ตอนที่ 8 เสพสุข 3

ตอนที่ 8 เสพสุข 3 

หลังจากหวงลู่ ลู่ฉี และซือซือ ล้มลงบนที่นอน ยังคงเหลือไว้แค่เพียงหยางมู่เท่านั้นที่ยังคงค้างคา

ซือซือจึงลุกขึ้น คลานเข่าช้าๆ มายังข้างเตียงที่หยางมู่ยืนชักรูดแก่นกายอยู่ 

นางยกยิ้มอย่างยั่วยวนด้วยริมฝีปากบางสีชมพูมันวาว ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งจับมือของหยางมู่ออก แล้วใช้มือของนางจับแก่นกายของหยางมู่ที่กำลังขยายใหญ่จนเต็มมือของนาง นางค่อยๆ ก้มลง และใช้ลิ้นเล็กเลียจากด้านบนไล้ลงไปด้านล่างจากช้าๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นๆ จนหยางมู่เสียวซ่าน

ซือซือจึงใช้ปากเล็กของนางดูดกลืนแก่นกายของอย่างมู่จนสุดลำคอ แล้วจึงเริ่มชักเข้า และออกเร็วขึ้นๆ จนกระทั่งในที่สุดหยางมู่ก็ไปแตะถึงสวรรค์ จึงได้ปลดปล่อยเข้าไปเต็มปากบางของนาง นางกลืนกินน้ำนมสีขาวขุ่นจนหมด

ลู่ฉีที่เห็นบั้นท้ายกลมกลึงขาวเนียนนวล บิดส่ายไปมาอย่างเย้ายวนอยู่ด้านข้าง เขาจึงลุกขึ้นมาจับขยำบั้นท้ายนาง แล้วใช้ลิ้นร้อนลามเลีย และขบเม้มจนบั้นท้ายขาวนวลขึ้นรอยช้ำสีกุหลาบ เขาไล้เลียลิ้นร้อนจนมาถึงรอยรีบสีชมพู ก่อนจะใช้ลิ้นหนาแทงกระหน่ำลงไป 

"อ่า...อ่า ซี๊ด อ่า" ซือซือครางเสียงหวาน แล้วจึงบิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่าน

หยางมู่ที่เพิ่งเสร็จสมไปด้วยปากของนาง เมื่อเห็นเต้าอวบอิ่มส่ายไปมาอยู่ข้างหน้า เขาจึงคุกเข่าลงตรงหน้าซือซือ ก่อนจะใช้มือสองข้างนวดเฟ้นหน้าอกอวบอิ่ม  แล้วจึงใช้ปากดูดดึงยอดปทุมถันสีชมพูที่กำลังชูชัน

ลู่ฉีเริ่มรู้สึกถึงแก่นกลางกายที่กำลังแข็งขึงขึ้นมาอีกครั้ง เขาจึงใช้มือสองข้าง แหวกรอยจีบของนางก่อนจะค่อยๆ สอดใส่แก่นกายที่กำลังขยายใหญ่ลงไปอย่างช้าๆ

"อะ..อ่า" ซือซือสะดุ้ง เมื่อลู่ฉีสอดใส่แก่นกลางกายลงมาช้าๆ จนสุด แล้วแช่ค้างไว้

หยางมู่ที่เห็นลู่ฉีสอดใส่จนสุด จึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแล้วดันซือซือให้ลงไปนอนหงายอยู่บนตัวของลู่ฉี

หยางมู่จับนางแยกขาออกจนกว้าง แล้วจึงสอดใส่แก่นกายที่เพิ่งจะขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ลงไปยังกลีบบุปผาอวบอูมที่มีน้ำนมสีขาวขุ่นไหลย้อยลงมา ตามขาขาวนวลเนียนของนาง

"อะ..อ่า ซี๊ด" ซือซือครางอย่างกระสันเสียว เมื่อหยางลู่สอดใส่มาจนสุด

ตั๊บบบบบ....ตั๊บบบบ....ตั๊บบบบบ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ซือซือหัวสั่นหัวคลอนเมื่อโดนขนาบทั้งข้างบนและข้างล่าง

"อ่า...อ่า...อ่า...อ่า....อ่า  ซี๊ด อ่า...อ่า...อ่า" เสียงครวญครางประสานเสียงของหนึ่งสตรี และสองบุรุษร้องอย่างเสียวซ่าน แข่งกันกับเสียงเตียงโยกเยก ตึง...ตึง...ตึง

หวงลู่ลุกขึ้นมาใช้สองมือบีบขยำเต้างามที่กำลังกระเด้งขึ้นลงจากแรงกระแทกกระทั้น จนทรวงอกอวบอิ่มมีแต่รอยแดง เขาก้มลงงับยอดปทุมถันที่ชูชันจนแข็งเป็นไต แล้วดูดดึง

จึงทำให้ซือซือเสียวซาบซ่านสะท้านทรวงไปถึงสวรรค์เลยทีเดียว นางรู้สึกเสมือนตัวของนางบางเบาดั่งขนนก และกำลังล่องลอยอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้รู้จักสวรรค์อย่างแท้จริง มันดีอย่างนี้..นี่เอง "อ่าห์"

หลังจากซือซือไปแตะถึงสวรรค์เป็นคนแรก นางก็บีบรัด และตอดขมิบแก่นกายที่กำลังสอดใส่อยู่ในผนังอ่อนนุ่มอย่างแรง จนในที่สุดลู่ฉี และหยางมู่เสียวซ่านจนทนไม่ไหว ได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน "อ่าห์"

สองบุรุษปล่อยน้ำนมสีขาวขุ่น ในผนังอ่อนนุ่มที่ตอดรัดรัวถี่ไม่หยุดในตัวนางจนมันล้นทะลักไหลย่อยลงมาเต็มขานางและเลอะเต็มที่นอน

ทั้งสามล้มนอนทับกันอย่างหมดแรง "แฮ่กๆๆ "

เสียงหอบหายใจของสองบุรุษ หอบหายใจแข่งกัน

ซือซือนอนหอบหายใจเบาๆ อยู่บนตัวของลู่ฉีและอยู่ใต้ล่างของหยางมู่ นางกำลังมองหวงลู่ที่กำลังแข็งค้างอยู่ผู้เดียว

"ท่านขยับมาใกล้ๆ ข้าสิเจ้าค่ะ" นางเรียกหวงลู่ให้ขยับเข้ามาใกล้

ซือซือยกมือขึ้นจับรูดรั้งแก่นกายที่กำลังแข็งขึงขึ้นมา นางเริ่มขยับเร็วขึ้น จนหวงลู่บิดกายไปมาอย่างเสียวซ่าน ก่อนจะอ้าปากแล้วดูดอมอย่างเร็ว นางห่อปากบีบรัดแก่นกายของหวงลู่แล้วดูดดึงอย่างแรง และเร็ว จนบางทีฟันขาวของนางก็ครูดกับแก่นกายของเขา เขาเสียวสะท้านขึ้นมาทันที จึงอัดกระแทกแก่นกายของเขาลงไปในปากเล็กอย่างแรง "อ๊อค...อ๊อค" เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกแรงจนสุดถึงคอหอยจึงเกิดเสียงในลำคอขาวผ่องของนาง

"อ่า...อ่า  ซี๊ด แม่นาง เจ้า...เจ้า...ทำให้ข้า ซี๊ด อ่า..อ่า เสียวซ่าน..สุดๆ อ่า...อ่า...อ่า  อ่า" หวงลู่ครางเสียงต่ำและแหบพร่า "อ่าห์"  ในที่สุดเขาก็ไปแตะถึงสวรรค์ ตามพวกน้องๆ ของเขาที่หลับอยู่บนตัวนางไปแล้ว 

หวงลู่ปลดปล่อยน้ำนมสีขาวขุ่นใส่ในปากนางทันที  มันล้นทะลักจนไหลย้อยออกมาจากมุมปากของนาง 

ซือซือได้กลืนกินน้ำนมสีขาวขุ่นจนหมด และ ใช้ลิ้นเล็กเลียบริเวณมุมปากของนางซึ่งมันได้ไหลย้อยออกมา

หวงลู่ล้มตัวลงนอนหอบหายใจอย่างเป็นสุข และสุดท้ายเขาก็นอนหลับไป......

ซือซือยังคงถูกลู่ฉี และหยางมู่ นอนทับอยู่บนตัวนาง อีกทั้งแก่นกายของสองบุรุษยังคงค้างคาอยู่ภายใน นางจึงผิวปากเรียกซือจงให้เข้ามา

"นายท่าน ข้าน้อยมาแล้วขอรับ" เมื่อซือจงมาถึงก็จัดการยกหยางมู่ออกจากตัวนาง "ป๊อก" เสียงแก่นกายของหยางมู่หลุดออกมา พร้อมน้ำนมสีขาวขุ่นที่ไหลย้อยลงบนที่นอนหนานุ่ม

"อ่า" ซือซือครางเมื่อแก่นกายของหยางมู่หลุดออกไป

ซือจงใช้สองมือ ประคองสะโพกกลมกลึงของนาง แล้วค่อยๆ ยกสะโพกของนางออกมาจากแก่นกายของลู่ฉี ซึ่งบัดนี้กำลังนอนหลับใหลอยู่ข้างล่างซือซือ "ป็อก" เสียงแก่นกายของลู่ชิงดังขึ้น เมื่อหลุดออกมาจากรอยจีบทางด้านหลัง

ซือจงยกสะโพกของซือซือออกมา ทำให้น้ำนมสีขาวขุ่นไหลล้นทะลักลงมาจากรอยจีบสีชมพูของนาง เขาจึงอุ้มนางแนบอก ก่อนจะพานางกลับเรือนนอนด้านหลัง

เมื่อมาถึงด้านในเรือนนอนของซือซือ

"วางข้าลงได้แล้ว เจ้ารีบไปจัดการที่เหลือเถอะ ซือจง" นางสั่งซือจงทันทีที่ถึงเรือนนอน

"ขอรับนายท่าน" ซือจงจึงค่อยๆ วางนางลงยืนบนพื้น เมื่อนางเท้าแตะพื้นก็หันหน้ามาหาซือจง นางใช้มือลูบแผ่นอกแกร่งของซือจง 

"ไว้ข้าจะให้รางวัลเจ้าในภายหลังนะ" นางกล่าวเสร็จพลางจูบลงบนแผ่นอกแกร่งของเขา ก่อนจะยกยิ้มอย่างเย้ายวนใจ ทำให้ซือจงหน้าแดง และรีบเดินออกไปจากห้อง

รุ่งเช้าทุกอย่างภายในห้องยังคงปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง หวงลู่นั่งอยู่บนที่นอนด้วยความมึนงง เขายังอยู่ในสภาพเดียวกับเมื่อคืน เสื้อผ้าอาภรณ์ยังคงใส่ชุดเดียวกับเมื่อวาน บนเตียงนอนยังคงสภาพเดิม แล้วเรื่องเมื่อคืนคือความจริง หรือความฝัน อาจจะเป็นเพราะเขาคิดถึงสตรีผู้นั้นมากจนเกินไป จึงทำให้เก็บเอาไปฝัน แต่ว่าลู่ฉี กับหยางมู่.....

แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตูดังลั่นทำให้เขาตกใจตื่นจากภวังค์

"เมื่อคืนๆ " ลู่ฉี อ้ำๆ อึ้งๆ ว่าควรจะพูดดีหรือไม่

"มีอะไรก็รีบพูดเข้า อย่ามัวแต่อมพะนำอยู่นั่นแหละ" หวงลู่เองก็อยากรู้ในเรื่องที่ลู่ฉีจะพูด ว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันหรือไม่

เมื่อลู่ฉีพูดไม่ออก เขาก็หยุดชะงัก และสำรวจรอบๆ ห้องของผู้เป็นพี่ ทุกอย่างปกติดี และเรียบร้อยทุกอย่าง แม้แต่เตียงนอนก็อยู่ในสภาพเรียบร้อยปราศจากรอยยับยู่ยี่ และคราบคาวโลกีย์ หรือว่าเรื่องเมื่อคืนเขาจะฝันไป

ทำไมเขาถึงได้ฝันอกุศลกับผู้เป็นพี่ และน้องเขยเช่นนี้ เมื่อตื่นมาไม่พบหยางมู่ก็รีบมาหาผู้เป็นพี่ จะได้ไต่ถาม แต่เมื่อเห็นสภาพภายในห้องพักของผู้เป็นพี่ รวมถึงสภาพเรียบร้อยของพี่ชายแล้ว หรือข้าแค่ฝันไป

"ลู่ฉี เจ้ามีอะไร ก็รีบๆ พูดมา" เมื่อเห็นผู้เป็นน้องชายเงียบไป เขาจึงถามย้ำอีกครั้ง

"อะ..เปล่าๆๆ ข้าเพียงแค่จะมาสอบถามว่าพี่ใหญ่จะออกเดินทางยามใด นี่ก็เลยยามเหม่าแล้วขอรับ" เขาจึงเปลี่ยนเรื่องที่จะถามทันที เพราะเกรงจะเข้าใจผิดไปผู้เดียว

"อืม..ถ้าเช่นนั้น เจ้าลงไปตรวจตราความเรียบร้อย ข้าจะรีบลงไป" หวงลู่จึงมิได้กล่าวถามเรื่องอื่น เพราะอาจเป็นความฝันเช่นคืนนั้น 

"ขอรับ" ลู่ฉีรับคำผู้เป็นพี่ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องพักไป 

หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว จึงได้เริ่มออกเดินทางไปยังเมืองหยางปิน ทั้งสามต่างจมอยู่กับความคิดของตนเองเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน 

หวงลู่ : เมื่อคืนอาจจะฝันไปเช่นคืนนั้น แต่ที่ค้างคาใจคือการที่มี ลู่ฉี กับ หยางมู่ ร่วมอยู่ด้วย แต่ทั้งสองต่างก็ไม่มีท่าทีแปลกประหลาดอันใด และยังคงทำตัวเช่นปกติ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่.....

ลู่ฉี : เรื่องเมื่อคืนคงจะเป็นแค่เพียงความฝัน ข้าคงตามหาพี่ใหญ่จนเหน็ดเหนื่อย เมื่อกลับถึงห้องพักจึงหลับไป และอาจทำให้ข้าฝันถึงพี่ใหญ่ก็เป็นไปได้ หากแต่ในฝันช่างอุจาดนัก เกรงว่าหากเล่าไปแล้ว อาจทำให้ผู้อื่นมองข้าเป็นคนลามก เช่นนั้นเขาคงมิกล้าเล่าเรื่องนี้ให้ผู้ใดฟังเป็นแน่....

หยางลู่ : เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ข้าก็ยังอยู่ในสภาพเรียบร้อยปกติดี คงเป็นเพียงเพราะข้าเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง จึงทำให้ข้าฝันเรื่องเช่นนี้ได้ ช่างโชคดีเสียจริงที่เป็นเพียงความฝัน มิเช่นนั้นข้าคงต้องรู้สึกผิดต่อชิงเอ๋อเป็นแน่แท้

ทั้งสามต่างจมอยู่กับความคิดตนเอง จนเวลาล่วงมาถึงยามอุ้ย พวกเขาก็มาถึงเมืองหยางปิน จึงได้นำสินค้าไปส่งให้เถ้าแก่ฉี