All Chapters of เรื่องสั้นลับๆฉบับรักๆ: Chapter 41 - Chapter 50

“เอื้อก” เสียงเขาแอบกลืนน้ำลายลงคอดังขึ้น ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งหายใจแรงขึ้นด้วยความประหม่า อาการหายใจไม่ออกและแน่นอกยังคงมีอยู่แต่ไม่มากเหมือนตอนทีแรก นับว่าวิธีของเขาได้ผลอยู่จริงนะ แต่ว่าแรกกับการเปลืองตัวนิดหน่อยเกือบห้านาทีผ่านไปไฟก็ยังไม่มาสักทีแต่ได้ยินเสียงแว่วๆเหมือนเขากำลังเร่งแก้ไขกันอยู่ ฉันที่นั่งกอดอกอยู่ก็เลยแกล้งหอบหายใจแรงๆอีกครั้ง คราวนี้ฉันยอมพลีกายเลยเชียวล่ะ“โอยคะ..คุณทีขาทำไมขะ..เขายังแก้ไขไม่ได้สักทีกะ..ก้อยจะทนไม่ไหวแล้วมันหะ..หายใจไม่ค่อยออกเลย” ฉันก็เอ่ยตะกุกตะกักสมจริงซะเหลือเกิน งานนี้เอารางวัลนักแสดงนำไปเลย!ฉันครางเสียงอ่อยในขณะที่สองมือยกขึ้นลูบหน้าอกหนีบให้มันเบียดชิดกันมากขึ้นจนมันดันเป็นลูกทะลักบราออกมาเกือบครึ่งเต้า“อาาาห์~” เขาครางเสียงต่ำในลำคอขณะที่มองฉันตาไม่กระพริบ“คุณทีเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันช้อนสายตามองปากก็ถามไปด้วย“ปะ..เปล่าครับผมร้อนน่ะข้างในไม่ค่อยมีอากาศแล้วด้วย”“คุณทีจะถอดเสื้อด้วยก็ได้นะคะจะได้ไม่อึดอัดดูท่าอีกนานกว่าเขาจะซ่อมได้เราจะตายกันก่อนไหมคะเนี่ย!” ฉันแสร้งบ่นอย่างอารมณ์เสียทั้งๆที่ในใจภาวนาให้เขาซ่อมอีกนานๆเลย“เอ่องั้นผมข

ที่ร้านอาหารศจีที่เป็นจุดนัดพบกัน“ไงมึงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหลามาโลด” เสียงอีว่านบอกทันทีที่ฉันนั่งลงที่โต๊ะ ทุกคนมาพร้อมกันหมดแล้วเตรียมสั่งอาหารมารอ“กูลาออกจากงานแล้ว” ฉันบอกขณะถอนหายใจเบาๆ“อื้อก็ดีแล้วนี่ห๊ะ!ออกจากงาน” เสียงอีฝ้ายงึมงำบอกตามด้วยเสียงอุทานดังขึ้นพร้อมกัน“เออ!”“อย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับอีตาบอสของมึงอ่ะ” อีพีทถามสีหน้านิ่งๆ“เออกูตบกับอีเลขามาด้วยแม่งเสือกมากระชากหัวกูก่อน”“เค้าไล่มึงออก?” อีฝ้ายถามต่ออีก“เปล่ากูออกเอง!”“เอ้าอีนี่เค้าไม่ได้ไล่มึงออกสักหน่อยแล้วเสือกลาออกทำไม”“กูเบื่อ...อยากหยุดพักนิ่งๆบ้าง”“คงไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวใช่ไหม?” อีว่านถามต่อ“มัน...กลับมาแล้ว!” ฉันบอกเพื่อนสีหน้าแววตาเหม่อมองออกไปด้านนอกอย่างเลื่อนลอย“มันไหนแล้วใครกลับมา?” อีฝ้ายยังงงอยู่ในขณะที่อีพีทกับอีว่านมองหน้ากันแล้วหันมาจ้องฉันตาเขม็ง“ไอ้ทีใช่ไหม?” อีพีทกับอีว่านถามขึ้นพร้อมกัน“อืม” ฉันพยักหน้ารับเบาๆ“ห๊าาาไอ้ทีกลับมาแล้ว อ้าวแล้วมึงเจอมันได้ยังไง” อีฝ้ายถามอีกสีหน้าแววตาใคร่รู้สุดๆ“บังเอิญมากมันย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามกับกูเลย”“ย้ายเลย!มึงย้ายออกมาเลยเดี๋ยวไปหลงค

เพื่อนๆต่างก็ทยอยจะมีผัวกันหมดแล้วเหลือแต่ฉันที่ยังแรดไปวันๆอยู่ อีว่านก็ได้ผู้เป็นหนุ่มหล่อแมนแฮนด์ซั่มที่มันไปหลอกฟันเค้ามาส่วนอีก้อยก็ถ่านไฟเก่าคุกลับไปรักกันกับอดีตแฟนที่เลิกลากันไปหลายปีแล้ว ส่วนอีพีทก็กำลังปลูกต้นรักกับหนุ่มรุ่นน้องเจ้าของคอนโดที่มันอยู่นั่นแหละเฮ้อแล้วทำไมมีแค่ฉันที่ยังโสดอยู่ล่ะ!!แต่ก็เอาเถอะเห็นเพื่อนมีความสุขฉันก็สุขตามมันนั่นแหละ เดี๋ยวถึงเวลาเนื้อคู่ฉันคงจะมาเองแหละ คิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“เฮ้อ”“เป็นไรนักหนามึงอ่ะเอาน่าใจเย็นๆเดี๋ยวก็มีผัวอ่ะ!” แหมอีว่านพูดได้สิมึงมีแล้วนี่!“แหมพูดเหมือนมันหากันได้ง่ายๆนักนี่ไอ้ที่หล่อๆดีๆรวยๆแบบผัวมึงอ่ะ!” ฉันประชดมันกลับ“ฮ่าๆๆๆเสียดายนะที่คิมเขาไม่มีพี่ชายหรือว่าน้องชายไม่งั้นกูติดต่อให้มึงไปแล้ว” อีว่านพูดเสียงกลั้วหัวเราะไปด้วย“เหอะ...เดี๋ยวเนื้อคู่กูก็มาล่ะว่าแต่เลิกงานแล้วมึงกลับก่อนเลยก็ได้นะเดี๋ยวกูว่าจะแวะไปหาหมอหน่อย” ที่ต้องบอกเพราะว่าเรามารถคันเดียวกันเวลากลับก็กลับด้วยกันเพราะพักอยู่คอนโดเดียวกันอีกด้วย“อ้าวมึงเป็นไรอ่ะหาหมอทำไม?” อีว่านถามหน้าตาตื่น“เปล่ากูปวดฟันน่ะว่าจะไปให้หมอเขาดูให้หน่อยว

ไม่นานคุณหมอก็ขยับลุกถอนตัวตนลำใหญ่ยาวออกไปจากตัวฉันจนมันรู้สึกวูบโหวง ราวกับว่าเขาอ่านสีหน้าฉันออกว่าฉันกำลังรู้สึกยังไง เพราะไม่กี่วินาทีต่อมาเขากลับก้มลงกดริมฝีปากจูบที่หน้าผากได้รูปของฉันหนักๆหนึ่งที“หึหึ...ไม่ต้องทำหน้าเสียดายเดี๋ยวได้ทั้งคืนแน่ๆ”ดีจังรู้ด้วยว่าฉันอยากได้อะไร!คุณหมอสุดหล่อรูดดึงเอาถุงยางที่ห่อหุ้มตัวตนของเขาอยู่ออกแล้วโยนมันลงในถังขยะสีขาวใต้เตียง จากนั้นก็คลานขึ้นมาทาบทับบนตัวฉันอีกครั้งในตอนที่เขากำลังคลานขึ้นมาสายตาที่ว่อกแว่กของฉันก็ส่องเข้าไปเห็นส่วนนั้นที่มันยังแข็งเหยียดขยายตัวเป็นลำยาวอยู่เลยของเขา ขนาดเขาเพิ่งปลดปล่อยไปแต่ส่วนนั้นของเขาก็ยังแข็งขยายตัวอยู่เลยให้ตายทั้งอดทั้งถึกถูกใจอีฝ้ายจริงๆนี่สิพ่อของลูกฉัน!!“ทำไมไม่บอกหมอก่อนว่ายังไม่เคย?” คุณหมอก้มลงสบตาถามเสียงนุ่ม“ก็...กลัวคุณหมอไม่เชื่อนี่คะแต่นี้ก็ดูง่ายเหลือเกินแล้ว” ฉันตอบหน้าแดงระเรื่อขืนไปบอกเขาว่า ‘คุณหมอคะฉันยังไม่เคยนะคะ’ ถามหน่อยใครจะเชื่อก็อ่อนเขาง่ายขนาดนี้นี่นะ!“ถ้างั้นต่ออีกรอบนะ...” คุณหมอกระซิบถามชิดใบหูขาวเบาๆและลากปลายลิ้นไปคลอเคลียเนินอกสองลูกที่เบ่งบานรอเขาเข้ามาขยำขยี

ออกจากกรุงเทพมาเย็นคล้อยจนตอนนี้เกือบตีห้าแล้วที่พี่หมอขับรถมาทั้งคืนจนเกือบจะใกล้ถึงบ้านฉันแล้ว ยิ่งใกล้ถึงมากเท่าไหร่หัวใจฉันยิ่งเต้นถี่ๆรัวขึ้นเร็วขึ้นอย่างบอกไม่ถูกหลายปีแล้วนับต้ังแต่เลิกลากับแฟนเก่าที่เจอกันวันนั้นที่ร้านอาหารฉันก็ไม่เคยพาใครไปที่บ้านอีกเลย นี่จึงนับเป็นอีกครั้งที่ฉันพาผู้ชายไปเปิดตัวแถมยังเป็นการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่มากด้วยแหละก็หวังแค่ว่าพวกท่านคงไม่ช็อกไปเสียก่อนนะเกือบหกโมงเช้าท่ามกลางบรรยากาศเย็นสบายมีหมอกนิดๆกระจายกลางอากาศ รถบีเอ็มดับบลิวคันหรูของพี่หมอธีก็มาจอดที่หน้าบ้านของฉันพอดี“พ่อขาแม่ขา...เซอร์ไพรส์!” ฉันวิ่งช้าๆไปในบ้านก่อนจะโผเข้ากอดหอมพ่อกับแม่ที่ตื่นมานั่งฟังข่าวเช้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกัน“อ้าวยัยฝ้ายมายังไงเนี่ยลูกฮึ!ไอ้ลูกคนนี้นี่จะไม่ทำไมไม่บอกแม่จะได้เตรียมทำของโปรดไว้ให้” แม่บ่นทันทีแต่สีหน้าดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นฉัน“ก็คิดถึงนี่นาเลยรีบมาหาสวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่คิดถึงหนูไหม?” รีบฉอเลาะไปก่อนเวลารับโทษจะได้มียอมความกันบ้าง“แล้วนี่มายังไงล่ะลูกหืมไม่ได้ทำงานรึไงวันนี้น่ะ” พ่อถามน้ำเสียงเอ็นดูแม้จะไม่แสดงท่าทีดีอกดีใจอะไรมากแต่แววตาท่าน