All Chapters of คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？: Chapter 81 - Chapter 90

เขารู้สึกว่าสืออวี๋ไม่มีทางเลิกกับเขาจริงๆ และในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าพฤติกรรมช่วงนี้ของสืออวี๋มันไม่ปกติ ทำให้เขารู้สึกเหมือนจะสูญเสียเธอไปได้ทุกเมื่อยิ่งคิด สีหน้าของเหลียงหยวนโจวก็ยิ่งเคร่งเครียดตอนที่เสินหลีเคาะประตูเข้ามา ก็เห็นเหลียงหยวนโจวนั่งเหม่อมองเอกสารอยู่เธอกัดริมฝีปากล่าง สีหน้าซับซ้อน ตั้งแต่เหลียงหยวนโจวกับสืออวี๋เลิกกันแล้ว เธอก็เห็นเขาเหม่อลอยอยู่เป็นประจำช่วงนี้แม้เหลียงหยวนโจวจะยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อหน้าเพื่อนและคนในบริษัทโดยปริยาย แต่เสินหลีกลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลย ตรงกันข้าม เธอกลับรู้สึกกังวลเพราะเธอพบว่า เหลียงหยวนโจวไม่ได้มีความกระตือรือร้นกับเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้วและทุกครั้งที่มีสืออวี๋อยู่ในเหตุการณ์ สายตาของเหลียงหยวนโจวก็จะมองไปที่สืออวี๋เสมอ ทำให้เธอทนไม่ได้สิ่งที่เธอต้องการคือ ในสายตาของเหลียงหยวนโจวมีเพียงเธอคนเดียว!“ประธานเหลียง นี่คือเอกสารที่ต้องเซ็นวันนี้ค่ะ”เหลียงหยวนโจวดึงสติกลับมา เงยหน้าขึ้นมองเธอ อดขมวดคิ้วไม่ได้ “ทำไมคุณไม่เคาะประตูก่อนเข้ามา?”เสินหลีหน้าซีด “ประธานเหลียง ฉันเคาะแล้วค่ะ……อาจเป็นเพราะคุณเหม่อลอยอยู่ เล

สืออวี๋ตกใจกับเหลียงหยวนโจวที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว เท้าลื่นเกือบล้มทันใดนั้น มือที่แข็งแรงข้างหนึ่งก็ยื่นมารองที่เอวของเธอไว้ ตามด้วยเสียงที่อ่อนโยนของซือเยี่ยน “เป็นอะไรไหม?”สืออวี๋ส่ายหน้า มองเขาด้วยความขอบคุณ “ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณนะ”ซือเยี่ยนถอนมือกลับอย่างสีหน้าเรียบเฉย “ไม่เป็นไร”เหลียงหยวนโจวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง ความโกรธในอกเหมือนไฟลุกโชน ยิ่งลุกก็ยิ่งเดือดเขายื่นมืออยากจะดึงสืออวี๋มาข้างๆ แต่ยังไม่ทันแตะตัวสืออวี๋ ก็ถูกซือเยี่ยนขวางไว้“คุณเหลียง คุณอย่าจับมือถือแขนสืออวี๋”มือของเหลียงหยวนโจวถูกผลักออก ความโกรธยิ่งพุ่งสูงเขไม่แม้แต่จะมองซือเยี่ยน สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธจ้องไปที่สืออวี๋เมื่อไม่นานมานี้ก็เป็นสวีอวี่เจ๋อ ตอนนี้ก็เปลี่ยนผู้ชายอีกคน อีกไม่นาน เธอก็จะเปลี่ยนอีกคนแล้วใช่ไหม?เพื่อจะยั่วให้เขาโมโห เธอก็คิดหาทุกวิถีทางเลยจริงๆ!“มานี่!”ทั้งน้ำเสียงที่เย็นชา และกรามที่เกร็ง ล้วนบ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังโกรธจัดแต่สืออวี๋ในตอนนี้ไม่สนใจอีกแล้วพวกเขาเลิกกันแล้ว เขาจะดีใจหรือโกรธ ก็ไม่เกี่ยวกับเธออีก

สีหน้าของเหลียงหยวนโจวมืดครึ้ม หันไปมองสืออวี๋กับซือเยี่ยนที่ยืนอยู่ไม่ไกลตอนนี้สืออวี๋กำลังเงยหน้าคุยกับซือเยี่ยน ดวงตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้มีท่าทางเย็นชาเหมือนตอนเขาเลยสักนิดเลย“ก็ได้ ฉันจะขอโทษเขา!”วันนี้เขาถูกซือเยี่ยนเล่นงาน ก็ถือว่าเขาซวยไปแต่ผู้ชายคนนี้จะแบกรับคำขอโทษของเขาไหวหรือไม่ มันก็คืออีกเรื่องหนึ่งแล้ว!เขาหันตัวรีบเดินไปหาสืออวี๋กับซือเยี่ยน จนมายืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน เขาจึงพูดด้วยเสียงที่เย็นชาว่า “สืออวี๋ ผมขอโทษเขาได้”สืออวี๋มองเขาแวบหนึ่งก่อนพูดอย่างหมดความอดทน “รบกวนคุณรีบหน่อย ฉันยังมีธุระต่อ”ในใจของเหลียงหยวนโจวมีไฟโกรธลุกโชนขึ้นมา แต่ก็ถูกเขาพยายามกดมันไว้“คุณซือ เมื่อกี้เป็นผมที่วู่วามไป คุณโปรดให้อภัยผมด้วย”ซือเยี่ยนมองเขา ดวงตาแฝงแววเยาะเย้ยจาง ๆ“ประธานเหลียง ไม่เป็นไรหรอก ครั้งหน้าก็อย่าวู่วามแบบนี้อีกนะ”พูดจบ เขาหันมองสืออวี๋ “ตอนนี้ประธานเหลียงก็ขอโทษแล้ว เราก็ยอมรับการไกล่เกลี่ยจากตำรวจเถอะ”สืออวี๋พยักหน้า “โอเค”เห็นสืออวี๋ไม่แม้แต่จะเหลียวแลมองมาทางตัวเอง สีหน้าของเหลียงหยวนโจวก็เริ่มตึงเครียด เส้นเลือดที่ขมับเต้

“ช่วงนี้เหยวฮ่างกำลังจะเปิดตัวชิปใหม่เร็ว ๆ นี้ ออกแบบมาเพื่อระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติโดยเฉพาะ ถ้าสือซื่อซื้อชิปจากเหยวฮ่าง ผมสามารถขายให้ประธานสือในราคาครึ่งหนึ่งของราคาตลาดได้”แววตาของสือหมิงฮุยมีความประหลาดใจวูบผ่านไป แต่ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนักเพราะเหลียงหยวนโจวยอมให้ราคานี้ คงไม่ใช่เพราะอยากทำบุญแน่นอน ต้องมีจุดประสงค์บางอย่างแน่“จุดประสงค์ของคุณคืออะไร?”เหลียงหยวนโจวยิ้มจาง ๆ “จุดประสงค์ของผมนั้นง่ายมาก ผมจะแต่งงานกับสืออวี๋ ดังนั้นผมหวังว่าสืออวี๋จะได้กลับไปอยู่ในตระกูลสือ แล้วแต่งงานในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลสือ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของสือหมิงฮุยก็มืดครึ้ม ไม่พูดอะไรตอนนั้นสืออวี๋ตัดขาดกับตระกูลสือ เขาเคยพูดไว้ว่าจะไม่ยอมรับลูกสาวคนนี้อีกต่อไปภายหลังเมื่อเหลียงหยวนโจวประสบความสำเร็จในการสร้างธุรกิจ แม่สือก็มีความคิดที่จะไปหาสืออวี๋ แต่ถูกสือหมิงฮุยห้ามไว้เพราะในสายตาเขา ลูกต้องเป็นฝ่ายยอมรับผิดและอ่อนข้อกับพ่อแม่ ให้ผู้เป็นพ่อแม่ลดตัวไปง้อขอคืนดีกับลูกมันมีสักที่ไหนกัน？เขาหันมองเหลียงหยวนโจวด้วยสายตาเย็นชา “ประธานเหลียง ถ้าผมจำไม่ผิด เมื่อไม่นานมานี้เหยว

สืออวี๋ได้ยินดังนั้นก็หันไปมองเขา “ไม่ค่ะ ไม่ได้ยุ่งมาก ฉันยังกลัวว่าจะรบกวนงานของคุณเสียอีก”“ฉันจำได้ว่าคุณเป็นหมอศัลยแพทย์ บางครั้งต้องผ่าตัดสินะ? ทำไมถึงมารับฉันตรงเวลาได้ทุกวัน?”“ช่วงนี้ไม่มีเคสผ่าตัด เดือนหน้าก็น่าจะเริ่มยุ่งแล้ว”สืออวี๋พยักหน้า ไม่ได้ถามต่อเงียบมาตลอดทาง จนถึงหน้าตึกของสืออวี๋ เธอลงจากรถแล้วโบกมือให้ซือเยี่ยน “คุณซือ สวัสดีค่ะ”“สวัสดีครับ”มองดูรถของซือเยี่ยนขับออกไป สืออวี๋จึงหันหลังเดินเข้าบ้านกลับถึงบ้าน สืออวี๋ทำบะหมี่ง่าย ๆ กินรองท้อง ล้างจานเสร็จแล้วเพิ่งนั่งลงบนโซฟา ก็ได้รับสายจากซ่งจื่ออิน“อาอวี๋ ฉันมีข่าวดีจะบอกแก!”น้ำเสียงของซ่งจื่ออินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าตอนนี้ต้องกำลังยิ้มอย่างมีความสุขแน่“ข่าวดีอะไรเหรอ?”“เกี่ยวกับเหลียงหยวนโจว แกลองเดาดูสิ!”ตาของของสืออวี๋ฉายแววความประหลาดใจ “เกี่ยวกับเขามันจะไปมีข่าวดีอะไรได้?”“ฉันได้ยินมาว่าวันนี้เขาโดนคนต่อยมา ได้ยินว่าโดยต่อยจนหน้าบวมเหมือนหัวหมูเลย ฮ่าฮ่าฮ่า……คงเป็นเพราะปกติล่วงเกินคนอื่นไว้เยอะเกิน”สืออวี๋ก้มหน้าลง ปลายนิ้วที่ถือโทรศัพท์ค่อย ๆ กำแน่นเมื่อวานเหลี