All Chapters of The Boss and His Secretary : Chapter 61 - Chapter 70

“Pá, what are you doing? Kung galit ka sa kaniyang ina, huwag mo siyang idamay!” Napahawak si Trisha sa kaniyang lalamunan–inuubo at habul-habol ang hininga. Halos muntikan na siyang malagutan ng hininga dahil sa mahigpit na pagkakasakal sa kaniya ni Don Marianno. Hinawakan siya ni William at dinepensahan laban sa ama. Gulantang ang mukha ng may edad na lalaki sa nagawa nito. Para itong natauhang bigla. Hindi ito nakaimik, nakatitig lamang sa kanila. “Hindi mo ba alam na pwede ka naming idemanda sa ginawa mo?!” matapang na saad ng kaniyang lola. “Mag-ingat-ingat ka sa pananalita mo, tanda.” Nanlaki ang mata ng kaniyang lola at agad na napaangal. Hinagod sila ng tingin ni Don Marianno. Hindi siya makapaniwala sa ipinapakita nitong kawalanghiyaan. Matalim na tinitigan ni William ang sariling ama. Huminto naman ng tingin ang lalaki sa sariling anak. “William, ayusin mo iyang pinasok mo. Hindi mo pwedeng talikuran ang pagiging isang Cervantes, para lamang sa babaeng iyan!” “D

‘Trisha! Trisha, tulungan mo ako!’ Kinilabutan si Trisha sa mga nakita niya. May mga hindi niya mawaring kalalakihan na humihila sa ina niyang si Celeste patungo sa kung saang madilim. Isang makapal at matayog na rehas ang namamagitan sa kanila. Pilit siya nitong inaabot. Nang ilalahad na niya ang kamay niya para abutin ang ina, napalingon siya nang bigla niyang marinig ang malakas na iyak ng sanggol. Mas lalong lumakas ang kabog sa dibdib niya. Bumabalot ang kakaibang takot sa buo niyang pagkatao. May kung anong boses na humihingi ng saklolo ang narinig niya mula sa madilim na basement. May kung anong nagtulak sa kaniyang magtungo roon, ngunit natigilan siya at napahinto nang mapagtantong isang malalim, madilim at nakapaninindig balahibong bangin ang nasa harapan niya. ‘Trisha, anak ko…’“Papá!” Napabalikwas ng bangon si Trisha. Naalimpungatan siya, hinihingal at tagaktak ang pawis. Malalakas ang kabog sa dibdib niya na para bang hinahabol nang kung anong masama. Napapikit

Palabas na siya at pababa ng garahe nang marinig niya ang boses ng kaniyang lola.“Hijo, apo, where are you going?” tanong nito kay William matapos siya nitong mapansin at makitang siya'y nakabihis na. Nakatayo ito sa veranda at nakatanaw sa mabulaklak na harapan ng bahay.“At the company, grandma,” tugon niya. “I have to work.”“Oo nga pala, umuwi ka kaagad mamaya, ha,” pakiusap nito sa mahinang boses.“Grandma, hindi po ako rito matutulog.” Nakita niya ang pag-iba ng awra ng mukha nito. “Why? I want you to be here. Gusto ko na bago ako matulog, ikaw ang masilayan ko.”Huminga siya nang malalim. “Pupuntahan ko si Trisha sa bahay nila after work, to check on her.” Nahuli niya ang pag-irap at pagkunot-noo ng matanda.“Grandma, asawa ko na si Trisha. I have to do my responsibilities and obligations to her. This is my duty as her husband.”“But you have responsibility to your own grandma as well,” she insisted. “Especially when she's sick.”“Yeah, I know, but–” Palihim siyang napasingh

“Angelina!” Galit na inawat sila ni William nang sumulpot ito sa kinaroroonan nila. Magulo ang buhok at namumula ang mukha ni Angelina habang matalim ang pagkakatitig sa kaniya. Samantala, inayos naman ni Trisha ang kaniyang buhok na para bang walang nangyari.“Nasaktan ka ba?” tanong sa kaniya ni William na puno nang pag-aalala habang chine-check ang bawat maraanan nito ng tingin sa katawan niya. Pagkatapos ay tumingin ito nang masama kay Angelina.“Trisha!” nagkandarapang tawag sa kaniya ni Thea nang abutan siya roon. Nanlaking bigla ang mata nito nang makita sila sa ganoong ayos. Ilang saglit pa'y napatingin naman ito kay William. “S-Sir, good morning…”Hindi ito pinansin ni William, sa halip, binulyawan si Angelina. “What are you doing here in my office?! Ganyan na bang ugali ang mga natutunan mo sa Paris, Angelina? How embarassing.” “Go ask your wife, kung paano humantong sa ganito ang lahat. She was the one who dragged me first–” Hindi na pinatapos pa ni William ang sasabihin

Tulala si Trisha habang nilalandas ang makipot na daan sa gilid ng highway. Napalingon siya sa masukal na daan papasok sa isang kagubatan. Napahinto siya sa isang bench. Naupo siya roon. Napayuko siya at napatingin sa sandals na suot. Hanggang doon ay malalim pa rin ang iniisip. Patuloy na naglaro sa kaniyang utak ang naging tagpo nila ng señora kaninang umaga sa opisina. Napasandal siya at ang kasunod niyon ay ang pagbuntong-hininga. Tumingala siya sa nag-aasul na kalangitan. Maninipis ang ulap nito na kay gandang pagmasdan na tila ba nakagagaan ng loob. Mapait siyang napangiti. Naramdaman niya ang pagod, sa pag-iisip ng lahat ng mga pagsubok at problemang patuloy na dumarating sa buhay niya. Walang katapusan. Napasubsob siya sa kaniyang mga palad. Naramdaman na lamang ni Trisha na dumaloy na naman ang mga luha sa kaniyang pisngi. At muling sumikip ang kaniyang dibdib. Marahan niyang tinapik iyon at napapikit na lamang habang patuloy na bumabagsak nang walang tigil ang kaniyang