Lahat ng Kabanata ng เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง: Kabanata 11 - Kabanata 20

ชายชุดดำซึ่งมีหน้าตาถมึงทึง ค่อยๆ ผ่อนคลายท่าทีลง เขาพูดด้วยเสียงแหบห้าวว่า “ท่านเป็นหมอหรือ”เฟิงหลี่เฉียงยิ้มนิดๆ “ข้าเป็นบัณฑิตชื่อ เฟิงหลี่เฉียง แต่ก็รู้การแพทย์ด้วย”อีกฝ่ายจึงพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน “ข้าขอรบกวนให้ท่านช่วยไปส่งข้ายังสถานที่แห่งหนึ่งได้หรือไม่”เด็กหนุ่มถามเขาตรงๆ ว่า “ขออภัย ข้าต้องขอสอบถามก่อนว่าเป็นที่ใด”ไม่ใช่เพราะความอยากรู้อยากเห็น แต่เขารู้ว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา และเขาไม่อยากให้ครอบครัวเดือดร้อนจากการเข้าไปยุ่งเกี่ยวในเรื่องที่ไม่ควรรู้ไปด้วยชายชุดดำก็ตอบตามตรงว่า “องครักษ์เสื้อแพร จินอวี่เว่ย”เขารู้ว่าตนเองต้องพึ่งพาเด็กหนุ่มคนนี้ เพื่อรีบกลับไปรายงานข่าวสำคัญที่ไปสืบมา และชายชุดดำรู้ดีว่า หากเด็กหนุ่มคิดไม่ซื่อกับเขา การตามหาตัวเด็กหนุ่มคนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก สำหรับราชองครักษ์อย่างพวกเขาเด็กหนุ่มจึงรับปาก เขาคิดอยู่แล้วว่า ชายคนนี้น่าจะเป็นทหาร เขาจึงบอกลู่ปู่ให้เตรียมรถไว้ และช่วยกันประคองชายชุดดำไปขึ้นรถลาก และมุ่งหน้าไปฝั่งตะวันออกของเ

ด้านหลังของภัตตาคาร มีช่องทางเดินไปสู่ห้องน้ำ ด้านหน้าของห้องน้ำเป็นลานกว้างมีโอ่งดินเผาใส่น้ำสำหรับล้างมือ และด้านหลังมีห้องน้ำเป็นห้องขนาดเล็กเรียงติดกันประมาณ 5 ห้อง ที่นั่นพวกเขาพบศพชายคนหนึ่งนอนหงายหลังอยู่ที่ลานกว้าง มีรอยเลือดเปรอะเปื้อนอยู่ตามเสื้อเฟิงหลี่เฉียงบอกให้ผู้จัดการกันคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป และไม่ให้ใครเดินเข้ามาในบริเวณนี้ เขาเดินอย่างระมัดระวังไปรอบๆ และไม่ได้แตะต้องศพเพิ่มเติม เพราะเขารู้ว่าอีกสักพัก เจ้าหน้าที่จากอำเภอจะมา ตอนนี้เขาถูกพ่อค้าข้าวสารกล่าวหา ถ้าไปแตะต้องศพก็อาจจะมีปัญหา เขาก้มลงมองที่ศพ ที่พื้น และมองไปด้านหลังที่เป็นสวนขนาดใหญ่ ที่มีต้นบ๊วยกำลังออกดอกส่งกลิ่นหอมยามดึก เด็กหนุ่มไม่พูดอะไรมากนัก ในขณะที่คนอื่นมองที่ศพและบริเวณรอบๆ อย่างไม่สบายใจในที่สุดเจ้าหน้าที่สอบสวนจากอำเภอจำนวน 4 คนก็มาถึง เมื่อเห็นเฟิงหลี่เฉียง อินเฉิน ซุยเฉินเหยา เทียนมู่อวี้ หัวหน้าซึ่งมีอายุประมาณ 35 ปี ก็บอกให้ทุกคนถอยออกไป และสอบถามข้อมูลเบื้องต้น เมื่อรู้ว่ากลุ่มของเฟิงหลี่เฉียงเป็นบัณฑิตและสามารถตรวจสอบศพได้ พวกเขาจึงผ่อนคลายท่าทีลง แต่ก็ยังไม่ยอมให้เฟ

สวี่เฟิงหยวนตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขามองไปรอบๆ ห้องแล้วก็สะดุ้ง นี่ไม่ใช่ห้องที่คุ้นเคย แต่สักพักก็นึกได้ว่า เขามานอนค้างที่บ้านของบัณฑิตเฟิง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เขาก็รู้สึกโกรธตัวเองและสิ่งที่เกิดขึ้น แต่แล้วก็ได้ยินเสียงไม้กระทบกันและเสียงพูดคุยจากสนามด้านล่าง เขาจึงลุกขึ้นและชะโงกออกไปที่หน้าต่างที่สนามหน้าบ้าน เขาพบเฟิงหลี่เฉียงกำลังใช้ดาบไม้ฟาดฟันไปที่หุ่นไม้ตัวหนึ่งอยู่ เด็กหนุ่มตะลึงมอง เขาไม่คิดว่าคนที่เป็นบัณฑิตฮุ่ยหยวนคนนี้จะเก่งทั้งบู๊และบุ๋น แล้วเขาก็สะดุ้งเมื่อเฟิงหลี่เฉียงหยุดและเงยหน้าขึ้นมอง และตะโกนถามว่า “ตื่นแล้วหรือ มีห้องน้ำอยู่ด้านล่างนะ ที่นี่เราไม่มีคนรับใช้ช่วยยกน้ำขึ้นไปให้”สวี่เฟิงหยวนเดินลงมา และพบกับสองแม่ลูกกำลังทำอาหารอยู่ในครัว ทั้งสองไม่แปลกใจที่เห็นเขา เพราะเฟิงหลี่เฉียงบอกพวกเขาเอาไว้แล้ว อันเฟยจูเป็นคนพาเขาไปที่ห้องน้ำ และบอกว่าอีกสักพักอาหารเช้าใกล้จะเสร็จแล้ว และเมื่อกินเสร็จ เธอจะให้ลู่ปู่ขี่รถลากไปส่งในระหว่างที่กินข้าวเช้า เด็กหนุ่มมองดูครอบครัวสามแม่ลูกที่พูดคุยกันอย่างอบอุ่น เขารู้สึกอิจ

อีกหนึ่งเดือนให้หลัง เฟิงหลี่เฉียงในฐานะจ้วงหยวน จึงได้เข้าทำงานที่ฮานหลินหยวน ซึ่งเป็นสถาบันที่มีเกียรติ มีเพียงบัณฑิตที่มีความสามารถสูงเท่านั้น จึงจะเข้าทำงานที่นี่ได้ฮานหลินหยวนก่อตั้งขึ้นในราชวงศ์ถัง มีระบบการคัดเลือกสมาชิกและความรับผิดชอบงานอย่างเข้มงวด ในยุคจีนโบราณนั้น นักวิชาการหรือบัณฑิต จัดว่ามีสถานะทางสังคมสูงสุด และเป็นตัวแทนของกลุ่มชนชั้นสูง พวกเขามีความเป็นเลิศในด้านวรรณกรรม และยังสามารถเข้าสู่ศูนย์กลางอำนาจสูงสุดในราชสำนัก มีส่วนร่วมได้ในงานสำคัญและกิจการทางการเมือง พวกเขาจึงมีอิทธิพลต่อการเมืองและวัฒนธรรมของจีนโบราณมาตลอด หลายคนกลายเป็นอัครเสนาบดีที่คอยช่วยเหลือฮ่องเต้และบริหารประเทศด้วยเมื่อเฟิงหลี่เฉียง เข้ามาทำงานที่นี่ เขาได้รับตำแหน่งแรก เป็นบัณฑิตฝึกหัด ชั้น 6 ขั้น 1 ซึ่งเป็นตำแหน่งแรกสุดของผู้ที่ผ่านการสอบจอหงวนในระดับสูงสุดหรือจินซื่อ ถ้าเทียบกับวุฒิการศึกษาในปัจจุบัน ก็คือ ปริญญาเอก และคนที่ได้คะแนนสูงสุด มักจะทำงานแรกด้วยการรับราชการที่ฮานหลินหยวนฮานหลินหยวนนั้นก่อตั้งโดยจักรพรรดิซวนจง สมัยนั้นเมืองหลวงอยู่ที่เมืองฉางอันหรือซีอานในปั

ตอนที่ 19 มาถึงตอนนี้ ชายที่นั่งข้างๆ เฟิงหลี่เฉียง กำมือแน่นและพึมพำว่า “อมิตพุทธ! ขออย่าเลือกข้าไปร่วมทีมด้วยเลย!”เฟิงหลี่เฉียงส่ายหัว แต่เขากลับอยากอยู่ในกลุ่มของซุนหยู่หมิน     รองผู้อำนวยการฮานหลินหยวนฝ่ายซ้าย เพราะเนื้อหาเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาสนใจ และในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้น เขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกชื่อ“ท่านบัณฑิตจ้วงหยวนเฟิงหลี่เฉียง”เมื่อเงยหน้าขึ้นไปทางเสียงเรียก ก็พบว่าคนเรียกชื่อเขา ก็คือ หยางหย่งหนาน ผู้อำนวยการฮานหลินหยวน ถึงตอนนี้ สายตาทุกคนในห้องพุ่งตรงมาที่เขาหมดเด็กหนุ่มรีบลุกขึ้นยืน และยกมือขึ้นประสานทำความเคารพ “ขอรับ ใต้เท้า!”“เจ้ามาทำงานที่นี่เป็นวันแรก รู้สึกอย่างไรบ้าง”เด็กหนุ่มอึ้งกับคำถาม เขาไม่เข้าใจว่าหยางหย่งหนานจะถามไปเพื่ออะไร แต่ก็ตอบกลับด้วยท่าทางสำรวมว่า“ข้าเพิ่งมาทำงานที่นี่เป็นวันแรกขอรับ ยังตอบไม่ได้ชัดเจนว่ารู้สึกอย่างไร แต่หลังจากที่ฟังใต้เท้ามอบหมายงานในที่ประชุมวันนี้ ข้าคิดว่า ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างกันขอรับ”