ตอนที่31 หมอทำคลอดที่ดีที่สุด

 ทางด้านจ้าวลัทธิซิ่วเป่าในระหว่างทำพิธีอยู่นั้น จู่ ๆ แท่นบูชาก็เกิดไฟก็ลุกไหม้ขึ้นมา เขาเองก็ตกใจไม่คาดคิดว่า ไฟจะลุกขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ หรือว่าวิญญาณที่ส่งไปจะทำไม่สำเร็จ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สองดวงวิญญาณยังไม่กลับมา ช่วงนี้วิญญาณที่เขาส่งไปไม่เคยได้กลับมา ครั้งนี้ก็เช่นกัน ท่านหญิงจวินจู่นอกจากนางจะพูดคุยกับวิญญาณได้แล้ว นางยังมีความสามารถอื่นอีกหรือไม่? เรื่องนี้เขาต้องหาทางสืบให้กระจ่าง หากวิธีดึงวิญญาณข้างกายนางมาไม่สำเร็จ ก็คงต้องคิดหาวิธีอื่น อย่างเช่นฆ่านางทิ้งเสีย อย่างที่นายหญิงโจวเหม่ยหลิงได้บอกเอาไว้ ซึ่งวิธีนี้น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

 เขาทำงานรับใช้ตระกูลโจวมาอย่างยาวนาน มีเงินมีทองใช้และมีชีวิตที่ดีขึ้น ก็เป็นเพราะได้ตระกูลโจวให้ความช่วยเหลือ แลกกับการที่เขาใช้วิชาอาคมกับวิญญาณ ให้ไปทำร้ายคนที่คิดขัดขวางผลประโยชน์ของตระกูลโจว การค้าของตระกูลโจวนั้นมีมากมาย ดังนั้นนายใหญ่อย่างโจวเหม่ยหลิง จึงดึงขุนนางหลายคนมาเป็นพรรคพวก แลกกับผลประโยชน์อันมหาศาลที่จะได้รับ และสามตระกูลใหญ่คือตัวเลือก ซึ่งก็ร่วมงานกันอย่างราบรื่นเป็นอย่างดี จวบจนมีท่านหญิงจวินจู่โผล่ขึ้นมา ฟังดูก็ไม่น่ามีปัญหาอันใด แต่นางดันมีความสามารถสื่อสารกับวิญญาณได้ แล้ววิญญาณยังมีความสามารถปรากฏกายต่อหน้าทุกคน แล้วยังชี้เบาะแสคนร้ายได้อีกด้วย เขาคิดว่านางคือตัวปัญหาและตัวอันตราย หากคืนนี้สองดวงวิญญาณยังไม่กลับมา เขาคิดว่าวิธีของนายหญิงโจวเหม่ยหลิงก็น่าจะเป็นวิธีที่ดี

 วังหลวง ณ ห้องทรงอักษร ฮ่องเต้ได้เรียกเหว่ยอ๋อง รัชทายาท องค์ชายซีห่าว มาเข้าพบ เพราะสายลับที่ได้ให้ไปคอยจับตาดูเหล่าเสนาบดี ได้มารายงานผลความคืบหน้า หลังจากคอยจับตาดูอยู่นาน 

 “ถวายบังคมเสด็จพ่อ”

 “นั่งลงเถิด ที่เรียกมาวันนี้ข้ามีเรื่องจะบอกพวกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องที่ข้าให้สายลับไปคอยจับตาดู กับกลุ่มเหล่าเสนา ช่วงนี้สามตระกูลใหญ่มีการเคลื่อนไหวอย่างผิดปกติ เมื่อวานเห็นว่าสามตระกูลใหญ่ ไปที่ร้านหนังสือของตระกูลโจว แต่สายลับบอกว่าไม่มีใครอื่น นอกจากพวกเขาสามคน พวกเจ้าคิดว่าพวกเขาไปทำอะไรกันที่นั่น?”

 “เรื่องนี้ฟังดูแปลก ๆ พ่ะย่ะค่ะ หากพวกเขาแค่อยากซื้อหนังสือเหตุใดต้องไปพร้อมกันทั้งสามคน หรือว่าจะหาเพื่อนให้ไปช่วยเลือก อันนี้ก็ไม่น่าเป็นไปได้” รัชทายาทเอ่ยวิเคราะห์เรื่องราวจากที่ฟังจากฮ่องเต้ ซึ่งเขาก็คิดว่าเรื่องนี้ดูแปลกและน่าสงสัยมาก

 “ลูกคิดว่าภายในร้านหนังสืออาจมีห้องลับ ก็อาจเป็นได้พ่ะย่ะค่ะ คนนัดเจออาจรออยู่ด้านในเรียบร้อยแล้ว หลังจากพวกเขากลับออกไป พวกเขาก็กลับออกไปอีกทาง โดยที่สายลับไม่อาจเห็นพ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายซีห่าวเสริมขึ้น เพราะตามความคิดของเขา สามเสนาบดีไม่มีทางไปที่ร้านหนังสือด้วยกัน เพราะอยากซื้อหนังสือ สามคนนี้เป็นขุนนางเฒ่าที่มากด้วยเล่ห์ ที่พวกเขาไปที่นั่นต้องมีเหตุผลบางอย่างเป็นแน่

 “ข้าว่าเรื่องนี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลโจว หากมีห้องลับจริงคนที่รู้ดีที่สุดก็คือ เจ้าของกิจการ หากพวกเขานัดพบเจอกันจริงคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ เสด็จพ่อข้าเป็นห่วงเอ่อ…ท่านหญิง เกรงว่าพวกเขาอาจมีแผนการที่ไม่ดีเกี่ยวกับนาง” เหว่ยอ๋องกล่าวจบใบหน้าก็แดงระเรื่อขึ้นมาทันที รัชทายาทเฟยหยางและองค์ชายซีห่าว มองหน้ากันแล้วยกยิ้ม อิจฉาคนมีความรัก ยามนี้พวกเขายอมรับว่าเป็นได้แค่พี่ชายที่ดีของนาง และจะเป็นพี่ชายที่คอยปกป้องนางอย่างดีที่สุด ฮ่องเต้ระบายยิ้มอย่างพอใจ ในที่สุดเหว่ยอ๋องก็พบเจอสตรีในดวงใจเสียที

 “ข้าก็กังวลอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่แต่งตั้งนางขึ้นเป็นท่านหญิง ดูเหมือนหลายฝ่ายจะไม่พอใจ และพยายามหาเรื่องโจมตีนางทุกวิถีทาง บางทีข้าก็รู้สึกผิดที่มอบตำแหน่งนี้ให้กับนาง แต่ดูท่าทางแล้วนางก็เก่งและเอาตัวรอดได้ดีทีเดียว ข้าก็ฝากพวกเจ้าดูแลนางด้วย ส่งองครักษ์ฝีมือดีไปคอยคุ้มกันนางเพิ่มอีก ข้าไม่ไว้ใจสามเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่นเลยจริง ๆ”

 “พ่ะย่ะค่ะ”

 เช้าวันต่อมาว่านชิงอีก็ขึ้นรถม้าไปทำงานกับฮุ่ยเจียงตามปกติ แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก นั่งรออยู่ในรถม้า ว่านชิงอีจึงส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

 “เจ้ามารอข้าหรือ? มีอะไรหรือไม่?” ฮุ่ยเจียงเมื่อเห็นว่านชิงอีพูดคุยกับสิ่งที่ นางมองไม่เฺห็นก็รีบขยับเข้าไป นั่งชิดกับว่านชิงอีทันที 

 “ถวายพระพรท่านหญิงพ่ะย่ะค่ะ” ร่างของเด็กน้อยทำความเคารพอย่างน่ารักน่าเอ็นดู 

 “กระหม่อมอยากมาขอให้ท่านหญิง ช่วยน้องสาวของกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

 “น้องสาวของเจ้าเป็นอะไร?

 “ทูลท่านหญิงมารดาของกระหม่อมกำลังจะคลอดน้องสาวของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ แต่ว่าก็ยังคลอดไม่ได้เพราะมีวิญญาณร้าย พยายามดึงร่างของน้องสาวกระหม่อมเอาไว้ ยามนี้มารดาของกระหม่อมปวดท้องจนจะทนไม่ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ” เด็กน้อยที่พูดจาอย่างรู้ความมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด

 “พาข้าไปที่บ้านเจ้าเดี๋ยวนี้เลย” ว่านชิงอีพอได้รับรู้ก็รู้สึกเป็นห่วงเด็กในท้องและมารดาที่กำลังจะคลอด รีบถามเด็กน้อยว่าบ้านอยู่ที่ใด ก่อนนางจะตะโกนบอกคนขับรถม้าให้พาไปทันที เด็กคนนี้จากที่ฟังเขาพูด คงมาจากครอบครัวคนชั้นสูง เพราะการใช้คำพูดดูเหมือนถูกสอนสั่งมาอย่างดี 

 “ปิงปิงไปดูสถานการณ์ล่วงหน้าก่อน แล้วรีบมาบอกข้า” ปิงปิงเมื่อได้รับคำสั่ง ก็เหาะออกไปทางหน้าต่างอย่างรวดเร็ว เด็กน้อยคนนั้นมองตามปิงปิงอย่างประหลาดใจ เขาอยากทำได้เหมือนนางบ้าง ไม่นานปิงปิงก็พุ่งทะยานกลับเข้ามา

 “คุณหนูอาการของสตรีผู้นั้นแย่มากเลยเจ้าค่ะ อีกทั้งคนในครอบครัวนั้น ยังให้นักพรตจอมหลอกลวงมาทำพิธี ขับไล่ภูตผีปีศาจ เพื่อที่จะได้ทำคลอดได้ง่ายขึ้น แต่ว่าข้ามองเห็นวิญญาณร้าย ที่มีแรงอาฆาตอย่างรุนแรง ไม่ยอมให้นางคลอดเด็กออกมาเจ้าค่ะ” ว่านชิงอีได้ยินเช่นนั้น ก็ร้องบอกให้คนขับรถม้าควบเร็วขึ้น เหมือนม้าจะรับรู้ถึงความร้อนใจของนาง จึงรีบควบให้ไวขึ้นทันที

 “มารดาและน้องสาวเจ้าจะต้องปลอดภัย” ว่านชิงอีกุมมือเด็กคนนั้นอย่างปลอบโยน พอรถม้าจอดสนิทอยู่หน้าจวนหลังใหญ่ ว่านชิงอีก็ไม่รอช้าก้าวลงจากรถมาอย่างเร่งรีบ สองทหารองครักษ์ที่นั่งมากับคนขับรถม้า รีบเดินมาประกบรักษาความปลอดภัยให้นางทันที พร้อมกับฮุ่ยเจียงที่เดินขนาบข้างเดินคู่กันกับนาง

 “ท่านหญิงจวินจู่ผู้บัญชาการหน่วยสืบสวน ต้องการมาตรวจสอบ ขอให้ทุกคนให้ความร่วมมือ” ว่านชิงอีแอบกลอกตา กับคำพูดร่ายยาวของฮุ่ยเจียง ต่อไปนางจะบอกให้พูดสั้นกว่านี้ 

 บ่าวเฝ้าประตูพอรับรู้ว่าเป็นท่านหญิงก็รีบเชิญ ให้ว่านชิงอีเข้าไปอย่างนอบน้อม ว่านชิงอีเดินมาถึงลานหน้าจวนที่ยามนี้มีโต๊ะทำพิธีตั้งอยู่ โดยมีนักพรตที่นางจำได้ว่าเคยเห็นเขาทำพิธีอยู่ที่ตลาด น่าสงสารคนที่เชื่อว่าเขามีความสามารถปราบภูตผีได้ วันนี้แหละนางจะเปิดเผยหน้ากากชายจอมหลอกลวงคนนี้ให้ทุกคนได้รู้ พอทุกคนรู้ว่าเป็นท่านหญิงมาก็รีบทำความเคารพ ว่านชิงอีไม่อยากอ้อมค้อมเพราะเป็นห่วงเด็ก และแม่ที่กำลังจะคลอด

 “ข้าอยากไปดูการทำคลอดหน่อยจะได้หรือไม่?”

 “ทูลท่านหญิง กระหม่อมว่าคงไม่เหมาะ ยามนี้มีหมอทำคลอดอยู่ด้านในหลายคน หากว่าท่านเข้าไปอีก อาจจะเป็นการรบกวนท่านหมอเอาได้พ่ะย่ะค่ะ” เซียวหานเต๋อเอ่ยตอบอย่างลำบากใจ อีกอย่างเขาไม่เข้าใจว่าท่านหญิง จะเข้าไปตรวจสอบอะไรในห้องสตรีกำลังคลอด 

 “ข้านี่แหละเป็นหมอทำคลอดที่ดีที่สุด” นางเอ่ยตอบขึ้นอย่างมั่นใจ จนเซียวหานเต๋อและทุกคนหันมามองสตรีเยาว์วัยอย่างพร้อมเพรียงกัน นี่พวกเขาฟังอะไรผิดไปหรือไม่ ท่านหญิงบอกว่านางเป็นหมอทำคลอดที่ดีที่สุด นางพูดเพ้อเจ้ออะไรกัน ไม่ใช่ว่าเป็นท่านหญิงและเป็นผู้บัญชาการสืบสวน อยากจะพูดอะไรก็พูดได้หรอกนะ ก่อนที่เซียวห่านเต๋อจะเอ่ยคำพูดใด ๆ ออกมา ว่านชิงอีก็ยกมือขึ้นห้ามไม่ให้เขาพูด

 “ข้าจะเข้าไปดูการทำคลอด เจ้าสองคนอยู่ตรงนี้ฮุ่ยเจียงไปกับข้า” ว่านชิงอีเอ่ยบอกทหารองครักษ์ ก่อนที่จะก้าวเข้าไปยังห้องที่ทำคลอดอย่างไม่สนสายตาผู้ใด ที่มองนางอย่างตกตะลึงตาค้าง ท่านหญิงนางเอาแต่ใจเกินไปแล้ว

 ส่วนนักพรตที่เห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ก็เห็นเป็นโอกาสจึงรีบเอ่ยขอตัวกลับทันที เพราะเขาดูแล้วสตรีนางนั้นคงไม่สามารถคลอดลูกได้แน่ หากเขาไปเสียตอนนี้ ทุกคนจะได้ไม่กล่าวโทษเขา 

 “นายท่านเซียวในเมื่อท่านหญิงมาแล้ว ข้าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่างไรข้าขอตัวกลับก่อนนะขอรับ”

 “แล้วท่านไม่ต้องทำพิธีขับไล่ปีศาจแล้วหรือ?” เซียวหานเต๋อเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

 “ข้าทำเสร็จไปเรียบร้อยแล้วขอรับ”

 “งั้นก็ตามสบายเถิด” เซียวหานเต๋อเอ่ยออกไปอย่างไม่ใส่ใจ เพราะยามนี้จิตใจกำลังใจจดใจจ่อ ด้วยความเป็นห่วงและกังวลกับฮูหยินที่เจ็บท้องคลอด มาหลายชั่วยาม แต่ก็ไม่ยอมคลอดเสียที เขาเคยมีบุตรชายวัยห้าหนาวแต่น่าเสียดาย เขามาป่วยและเสียชีวิตไป มายามนี้ทั้งฮูหยินและลูกในท้อง กำลังอยู่ในสถานการณ์น่าเป็นห่วง เขากลัวเหลือเกินว่าอาจจะสูญเสียนางและลูก

 นักพรตจอมหลอกลวงเก็บของสัมภาระเสร็จ ก็เตรียมตัวจะจากไปแต่จู่ ๆ ก็เหมือนมีอะไรมาจับตัวเขาเอาไว้ เขาพยายามขยับก็ขยับไม่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขากันแน่ ตงไห่และลู่กังที่จับแขนนักพรตไว้คนละข้าง ส่วนอีถงกับลู่หลิงจับขาไว้คนละข้าง ต่างพากันหัวเราะชอบใจ ที่ยามนี้วิญญาณของพวกเขาเริ่มมีพลังขึ้นมา และสามารถจับต้องสิ่งของได้แล้ว เซียวหานเต๋อหันมาเห็นนักพรตยังคงยืนอยู่ที่เดิม ก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

 “ท่านยังไม่ไปอีกหรือ?”

 “ข้ายังไม่อยากไปขอรับ อยากจะรออยู่ดูว่าฮูหยินคลอดเด็กปลอดภัยดีหรือไม่ขอรับ” เซียวหานเต๋อยกยิ้มด้วยความพอใจ ท่านนักพรตผู้นี้ช่างมีน้ำใจยิ่งนัก