Semua Bab รักอำพรางคู่พิเศษ: Bab 61 - Bab 70

"พี่ชายจะมารับน้องสาวไม่ได้หรือยังไง!? "เกมส์กัดฟันถามเสียงเข้ม หรี่ตามองคนลอยหน้าลอยตาแล้วส่งเสียงเหอะ ๆ คว้ามือเล็กมาเกาะกุมก่อนฉุดกระชากลากให้เธอเดินตามมายังรถยนต์วันก่อนยังเป็นแฟน ทำไมมาวันนี้เขาถึงถูกลดสถานะให้ลงมาเป็นพี่ชายเฉยเลยวะ! น้ำค้างก้าวขึ้นรถตามแรงผลักของอีกฝ่ายแล้วลอบยิ้มสมใจที่ได้เห็นอาการเกรี้ยวกราดของคนขี้หวงอย่างที่ต้องการ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้กลับมาเรียบเฉยเป็นปกติเมื่ออีกคนก้าวขึ้นมานั่งประจำที่พลขับเธอหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบใส่หู แสร้งทำเหมือนว่าไม่อยากพูดคุยกับเจ้าของรถทว่ากลับไม่ได้เล่นเพลงใด ๆ สักเพลง สองมือยกขึ้นกอดอกแล้วผินใบหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถความอ่อนเพลียจากการตื่นเช้าบวกกับแอร์เย็น ๆ ที่เป่าใส่ใบหน้า สุดท้ายคนที่ตั้งใจทำเป็นแกล้งหลับก็ผล็อยหลับไปจริง ๆเกมส์ถอนหายใจเบา ๆ ชำเลืองมองคนข้างกายที่หลับตาพริ้ม ปิดกั้นบทสนทนาด้วยการนอนฟังเพลงแล้วเร่งความเร็วของรถยนต์มากขึ้นยังไม่อยากคุยตอนนี้ก็ไม่เป็นไร แต่ถึงยังไงวันนี้เขาก็ต้องเคลียร์กับเธอให้รู้เรื่อง.ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงรถยนต์คันหรูก็แล่นเข้ามาจอดนิ่งสนิทในลานจอดรถของคอนโด PV ตามแผนการที่วางไว้เ

"อื้ออ"น้ำค้างครางเบา ๆ พลางขยับกายถอยหนีออกจากแผงอกอบอุ่น คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันแน่นก่อนจะปรือตาขึ้นมามองความหนักอึ้งที่พาดทับอยู่บนหน้าท้องแบนราบริมฝีปากบางคลี่ยิ้มบาง ๆ ด้วยความอบอุ่นใจ แม้จะไม่ชอบการนอนกกกอดกับใครเพราะเคยชินกับการนอนคนเดียวมาโดยตลอด ทว่าพักหลังมานี้เธอมักมีอาการนอนไม่หลับหากไม่ได้รับสัมผัสจากคนหื่น ดูท่าว่าเธอจะเสพติดการมีเขาอยู่ข้าง ๆ ไปเสียแล้วตลอดเดือนที่ผ่านมาเธอให้ข้ออ้างกับทางบ้านว่าค้างกับใบบัวเพื่อติวหนังสือเตรียมสอบ แต่อีกไม่ถึงอาทิตย์ก็จะจบช่วงสอบปลายภาคของเทอมแรกแล้ว ต่อไปเธอจะเอ่ยอ้างอย่างไรต่อดีละเนี้ยแรงขยับขยุกขยิกของคนในอ้อมแขนปลุกให้เกมส์รู้สึกตัวตื่นตามไปด้วย เขาปรือตาขึ้นมามองเด็กสาวที่กำลังพยายามยกท่อนแขนออกจากร่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วอมยิ้ม นึกเอ็นดูที่เธอเป็นห่วงและกลัวว่าจะทำให้เขาตื่นก่อนเวลา"จะไปไหนครับที่รัก"เสียงทุ้มเอ่ยทักขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ทำเอาคนที่กำลังเพ่งความสนใจอยู่กับยกท่อนแขนถึงกับสะดุ้งเฮือกสุดตัวด้วยความตกใจ ก่อนจะถูกชายหนุ่มรวบตัวเข้าไปกอดไว้แนบอกในท่าเดิม"ไปเรียนสิคะ เย็นนี้หนูจะกลับไปนอนบ้านนะคะเพราะพรุ่งนี

ไม่ถึงชั่วโมงรถสปอร์ตคันหรูก็แล่นเข้ามาในเขตมหาวิทยาลัย เกมส์ชำเลืองมองใบหน้าหงิกงอของเด็กสาวก่อนเบนสายตาลงไปมองกระโปรงพลีทที่บังคับให้สวมใส่แล้วยกยิ้มสมใจ"ไปไหนคะ ตึกเรียนหนูอยู่นี่นะ"น้ำค้างประท้วง คิ้วเรียวขมวดมุ่นงุนงง เมื่อรถแล่นฉิวผ่านหน้าคณะที่ควรจะเป็นจุดหมายปลายทางไปเสียดื้อ ๆ ทว่าพลขับนิ่งเงียบไม่ให้คำตอบใด ๆ นอกจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ได้เห็นทีไหร่ก็ไม่เคยสบายใจเลยสักครั้งเธอเหลียวหลังกลับไปมองตัวตึกอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ หงุดหงิดที่ไม่ได้รับคำตอบแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งกอดอกแล้วพ่นลมหายใจหนักหน่วงคนบ้า คิดจะทำอะไรอีกนะ ถึงจะยังไม่ถึงชั่วโมงเรียนแต่เธอก็ไม่อยากไปสายนะรถยนต์วิ่งทะลุผ่านประตูหลังของมหาวิทยาลัยก่อนเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็ก ๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักคิ้วเรียวขมวดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความหวาดระแวง พลันดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อมองเห็นป้ายที่แขวนอยู่ด้านหน้าบ้านพักขณะเลี้ยวเข้าไปจอดภายในเขตรั้วบ้าน'อธิการบดี'"พี่เกมส์! ทำไมไม่บอกหนูก่อนว่าจะพามาหาคุณอา"น้ำค้างแห้วเสียงเขียว ลนลานดึงกระจกออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กแล้วยกขึ้นส่อง ตรวจตราดูความเรียบร้อยของคอนซีลเลอร

“เดาจากสายตาแล้ว ดิฉันว่าน่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิตพิธีกรเลยค่ะที่ผู้รับดอกไม้ดูอายุน้อยขนาดนี้ พอจะแนะนำตัวหน่อยได้ไหมคะ”“สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำค้าง เป็นน้องสาวคนสวยของเจ้าบ่าว ปีนี้อายุจะครบยี่สิบสองปี ยังโสด ๆ อยู่นะคะ”ข้อมูลมากมายหลั่งไหลออกมาจากปากเล็ก ก่อนที่เธอจะตบท้ายการแนะนำตัวด้วยการโปรยรอยยิ้มหวานให้บรรดาหนุ่มโสดในงานอีกหนึ่งทีเน้น ๆ โดยไม่สนใจเลยว่าการกระทำของเธอนั้นจะสร้างความไม่พอใจให้ใครบ้างสายตาขุ่นเคืองที่พุ่งตรงมาอย่างลืมตัว ทำเอาคนบนเวทีถึงกับแอบยิ้มเยาะด้วยความสะใจ“เล่นบอกหมดแบบนี้ ดิฉันก็ไม่ได้ทำหน้าที่พิธีกรกันพอดีสิคะ”พิธีกรพูดติดตลก รอจนเสียงหัวเราะเบาลงจึงเริ่มสัมภาษณ์ถึงข้อมูลอย่างอื่นเพิ่มเติมตามหน้าที่“ตอนนี้ยังเรียนหรือว่าทำงานแล้วคะ”“เรียนอยู่ปีสี่ คณะวิทยาการจัดการ สาขาการท่องเที่ยว เทอมหน้าก็จะฝึกงานแล้ว มีบริษัทไหนสนใจจะรับน้ำค้างไปฝึกงานด้วยไหมคะ”น้ำค้างแอบหยอดทิ้งไว้อีกประโยค แล้วขยิบตาหยอกล้อกับหนุ่มหล่อบางคนที่ยกมือพร้อมกับร้องตะโกนชื่อบริษัทของตัวเองกลับมา“ดูท่าคงจะต้องเกิดศึกแย่งตัวนักศึกษาฝึกงานกันแล้วล่ะค่ะ”สุดท้ายนัทก็ทนกับความก๋ากั่นเกิ

"พะ....พี่ พี่สะใภ้? "น้ำค้างครางเรียกเสียงแผ่ว ใจดวงน้อยหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่มทันทีเมื่อตระหนักได้ว่าสภาพของเธอนั้นยับเยินยุ่งเหยิงราวกับเพิ่งผ่านสมรภูมิรักมาหมาด ๆ ทั้งที่ความจริงแล้วยังไม่ได้ลงสนามอย่างเต็มตัวเลยสักเกมใบหน้าซีดเผือดจนแทบไร้เลือดฝาด ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก แต่ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่เธอเท่านั้นที่ตกใจ เพราะอีกฝ่ายก็มีสีหน้าเหลอหลา ทำตาโตเท่าไข่ห่านไม่ต่างกันในขณะที่สมองกำลังประมวลผลเพื่อค้นหาข้ออ้างล้านแปดมาอธิบาย คนหื่นก็พุ่งตัวเข้ามาโอบกอดเธอจากด้านหลัง ทั้ง ๆ ที่เนื้อตัวมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่เท่านั้นโอ๊ย ตาย ๆ ๆ ความลับแตกโพละอย่างไม่ต้องสงสัยแล้วน้ำค้างกรีดร้องอยู่ในใจ ปากเล็กอ้าขึ้นหมายจะร้องขอให้อีกฝ่ายช่วยเก็บเป็นความลับแต่ยังไม่ทันจะได้เปล่งเสียงใด ๆ ออกไป ร่างก็ถูกลากกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งปัง!"ยัยตัวแสบ กล้าเตะพี่เหรอ! "เพียะ!เกมส์ร้องคำรามลั่น จับร่างเด็กสาวให้หันเข้าหากำแพงก่อนจะตามเข้าไปประกบร่างแนบชิด ดันเธอให้แนบติดไปกลับผนังห้องแล้วฟาดมือลงบนสะโพกอวบอย่างแรง"อื้ออ เจ็บนะไอ้คนบ้า! "น้ำค้างค้อนขวับ ความเจ็บแล่นพล่านไปทั่วสะโพก