All Chapters of The Boss and His Secretary : Chapter 71 - Chapter 80

“Bakit hindi ka pa umuuwi? Mag-aagaw dilim na,” tanong nito nang maupo sa tabi niya. “Hindi ka na naman ba magpapasundo?” Hindi siya sumagot. Wala itong ideya kung gaano siya ka-upset nang araw na iyon. Hanggang sa dumaan ang malamig na simoy ng hangin at dumampi sa kaniyang balat. Gumuhit ang lungkot sa kaniyang mukha nang maramdaman ang tila pagyakap sa kaniya ng hangin. Para itong nagpapahiwatig ng isang pagmamahal. Gayunpaman, nang muli niyang sulyapan ang doctor ay banayad itong nakatingin at nakangiti sa kaniya. Tila hinihintay ang kaniyang kasagutan. Sa huli ay mas pinili niyang magkunwari sa harap nito–ang ngumiti. Ipakitang maayos ang lahat sa kaniya, na wala siyang iniindang anumang sakit o problema sa buhay. Muli niyang isinuot ang maskara ng kagalakan kahit pa ramdam niya sa loob ng puso niya na unti-unti na siyang nadudurog.“Kung nais n'yo na pong umuwi, ayos lang. Okay lang naman po akong mag-isa rito. Maya-maya ay uuwi na rin ako,” wika niya. “Baka ho kasi, naaabala

Nakita ni William ang unti-unting paglaho ng ngiti nito na ikinabahala naman niya kaagad.“Kanina, sasabihin ko na sana sa ‘yo no’ng pagpalapit mo pero mukhang wala ka sa mood. Kaya't hindi ko agad nasabi,” masigla nitong sagot. Nawala naman kaagad ang pag-aalala niya at napalitan muli ng pagkasabik at ligaya. Niyakap niya si Trisha. “Babe, I'm sorry, lalo na sa mga nasabi nina grandma at Papá laban sa ‘yo.” Natigilan ito.“Sana, huwag kang bibitaw. Mahal na mahal kita, kung alam mo lang. Hindi ako papayag na mawalay ka sa ‘kin–kayo ng magiging anak natin. Mag-ingat ka palagi..” Kumalas ito at hinawakan siya sa kamay. Pagkatapos ay mataman siyang tinitigan.“Para ka namang aalis, kung makapagsalita ka.” Inirapan siya nito. “Of course, ipaglalaban natin ang pagmamahalan natin, ano? Walang bibitiw..” Bahagya nitong ipinilig ang ulo sa kaniyang dibdib. Napangiti siya. Masaya siya sa hatid ng balitang iyon. Wala nang makapapantay sa ligayang kaniyang nadarama habang kasama si Trisha

“Joe, bakit?” kabadong tanong niya nang mapatingin sa driver. Lumingon ito sa kaniya. “Ma’am may humarang sa daan.” “Oh, e ‘di iatras mo at lumiko ka..” suhestiyon naman ni Thea. Halos tumalbog ang puso niya sa gulat at kaagad napatakip sa tenga nang pagbabarilin ang kanilang sasakyan. Mabilis silang napadapa ni Thea, ngunit nanlaki ang mata niya nang makita niyang may tama ito ng baril sa katawan. “Thea..” Yugyog niya rito. Akma na niya itong hihilahin nang kaagad siyang napalingon nang bumukas ang pinto ng sasakyan. Hinatak siya palabas ng estranghero. Binuhat siya nito at pagkatapos ay isinakay sa nakaparadang sasakyan. Nagpumiglas siya ngunit kaagad siyang nawalan ng malay at hindi na nalaman ang sumunod pang mga pangyayari. ****** Pagod si William sa trabaho ngunit dumaan pa rin siya sa mansion. Excited mang umuwi sapagkat naghihintay sa kaniya ang asawa, subalit natagalan siya dahil nakipag-dinner pa sa kaniya ang lola’t ama niya. Matapos magpaalam sa mga ito at mak

Tumayo si William at matapang na sumagot, “Mr. Smith, may kinalaman ba kayo sa pagkawala ng asawa ko, ha?” Bahagyang gumalaw ang mga kilay nito at kaagad na napakunot-noo. “Huwag mong hanapin sa amin ang walang kwenta mong asawa! Hindi kami tanungan ng nawawalang basura!” “Buntis siya, at delikado ang lagay niya! Kapag may nangyaring masama sa asawa ko, mananagot kayong dalawa ng anak mo!” sigaw niya habang nag-aapoy ang mga mata sa galit. Susuntukin pa sana siyang muli ni Mr. Smith nang mabilis siyang nakaiwas. Hindi makapaniwala ang matanda nang tumitig ito sa kaniya. “Wala kang kwentang lalaki,” nanginginig ang kamaong ikinuyom ito ng lalaki sabay duro sa kaniya. “Isang kahihiyan ang ginawa mo sa amin! Ipinagpalit mo ang anak ko sa isang hampas-lupa? At ngayon, ang kapal ng mukha mong hanapin siya rito? Baka nakakalimutan mo, William. Nasa pamamahay ka namin, anumang oras ay–” “Ano? Papatayin n'yo ako, ipakukulong n'yo?” Tumawa siya nang sarkastiko. “Kayo ang ipakukulong k

Halos manlupaypay siya nang mga sandaling iyon. Muli siyang nahiga at napatanaw na lamang sa bintana na pilit na hinaharangan na pumasok ang liwanag na nagmumula sa sikat ng araw. Paghihinagpis ang nanaig sa puso niya. Tahimik siyang napahikbi habang kinukumos na ang damit sa bahaging dibdib. Naramdaman na lamang niya ang pagdikit ng mainit na palad ng estranghera sa kaniyang braso at marahan iyong hinaplos. Pagkatapos ay mahina siya nitong tinapik-tapik sa balikat. “Naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Isa rin akong ina na nawalay sa anak nang mahabang panahon. But finally, I found her..” mahinang saad nito nang sumilay ang ngiti sa mga labi. Humarap siya rito at dahan-dahang naupo sa kama upang pakinggan ito. Tumitig ito sa kaniya nang makahulugan na hindi naman niya mawari kung ano. Patuloy na pinisil-pisil nito ang kaniyang palad na hindi na lamang niya pinansin at nakatuon ang atensyon sa idaragdag pa ng ginang.“She's beautiful like her mom, when she's young..” Naguguluhan