บททั้งหมดของ หมอในฝัน (หมอเวย์): บทที่ 31 - บทที่ 39

ตอนที่ 32 ความทรงจำดี ๆเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อทั้งสามเดินทางมาถึงบริษัทเวย์ สไมล์ และน้ำหวานก็เดินตรงไปยังห้องประชุมเดิมของเมื่อวานที่จัดเตรียมไว้และมีทีมงานที่นั่งรออยู่ก่อน วันนี้ดาราสาวพร้อมแฟนหนุ่มและผู้จัดการเดินทางมาถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงเพราะอยากให้ทางทีมงานเห็นถึงความตั้งใจในการเซ็นสัญญาและการร่วมงานกันในครั้งนี้“สวัสดีคุณสไมล์ คุณเวย์ คุณน้ำหวาน” ชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมผู้ติดตามอีกสี่คนเอ่ยทักทายคนในห้อง สไมล์ลุกขึ้นยืนทักทายกลับผู้มาใหม่อย่างนอบน้อมรวมถึงเวย์และน้ำหวาน“สวัสดีครับคุณเฉิน ผมเวย์ครับหวังว่าคุณยังจำผมได้” เวย์โน้มศีรษะทักทายบิดาของเพื่อนด้วยความนอบน้อม“เรียกป๊าเหมือนเจ้าเฮนรี่มันเรียกเถอะ ป๊ายังจำแกได้” ใบหน้าที่เจือไปด้วยรอยยิ้มของคนที่ดูมีอายุตามกาลเวลาแต่ยังดูดีแบบคนที่ดูแลสุขภาพเสมอเอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้เจอเพื่อนลูกชายอีกครั้งและยังเป็นแฟนหนุ่มของดาราสาวที่ทางบริษัทสนใจเซ็นสัญญาเพื่อสร้างซีรีส์ที่เป็นโปรเจคใหญ่“ขอบคุณครับป๊า” เวย์ยิ้มตอบการต้อนรับที่อบอุ่นจากบิดาเพื่อน ความจริงเรื่องเซ็นสัญญาของสไมล์ ทางบริษัทมีฝ่ายที่ดูแลเ

ตอนที่ 34 ลงโทษใบหน้าคมละจากอกอวบฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนและหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน สัมผัสอ่อนโยนสลับกับเร่าร้อนสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายส่วนบน ค่อย ๆ เลื่อนต่ำมาถึงต้นขาเรียวจังหวะร่างสูงย่อตัวลงอุ้มคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ที่ทำจากหินแกรนิตราคาแพงในท่านั่งที่มีเวย์ยืนแทรกตรงกลางระหว่างขาข้อเท้าเล็กสองข้างถูกยกขึ้นชันกับขอบโต๊ะท่าดังกล่าวส่งผลให้กลีบดอกไม้เบ่งบานอวดยอดเกสรและร่องน้ำหวาน เวย์ส่งลิ้นร้อนเข้าโลมเลียโดยช้อนสายตาจับจ้องคนตัวเล็กสื่อความกระหายผ่านแววตาอย่างเก็บไม่มิด“อื้อ” สัมผัสเร่าร้อนที่ห่างหายไปเกือบสองอาทิตย์เมื่อได้สัมผัสอีกครั้งถึงกลับควบคุมไม่อยู่เปลือกตาสวยเคลื่อนลงปิดแพขนตางอนกะพริบเป็นระยะฟังเสียงคละเคล้าน้ำลายเปียกกลีบอ่อนไหว ลิ้นนุ่มอุ่นดุดันเข้าออกหยอกล้อโพรงน้ำหวานปลายลิ้นเกร็งเสียดเข้ามาจนลึกกระดกปลายลิ้นรัว ๆ สร้างความเสียวซ่านจนแทบขาดใจ“อือ..อ่าส์..อือหนูเสียว” น้ำหวานถูกกระตุ้นออกมาละลอกแล้วระลอกเล่า เปรอะเปื้อนริมฝีปากหนาและปลายคางเวย์ปาดลิ้นกลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ ความเย็นจากโต๊ะหินอ่อนถูกกลบด้วยไฟสวาทที่แทบแผดเผาห้องครัวให้ม

ตอนที่ 36 แต่งงานสไมล์ในชุดกระโปรงยาวสีขาวที่เวย์สั่งตัดมาพิเศษสำหรับวันนี้โดยเฉพาะ เดินเคียงคู่มากับเวย์ที่วันนี้สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเปิดกระดุมเม็ดบนสามเม็ดโชว์แผงอกซุ้มประตูทางเข้าที่ประดับด้วยดอกไม้สีแดงสดนานาชนิด ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ โชยไปทั่วทั้งชายหาดเสียงไวโอลินที่บรรเลงโดยนักดนตรีมืออาชีพช่วยสร้างบรรยากาศเหมือนตกอยู่ในความฝัน“ว้าว..สวยจังเลยค่ะ”“เดินระวังหน่อย” มือหนาประคองอยู่ที่เอวคอดเดินนำมายังโต๊ะที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ที่ถูกเนรมิตขึ้นมา โดยมีบาร์เครื่องดื่มตั้งอยู่ข้าง ๆ“คุณสั่งเขาจัดพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอคะ”“อือ..ชอบหรือเปล่า”“ชอบค่ะ ชอบมาก มันสวยมากเลยเหมือนอยู่ในนิทานเลยค่ะ” สไมล์นึกถึงนิทานสมัยเด็กที่เธอชอบอ่าน เหมือนหมู่บ้านเล็กที่ตั้งอยู่กลางหุบเขาที่มีทุ่งดอกไม้โอบล้อมรอบตั้งอยู่บนเกาะที่ไม่มีใครเคยเห็น“สไมล์มาแล้วเหรอลูก มานั่งนี่มาเจ๊เตรียมอาหารมาให้หนูแล้ว” น้ำหวานร้องเรียกเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาเป็นคู่สุดท้ายโดยคนอื่นมาถึงก่อนหน้านี้แล้วเมนูอาหารนานาชนิดทั้งไทยและฝรั่งถูกรังสรรค์จากเชฟมากฝีมือวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะให้เลือกทานได้ตามใจชอบ“อาห

Special episode 2“คุณน้ำหวานกลับอีกคันนะครับเดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่ง” เวย์หันมาบอกน้ำหวานเมื่อเดินออกมานอกเทอมินอลและมีรถของที่บ้านมาจอดรอสองคัน“ค่ะคุณหมอ ขอบคุณค่ะ เจ๊ฝากสไมล์ด้วยนะคะ” ผู้จัดการสาวรู้หน้าที่ของตัวเองดีจึงเดินไปขึ้นอีกคันที่มีคนขับรถเปิดประตูรออยู่และกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ก็ถูกยกขึ้นท้ายรถเรียบร้อยแล้ว“ครับ”สไมล์และเวย์ขึ้นรถอีกคันที่จอดรออยู่เช่นกัน เมื่อทั้งสองขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้วคนขับก็ทำหน้าที่พาทั้งสองไปยังจุดหมายปลายทางนั่นคือคอนโดหรูของชายหนุ่ม“ทำไมมาที่นี่ล่ะคะ ทำไมไม่ไปส่งฉันที่บ้าน” ดวงตากลมโตปรือตาขึ้นมองบริเวณรอบ ๆ ด้านนอกตัวรถหลังจากเผลอหลับไปหลังจากขึ้นรถได้ไม่นาน“ผัวเมียใครเขาแยกบ้านอยู่กัน ตื่นแล้วก็ขึ้นไปนอนต่อข้างบน..ขี้เซาจริง ๆ”“ใครเขาจะอยู่ที่นี่กับคุณกัน”“ผมรีโนเวทคอนโดใหม่เพื่อรอคุณมาอยู่ด้วยเลยนะ” คิ้วงามที่ขมวดน้อย ๆ บนใบหน้ากลับไม่บ่งบอกว่าตื่นเต้นยินดีสักนิด“ฉันคิดถึงบ้านค่ะไม่ได้กลับตั้งเป็นปี ฉันอยากกลับไปนอนบ้าน” ใบหน้าเล็กซุกเข้าที่อกแกร่ง น้ำเสียงออดอ้อนดังอู้อี้ในลำคอ“พรุ่งนี้ค่อยไปค้างที่โน่น กระเป๋าผมให้คนยกขึ้นไปข้างบนหม