ซ่งจื่ออินลังเลไปครู่หนึ่ง กำลังจะพูดอะไร แต่จู่ๆเพื่อนของเธอก็เรียกเธอ“เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ แกเล่นอะไรไปก่อนเองนะ”“โอเค”หลังจากซ่งจื่ออินจากไป สืออวี๋ก็ดื่มไวน์ผลไม้ไปสองสามแก้ว รู้สึกมึน ๆ เลยหามุมเงียบนั่งลง เตรียมพักสักหน่อย แต่นั่งลงไม่นานแล้วนอนหลับไปแล้ว พอตื่นมาอีกที บรรยากาศในห้องก็ยังครึกครื้นเหมือนเดิมสืออวี๋ดูเวลาแล้วพบว่าห้าทุ่มกว่าแล้ว เธอหลับไปหนึ่งชั่วโมงกว่า พอเห็นซ่งจื่ออินยังไม่มีท่าทีจะเลิก เธอก็ทักทายซ่งจื่ออิน และจากไปก่อนพอเดินออกจากคลับ ก็เห็นว่าข้างนอกเริ่มมีหิมะโปรยปรายลงมา แววตาของสืออวี๋ฉายแววตื่นเต้นฤดูหนาวของเมืองเซินหนาวมาก แต่หิมะแทบไม่เคยตกเลย สืออวี๋โตขนาดนี้ ในความทรงจำก็จำได้ว่าเคยตกแค่หนึ่งครั้งสองครั้งเองเธอยืนอยู่หน้าประตู ขณะรอรถที่เรียกเธอก็แหงนหน้ามองหิมะที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย ริมฝีปากก็เผลอยกยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวบนระเบียงของห้องวีไอพีชั้นสอง มีร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ก้มหน้ามองดูสืออวี๋ที่อยู่ด้านล่างใบหน้าของเขาถูกความมืดบดบังไปบางส่วน แต่ยังพอมองเห็นเค้าโครงที่คมชัดลึกซึ้ง และออร่าเย็นเยียบทั่วกายที่แ
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
