All Chapters of วิศวะเสือร้ายพ่ายรักยัยเฉิ่มเนิร์ด: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันต่อมาส้มหวานลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก แค่เธอขยับตัวก็รู้สึกปวดร้าวไปถึงสะโพกกับภาพที่โดนเขากระแทกไม่ยั้ง สุดท้ายก็หมดแรงนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของเสือเธอปวดปัสสาวะก็เลยค่อยๆ กระถดตัวลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ แต่พอนั่งลงบนชักโครกเท่านั้นแหละ อาการแสบจี๊ดก็เล่นงานในจุดที่เพิ่งจะช้ำในมาทันที“ยังจุกอยู่เลย...” เธอว่าแล้วยกมือกุมหน้าท้องไว้พอทำธุระเสร็จก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้องน้ำ ในสภาพที่เดินขาถ่างหุบชิดกันไม่ไหว พลันใบหน้าก็ร้อนแทบไหม้เมื่อเห็นเสือนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงภาพมันตอกย้ำว่าเธอเพิ่งจะเสพสุขกับเขาไป ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เธอเคารพกลายเป็นคนสอนเซ็กส์ส่วนตัวไปแล้วครืนแสงจากหน้าจอมือถือเขาสว่างวาบ มันสั่นอยู่บนหัวเตียงดึงความสนใจจากส้มหวานให้เดินไปมอง‘ฝ้าย’ชื่อของหญิงสาวดีกรีดาวบริหารปรากฏเด่นหรา ส้มหวานที่เสียมารยาทยืนมองไม่ได้กดรับ สั่นอยู่สักพักสายก็ตัดไปแล้วมีข้อความจากอีกฝ่ายส่งมาแทนฝ้าย : “คืนนี้อยากเจอเสืออีกจังเลย”“อยากเจอเหรอ...”เธอเม้มปากเข้าหากัน รู้สึกชาในอกแปลกๆ กับข้อความที่ดูจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษแต่ส้มหวานยังไม่คิดน้อยใจ เธอคลานขึ้นเตียงในสภาพที่สวมเสื้อยืดตั

สิงห์มานอนเล่นแค่ครึ่งชั่วโมง เห็นพิมพ์ข้อความยุกยิกอยู่สักพักก็ลุกออกไป ไม่มีคำลาจากเพื่อนรักเลยสักคำเดียวเสือนั่งเขย่าขาที่โต๊ะกับข้าวตั้งนาน พออีกฝ่ายออกไปเขาก็รีบเดินเข้าห้องไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าทันที“ส้มหวาน...”ร่างของเธอตกลงมาชนอกเขา ในสภาพที่เนื้อตัวชื้นไปด้วยเหงื่อเปียกโชก เธอมึนเบลอเพราะอากาศในตู้เสื้อผ้ามันไม่ถ่ายเท ถ้าเขามาช้าอีกนาทีเดียวน่าจะเป็นลมแล้ว“หมวยจิ๋ว”“อือ...”“ไหวปะเนี่ย”เขาจับแก้มนุ่มนิ่มของเธอเพื่อเรียกสติ ส้มหวานปรือตาขึ้นมองก่อนจะชูนิ้วขึ้นมาว่ายังไหวอยู่“ไอ้สิงห์มันก็โผล่มาถูกเวลาจริงๆ เลยว่ะ” เสือช่วยพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้น เขาใช้มือเกลี่ยผมที่ปิดหน้าเธอออกให้“พี่สิงห์ไปแล้วเหรอคะ” เธอเงยมองคนตัวสูงกว่าตาแป๋ว“มันไปเมื่อกี้นี้เอง มีหนังยางมัดผมมั้ย” เขาใช้มือสางเส้นผมเธอไปไว้ข้างหลัง จับรวบให้ไม่รกหน้ารกตา“แล้วราเมงเรายังอยู่มั้ยพี่เสือ”“ยังจะห่วงกินอีกหรือไง”“ก็เรากินหมูชาชูไปชิ้นเดียวเอง”ส้มหวานมุ่นคิ้วทำหน้างอ เรื่องของกินเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ ราเมงของโปรดเพิ่งจะซดไปไม่กี่คำเอง“ยังอยู่เท่าเดิม แต่เดี๋ยวอุ่นร้อนให้”“จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะ”

“ต้าวจ้มทางนี้เลย”เสียงใสของเจ้าหญิงทักทาย โบกไม้โบกมือดีใจที่เห็นส้มหวานเดินเข้าห้องเรียนมา แตงโมที่นั่งเล่นมือถือก็เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ข้างตัวเธอให้ส้มหวานนั่งคนตัวเล็กเดินก้มหน้าเล็กน้อย มือก็คอยดึงกระโปรงทรงแคบลง ส้มหวานนั่งลงข้างแตงโม เจ้าหญิงก็เลยลุกจากที่นั่งไปนั่งประกบขวามือเธอแทน“เป็นไง หึงจนหน้าเขียวเป็นบล็อกโคลีเลยมั้ย” เจ้าหญิงยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว แต่อีกฝ่ายกลับดูไม่มั่นใจซะงั้น“ไม่รู้สิ พี่เสือเขาไม่ได้พูดว่าหึงที่เราใส่เลยนะ”“พวกหึงเงียบล่ะสิ หึงแต่เก็บอาการไงส้มหวาน”“จะ- จริงเหรอ พี่เสือจะหึงเราจริงเหรอ”เจ้าหญิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ กระโปรงที่ส้มหวานใส่ก็เป็นสิ่งที่เธอแนะนำให้ เธอไม่รู้หรอกว่าหนุ่มรุ่นพี่คิดอะไรอยู่ ทำไมถึงให้สถานะส้มหวานไม่ได้กันแต่ถ้ากั๊กไว้ก็ต้องทำในสิ่งที่คนไม่ใช่แฟนไม่มีสิทธิ์...“ถ้าอยากให้ชัดต้องมีตัวช่วยหน่อย”“ยังไงเหรอ”“ขอไปนอนคิดสักคืนแล้วจะมาบอกละกัน”ส้มหวานยิ้มรับให้กับกูรูส่วนตัว เมื่อวันอาทิตย์เจ้าหญิงไปนอนเล่นที่ห้องมา ทั้งคู่พูดคุยถึงปฏิบัติการเลิกจืด เพื่อที่จะมัดใจเสือร้ายให้หยุดหมัดทีแรกส้มหวานไม่ได้เล่าเรื่อง

“พี่เสือใจร้าย... ฮึก”ร่างบางทรุดตัวนั่งกอดเข่าหลังพิงประตู น้ำตาเม็ดใหญ่รินไหลเปื้อนใบหน้าไม่ขาดสาย เธอเบะริมฝีปากสะอื้นไห้ราวกับเด็กสามขวบที่โดนดุตลอด 6 ปีที่รู้จักกันตั้งแต่รั้วมัธยมปลายมา เสือไม่เคยเมินเธอเลยสักครั้งเดียว ถึงจะปากร้ายแต่เป็นรุ่นพี่ที่ใจดีมากนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอถูกเขาเมิน รู้สึกแย่จนรับรู้ได้ถึงหัวใจที่ถูกบีบรัดให้ปวดหน่วง หายใจไม่ทั่วท้องแล้วก็ตัวชาวาบไปทั้งร่างเลย“หมวยจิ๋วออกมาคุยกันก่อน”“ไม่...”“เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยส้มหวาน”เสือทั้งเคาะประตูและตะโกนลอดผ่านเข้ามา แต่ส้มหวานก็ยังนั่งกอดเข่าร้องไห้จนใบหน้าแดงก่ำ ไม่ยอมลุกขึ้นเปิดประตูตามที่เขาสั่ง“งั้นอยากให้พี่กลับใช่มั้ย ไม่อยากเจอหน้าก

“ตกลงใหญ่มั้ยหมวยจิ๋ว” เขาโถมร่างขึ้นคร่อมเธอ จ้องตาแล้วยิ้มมุมปากตอนถามออกไป“ยะ- ใหญ่ค่ะ” เธอตอบแล้วเบือนหน้าที่ร้อนผ่าวหันหนีเสือใช้มือเกลี่ยไรผมปรกหน้าออกให้เธอ ก่อนจับเรียวขาส้มหวานพาดบ่าถอดกางเกงซับและกางเกงในออก“ใหญ่แล้วชอบมั้ย” เขาถามต่อ พลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่เห็นกลีบสวาทประจักษ์สายตา“มะ- ไม่รู้” เธอตอบ แต่ขายังพาดอยู่บนบ่ากว้างของเสือ“ไม่รู้แต่ร้องไม่หยุด”“พี่เสือแกล้งเราอ่ะ”เธอหันกลับมาทำหน้ามุ่ยใส่เสือ ไม่ใช่แค่คำพูดที่หยอกเย้าคลอเคล้าข้างหู แต่ยังจงใจไล่บี้เธอให้จนมุมอีกต่างหาก“ตอบก่อนว่าชอบมั้ย” เสือกำลังตะล่อมเธอ เขาชวนคุยก็จริงแต่มือสาวลำเอ็นเตรียมรังแกเธออยู่เรียวขาที่พาดบ่าเมื่อครู่ถูกจับแยกออก ก่อนจะแทนที่ด้วยร่างกายใหญ่โตของเสือ และแท่งเนื้อที่พร้อมรบเต็มทีมือบางจับบ่ากว้างของเสือ เธอสบตาแต่หน้าแดงฉานราวกับมะเขือเทศ ตากลมโตมองตาแป๋วแล้วพยักหน้าช้าๆ“ชอบเหรอคะ”“พี่เสือ... อื้อ”ส้มหวานบิดเร่าลำตัว เมื่อความคับใหญ่กำลังสอดใส่เข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว เธอจิกบ่าเขาแน่นแล้วหลุดครางเบาๆ เนื้อตัวกลัดเกร็งลามไปยังหน้าท้องบาง“พี่เสือค่อยๆ อึก... พี่ค่อยๆ ใส่เข้าม