอ็นดู เธอตักผัดผักกาดดองใส่ถาดพักไว้ก่อนจะหันมาตอบ"ดีเลยอาหมวย กำลังอยากได้ผู้ช่วยพอดี" หล่อนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ถ้างั้น... หนูช่วยไปหยิบจานชามที่วางซ้อนกันอยู่ตรงมุมนู้นมาวางเตรียมไว้บนโต๊ะให้หน่อยได้ไหมลูก เดี๋ยวกับข้าวอย่างอื่นเสร็จม่าจะได้ตักข้าวตักแกงให้เลย" นิ้วของเคี้ยงชี้ไปทางกองจานชามสแตนเลสใหม่เอี่ยมที่ปรากฏขึ้นมาเมื่อคืน"ได้เลยค่ะม่า!" หลินรับคำอย่างแข็งขันรีบวิ่งตื๋อไปจัดการทันทีเคี้ยงมองตามหลังหลานสาวไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปเห็นลูกชายตัวดียืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ไม่ไกลนัก ด้านข้างมียุ่งที่ยืนมองตาแป๋วกำลังมองเธออย่างใคร่รู้เช่นกัน"ส่วนอาตี๋เล็ก" เคี้ยงเรียก "ลื้อก็ไม่ต้องยืนบื้ออยู่ตรงนั้น ไปดูหม้อข้าวให้แม่ทีสิว่าสุกได้ที่รึยัง ถ้าสุกแล้วก็ยกลงจากเ
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more

ตอนที่33 เริ่มต้นดี มีชัยไปกว่าครึ่ง (ต่อ)

บรรยากาศบริเวณหน้าบ้านไม้กึ่งปูนเก่าสองชั้นในเวลานี้ค่อนข้างคึกคักผิดหูผิดตาไปจากสภาพเงียบเหงาที่เคยเป็นมาหลายปี กลิ่นหอมของข้าวแกงและขนมจีนน้ำยาที่ปรุงสดใหม่โชยไปทั่วบริเวณ ดึงดูดให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาในตลาดเก่าต้องเหลียวมองด้วยความสนใจระคนสงสัย"ป้า! ป้าจันทร์!" เสียงใส ๆ ของหญิงสาวในชุดเครื่องแบบโรงงานสีซีดคนหนึ่งดังขึ้น เธอหยุดยืนอยู่หน้าร้านขายผลไม้ของป้าจันทร์ที่อยู่เยื้องกันชี้มือไปยังบ้านที่มีคนมุงอยู่"ที่นี่เกิดอะไรขึ้นหรือจ๊ะป้า... คนเยอะแยะเชียวเมื่อคืนก็เสียงดัง" หญิงสาวหยุดพูดไปครู่หนึ่ง สีหน้าฉายแววหวาดระแวง"หรือว่า...ผีบ้านนี้เขาอาละวาดอีกแล้ว!?" น้ำเสียงตอนท้ายเบาลงเหมือนกลัวว่าสิ่งที่พูดจะเป็นจริงป้าจันทร์เจ้าของร้านผลไม้อมยิ้มมองไปยังร้านข้าวแกงจำเป็นที่เพิ่งเปิดใหม่ ก่อนจะหันมาตอบหญิงสาวโรงงานคุ้นหน้าคุ้นตา"โอ๊ย! ผีเผอที่ไหนกันเล่าอีหนู!" หญิงวัยกลางคนวัยเฉียดห้าสิบกล่าวกลั้วเสียงหัวเราะ"บ้านโน่น! เขาย้ายมาอยู่ใหม่กันนะสิ เป็นครอบครัวอาเคี้ยง... คนจีนที่ผัวแกแบกข้าวแล้วเจ็บหลังที่โรงสีเฮียเม้งน่ะ เห็นว่าเพิ่งซื้อบ้าน
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more

ตอนที่38 ว่าด้วยเรื่องที่ดินผีดุ!!(1)

"เอ่อ... พี่สาวจ๊ะ ฉันพอจะนึกออกที่นึงจ้ะ"ทุกสายตาหันไปมองเกสรทันที ซึ่งตอนนี้เคี้ยงกับใช้เพิ่งระลึกได้ว่ามีคนนอกอยู่กับพวกเขาด้วย ทว่า...เมื่อไม่เห็นว่าหลินมีปฏิกิริยาผิดแปลกแม่กับลูกชายจึงไม่ได้กล่าวออกมาให้มากความก่อนที่ความสนใจจะตกไปอยู่ที่ลูกจ้างสาวผู้ที่คนทั้งคู่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอคนนี้คือร่างจำแลงของนางไม้ประจำบ้านทางด้านเกสรก็ยังคงแสดงบทบาทของตนต่อไป"ฉันเคยเห็นที่ดินเปล่าอยู่แปลงนึงน่ะจ้ะ ไม่ไกลจากนี่เท่าไหร่ อยู่ตรงริมบึงบัวใหญ่เลย" นางอธิบายช้า ๆ"ตรงนั้นเป็นที่โล่งกว้างเลยนะจ๊ะ ลมพัดดีมากเพราะมีต้นไม้ใหญ่อยู่เยอะ อากาศดี ไม่เหมือนในตลาดจ้ะที่ค่อนข้างอับ" เมื่อเห็นว่าคนทั้งหมดสนใจหล่อนจึงพูดต่อ"แล้วก็ไม่เปลี่ยวด้วยนะจ๊ะ ใกล้กันนั้นก็มีทั้งโรงพยาบาล โรงพัก ที่ว่าการอำเภอ แล้วก็มีโรงงานทำลูกชิ้นอยู่เลยไปหน่อยด้วย ตอนเย็น ๆ ฉันคิดว่าน่าจะมีคนผ่านไปผ่านมาเยอะอยู่เหมาะสำหรับที่เราจะเปิดร้านหมูกระทะพอดี"คำแนะนำของเกสรทำให้เคี้ยงกับใช้นิ่งไป ที่ดินแปลงนั้น....พวกเขาล้วนรู้จักดี แม้ว่าทำเลจะดีมากก็ตามแต่สาเหตุที่มันว่างอยู่ก็เป็นเ
last updateLast Updated : 2025-09-03
Read more

ตอนที่39 ว่าด้วยเรื่องที่ดินผีดุ!!(2)

หลินรีบลุกขึ้นจากเตียงเดินเตาะแตะไปเปิดประตูห้องของตนก็เห็นว่าไฟห้องของอาม่ากับห้องของใช้สว่างโร่ เธอจึงมองเห็นร่างของเด็กหนุ่มหน้าตี๋ซีดขาวได้อย่างชัดเจน"เฮีย! กลัวเหรอ" หลินถามพลางมองสำรวจปฏิกิริยาของป๊าตัวเองในวัยเด็ก"ไม่กลัวมั้ง! เขาบอกกันว่าที่หมาหอนเพราะมันเห็นผี ลื้อไม่กลัวหรือไง" ใช้ย้อนถามหลินเสียงสั่นหลินคิดว่าหากใช้รู้ว่าทุกวันนี้ในบ้านมีนางไม้มาอยู่ร่วมชายคาแบบตัวเป็น ๆ เขาจะทำอย่างไร(เอาเถอะไม่แปลกที่จะมีคนกลัว) เด็กหญิงคิดอย่างเข้าใจเพราะในตอนที่เธออยู่ยุคปัจจุบันตัวเองก็กลัวเหมือนกันเพียงแต่พอได้มาอยู่ในร่างนี้ซึ่งน่าเหลือเชื่อมากกว่าทุกเรื่องก็เลยพลอยทำให้เธอดูเหมือนว่าจะมีภูมิคุ้มกัน"แล้วเฮียยุ่งล่ะคะ" เธออดไม่ได้ที่จะถามถึงเด็กหนุ่มอีกคนที่ไม่เห็นเดินออกมา"อย่าถามเลย อั๊วเรียกให้ตายอายุ่งก็ไม่ตื่น เหมือนว่าเขาหลับลึกไม่รับรู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น" ใช้ตอบพลางทำหน้าเจือแววอิจฉาคนที่กำลังพูดถึงเคี้ยงที่ยืนฟังการตอบโต้ของเด็กทั้งสองได้พักใหญ่จึงได้เอ่ยทำลายขึ้นกลางลำของคนทั้งคู่เมื่อเห็นว่าเสียงหอนของสุนัขเงียบลงไปแล
last updateLast Updated : 2025-09-03
Read more

ตอนที่36 ว่าด้วยเรื่องของหมูกระทะ

หลังจากเคี้ยงได้รับเกสรเข้ามาช่วยงานที่ร้านแล้ว งานแรกที่ลูกจ้างสาวได้รับก็คือการล้างจานชามที่เมื่อเช้าเคี้ยงยังไม่ได้จัดการซึ่งเธอเองก็ตั้งใจจะลงมือช่วยลูกจ้างสาวทำด้วย"อาเกสร พวกเราไปล้างจานชามหลังร้านกันเถอะ" เคี้ยงพูดพลางถลกแขนเสื้อขึ้นสูงทว่า...."พี่สาวจ๊ะ จานชามถ้วยพวกนั้นฉันกับน้องสาวช่วยกันล้างจนสะอาดหมดแล้วจ้ะ หากว่าพี่สาวไม่เชื่อก็สามารถไปตรวจสอบได้เลย" เสียงอ่อนหวานของลูกจ้างสาวทำให้เคี้ยง มองใบหน้าของเธอสลับกับหลินอย่างพอใจ"ดีจังเลย ขอบใจลื้อมากนะอาเกสร อาหมวยด้วย" หลินที่จู่ ๆ ก็ได้รับคำชมหน้าเหวอไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะใช้ขาสั้น ๆ เดินไปทางด้านหลังร้านที่มีก็อกน้ำกับสายยางอยู่ตรงนั้น"ไม่มีร่องรอยของพื้นเปียกน้ำ แต่ทุกอย่างกลับถูกทำความสะอาดอย่างหมดจด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน" เธอพึมพำเสียงเบาและไม่ต้องรอให้เด็กหญิงหาคำตอบนานเสียงหวานดั่งกระดิ่งต้องลมของนางไม้เกสรก็แว่วเข้ามาในหัวของเธอ จะยากอะไรล่ะ ข้าก็แค่โบกมือสองสามครั้งทุกอย่างก็เป็นอย่างที่หนูเห็นนั่นแหละโห! พี่สาวท่านเจ๋งสุด ๆ ไปเลยค่ะ หลินกล่า
last updateLast Updated : 2025-09-03
Read more

ตอนที่40 วิญญาณผู้หิวโหย (ตอนต้น)

ในระหว่างที่เคี้ยงไปใส่บาตร ทุกคนที่เหลือก็เริ่มช่วยกันตักแกงบ้างตักข้าวบ้าง ยกอาหารไปให้ลูกค้าที่เข้ามานั่งกินในร้านบ้าง"เอ๋! น้องสาวคนเมื่อวานนี้เอง อาหารร้านนี้อร่อยตามที่น้องสาวบอกมาเลยนะจ๊ะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งท่าทางกะล่อนพูดขึ้นกับนางไม้เกสรด้วยท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ย"ขอบคุณมากนะจ๊ะพี่ชาย" นางตอบด้วยน้ำเสียงปกติ "หากอร่อยถูกใจแล้ว ก็อย่าลืมแวะมาอุดหนุนกันบ่อย ๆ นะจ๊ะ ทางร้านเรายังมีกับข้าวอร่อย ๆ อีกหลายอย่างเลย"ใช้ที่กำลังยกจานข้าวมาให้ลูกค้าอีกโต๊ะเมื่อเขาได้ยินบทสนทนานั้นก็ถึงกับชะงักมือ ก่อนมองไปทางพี่สาวเกสรสลับกับลูกค้าหนุ่มคนนั้นด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ(น้องสาวคนเมื่อวาน? หมายความว่ายังไงวะ?)พอเห็นว่าพี่สาวเกสรเดินห่างจากโต๊ะของชายคนนั้นมาใช้ที่ยกจานข้าวไปส่งลูกค้าเรียบร้อยก็เดินเข้ามากระซิบถามเธอเสียงเบา"พี่สาวเกสร... เมื่อกี้ที่ผู้ชายคนนั้นเขาพูดว่าน้องสาวคนเมื่อวานน่ะ... เขาหมายความว่ายังไงครับ?" เด็กหนุ่มถามด้วยความอยากรู้ตามประสาคนปากไวเกสรหันมาส่งยิ้มบางให้ใช้ ดวงตาคู่สวยของเธอมองออกไปนอกร้านก่อนตอบแบบปัด ๆ"เ
last updateLast Updated : 2025-09-03
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status