หลังจากแยกกับสืออวี๋ เหลียงหยวนโจวก็ตรงดิ่งไปที่บาร์ทันทีตอนที่ฉู่หลิงเฟิงและจ้าวเฉินก้าวเข้ามาในห้องวีไอพี เขาก็ดื่มเหล้าเรมี่ มาร์ตินไปแล้วครึ่งขวดพอเห็นเขารินเหล้าจนเต็มแก้วแล้วกระดกเข้าปากทันที จ้าวเฉินก็รีบพรวดเข้าไปแย่งแก้วมาจากมือ“ปกตินายก็เป็นโรคกระเพาะอยู่แล้ว ยังจะดื่มหนักขนาดนี้อีก ไม่อยากมีชีวิตอยู่หรือไง?”เหลียงหยวนโจวมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “เอาคืนมา”“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? อย่าบอกนะว่าที่นายดื่มหนักขนาดนี้เป็นเพราะสืออวี๋”เพียงได้ยินชื่อสืออวี๋ บรรยากาศรอบกายของเหลียงหยวนโจวก็พลันเย็นเยียบขึ้นมาทันที เขาทำหน้าเคร่งขรึมไม่พูดอะไร และไม่ทวงแก้วคืนจากจ้าวเฉินอีก แต่กลับคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะขึ้นมากระดกเข้าปากโดยตรงพอเห็นท่าทางแบบนั้น ทั้งสองคนมีหรือจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นฉู่หลิงเฟิงนั่งลงฝั่งตรงข้าม เลิกคิ้วมองเขา “หยวนโจว ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วหรือยังว่าสืออวี๋ตั้งใจจะเลิกกับนายจริง ๆ?”เหลียงหยวนโจวฟาดขวดเหล้าลงกับพื้น ทั้งเหล้าทั้งเศษแก้วแตกกระจายเกลื่อนพื้นห้อง จนห้องวีไอพีเงียบกริบลงทันทีเขามองฉู่หลิงเฟิงตาขวาง “นายมาสมน้ำหน้าฉันใช่ไหม?”ฉู่หลิงเฟิงพยักหน้ายอมรับ
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
