LOGINShare
บทที่ 2 เริ่มเหินห่าง
Last Updated:
2025-09-05 11:16:46ในปีที่สองหลังจากการแต่งงาน ไม่คาดคิดว่าชีวิตคู่จะเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ เเม้สายงานจะแตกต่างกันแต่ก็ไม่เคยละเลยกันถึงเพียงนี้ วันนี้เป็นอีกวันที่ภรรยาอย่างมัชชุพรทำกับข้าวมื้อเย็นรอสามีเก้อ
เธอถอนหายใจอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ที่สามีไม่ได้กลับมากินข้าวเย็นที่บ้านเหมือนอย่างเคย เสาร์-อาทิตย์ที่เป็นเวลาพักผ่อน กินข้าว ดูหนังตามห้างตอนนี้แทบไม่มี
พี่ทิณของเธอคนเดิมหายไปไหนแล้ว
หากมีใครสงสัยว่าเธอรักผู้ชายคนนี้ที่ตรงไหน มัชชุพรตอบได้อย่างไม่ลังเล หล่อนตกหลุมรักสามีไม่ใช่เพียงเพราะแค่หน้าตา หรือหน้าที่การงานที่มั่นคง ความเอาใจใส่ เอาอกเอาใจราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ของเขา พูดจาไพเราะ มีความเป็นผู้นำ และพึ่งพาได้เสมอไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว เขามักจะให้ความเห็นที่ชวนคิดตาม ไม่ชี้นำ และสอนเธอหลาย ๆ อย่าง เทวทิณณ์มีวิธีรับมือกับนิสัยพุ่งชน ใจร้อนเหมือนวัวกระทิงของเธอได้อยู่หมัดโดยไม่ใช้อารมณ์ ใช้เหตุผลมาหักล้าง เธอจึงคบกับเขาได้นานจนได้แต่งงานเป็นสามีภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
ไม่น่าเชื่อว่าวิมานในอากาศที่มัชชุพรได้สร้างไว้หลังแต่งงานจะจืดชืดได้เร็วเพียงระยะเวลาไม่ถึงสองปีด้วยซ้ำ หลายคนถามหาทายาทตัวน้อยโดยเฉพาะพ่อแม่และเพื่อนฝูง จะให้บอกได้ยังไงล่ะ…ว่าเธอฝังยาคุม ไม่ใช่ไม่ต้องการทายาท แต่เธอต้องการใช้ชีวิตสองผัวเมีย กินเที่ยว กอดคอกันเที่ยวให้เต็มที่ก่อนจะมีเจ้าตัวเล็ก และแล้วเธอก็คิดถูกที่เลือกคุมกำเนิด
การฝังยาคุมมีผลค้างเคียงค่อนข้างมาก เหลือเวลาอีกปีหนึ่ง สงสัยไม่ต้องใช้แล้วมั้ง เมื่อก่อนกิจกรรมเข้าจังหวะแทบจะทุกหนึ่งถึงสองวัน แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่รสรักค่อย ๆ ห่างออกไปจากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน เหลือเพียงเดือนละครั้ง หรือหนึ่งถึงสองครั้งเองมั้ง บางเดือนแทบไม่ได้แตะต้องกันเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
มัชชุพรนั่งมองปฏิทินเล็กบนโต๊ะทำงานที่จะมีกากบาทสีแดงเล็ก ๆ เอาไว้ใต้วันที่ กากบาทหมายถึงวันที่ร่วมรัก ไม่ใช่ว่าเธอโรคจิต แต่ไม่มีวิธีไหนที่จะคุมกำเนิดได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะสามีไม่เคยใส่ถุงยางเลยสักครั้ง รวมไปถึงประจำเดือนที่มากะปริดกะปรอย มาไม่สม่ำเสมอ เธอทำเครื่องหมายไว้เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นต่างหากล่ะ
เฮ้อ!…หมดอารมณ์จะสร้างผลงานเลยแฮะ งานของเธอรับออกแบบคอมมิชชั่น การจัดอาร์ตตัวอักษร รวมไปถึงหน้าปกนิยาย ซึ่งต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ อารมณ์สุนทรียภาพ บรรยากาศรวมไปถึงสิ่งแวดล้อมที่จะสร้างสรรค์ผลงานเหล่านี้ออกมา
เธอเลือกรับงานเพียงเดือนละหนึ่งถึงสองชิ้นเท่านั้น ขึ้นอยู่กับรายละเอียด และการบรีฟของลูกค้าว่าง่ายหรือยากขนาดไหน ผลงานของเธอเป็นที่นิยมและชื่นชอบในหมู่นักเขียนพอตัว คิวยาวจองเต็มไปจนถึงสิ้นปี ว่าแล้วก็เก็บกระเป๋า เก็บไอแพดเครื่องมือทำมาหากิน ก่อนจะออกไปหาร้านคาเฟ่เล็ก ๆ หรือสวนสาธารณะใกล้ ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศในการทำงาน
ในตอนที่กำลังจะออกบ้านโทรศัพท์ก็สั่นครืดมีข้อความแชทเข้ามาในแอปพลิเคชันไลน์ ก่อนจะเห็นชื่อเพื่อนรักทักเข้ามา
“ยัยมัช ว่างไหมเม้ามอย”
“ว่าง นัดเจอไหม”
“ที่ไหนว่ามา”
“แกอยู่ไหน”
“อยู่แถว JR PARK”
“โอเค ไม่ไกล สัก 40 นาทีน่าจะถึง”
ก่อนจะออกเดินทางไปยังสถานที่นัดหมาย อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่เหงาแม้ไม่ได้ทำงาน แต่ก็ยังมีเพื่อนเม้ามอยคลายความเศร้าไปได้บ้าง
“ไง…รอนานไหม” มัชชุพรเดินเข้าไปทักเพื่อนสาวอย่างธิชา เพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันที่นั่งรออยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่นัดหมายกันเอาไว้ก่อนหน้า
“ไม่นานเท่าไหร่”
ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานแล้วนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามเพื่อนสาว
“ไม่เจอกันตั้งนาน แกสบายดีนะ”
“สบายดี ใครจะเหมือนแกตั้งแต่แต่งงานมีผัวหายหัวออกไปจากสารบบ”
“แกเมื่อไหร่จะแต่งล่ะ? คบกันมาตั้งหลายปี”
“ก็อยากจะแต่งอยู่หรอก แต่คิดว่าคงไปกันไม่รอด” มัชชุพรผีศิราณีเข้าสิงทันที เมื่อเพื่อนรักพูดแบบนี้ออกมา
“อาการเป็นไง ไหนบอกหมอ” มัชชุพรพูดติดตลกเพื่อคลายความเศร้าให้เพื่อน จากที่คิดว่าจะมาเม้ามอยสนุก ๆ กลับกลายมาตั้งป้อมศาลาคนเศร้าเคล้าน้ำตาแทน
Latest chapter
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 2 ครอบครัวสุขสันต์
วันนี้ธิชาและเพื่อนรักอย่างมัชชุพร ทั้งสองครอบครัวนัดกันมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่ทะเลแห่งหนึ่งในภาคใต้มิตรภาพที่ยาวนานร่วมสิบปีของสองสาว ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นภาพนี้ด้วยกัน รวมไปถึงสองหนุ่มเพื่อนสนิทอย่างเทวทิณณ์และพิภพ ที่ต่างก็มองภรรยาและลูกน้อยก่อปราสาททรายกันอย่างสนุกสนาน“ถ้ารู้ว่ามีครอบครัวแล้วมีความสุขอย่างนี้ กูมีไปนานแล้ว ไม่น่าไปฟังไอ้พวกนั้นที่เอาแต่บ่นกระปอดกระแปด” เทวทิณณ์ยกเบียร์กระป๋องในมือขึ้นมาจิบก่อนจะยักไหล่ “ก็ไอ้พวกนั้นไม่ได้มีเมียเหมือนมัช และไม่ได้ใจกว้างเหมือนธิชา” เทวทิณณ์ได้ทีเอ่ยชมภรรยาไม่ขาดปาก“ก็จริง ชาเค้าไม่เคยทำตัวแบบว่าเมียใหญ่สุด หรือกูต้องทำตัวเป็นพ่อบ้านใจกล้า ไอ้พวกนั้นทำยังกะว่าเรื่องแต่งเมียเหมือนขายของหรือไง”“ก็โดนคลุมถุงชน เป็นกูก็ไม่อยากกลับบ้านเปล่าวะ”“ดีที่ชาเค้ายังกลับมาหากู ไม่งั้นกูคงไม่ได้เห็นภาพนี้ หรือไม่ก็ไม่มีภาพนี้ในหัวเลย” เทวทิณณ์ตบบ่าเพื่อนรักเพื่อให้กำลังใจ“รักษาเค้าให้ดี ๆ ไม่ใช่ละเลยทำตัวเสเพลเหมือนเดิมอีกนะมึง ลูกเต้าก็มีแล้วทำตัวให้สมกับที่เป็นพ่อคน”“ครับ” พิภพหันมาพนมมือไหว้เพื่อนรัก ที่สั่งสอนยังกะพ่อ ตั้งแต่แต่งงาน
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 1 พิภพ x ธิชา
คู่แต่งงานใหม่ก็พากันมาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ไกลถึงต่างประเทศ ธิชาและพิภพต่างก็กกกอดกันอย่างแนบแน่นทุกเช้าค่ำระหว่างท่องเที่ยวฮันนีมูนในโรงแรมแห่งหนึ่ง “อื้อ สะ สามี เบาหน่อย”ตั้งแต่งานแต่งงาน พวกเขาทั้งสองต่างก็เหนื่อยลากเลือดกันทั้งคู่ ไม่มีเวลามาจู๋จี๋ตามประสาข้าวใหม่ปลามันกันสักเท่าไหร่ สรรพนามที่เอ่ยเรียกกันก็เปลี่ยนไป“ชาจ๋า ชาของพี่หวานที่สุด”“อื้อ”สองเต้าที่ถูกมือใหญ่บีบเคล้น อีกทั้งยังถูกดูดอย่างกระหายอย่างนี้ทำเอาธิชาถึงกับกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ได้ เห็นแต่ผมดกดำที่ขยับอยู่ตรงหน้าอกของเธออยู่นานสองนาน เขาทั้งขบกัด หยอกล้อกับเม็ดบัวทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว ร่างบางสั่นระริกด้วยความเสียว อีกทั้งช่องทางสวาทยังหลั่งน้ำเมือกสีใสออกมาจนต้นขาด้านในเฉอะแฉะไปหมด สองขาถูไถกับเตียงกว้างจนผ้าปูที่นอนยับย่น ข้อมือได้แต่กำมุมหมอนเพื่อระบายความเสียวที่ตีตื้นขึ้นมาทำเอาเธอเกือบจะเสร็จสมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง“อ๊ะ”พิภพจูบลูบไล้ร่างกายที่สะโอดสะอง เอวคอดสะโพกผาย ธิชามีรูปร่างเหมือนนาฬิกาทราย ผู้ชายอย่างพิภพไม่รู้ว่าร่างกายที่ผอมเพรียวของเธอแบกเต้าทรงโต และเข่าที่แบกสสะโพกผายได้ยังไง ไม่ว
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 3
“ไม่ต้องร้องแล้วนะคะคนดี” พิภพเอ่ยปลอบพลางก้มลงจูบหน้าผากเนียนด้วยความรักใคร่ กระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น พอเห็นเพื่อนรักแต่งงานมีครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุข มันก็กระตุ้นความปรารถนาของพิภพให้แจ่มชัดมากยิ่งขึ้น เขาประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว แต่ชีวิตคู่กลับตรงกันข้าม เขาจินตนาการการมีครอบครัว แต่งงานมีลูกกับใครสักคนไม่ออก หากตอนแรกเขาไม่เลิกกับธิชาก็คงยังมองภาพนั้นไม่ออก แต่พอได้เลิกรากับอีกฝ่ายไป ภาพที่เคยเลือนรางและคิดว่าไม่มีอยู่จริงกลับมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เขาวาดภาพบ้านและครอบครัวของตัวเองออกมาหลายภาพ และมองเห็นอนาคตที่จะใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคนไปจนแก่เฒ่า และคนคนนั้นก็คือธิชา…หญิงสาวตรงหน้าหากไม่เคยสูญเสียก็ไม่รู้คุณค่าของมันวันนี้เขารู้ซึ้งแล้ว และจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือเป็นครั้งที่สองงานแต่งงานของธิชาและพิภพจัดขึ้นที่ริมทะเลจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ บรรยากาศเรียบง่ายแต่อบอุ่น มีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงคนสนิทเพียงเท่านั้น มัชชุพรและเทวทิณณ์พร้อมยัยหนูมัชฌิมาในวัยแปดเดือน สวมชุดกระโปรงน่ารักพร้อมผ้าคาดหัว บนแท่นเวทีบ่าวสาวกำลังเอ่ยคำสาบาน‘ข้าพเจ้านายพิภพ รับ นางสาวธิ
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 2
ไม่รู้ว่าสถานะนี้คืออะไร แต่ต่างฝ่ายต่างสบายใจที่จะไปมาหาสู่กันอย่างนี้ บางทีเวลาก็ช่วยเยียวยาและตกตะกอนความคิดต่าง ๆ ให้ผู้คนต่างก็เติบโตและไม่จมกับความผิดพลาดในอดีต อีกทั้งตอนนี้พวกเขาต่างก็เดินหน้าด้วยความระมัดระวัง เพราะรู้แล้วว่ากว่าจะเจอรักดี ๆ คนรักดี ๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องแตกสลายและเสียน้ำตามากมายไปไม่รู้เท่าไหร่กว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง พูดคุยและหัวเราะด้วยกันอีกครั้งแบบนี้ โดยเฉพาะอดีตคาสโนว่าอย่างพิภพ ที่เหมือนจะถูกถอดเขี้ยวเล็บไปจนหมด ตอนนี้กลายเป็นคนที่เจอตัวยากพอ ๆ กับเทวทิณณ์ อย่างเทวทิณณ์ที่กำลังจะเป็นพ่อคนอยู่ติดบ้านก็ไม่แปลก แต่คนที่มักจะออกท่องราตรีเป็นประจำอย่างพิภพกลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อยู่ติดบ้าน ออกสังสรรค์บ้างแต่ก็นับครั้งได้ ธิชาเองก็ไม่เคยกะเกณฑ์หรือพูดขอร้องอะไร เธอไม่เคยพูดให้เขาเปลี่ยน เพราะหากเขาไม่เปลี่ยน ใครก็คิดที่จะเปลี่ยนเขาไม่ได้ อีกทั้งธิชาก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามครรลอง ถ้าถามถึงความรู้สึก…เธอก็ยังรักตัวเองมากกว่าจะรักใครคนอื่นหลังจากดูหนังจนจบ พิภพก็พาหญิงสาวมาทานอาหารดาดฟ้าโรงแรมดัง “นี่หรือเปล่าคะที่ย้ำนัก
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ
ตั้งแต่วันนั้นธิชากับพิภพก็ไม่ได้เจอกันอีกจนงาน Baby Shower ของยัยมัชที่จัดงานที่บ้านสวนที่อยุธยาบ้านของพี่ทิณ เรียกได้ว่าเป็นงานรวมกัลยาณมิตรเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ เพื่อนฝูง ต่างก็มากันเกือบครบหมด ว่าที่คุณแม่ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ไม่ใช่แค่แขกในงานที่ลุ้นเพศ สามีอย่างเทวทิณณ์เองก็ลุ้นจนตัวโก่งเหมือนกัน มีแต่มัชชุพรที่รู้ ลูกโป่งสีสวยบรรจุแผ่นกระดาษไว้ภายใน สีฟ้าลูกชาย สีชมพูลูกสาว เพื่อน ๆ ต่างก็พนันกันอย่างสนุกสนาน ธิชาเองก็เหมือนกัน ลูบท้องยัยมัชออกจะบ่อย ท้องแหลมแบบนี้โบราณเขาว่าจะได้ลูกสาว งานปาร์ตี้เล็ก ๆ แต่ทว่ากลับอบอุ่น ตอนนี้เองพิภพก็เดินมาหาเธอ พวกเขาต่างก็ไม่มีใครเคอะเขิน พูดคุยทักทายกันอย่างออกรสตามประสาคนรู้จัก“ชาว่าไอ้ทิณจะได้ลูกชายหรือลูกสาว”“ต้องลูกสาวอยู่แล้วค่ะ”“ถ้าลูกชายล่ะ?”“งั้นมาพนันกันไหมละคะ” ก่อนจะหัวเราะออกมาทั้งคู่มัชชุพรถือลูกโป่งยักษ์สีขาวไว้ในมือ เพื่อน ๆ ต่างส่งเสียงเชียร์ฝั่งเพื่อนชายก็ส่งเสียง BOY/ ส่วนฝั่งผู้หญิงก็ GIRL ต่างไม่มีใครยอมใคร อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้เด็ก ๆ ที่เพื่อน ๆ ต่างขนมาให้กองพะเนินจนคุณย่าอย่างสาวิตรีอดที่จะหัวเราะกับคนห
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 9 รู้ว่ามีอยู่ก็สายไป 3
หลังจากเกิดเรื่องทางบริษัทเองก็ไม่ได้ใจดำกับลูกน้อง ทางหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานต่างก็เอ่ยปากให้ธิชาลาพักได้อีกสักสองสามวัน เพราะเป็นห่วงเรื่องสภาพจิตใจ และคดีความ แต่ธิชาปฏิเสธอีกทั้งงานตรงหน้าทำให้สมองของเธอหยุดคิดเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาได้ขณะหนึ่ง เพื่อนร่วมงานก็ต่างชวนคุย ดีกว่านั่งอุดอู้อยู่ที่โรงแรมเป็นไหน ๆ ข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ทางพิภพเองก็บอกว่ารอให้หาคอนโดได้ใหม่จะส่งมาให้ เธอเองก็เห็นว่าไม่เสียหายอะไร จึงเอาตามนั้น แต่ระหว่างนี้ก็ไม่มีอะไรเกินเลยกันอีก แม้จะพักอยู่ห้องเดียวกันก็ตามธิชาเองก็รู้สึกปลอดภัยที่อีกฝ่ายมาอยู่เป็นเพื่อน หากสภาพจิตใจดีมากกว่านี้อีกสักหน่อยคงต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม…แต่เธอเองก็ไม่ได้เห็นแก่ตัว พยายามหาห้องใหม่ให้เร็วที่สุด ทางอิทธิเองก็เอ่ยปากช่วยหาห้องใหม่ให้ รวมไปถึงเพื่อนร่วมงานหญิงโสดหลายคนก็แนะนำให้อยู่บ้าง แต่เธอต้องขบคิดสักเล็กน้อย ห้องที่ดี ความปลอดภัยสูงราคาก็แพงตาม ลำพังพนักงานออฟฟิศเงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ จะให้หารูมเมทก็ไม่ชอบ เฮ้อ!ธิชากลับโรงแรมที่พักด้วยสภาพอิดโรย หลังเลิกงานต้องตระเวนหาที่อยู่ใหม่อีก “ชา กลับมาแล้วเหรอ ทานอะไรหรือย
You may also like
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่197.0K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C23.1K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย83.7K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsเมื่อของตายกลายเป็นของรัก
อัญธิญาน์745 viewsหนี้รักหมอสาว
ปีศาจชอนซา1.1K viewsพาล Blaming Her Sin
ลิขิตา Likita1.8K viewsณ ที่ดาวเคียงฟ้า
ผการุ้ง ช่อชมพู90 views
