All Chapters of วิศวะเสือร้ายพ่ายรักยัยเฉิ่มเนิร์ด: Chapter 21 - Chapter 30

สงครามยั่วประสาทจบลงเมื่อหมดเวลาบุฟเฟต์ สิงห์ไล่เสือให้กลับคอนโดแต่ก็เกือบจะวางมวยกัน ส่วนตัวเขาขับรถมาส่งส้มหวานถึงคอนโดแบบไม่ให้คลาดสายตา“ขอบคุณนะคะที่วันนี้เลี้ยงเราจนอิ่มเลย”ส้มหวานยิ้มหวานส่งให้พี่ชาย ก่อนจะหน้าเจื่อนเมื่อสิงห์ตวัดสายตามองมา ขนอ่อนนี่พร้อมใจกันลุกชันเลยทีเดียว“อย่าไปยุ่งกับไอ้เสือมันเข้าใจมั้ย”“แต่พี่เสือเป็นเพื่อนพี่สิงห์นะคะ...”“เพราะเป็นเพื่อนกันพี่ถึงได้เตือนเธอ”เธอเอียงคอใส่สิงห์ที่จ้องเขม็งราวกับจับผิด ที่จริงเขาก็จับผิดเธออยู่นั่นแหละ เห็นนั่งหน้าแดงฉานใส่จอมกะล่อมของคณะวิศวะ อย่าคิดว่าจะเล็ดลอดสายตาเหยี่ยวคู่นี้ไปได้“ที่พี่อยากจะพูดคืออย่าไปชอบมัน”“คะ”“เราจะรักใครชอบใครพี่ไม่ว่านะส้มหวาน แต่อย่าไปชอบไอ้เสือมันเลย เธอจะเสียใจเปล่าๆ รู้มั้ย”เขาไม่รู้หรอกว่าลับหลังสองคนนี้ทำอะไรกัน แต่การที่เสือดูใส่ใจส้มหวานเป็นพิเศษ สัญชาตญาณของพี่ชายก็ทำงานขึ้นมา เป็นกังวลว่าสิ่งที่เขากลัวมันจะเกิดขึ้น“พี่เสือเป็นคนไม่ดีเหรอคะ ทำไมเราต้องเสียใจล่ะ” เธอดูดื้อรั้นเล็กๆ ตอนเถียงเขากลับ ปกติไม่เคยต่อประโยคด้วยซ้ำ“พาร์ทของการเป็นเพื่อนมันดี แล้วมันก็ดีกับเธอพี่รู้”

“พี่กลัวเสียเธอดิหมวย...”น้ำเสียงเสืออ่อนลงแทบจะขอร้องเธอ ไม่อยากให้คิดไปในแง่นั้นเลย แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เธอไว้ใจเขาอาจเพราะก่อนหน้านี้เขาเริ่มคุยกับฝ้ายอยู่ แต่ไม่ได้คุยกันจริงจังเท่าไหร่ เรียกว่าคู่นอนคงง่ายกว่า อีกอย่างช่วงนี้ทั้งคู่ก็ห่างๆ กันไปแล้วด้วย แต่แค่นี้คงเรียกความเชื่อใจไม่ได้“ทำไมพี่พูดอีกอย่าง แต่การกระทำอีกอย่างคะ” ส้มหวานตอกหน้าเขาด้วยคำพูดเจ็บแสบ ทำเสือคันยุบยิบในใจขึ้นมาเขาอ้าปากจะอธิบาย แต่ก็ถูกเธอพูดแทรกให้หยุดฟังก่อน“หรือพี่แค่ยังเล่นเราไม่เบื่อก็เลยอยากเล่นเรื่อยๆ กันแน่”“เธอเห็นพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอวะส้มหวาน”“ก็พี่ไม่ชัดเจน จะให้เราคิดยังไงล่ะ”เสือหน้าซึมเป็นไอ้โบ้ตัวใหญ่ โดนเด็กมันตอกหน้าก็ไปต่อไม่เป็น พอเงียบไปส้มหวานก็จะผละตัวออก แต่เขาไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นใช้แขนกอดรั้งเธอไว้ไม่ปล่อย“เราอึดอัดแล้ว...” อึดอัดเพราะไม่อยากคุยต่อแล้วด้วย“พี่แค่กลัว...”“กลัวอะไรคะ”“พี่กลัวจะผิดสัญญาเพื่อนกับมันครั้งที่สอง”คราวนี้ส้มหวานหยุดฟังเขาพูดต่อ คิ้วขมวดมุ่นกับความหลังที่คนนอกอย่างเธอไม่ได้รับรู้ด้วยมันเป็นสัญญาเพื่อนระหว่างเสือกับสิงห์ ซึ่งก็ไม่พ้นเรื

เสือขบกรามกรอด ฟาดฟันกับเจ้าหญิงผ่านสายตาที่จิกใส่กัน จนแทบจะมีประกายไฟแล่บออกมา“ไม่มีสถานะก็ไม่มีสิทธิ์หึงนะคะคุณพี่เสือขา” เจ้าหญิงเชิดหน้าใส่เสือ พลางยกแขนขึ้นกอดอกท้าทายกลับ“เหมือนใครบางคนใช่มั้ยที่หึงมันกับเมียเก่า” เสือก็ไม่ยอมเธอเหมือนกัน เล่นเอาปมเรื่องความรักโต้กลับไป“เค้าไปหึงตอนไหนไม่ทราบยะ ไม่กรองข่าวนะ”“ต้องให้ไปถามเจ้าตัวมั้ยว่างอนมันเรื่องอะไร”คนหน้าสวยอึกอักขยับยุกยิกเถียงไม่ออก ได้แต่กัดฟันแน่นงุดหน้าลงแล้วช้อนตามองขวางใส่อีกฝ่าย“แล้วเธออยู่ในฐานะอะไรถึงไปหึงมัน” เสือยักคิ้วแล้วยกยิ้มมุมปาก ตอนนี้เขาน่าจะเกทับเธอได้สำเร็จ เพราะเจ้าหญิงอ้าปากพะงาบเถียงไม่ทันเรียบร้อย“เค้าไม่ได้หึงใครทั้งนั้นแหละ”“นั่นไง ไอ้สิงห์มาโน่นแล้ว”“อย่ามาโกหกซะให้ยาก ไปหลอกเด็กอมมือเถอะค่ะ”เจ้าหญิงลอยหน้าลอยตา ทำเหมือนเด็กแปดขวบที่แลบลิ้นปลิ้นตาใส่เพื่อนตัวเอง กระทั่งส้มหวานที่ยืนข้างๆ เขย่าแขนแล้วเรียกชื่อคนคุ้ยเคย เธอก็ตัวค้างแข็งเป็นหุ่นขี้ผึ้งทันที“พี่สิงห์...” ส้มหวานโบกมือให้สิงห์ แต่พี่ชายเธอก็ดันเดินเลี่ยงไปอีกทางเหมือนกันเสือพ่นลมขำพรืดออกมา เมื่อเจ้าหญิงเผ่นแนบแบบไม่ทิ้งไร

“พี่เสือ...”ส้มหวานเบิกตากว้าง ทุกคนในวงเหล้าแทบกระเจิงแตกกระจายกันไปคนละทิศละทาง ไม่มีใครคาดคิดว่าเสือจะพุ่งชาร์จตัวไวขนาดนี้ฟ้ากับนานะยกมือป้องปากตกใจ สร่างเมาในทันทีที่เสียงทุ้มต่ำตวาดกร้าว จนคนรอบข้างหันมามองเป็นตาเดียว“กูถามว่ามึงจะทำเหี้ยอะไรแฟนกูหะ!” เสือพุ่งตัวเข้าไปกระชากคอเสื้อรุ่นพี่หน้าตี๋เขาง้างหมัดจะอัดใส่หน้าอีกฝ่าย แต่ส้มหวานรีบเอาตัวไปขวางหน้าไทเกอร์ไว้ก่อน“อย่านะพี่เสือ”“เธอหลบดิ”“พี่เสือตั้งสติหน่อยได้มั้ยคะ”ภาพวันที่เขากระทืบเต้ยังอยู่ในหัว บวกกับตอนนี้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งหึ่งเต็มตัวเขา ให้เดาก็คงนั่งดื่มหนักไม่พัก ตอนนี้ก็เลยควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่อยู่“เธอทำไรวะ นี่จะปกป้องมันเหรอ” เสือเริ่มหาเรื่องเธออีกคน เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้ากับอาการหัวร้อนผ่าว“ไม่ใช่สักหน่อย แต่พี่เสือใจร้อนเกินไปแล้วต่างหาก”“เห็นแฟนจะจูบกับผู้ชายคนอื่นให้เย็นยังไงไหววะเธอ”ร่างสูงกำยำพยายามดันตัวเธอให้หลบ แรงส้มหวานน้อยนิดเหมือนเป็นมดตัวนิดที่ดันหินก้อนใหญ่อยู่เจ้าหญิงพุ่งตัวเข้าไปช่วยคลี่คลายสถานการณ์ ยกมือยันอกเสือให้ถอยไปก่อน แล้วจับส้มหวานมาหลบข้างหลังเธอแทน“พี่เสือใจเย็นก่อน

ส้มหวานใช้มือยันหน้าเสือให้หยุดจู่โจม ไม่งั้นเธอคงจะไม่รอดเงื้องมือเสือร้ายอย่างแน่นอน“ถึงพี่จะขอ แต่ถ้าเราไม่ให้ก็คือไม่ได้”“โห่ ใจร้ายว่ะ”“พี่นั่นแหละใจร้ายกับเราก่อน”เสือทำหน้าอ้อนวอนปานจะขาดใจตาย ถ้าหากคืนนี้ไม่ได้เสพรักกับเธอ เขาแข็งจนปวดหนึบไปทั้งลำ แต่ส้มหวานใจแข็งกว่าไม่ยอมให้ตักตวงความหวานไปง่ายๆ“เมียขา... เธออย่าใจร้ายกับผัวนักสิคะ” เสือพนมมืออ้อนวอน ทำเสียงกระเง้ากระงอดเพราะปวดหัวล่างไม่ไหวแล้ว“ลุกออกไปเลยนะ เราอยากอาบน้ำแล้ว”“เสือน้อยมันชูคอไม่หยุดเลย เธอช่วยหน่อยสิ”เสือโน้มใบหน้าคลอเคลียที่ข้างแก้มเธอ เขาฝังปลายจมูกโด่งสันทัดลงจมลงผิวแก้มส้มหวาน สูดดมกลิ่นหอมแล้วแลบลิ้นเลียจนมันเปียกชุ่มหยาดน้ำลาย“ระ- เราจะอาบน้ำ” เธอตาปรือลอย ก่อนดันตัวเขาออกให้พ้นทางเสือแทบลงไปแดดิ้นบนพื้นห้อง อารมณ์ชายพุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย กระสันอยากที่จะสอดใส่แทบแย่“ส้มหวาน เธออย่าทิ้งพี่ไว้แบบนี้” เขาโอดครวญใส่เธอที่เดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูขังตัวเองหนีเขาแทนโดนเบ็ดจนน้ำแตกซะเยอะคานิ้วเขาไปแล้ว พอสบายตัวแล้วคิดจะทิ้งให้เขานอนปวดหัวล่างอยู่คนเดียวได้ไง คิดว่าทำแบบนี้แล้วเขาจะยอมปล่อ