Semua Bab BAD ENG' วิศวะลวงใจ (Set Zenesaint Ⅰ ตะวัน x ใบชา): Bab 1 - Bab 5

“อยากให้ช่วยไหม”แคว่ก…!ชายเสื้อเชิ้ตสีเข้มตัวยาวบนเรือนร่างอรชรที่ยืนหันหน้าเข้ากำแพงห้องน้ำโดยใช้สองแขนค้ำยันเอาไว้ในอาการหอบถี่ถูกฉีกแบบลวกๆ จนได้เศษผ้ายาวตามความต้องการของชายลึกลับผู้ซึ่งสวมแมสดำสนิทและปิดคลุมอำพรางด้วยฮู้ดตัวหนาสีเดียวกัน“คะ…คุณ” เสียงผะแผ่วติดสั่นไหวทักท้วงในตอนที่สิ่งนั้นกลาย เป็นอุปกรณ์บดบังทัศนียภาพทั้งหมดของเธอ เดิมทีฤทธิ์ยาก็ทำลายการมองเห็นลดลงไปหลายระดับแล้ว มาบัดนี้มืดมิดราวกับคนตาบอด!“อย่าดึงออก!”ฝ่ามือเรียวเล็กถึงกับชะงักกึก! หลังได้รับคำสั่งเด็ดขาดที่ดักขึ้นอย่างรู้ทัน ก่อนจะลดลงไปนาบผนังเย็นเฉียบไว้ตามเดิม แล้วแอบตัดพ้ออยู่ในใจลึกๆในเวลาปกติมีแค่สิทธิ์ได้เห็นแค่ดวงตาฉายแววดุดันเท่านั้น แต่นี่จะไม่ให้เห็นแม้แต่เงา…ใจร้ายเกินไปหน่อยไหม“แต่ใบอยากเห็นคุณ…” เจ้าของบ้านเอื้อนเอ่ยอย่างคนละเมอขณะเหลียวกลับมาหาร่างกำยำที่เข้าช้อนแผ่นหลังในระยะประชิด ท่อนแขนแกร่งข้างหนึ่งโอบรอบเอวบางไว้หลวมๆ“เธอไม่อยากเห็นหน้าฉันหรอก เชื่อสิ!” เขาโน้มใบหน้าลงกระซิบข้างใบหูด้วยเสียงแหบพร่าชวนให้ขนลุกซู่ เมื่อดวงตาคู่สวยถูกปิด แมสก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป มันร่อนกลางอากาศแล้วตกล

[ เคยไหม...? รู้สึกไม่ถูกชะตากับคนคนหนึ่งตั้งแต่แรกเจอ ]@โรงพยาบาลหลังใบชาได้รับสายจากพยาบาลเวรโทรมาแจ้งว่าแม่ฟื้นแล้ว พี่ชายคนเดียวของเธอก็บึ่ง...ไม่สิ ใช้คำว่าเหาะน่าจะเหมาะกว่า จากสนาม แข่งรถมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัยโดยใช้เวลาไปเพียงสิบนาทีเศษเท่านั้นเอง ซึ่งมันเร็วกว่าปกติเกือบเท่าหนึ่งเลยดวงหน้าสวยบ่งบอกชัดเจนว่ารู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกที่ได้มีโอกาสก้าวขาลงจากมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คู่ใจของคนเป็นพี่ซึ่งได้มาเพราะชนะศึกดวลความเร็วครั้งก่อนฟู่ว์...ลมหายใจถูกผ่อนออกยาวขณะเร่งฝีเท้าเล็กไปยังตึกผู้ป่วยในทางปีกซ้าย วิญญาณและจิตใจเธอล่องลอยไปหาผู้ให้กำเนิดเรียบร้อย เหลือแค่กายหยาบที่ยังวิ่งอยู่ ส่วนเจ้าของรถก็คงจะเอามันไปจอดตามระเบียบไม่นานใบชาก็มาหยุดเปลี่ยนรองเท้าด้วยความรีบเร่งหน้าห้องผู้ป่วยหญิง แล้วผลักดันประตูกระจกเข้าไปอย่างไม่ลังเล สายตาโฟกัสเป้าหมายที่อยู่เตียงริมสุดของแถวสามก่อนเท้าจะเดินไปถึงเสียอีก“แม่...” ลูกสาวฉีกยิ้มกว้างพลางโน้มลงไปซบอ้อมอกอบอุ่นด้วยความระแวดระวัง เพราะกังวลว่าความเซ่อซ่าทำให้คนป่วยที่เพิ่งฟื้นตัวได้รับบาดเจ็บเพิ่ม“ไง เด็กดื้อ” น้ำเสียงแหบแ