All Chapters of กุหลาบร้ายพ่ายรัก: Chapter 101 - Chapter 110

“คุณช่วยคุยแทนฉันทีนะคะ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจนทำอะไรไม่ถูกแล้วค่ะ” วารียกหน้าที่ให้สามี ส่วนตัวเองนั้นเอาแต่ดื่มน้ำเย็นผ่อนคลายความตื่นเต้น“ผมคิดเรื่องนี้ไว้เรียบร้อยแล้วครับคุณพ่อคุณแม่ ผมจึงอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปคุยเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่ของคุณป่านเขา”“จริงด้วยสิ พ่อลืมคิดถึงครอบครัวของเธอไปเลย ลูกพ่อเป็นคนที่รอบคอบดีมาก ยังรู้จักนึกถึงผู้ใหญ่” เรย์มองด์กล่าวชมจากใจ “เราจะไปกันเมื่อไหร่ดีล่ะลูกรัก”“ผมกับคุณป่านจะล่วงหน้าไปก่อนวันนี้ครับ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่สะดวกที่จะตามไปในวันพรุ่งนี้ไหมครับ”“คุณพร้อมไหมที่รัก” เรย์มองด์ถามภรรยาวารีส่ายหน้า ส่งสายตาตำหนิลูกชายและสามีตรง ๆ “เราจะรีบร้อนไปแบบนั้นได้อย่างไรกัน อย่างน้อยเราก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมหน่อยสิคะ เราจะไปขอลูกสาวเขานะ” วารีตำหนิความใจร้อนของทั้งสอง นางต้องจัดเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ เครื่องทองเครื่องเพชรชุดเล็ก ๆ สักชุด ไหนจะเตรียมของฝากให้ครอบครัวเธอ จะให้ไปมือเปล่าแล้วบอกว่ามาสู่ขอลูกสาว เพราะลูกชายตัวดี

“รสชาติถูกปากไหมจ๊ะ ถ้าหวานไปก็เติมน้ำแข็ง แต่ถ้าจืดไปก็เติมน้ำเชื่อมได้นะ” อุไรแนะนำชายหนุ่ม“รสชาติถูกปากผมเลยครับคุณแม่ อร่อยมาก ชุ่มคอดีด้วยครับ” เขาตอบเอาใจแม่ยาย“วันนี้แม่ฉาบกล้วย ฉาบมัน แล้วก็ทอดทุเรียนเอาไว้ด้วย เดี๋ยวแม่จะใส่ไปให้คุณทานเล่นที่บ้านนะ”“ไม่ต้องใส่ไปหรอกครับคุณแม่  แค่ทานที่นี่ก็พอแล้วครับ”“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แม่ทำเอาไว้เยอะ ปกติก็ทำขายที่ร้านลูกชายคนเล็กอยู่แล้ว คุณจะได้เอาไปฝากพ่อแม่ด้วย”“อีกสองวันคุณพ่อคุณแม่ผมก็จะมาที่นี่อยู่แล้วครับ เอาไว้ค่อยให้ท่านวันนั้นดีกว่าครับ”“ถ้าอีกสองวันท่านจะมาแม่จะทำให้ท่านใหม่ดีกว่า ว่าแต่ท่านจะมาทำไมเหรอ ท่านแวะมาดูงานแถวนี้เหรอลูก”อินทิราไม่กล้าตอบคำถามของมารดา ได้แต่หันไปมองคนรักเพื่อขอความช่วยเหลือ “รอคุณพ่อกลับมาก่อนนะครับ แล้วผมจะเรียนให้คุณแม่กับคุณพ่อทราบพร้อมกัน”“อย่างนั้นก็ได้จ้ะ งั้นนั่งคุยกันไปก่อนนะ แม่จะเข้าไปเก็บมะม่วงในสวนสักหน่อย เมื่อวานแม่ทำน้ำปลาหวานเอาไว้โถใหญ่เลย เดี๋ยวจะเอามาให้ชิม”“ไม่ต้องลำบากหรอกครับคุณแม่ แค่น้ำกระเจี๊ยบนี่ก็พอ

“ผมจะทำครับคุณพ่อ ผมขอเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลยนะครับ” ยัสซันตอบรับแข็งขัน ไม่ปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อออกไป เพราะอยากใช้ชีวิตร่วมกับอินทิราให้เร็วที่สุด“ยัสซัน” อินทิราแสดงความกังวลออกมาอย่างเปิดเผยชายหนุ่มส่งยิ้มให้คนรัก ไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลใด ๆ “ผมจะไม่ให้คุณป่านผิดหวังในตัวผมครับ รอผมแค่เดือนเดียวนะครับ ผมจะเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเพื่อเอาชนะใจคุณพ่อคุณให้ได้” ประโยคสุดท้ายเขาเลือกพูดเป็นภาษาอังกฤษ เพราะกลัวว่าที่พ่อตาจะหมั่นไส้จนไม่ยอมยกลูกสาวให้ง่าย ๆ“คุณสมบูรณ์แบบอยู่แล้วค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะที่จะทำให้ไร้ที่ติมากขึ้นไปอีก” เธอตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษเหมือนกัน เพราะอายเกินกว่าที่จะพูดเป็นภาษาไทยให้บุพการีฟังเข้าใจ“เพื่อคุณกับลูกผมทำได้ทุกอย่างครับ”“แม่หวังว่าคุณจะเข้าใจการกระทำของพ่อเขานะ” อุไรบอกกับว่าที่ลูกเขยหลังจากจบประโยคที่ฟังไม่ออกของทั้งสองคน ไม่คิดจะซักถามว่าพูดอะไรกัน เพราะถ้าพวกเขาอยากให้รู้ก็คงพูดภาษาไทยไปแล้ว“ถึงผมจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของท

เมื่อบุพการีปฏิเสธ หญิงสาวจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปหาคนรักที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ แทน “อร่อยดีนะคะ ลองชิม”ยัสซันอ้าปากรับโดยดี ถึงแม้จะไม่เคยเห็นน้ำจิ้มมะม่วงชนิดนี้มาก่อนในชีวิต “เปรี้ยวจังเลย” เขาทำหน้าเหยเกแต่ก็เคี้ยวกินจนหมด “น้ำจิ้มอร่อยดีครับ ผมไม่เคยกินน้ำจิ้มมะม่วงแบบนี้เลย” และกล่าวชื่นชมน้ำจิ้มฝีมือพ่อตา“เขาเรียกกะปิหวานค่ะ คนกรุงเทพอาจจะไม่คุ้นเคยกับสูตรนี้สักเท่าไหร่ แต่ถ้าได้ลองแล้วจะติดใจ เมื่อตอนที่ปู่กับย่าอยู่ต้องทำติดสำรับข้าวไว้เลยค่ะ ท่านชอบกินกับสับปะรดแล้วก็ลำแพนสุก แต่ป่านชอบกินกับมะม่วงหรือลำแพนดิบมากกว่า” เธอเล่าให้เขาฟังด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มือก็หยิบมะม่วงใส่ปากเคี้ยวเรื่อย ๆ“ผมไม่รู้จักลำแพน มันเป็นผลไม้เหรอครับ” เขาให้ความสนใจกับเรื่องราวที่เธอเล่าให้ฟัง“ลำแพนเป็นต้นไม้ที่ขึ้นตามป่าชายเลน แต่โดยทั่วไปก็ปลูกได้เหมือนกัน เกสรของดอกกินแกล้มกับน้ำพริกหรือแกงเผ็ดอร่อยมาก ผลกินได้ทั้งดิบและสุกหรือจะเอาผลดิบไปดองก็ได้ แต่คนกรุงเทพคงไม่ค่อยรู้จักหรอกค่ะ ป่านเคยเห็นร้านต้นไม้ในสวน

อินทิราส่งถ้วยกาแฟหอมกรุ่นให้คนรักที่ยืนอยู่ไม่ห่าง แล้วหยิบนมสดในตู้เย็นมารินใส่แก้วให้ตัวเอง“อร่อยไหมคะ ถูกปากไหม”“อร่อยครับ รสชาติกลมกล่อมมากสำหรับผม เพราะผมไม่ชอบดื่มกาแฟขม”“ป่านรู้ค่ะ เพราะป่านเคยแกล้งถามเลขาของคุณ”“จริงเหรอครับ” เขาทำท่าตื่นเต้นเหมือนเด็ก ๆ เมื่อรู้ว่าเธอแอบสืบเรื่องของเขา“หนึ่ง สอง สอง นมสดโรยหน้าด้วยถูกไหมคะ”“โอ้” ยัสซันวางมือทาบอกทำท่าชวนเคลิ้ม “ภรรยาของผมน่ารักจัง”“น่ารักก็ต้องมีรางวัลให้ด้วยสิคะ”“อยากได้อะไรล่ะครับ ผมให้ได้ทุกอย่างเลยนะ แต่อย่าเอาของที่เป็นไปไม่ได้อย่างดาวกับเดือนนะ”“ไม่เอาหรอกค่ะ” อินทิรามองซ้ายมองขวา เมื่อแน่ใจว่าปลอดคนจึงหันไปทำปากยื่นให้ชายหนุ่มยัสซันคลี่ยิ้มบานแฉ่งอย่างถูกใจ มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าปลอดคนจึงโน้มหน้าลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากของเธอถึงสามทีซ้อน“ผมอยากให้มากกว่านี้ได้ไหมครับ” เขาร้องขอตรง ๆ เมื่อได้เริ่มต้นไป