Semua Bab สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย: Bab 1 - Bab 10

คู่รักข้าวใหม่ปลามันแม้แต่น้ำต้มผักที่ขมก็ยังว่าหวานก็คงไม่เกินจริง มัชชุพรเจอกับเทวทิณณ์ตอนฝึกงานปีสี่ เพราะธิชาเพื่อนสาวสุดที่รักได้คบหากับคุณพิภพหนึ่งในผู้บริหารรับเหมาก่อสร้างที่ได้ร่วมกันก่อร่างสร้างตัวมากับเทวทิณณ์ สาวสวยฝีปากกล้าอย่างธิชาจึงต้องตาหนึ่งในผู้บริหารเข้าอย่างจัง เพื่อนกับแฟนมันเลือกไม่ได้ ยัยธิชาเพื่อนเลิฟเลยกระเตงเธอไปจอยกับกลุ่มเพื่อนแฟนเสมอ และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของมัชชุพร และชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างเทวทิณณ์ เขาตามจีบตามเอาใจเธออยู่นาน จนเธอใจอ่อนตกลงคบกับเขาเป็นเเฟน หลังเรียนจบในตอนแรกฝ่ายชายอยากจะขอเธอแต่งงานเลยแต่เจ้าตัวอยากทำงานเก็บเงินตั้งตัวสักสี่ถึงห้าปี ค่อย ๆ ศึกษาเรียนรู้กันและกัน มัชชุพรเองก็ทำใจแล้วว่าสักวันหนึ่งเขาและเธออาจต้องเลิกรา เพราะเรื่องหน้าที่การงาน และอายุที่ห่างกัน แต่เหมือนพวกเราทั้งสองก้าวผ่านอุปสรรคพวกนั้นมาได้ ทั้งคู่จึงตกลงปลงใจแต่งงานกัน แต่งก่อนคู่ยัยธิชาเสียอีก เจ้าบ่าวหน้าที่การงานมั่นคงเพราะอายุห่างกับเธอตั้งเจ็ดปี ส่วนเจ้าสาวอย่างเธออายุย่างยี่สิบเจ็ดปี มัชชุพรจบด้านกราฟิกดีไซน์แถมยังฝีมือดี มีชื่อเสียงในหมู่นักวาดตั้งแต่เรียนไม่

ในปีที่สองหลังจากการแต่งงาน ไม่คาดคิดว่าชีวิตคู่จะเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ เเม้สายงานจะแตกต่างกันแต่ก็ไม่เคยละเลยกันถึงเพียงนี้ วันนี้เป็นอีกวันที่ภรรยาอย่างมัชชุพรทำกับข้าวมื้อเย็นรอสามีเก้อเธอถอนหายใจอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ที่สามีไม่ได้กลับมากินข้าวเย็นที่บ้านเหมือนอย่างเคย เสาร์-อาทิตย์ที่เป็นเวลาพักผ่อน กินข้าว ดูหนังตามห้างตอนนี้แทบไม่มีพี่ทิณของเธอคนเดิมหายไปไหนแล้วหากมีใครสงสัยว่าเธอรักผู้ชายคนนี้ที่ตรงไหน มัชชุพรตอบได้อย่างไม่ลังเล หล่อนตกหลุมรักสามีไม่ใช่เพียงเพราะแค่หน้าตา หรือหน้าที่การงานที่มั่นคง ความเอาใจใส่ เอาอกเอาใจราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ของเขา พูดจาไพเราะ มีความเป็นผู้นำ และพึ่งพาได้เสมอไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว เขามักจะให้ความเห็นที่ชวนคิดตาม ไม่ชี้นำ และสอนเธอหลาย ๆ อย่าง เทวทิณณ์มีวิธีรับมือกับนิสัยพุ่งชน ใจร้อนเหมือนวัวกระทิงของเธอได้อยู่หมัดโดยไม่ใช้อารมณ์ ใช้เหตุผลมาหักล้าง เธอจึงคบกับเขาได้นานจนได้แต่งงานเป็นสามีภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายไม่น่าเชื่อว่าวิมานในอากาศที่มัชชุพรได้สร้างไว้หลังแต่งงานจะจืดชืดได้เร็วเพียงระยะเวลาไม่ถึงสอง

ผับ GDR ผับหรูย่านเอกมัย“ไม่ได้มานานแล้วอะ ตื่นเต้น”“เบาหน่อย อาการแกตอนนี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำเลย”“ฮ่า ๆ ก็ไม่ได้ออกล่าพร้อมแกมานานแล้วนี่”“มีผัวเร็วก็งี้แหละ”“เข้าไปข้างในกันเถอะ แกจองโต๊ะแล้วใช่ปะ”“แน่นอน ระดับนี้ไม่พลาด”ก่อนสองสาวเพื่อนซี้จะกอดคอกันเดินเข้าไปข้างในโดยไม่รู้เลยว่า โลกกลมไม่ได้เป็นเพียงทฤษฎีทางด้านเทวทิณณ์ทุกคืนวันศุกร์เขาต้องเลี้ยงต้อนรับลูกค้า VIP ต่างชาติที่เข้ามาลงทุนโรงแรมในประเทศไทย บริษัทของเขาชนะการประมูลการก่อสร้างโรงแรมในเครือระดับเมกะโปรเจ็ค บริษัทรวมไปถึงพนักงานจึงเติบโตอย่างก้าวกระโดด ด้วยความที่เป็นผู้บริหารแถมจบวิศวะกรโยธามาเจ้าตัวจึงลงไปคลุกคลีอยู่หน้าไซต์งานเป็นประจำเพื่อให้มีความผิดพลาดน้อยที่สุด บ้างานจนลืมวันลืมคืน ลืมไปว่าเขาไม่ใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือย เขาแต่งงานแล้วแถมภรรยายังรออยู่ที่บ้าน เพราะอยากให้งานออกมาดีที่สุด เขาจึงทุ่มเทที่สุดเช่นกันงานเลี้ยงต้อนรับรับรองลูกค้าถูกจัดในผับหรูย่านเอกมัย ซึ่งชั้นสามของร้านจะเป็นโซน VIP เอาไว้รองรับลูกค้าเพื่อเจรจาพูดคุยธุรกิจ ห้องกระจกเก็บเสียงสามารถมองเห็นแดนซ์ฟลอข้างล่างได้เป็นอย่างดี พิภพที่เ

มัชชุพรรู้ตัวว่าเมื่อคืนเป็นฝ่ายผิดจึงคิดจะเอาใจสามีด้วยการเลือกซื้ออาหารที่เขาชอบ หันไปจัดแจงเทไวน์แดงรอที่จะได้นั่งทานมื้อค่ำกับสามีอย่างตื่นเต้น มื้อค่ำในพร้อมกันในรอบสามเดือนเมื่อเทวทิณณ์นั่งตรงข้ามกับเธอ มัชชุพรก็ตักอาหารใส่จานให้สามีอย่างเอาใจ “มัชตักให้นะคะ” อาหารจานโปรดที่ไม่ได้กินร่วมกับภรรยามานานทำให้อารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อคืนลดลงเล็กน้อยแต่ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องเมื่ออาหารพร่องไปเกือบครึ่ง มัชชุพรเริ่มเกริ่นบทสนทนาเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบเชียบ “ไซต์งานเป็นยังไงบ้างคะ?” เทวทิณณ์คิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามนั้นก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเรียบ“มีปัญหาเรื่องวัสดุและราคาเล็กน้อยน่ะ แต่ยังพอไปได้”“แล้วมัชละเมื่อคืนทำไมไปที่นั่นได้”“…” สองมือขาวที่จับช้อนส้อมรวบไว้กับจานก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ“เอาตรง ๆ นะคะพี่ทิณ มัชเหงาแล้วพอดียัยชาชวนไปเที่ยวพอดี มัชก็เลยไปไม่คิดว่าจะเจอพี่ทิณที่นั่น”“ถ้าไม่เจอพี่ ก็คงจะไปค้างกับธิชาใช่ไหม” มัชชุพรอ้าปากค้าง ก้มหน้านิ่งก่อนจะพยักหน้ายอมรับเบา ๆ“แต่งงานแล้วนะมัช จะไปเที่ยวพี่ไม่ว่าแต่ควรจะบอกก่อนหรือขออนุญาตจากพี่ก่อน”“แต่-”“ไม่มีแต่มัช มัชแ

“ถ้าพี่ภพอึดอัดที่ชาคอยตามหึงหวง ชางี่เง่าแค่อยากให้พี่มีชาคนเดียว อยากให้พี่เอาใจใส่ชาแค่คนเดียว ถ้าพี่ภพทำไม่ได้ สู้เราต่างฝ่ายต่างกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองไม่ดีกว่าหรือคะ พี่ภพจะได้มีอิสระในการใช้ชีวิต ได้ทำอะไรที่อยากทำ ชาเหนื่อยแล้วจริง ๆ” ธิชาพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบสองแก้ม ใบหน้าที่สวยเฉี่ยวที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางตอนนี้เปรอะเปื้อนไปหมด แววตาที่มองมาทำเอาพิภพใจหายแต่ก็ไม่อยากเสียฟอร์ม เขาเคยเป็นถึงคาสโนว่าตัวพ่อจะมาแพ้ทางให้หญิงสาวคนหนึ่งไม่ได้ ถึงธิชาจะเป็นคนที่เขาคบหามานานและพูดได้เต็มปากว่าแฟนก็เถอะ แต่มาขู่เลิกกันแบบนี้หลายครั้งมันหยามกันเกินไป“ถ้าชาอยากเลิกก็ตามนั้น…เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ธิชาได้แต่นั่งอึ้งพยักหน้า พิภพลุกออกไปล้างหน้าล้างตาเตรียมตัวขับรถไปส่งหญิงสาวเป็นครั้งสุดท้ายที่อดีตแฟนพึงทำ เขาดุนลิ้นอย่างหัวเสีย มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอยู่นาน ก่อนจะเดินออกไปรอธิชาอยู่ที่หน้าประตู โดยไม่สนอีกฝ่ายที่ซบหน้าลงกับฝ่ามือ แม้ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่เขารู้ดีอยู่เต็มอกว่าสองฝ่ามือนั้นคงจะเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำตาระหว่างทางกลับบ้านไม่มีเสียงพูดคุยใด ๆ ท่ามกลางแสง