ВойтиShare
ตอนที่ 20
Последнее обновление:
2025-10-24 21:05:04ในวันต่อมา เฟิงหลี่เฉียงแวะกินอาหารเช้าที่ร้านข้างทาง วันนี้เขาเลือกกินโจ๊กหมูและซาลาเปา เพื่อให้อิ่มท้องมาก ลางสังหรณ์บอกเขา วันนี้คงจะเป็นวันที่มีงานหนักอย่างแน่นอน และก็เป็นไปตามคาด เมื่อไปถึงที่ฮานหลินหยวน เขาเห็นประกาศติดเอาไว้ที่ลานหน้าตึก ที่เขาทำงานอยู่ ที่นั่นมีคนยืนมุงดูประกาศหลายคน
หลิวเสวี่ยเทียนหันมาเห็นเขา และพูดว่า “บัณฑิตเฟิง รีบดูประกาศซะ ในช่วงสายจะมีการประชุมตามกลุ่มที่แบ่งเอาไว้นะ อย่าเข้าประชุมสายล่ะ” จากนั้น เขาก็เดินกลับเข้าไปในตึก
ในที่สุดเฟิงหลี่เฉียงก็แหวกคนเข้าไปดูประกาศได้ และพบว่าเขามีรายชื่ออยู่ในกลุ่มของซุนหยู่หมิน รองผู้อำนวยการฮานหลินหยวนฝ่ายซ้าย ซึ่งเป็นคนที่รับผิดชอบหัวข้อหนักๆ ซึ่งทำให้เขาโล่งอก เพราะกลัวว่าจะมีคนโยนเขาไปอยู่ในกลุ่มของหวังซิงเจิ้ง รองผู้อำนวยการฮานหลินหยวนฝ่ายขวา ที่เพิ่งมีประเด็นกับเขาเมื่อวานนี้
แต่เขาก็ต้องรำคาญอีกครั้ง เมื่อเดินเข้าไปในห้องทำงาน และพบหวายฉางหรง หลี่เว่ยกวงและบัณฑิตฝึกหัดอีก 2-3 คน กำลังจับกลุ่มพูด
Latest chapter
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง ตอนที่ 77
เฉินจื้อเหวินทำงานในตำแหน่งรองผู้ว่ามา 6 ปี ปีนี้เขาอายุ 38 ปี เขาเป็นคนหน้าตาท่าทางธรรมดา ไม่มีความพิเศษใดๆ มักจะเงียบไม่แสดงความคิดเห็น และทำงานตามคำสั่งเสมอ เขาจึงอยู่ในตำแหน่งนี้ได้นาน แต่เมื่อถูกผู้ว่าฯหนุ่มคนใหม่ถามขึ้นมากลางที่ประชุม เขาก็อึ้งไป สายตาของทุกคนพุ่งตรงมา ทำให้ไม่สามารถนั่งเงียบแบบที่เคยเป็นได้ เขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรให้ถูกใจ แต่เขาก็ตัดสินใจพูดตามความคิดของตนเอง“ข้าคิดว่า ควรจะเป็นข้อมูลที่ไปหามาเพิ่มเติม ถ้าเป็นไปได้ก็ควรจะถามจากคนที่อยู่ในพื้นที่จริงด้วยขอรับ"หลายคนที่คุ้นชินกับชายผู้นิ่งเงียบคนนี้ ต่างแปลกใจ คนอย่างเฉินจื้อเหวินคิดอะไรแบบนี้ได้ด้วยหรือ เฉินจื้อเหวินรู้สึกถึงสายตาเหล่านี้เช่นกัน เขาจึงรู้สึกอับอายและโมโหเล็กน้อย แต่เขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเฟิงหลี่เฉียงพูดเสียงดังขึ้นว่า“ถูกต้อง! ท่านรองเฉินคิดตรงกับข้า”เมื่อความคิดของตนเองได้รับการยอมรับ เฉินจื้อเหวินรู้สึกดีใจมาก ตลอดการประชุมในวันนั้น เขาอยากจะตั้งใจให้มากกว่าที่เคยเป็นใต้เท้าเฟิงสั่งต่อว่า “ข้าอยากให้พวกท่านมาช่วยกันคิดว่า จะร่วมมือกันแก้ปัญห
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง ตอนที่ 76
จิวเหวินชางเหลือบตามองเทียนมู่อวี้ จากนั้นก็จับตาดูท่าทีของเฟิงหลี่เฉียง ทั้งสองอยากรู้เช่นกันว่าเฟิงหลี่เฉียงต้องการอะไร เพราะบัณฑิตอย่างพวกเขานั้น บางคนก็ทำงานไปวันๆ เพียงเพื่อให้มีอาชีพเลี้ยงตนเอง บางคนทำทุกอย่างเพื่อความก้าวหน้าและเงินทองโดยไม่สนใจผิดถูก บางคนทำงานตามอุดมการณ์ จนมีปัญหากับผู้อื่น และมีชีวิตการทำงานที่ไม่ราบรื่น บางคนถูกย้ายไปอยู่ไกลปืนเที่ยง เป็นข้าราชการชั้นผู้น้อยไปตลอดชีวิต บางคนถูกย้ายไปทำงานตำแหน่งสูง แต่ไม่มีอำนาจ และบางคนถูกกลั่นแกล้งใส่ร้าย จนจบชีวิตการเป็นข้าราชการด้วยการถูกเนรเทศ คุมขัง และประหารชีวิตเฟิงหลี่เฉียงเป็นข้าราชการเพียงไม่กี่ปี แต่มีชีวิตหน้าที่การงานโลดโผน แตกต่างไปจากบัณฑิตในรุ่นเดียวกัน ในตอนนี้ ทุกคนมองว่าเขาทำงานตามอุดมการณ์ จนถูกหมั่นไส้และถูกสั่งไปทำงานที่มีความเสี่ยง แต่เขาก็ใช้สติปัญญาเอาตัวรอดมาได้เสมอ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีญาติพี่น้อง หรือรู้จักใครที่มีตำแหน่งสูง เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ถ้ายังถูกกดดันต่อไป อุดมการณ์ในการเป็นขุนนางที่ดีของเขา จะยังมั่นคงอยู่หรือ หรือชายหนุ่มคนนี้จะยอมแพ้แรงกดดัน และไหลไปตามกระแสข
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง ตอนที่ 75
เทียนหยางและซูหลิง เก็บเมล็ดผลไม้ใส่กล่องเอาไว้ เพื่อนำไปปลูก เทียนหยางพูดว่า “บางอย่างลุงก็เคยปลูกอยู่แล้ว อย่างแอปเปิล พลัม ลูกท้อ สาลี่ แต่พันธุ์ของประเทศอื่นมีรสชาติหวานกรอบกว่าจริงๆ ลุงจะต้องปลูกให้ได้ ส่วนพวกลูกไม้เล็กๆ เหล่านี้ ปลูกยากอยู่นะ มันเป็นไม้ล้มลุก ชอบขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อน ซึ่งก็เป็นช่วงนี้พอดี แต่ก็นั่นละ เรามาลองดูกันสักตั้ง!” เทียนหยางพูดอย่างไม่ยอมแพ้ลูกสาวของลู่ปู่ คือ ลู่มี่ วัย 14 ปี ที่กำลังยกน้ำชามาให้ ก็พูดว่า “ตอนข้าไปเดินเล่นกับคนอื่นๆ เคยเห็นผลไม้พวกนี้ที่ชายป่ากับบนเขาอยู่นะเจ้าคะ ข้าจะไปขุดต้นของมันมาปลูกเอง”พวกเขาจึงนัดกันเพื่อพาคนงานขึ้นเขาไปขุดต้นพันธุ์ของผลไม้มาปลูก ถึงจะเป็นพันธุ์ที่เติบโตในป่า แต่พวกเขาเชื่อว่า ถ้าดูแลดีๆ ก็น่าจะออกดอกผลที่ดีได้“ถ้าหิมะตกหนักเราจะทำอย่างไรหรือ” เฟิงหลี่อิงกังวลใจ เพราะที่นี่หิมะตกหนัก แตกต่างจากแถบเจียงหนาน“ข้าจะทำโรงเรือน” เฟิงหลี่เฉียงตอบ“จะไหวหรือ เราปลูกหลายต้นเลยนะ” แม่ของเขาไม่เห็นด้วย เพราะไม่อยากให้ลูกชายต้องเสียเงินมากไปกว่านี้“ลองปลูกสมุนไ
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง คอนที่ 74
ในระหว่างที่ชาวบ้านลังเล เพราะพวกเขาไม่เคยได้รับอาหารจากทางการ ยกเว้นเวลาเกิดภัยพิบัติ และถึงมาแจก ก็เป็นเพียงข้าวต้มที่มีข้าวอยู่เล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าจะมีอาหารเลี้ยง คนส่วนใหญ่คิดว่าคงจะเป็นข้าวต้มที่มีแต่น้ำ หากดีกว่านี้ ก็คงจะเป็นหมั่นโถวแป้งแห้งๆ แต่เมื่อเห็นอาหารที่โรงครัวทยอยยกมาวางบนโต๊ะ พวกเขาก็ตื่นเต้น บางคนมองไปที่อาหารบนโต๊ะอย่างไม่เชื่อสายตาอาหารกลางวันเป็นแป้งทอดใส่หัวหอมและเนื้อแกะ เพื่อให้หยิบกินได้สะดวก พวกเขาได้รับคนละสองแผ่นใหญ่ และยังมีน้ำแกงจืดที่ต้มจากกระดูกไก่ใส่ผัก ในนั้นมีเนื้อไก่เป็นชิ้นลอยอยู่ด้วย สำหรับชาวบ้านแล้ว พวกเขาแทบจะไม่ได้กินเนื้อสัตว์ เมื่อใต้เท้าเฟิงเลี้ยงอาหารที่ดีเช่นนี้ พวกเขาดีใจมาก บางคนรีบขออนุญาตนำอาหารไปแบ่งให้ญาติที่รออยู่ข้างนอก บางคนยอมกินแป้งทอดแผ่นเดียว และนำที่เหลือไปฝากคนที่บ้าน ไม่ว่าจะอย่างไร จวนผู้ว่าได้นำอาหารไปแจกให้ญาติพี่น้องของพวกเขาที่รออยู่ข้างนอกด้วยนับตั้งแต่นั้นมา ความคิดของชาวจางเย่ที่มีต่อผู้ว่าฯคนใหม่ก็เปลี่ยนไป พวกเขาสัมผัสเห็นความจริงใจและความเมตตาของใต้เท้าเฟิง และมีความหวังที่จะมีชีวิตที
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง ตอนที่ 73
เด็กหนุ่มมีสีหน้างุนงง เขาหยุดคิดแล้วก็พูดเสียงดังขึ้นว่า “หรือว่า..ท่านก็คือเจ้าของบ้านหลังนั้น บ้านที่ไม่เคยมีใครมาอยู่!”“นั่นละ บ้านของข้า ก่อนจะย้ายมาอยู่ที่นี่” หยวนคงหัวเราะชอบใจโลกช่างกลมเสียจริง เฟิงหลี่เฉียงรู้สึกมหัศจรรย์ใจ เขาดีใจมาก ที่ได้พบกับปรมาจารย์แห่งหมู่บ้านหลานเถียนคนสุดท้าย เขาเคยเห็นแต่บ้านที่ไม่มีคนอยู่หลังนั้นมานับสิบปี แต่ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของบ้านเลยสักครั้ง หลวงพ่อหยวนคง คือ เสือซุ่มมังกรซ่อนอีกคนหนึ่งของหมู่บ้านหลานเถียน ที่พเนจรมาอยู่ที่ชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือแห่งนี้!เมื่อรู้จักกันดีแล้ว เด็กหนุ่มจึงถามด้วยความอยากรู้ว่า “หลวงพ่อรู้ได้อย่างไรว่าเป็นข้าละขอรับ”“ข้าติดต่อกับหมอต้วนอยู่บ้าง เขามักจะเล่าเรื่องของเจ้าให้ฟัง แต่ช่วงหลังก็ห่างกันไป จนไม่นานมานี้ จึงได้รับจดหมายเล่าว่าเจ้าจะมารับตำแหน่งที่นี่ ข้าจึงรู้ว่าเป็นเจ้าแน่นอน” แล้วหลวงพ่อก็ถามต่ออย่างอารมณ์ดีว่า “ต้วนเจี่ยซินเคยเล่าอะไรเกี่ยวกับข้าบ้างรึ”“อาจารย์บอกว่า ท่านเก่งเรื่องโหราศาสตร์และศาสตร์ลึกลับ” หลวงพ่อพยักหน้ายอมรับ “แต่พอมาบวชเป็นพระ ข้าก็ไม่ได้ใช้
เฟิงหลี่เฉียง ยอดเสนาบดีแห่งหมิง ตอนที่ 72
ไม่เพียงแต่ทดลองปลูกสมุนไพร เฟิงหลี่เฉียงยังมองหาพืชชนิดอื่นมาส่งเสริมให้ชาวบ้านปลูก วันนี้ในช่วงสาย เขาออกมาพร้อมกับจิวเหวินชางและลู่เหยาหลง เมื่อเดินดูชีวิตของชาวบ้านจนได้เวลาเที่ยงวัน พวกเขาจึงหาอาหารกินแถวนั้นเฟิงหลี่เฉียงเห็นขนมปังแผ่นแบนๆ แบบที่ชาวเผ่าเร่ร่อนชอบกิน และร้านขายเนื้อแกะย่างส่งกลิ่นหอมของเครื่องเทศไปทั่ว เขาจึงสอนวิธีกินให้จิวเหวินชางและลู่เหยาหลง ด้วยการซื้อชีสนมแพะจากร้านข้างๆ จากนั้นนำขนมปังมาวาง โรยด้วยชีสและเนื้อแกะย่างร้อนๆ พับครึ่งขนมปัง และยกขึ้นกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งสองเห็นแล้วจึงทำตามอย่างสนุกสนาน เมื่อเดินผ่านร้านขายแอปเปิล สาลี่และพลัม ก็แวะซื้อมาลองชิมด้วย“ข้าจะส่งเสริมการปลูกผลไม้เหล่านี้ เพราะทนทานต่ออากาศหนาวเย็น” ผู้ว่าฯหนุ่มพูดอย่างมุ่งมั่น พร้อมกับกัดกินเนื้อแกะห่อขนมปังไปด้วย“พี่เหวินชาง ข้าขอมอบหมายการปลูกพืชผักผลไม้เหล่านี้ให้ท่านดูแลนะ ท่านอยากจะให้ใครมาช่วยก็สั่งมา ข้าจะเป็นแต่งตั้งให้”หลังจากนั้น พวกเขาก็เดินผ่านร้านขายยา เฟิงหลี่เฉียงนึกถึงน้องสาวของตนเอง ถ้านางมีฝีมือในการรักษาเพิ่มขึ้น ก็น่าจะเป
Вам тоже понравятся
เจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา1.0K Кол-во прочтенийแม่นางไก่ทอด
นักเดินทางในโลกมายา444 Кол-во прочтенийเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ606.2K Кол-во прочтенийใจตรึงรัก
LiHong1.0K Кол-во прочтенийผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา1.4K Кол-во прочтенийรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง217.2K Кол-во прочтенийข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา604 Кол-во прочтенийเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา302 Кол-во прочтений
