Semua Bab Ang Asawa Kong No Read No Write: Bab 1 - Bab 7

“Mahal, nasaan ka na ba? Pakiusap, umuwi ka na…” piping hiling niya sa sarili. Halos mangiyak-ngiyak siya nang maalala ang mahal na asawa. Isang linggo na itong out of the country dahil sa negosyong inaasikaso sa labas ng bansa. Kaya naman malaya ang ginagawang pang-aalipusta at pang-aalila sa kanya ni Doña Octavia. “Kung naririto ka lang, mahal… sana’y hindi ko ito nararanasan ngayon.” bulong niya sa sarili at napahagulgol na lamang sa pag-iyak. Habag at awa sa sarili ang tanging naramdaman. Napasandal siya sa pader nang maramdaman ang pag-ikot ng kanyang paningin. Nasapo niya ang sariling ulo—pakiramdam niya ay mabibiyak iyon sa sobrang sakit. Tuluyan na siyang napasadsad sa pader, nanghihina, para siyang kandilang nauupos… hanggang sa nanlabo na nang tuluyan ang kanyang mga mata. “Kawawa naman itong asawa ni Senyorito Arkin. Halos gawin na siyang katulong ni Doña Octavia.” ani Arlene habang pinagmamasdan si Elaina, na hanggang ngayon ay natutulog at mataas ang lagnat. Nadatnan

“Ate, kakain na tayo,” wika ni Diday, ang nakababata at pangatlo sa kanilang magkakapatid. Alanganing tinapunan nito ng tingin ang lalaking wala pa ring malay. “Ate, ’di ba sabi ni Nanay, linisan mo ’yan?” dagdag pa nito. “Ikaw na kaya ang maglinis sa lalaking ito, Diday,” alanganing tugon niya. Napakamot naman sa ulo ang kapatid at napanguso pa dahil sa sinabi niya. “Ate naman, ikaw na. Ikaw ang inutusan ni Nanay, e,” reklamo nito bago tuluyang umalis sa pinto. Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya bago naglakas-loob na linisin ang lalaki. Sa unang hawak pa lang niya rito, biglang bumilis ang pintig ng kanyang puso—parang tambol na dumadagundong sa dibdib niya. Dahan-dahan niyang nilinis ang mga kamay at braso nito. Sinunod naman ang mukha, na puno ng galos, pasa, at putik. May malaking sugat din sa bandang noo, kaya’t maingat niyang ipinunas ang maligamgam na tuwalyang basa. Halos pigil-hininga siya sa takot na baka magising ito, ngunit nakahinga rin ng maluwag nang m

“Ouch… damn! Please… be careful.” mahinang daing ng lalaki sa matatas nitong English. Napakamot siya sa ulo. Hindi niya maintindihan ang mga sinasabi nito. Dahan-dahan niyang inalis ang gasa na nakatakip sa sugat upang palitan iyon. Sa kalagitnaan ng pagtanggal ay napansin niyang may dumikit sa balat ng lalaki. Alam niyang masasaktan ito kapag bigla niyang hinila. Habang dahan-dahan niyang tinatanggal ang nakadikit na gasa, bigla nitong hinawakan ang kamay niya. Nang tingnan niya, nakapikit ang lalaki at kagat-labi, tila pinipigilan ang sakit. “Mr., pu-puwede bang huwag mong higpitan ang pagkakahawak sa kamay ko? Paano ko matatanggal itong gasa kung kay higpit mo?” nakaingos niyang reklamo. Halos mapapadaing na siya sa sakit ng pagkakahawak nito. Agad namang binitiwan ng lalaki ang kanyang kamay. Kaya inayos niya ang tatlong unan, pinagpatong-patong iyon at inilapit sa headboard ng katre. Dahan-dahan niyang isinandal doon ang lalaki na halatang hinang-hina pa rin, dahil sa