แรงแค้น : 3

“ใจร้อนจังนะ” เขาเย้าเสียงนุ่มทุ้มใส่ในขณะที่ฉันกัดริมฝีปากบดสะโพกยั่วยวนเขาอย่างร้อนรน

“อื้อออ~ก้อยเสียวใส่เข้ามาเลยนะคะทีขาาอ่าาาห์~” ฉันครางกระเส่าขณะเสียดสีบั้นท้ายให้เนินเนื้ออ่อนนุ่มแนบชิดแก่นกายแข็งขืนของเขามากขึ้น

“ซะ..ซี๊ดดด~เร่าร้อนจริงๆเมียจ๋า อาาาส์~ใจผัวจะขาดอยู่แล้ว” เขาคำรามเสียงต่ำมือหนาจับท่อนลำท้ังยาวทั้งใหญ่บดเบียดถูไถไปตามรอยแยกกลางลำตัวของฉันแล้วกดมันอัดลงไปทีละนิดอย่างช้าด้วยความยากลำบาก

“อ๊าาาห์~จะ..เจ็บอ่าา!” ฉันเผลอร้องเสียงดังเมื่อรู้สึกคับแน่นที่โพลงสวาทมันทั้งเจ็บและเสียวไปพร้อมๆกันเลยทีเดียวทั้งๆที่เขาสอดแก่นกายมายังไม่ถึงครึ่งทางของเขาเลยด้วยซ้ำ

“อ่าาาส์~ฟิตจังทูนหัว!ทั้งตอดทั้งรัดผัวแน่นไปหมดแล้วซะ..ซี๊ดด~” เขาขบกรามคำรามเสียงกระเส่าก่อนจะตัดสินใจกระแทกเอวสอบใส่มาในตัวฉันเต็มแรงจนส่วนนั้นของเขาถูกฉันกลืนกินเอาไว้ทั้งลำยาวแนบสนิท

ปึ๊ก ปึ๊ก

“อ๊ะ..อ๊ายยยย!” ทั้งเสียวแปลบทั้งเจ็บแสบไปทั้งร่องสวาทจนน้ำตาไหลออกมาตามหางตาอย่างห้ามไม่อยู่ใบหน้าซบลงสะอื้นเบาๆกับหมอนหนุนใบใหญ่

“ขะ..ขอโทษผมทนไม่ไหวคุณตอดผมแน่นเกินไปน่ะทูนหัว” เขาบอกพร้อมกับกอดรัดฉันจากทางด้านหลังไว้นิ่งๆ แตะริมฝีปากไล้ไปตามแผ่นหลังนวลเนียนอย่างถือสิทธิ์และจูบซับทำร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้หลายจุด

“อะ..เอ่อไม่เป็นไรค่ะ” ฉันที่ถูกเขาเล้าโลมไปด้วยสองมือใหญ่นุ่มบนยอดอกสีหวานที่ชูชันถูกเขาบดขยี้จนน้ำหล่อลื่นช่วงล่างเริ่มไหลทะลักออกมาจนมันคลายความอึดอัดลงได้บ้าง

“ซะ..ซี๊ดดด~เสียวมากผัวจะขยับแล้วนะ!” เขาถามในขณะที่ช้อนต้นคอให้ฉันหันหน้ามามองสบตากับสายตาร้อนแรงราวเปลวไฟของเขา

“ค่ะ..อ๊าาาห์~ขยับเลยค่ะซี๊ดดด~” ฉันบอกในขณะที่แอ่นบั้นท้ายเบียดไปกับลำกายใหญ่ยาวของเขาที่เริ่มขยับสะโพกสอบช้าๆเนิบนาบ

ผู้ชายที่ได้เป็นคนแรกและเป็นเดียวที่ได้แตะต้องและสัมผัสเนื้อตัวของฉันมีแค่เขาคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่ฉันอนุญาติให้ได้ ที่ผ่านมามีหลายคนที่เข้ามาขอโอกาสจากฉัน แต่ว่าฉันไม่พร้อมจะเปิดใจรับใครจริงๆ ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะฉันยังกลัว...กลัวว่าจะต้องเจ็บหนักเหมือนเมื่อแปดปีที่ผ่านมาอีก

ปึ้ก ปึ้ก ส่วบ ส่วบ! เสียงเขากระแทกสะโพกสอบเข้าใส่ร่องฟิตๆของฉันเต็มแรงขยับกระแทกกระทั้นมันอย่างหนักหน่วงและดุดันตามแรงอารมณ์

“ซะ..ซี๊ดดด~ตอดแน่นจังอ่าาส์~สะ..เสียวลำไปหมดแล้วโอ๊ววว~”

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาาห์~บะ..เบาหน่อยคุณทีขา~มันจะ..จุกอื้ออ~” เขากระแทกกระทั้นในตัวฉันจนหัวสั่นหัวคลอนครางเสียงสั่นสะท้าน

ปึก ปึก ส่วบ ส่วบ ตั่บ ตั่บ ตั่บ!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกังวานภายในห้อง ท่อนลำอวบยาวบดเบียดเสียดสีกับร่องหลืบคับแน่นของฉันอย่างหนักหน่วง ส่วนปลายหัวกลมมนครูดสีไปแถวติ่งกระสันต์จนฉันกรีดร้องครางเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านสุดหัวใจ

ให้ตาย!ฉันกลัวตัวเองจะหัวใจวายตายคาอกเขาจัง!

“ซะ..ซี๊สสส~อ๊าาาส์ใจผมจะขาดคุณตอดรัดผมแน่นเกินไปแล้วนะทูนหัว อ๊าาาส์~” เขาครางแหบพร่าในขณเที่ที่ก้มหน้าดูดดึงเนื้ออ่อนแถวหลังคอฉันจนขนลุกชันไปทั่วทั้งร่างกาย

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ!

เขาจับสะโพกงอนงามของฉันไว้ให้มั่นแล้วกระหน่ำสะโพกกระแทกใส่ไม่ยั้งจนเราต่างคนต่างครางระงมด้วยความเสียวเสียดจนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใครแล้ว

“อ๊าาาห์~คะ..คุณทีขาตะ..ตรงนั้นมันอ๊ะ..อ๊าาาห์สะ..เสียวมาก” ฉันยิ่งครางดังมากกว่าเดิมเมื่อเขากระแทกไปโดนจุดเสียวในตัวของฉันเข้า

“ฮื้มมม~ตรงนี้หรอ!ซะ..ซี๊ดดด~เสียวมากไหม?” เขาก็ทำราวกับจะแกล้งกันเมื่อเขาเจอจุดกระสันต์เขาก็บดเบียดท่อนลำให้โดนตรงจุดนั้นของฉันเน้นๆจนมือฉันที่จิกลงบนผ้าปูที่นอนแทบขาดเป็นริ้วๆไปแล้ว

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาห์~ใกล้แล้วคุณทีขาอ๊ะ..อื้ออ~”

แล้วฉันก็ต้องครางอย่างขัดใจเมื่อวินาทีที่ฉันใกล้จะไต่ไปขอบสววรค์ชั้นฟ้าแต่เขากลับดึงฉันลงมาโดยการดึงตัวเองเอนตัวลงนอนแล้วให้ฉันคล่อมทับบนตัวเขาแทนแอ่นบั้นท้ายเข้าหาหันใบหน้าไปทางเท้าเขาแทน

“เอาล่ะทีนี้ขย่มลงมาเลยจ้ะทูนหัว!เอาแรงๆเท่าที่คุณพอใจได้เลยซะ..ซี๊ดดด~ท่านี้เข้าลึกจังอ่าาาส์เสียวไปหมดเลย” เขาบอกพร้อมขยับบั้นท้ายฉันให้ขยับขึ้นลงเข้าแล้วก็ออกช้าๆเร่งจังหวะไปทีละนิดๆ

“อื้ออ~โคตรเสียวเลยคุณทีขาาาก้อยใจจะขาดแล้ว..ของคุณใหญ่เกินไปรูก้อยจะแหกหมดไหมเนี่ย” ฉันรู้ว่าเสลาอยู่บนเตียงเขาชอบเซ็กแบบหื่นๆห่ามๆมันจะยิ่งทำให้เขาเสียวสะท้านมากเป็นเท่าตัว

“ผมจะเอาให้รูคุณแหกไปเลยทูนหัวซี๊ดดด~อ๊าาาส์~”

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาห์~ก้อยขย่มแรงแบบนี้คุณชอบไหมคะทีขา”

“ชะ..ชอบอ่าาาห์~ชอบมากเลยกระแทกลงมาแรงๆเลยเมียจ๋าผัวอยากแตกในตัวเมียแล้วซะ..ซี๊ดดด~”

ถ้อยคำหยาบโลนยิ่งกระตุ้นให้ฉันเปียกชื้นและเร่าร้อนมากขึ้นเหมือนกับเขาที่เด้งสะโพกตอบรับการขย่มลงมากระแทกตัวตนแข็งขืนร้อนผ่าวของเขาอย่างรุนแรง...

“ซะ..ซี๊ดดด~ผะ..ผัวขาเมียจะเสร็จแล้วอ๊าาาห์มะ..ไหวอู้ยยย~แน่นจังอึดอัดร่องไปหมด” ฉันครางฮืออย่างสุดทนร่องรักฉันบีบกระชับถี่ๆเป็นสัญญานว่าฉันจะเสร็จอีกครั้งในอีกไม่กี่วินาทีนี้

“ปล่อยมาเลยทูนหัวซะ..ซี๊ดดด~ผัวจะแตกแล้วเหมือนกันระ..เราเสร็จพร้อมกันเลยนะโอ้วววว~”

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

“กรี๊ดดดด~อร๊ายยยย~/ซี๊ดดด~โอ้ววว~”

สองเสียงสอดประสานกันพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะสุดท้ายก่อนที่ร่างฉันจะเกร็งกระตุกแล้วซวนซบนอนบนอกแข็งแกร่งของเขา ส่วนเขาก็ฉีดพ่นเชื้อพันธ์สารเลวเข้าในตัวฉันจนทุกหยาดหยด เห็นทีฉันต้องออกไปหายาคุมฉุกเฉินมากินเพื่อไม่ให้เลือดชั่วๆจากตัวเขาถือกำเนิดขึ้นมาอีกครั้งเสียก่อน...

ลึกๆฉันรู้สึกผิดมากนะกับลูกที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่กลับต้องมาจากไปทั้งที่ยังไม่ทันลืมตามาดูโลกเลยซ้ำกับความผิดชอบเพราะอารมณ์ชั่ววูบของฉัน ไม่รู้เหมือนกันนะว่าถ้าวันนั้นฉันไม่คิดสั้นทำอะไรบ้าๆขึ้นมาป่านนี้ฉันว่าเขาคงเติบโตมามีความสุขท่ามกลางป้าๆน้าๆอย่างพวกอีว่านอีฝ้ายอีพีทไปแล้ว

นึกขึ้นมาแล้วก็เจ็บกับทุกถ้อยคำที่เขาตะโกนด่าว่าและดูถูกสารพัด มันบาดลึกอยู่ในหูเจ็บลึกในความทรงจำต่อให้ตายก็คงจะไม่ลืมง่ายๆแน่

คิดได้อย่างงั้นฉันก็ตะเกียกตะกายลงจากบนตัวเขาราวกับถูกของร้อนลวกใส่ ฉันก้าวเท้าลงไปยืนที่ข้างเตียงในสภาพเปลือยเปล่าอย่างไม่เหนียมอาย ในเมื่อตอนนี้มันไม่มีอะไรจะให้ฉันเสียอีกแล้ว

“แต่งตัวแล้วก็กลับห้องของคุณไปซะ!หวังว่าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วคงจะไม่เห็นคุณเสนอหน้าอยู่ที่นี่อีกนะคะ!” ฉันไม่จำเป็นต้องพูดเพราะหรือสุภาพกับคนที่ทำลายชีวิตของฉันอีก

“แหม...เสร็จปุ๊บก็เปลี่ยนอารมณ์ปั๊บเลยนะทูนหัว” คำพูดเขาหยอกเย้าก็จริงแต่สีหน้าเขานิ่งเรียบราวกับกำลังคิดอะไรในใจ

“เลิกเรียกฉันแบบนี้สักที..ฉันขยะแขยง”

ฉันตวาดใส่เขาแล้วก้าวยาวๆเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตูให้แน่นจากนั้นก็เปิดน้ำจากฝักบัวให้มันไหลแรงๆเพื่อกลบเสียงของฉันที่มันกำลังปล่อยโฮดังลั่นอย่างสุดทน

แม้จะพูดจาร้ายๆใส่หรือทำท่าทางรังเกียจใส่เขา แต่ทว่าทำไมใจฉันมันต้องรู้สึกเจ็บตามไปด้วย แปดปีที่ฉันจมดิ่งอยู่กับความทุกข์โดยที่คนทำเขาไม่รู้สักนิดว่าการกระทำของเขาจะทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นแบบนี้

“ฮะ..ฮึ่กๆฮื่อๆๆทะ..ทำไมๆ” ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม?ทำไมถึงทำใจให้เกลียดเขาไม่ได้สักทีทั้งๆที่อยากจะเกลียด!

แปดปีที่ผ่านมาฉันเคยคิดว่าถ้าได้เจอเขา ฉันจะเอาคืนเขาให้สาสมจะทำให้เขาเจ็บเหมือนกับที่ฉันเคยเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่า คงามสูญเสียที่ฉันได้รับฉันจะให้เขาเป็นคนชดใช้ทั้งหมด!

แต่ทำไม?

ยิ่งได้เห็นหน้าเขายิ่งได้ใกล้ชิดมันยิ่งกลับทำให้ฉันยังจำทุกๆอย่างตั้งแต่วันแรกที่เราได้เจอกัน วันที่ทำให้ฉันตกหลุมรักเขาจนหมดหัวใจ ทั้งๆที่ความจริงมันเป็นแค่การแสดงของเขาทั้งนั้น!

 ฉันได้แต่หัวเราะไปร้องไห้ไปราวกับคนเสียสติ เรื่องนี้ฉันคงต้องให้เพื่อนช่วยคิดว่าฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี

หนึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพตาบวมเปล่งใต้ตาแดงช้ำไปหมดจากการร้องไห้มานาน เขาไม่อยู่แล้วแถมยังล็อคประตูให้อีกด้วย

.

.

หลังจากทำใจมาสองวันเต็มฉันก็ตัดสินใจเข้ากรุ๊ปไลน์กลุ่มที่มีสมาชิกทั้งหมดสี่คนมีฉัน อีพีท อีว่าน อีฝ้ายเรื่องนี้ฉันต้องการคำปรึกษาจากพวกมันและสารภาพบาปที่ทำอะไรผลีผลามโดยไม่ปรึกษาพวกมันก่อน

ก้อย Koyly : พวกมึงงง!คืนนี้ว่างไหมออกมาเจอกันหน่อยได้ป่ะกูมีเรื่องจะปรึกษา...

พีท P’peetly : ได้เจอที่ไหนดี

ว่าน Whanly : เออๆร้านศจีดีไหมมึงไปหาไรอร่อยๆกินด้วย

ฝ้าย Phayly : แหมอีว่านตั้งแต่มีผัวนี่แดกเก่งงง เออๆไปร้านนี้แหละกูอยากแดกต้มยำพอดีร้านนี้เค้าอร่อย

ว่าน Whanly : แหมอีสัสทำเป็นว่ากูมึงไม่มีมั้งผัวอ่ะ

พีท P’peetly : พอๆเลิกกัดกันอีสัสอีก้อยมันมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ไว้เจอกันเย็นนี้นะกูไปทำงานก่อน

ว่าน Whanly : โอเคตามนั้น👌

ฝ้าย Phayly : เออตามนั้น👌

ก้อย Koyly : ขอบใจมากพวกมึงไว้เจอกัน

หลังจากนั้นฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาเคลียร์งานให้เสร็จรอเวลาเลิกงาน เหลือบดูเวลาอีกทีอีกสิบห้าทีจะถึงเวลาเลิกงานฉันก็เลยหยิบเอาแฟ้มเอกสารไปส่งให้ท่านประธานเซ็นอนุมัติ อันที่จริงฉันไม่ค่อยอยากจะมาที่ห้องท่านประธานมากนักหรอกถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะหมาหวงก้างมันเยอะกัดไม่ดูตาม้าตาเรือตลอด

ส่วนท่านประธานเขาเองก็มีใจให้ฉันอยู่ เวลาเจอฉันทีไรมือไม้จะชอบหมุบหมิบตามมือตามแขนฉันอย่างคนเจ้าชู้ แต่ขอโทษที่ฉันไม่ได้อยากเล่นด้วยเพราะขี้เกียจต้องไปรบรากับเลขาหน้าห้องทุกคนของเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แต่บังเอิญว่าที่ฉันมาตอนนี้เลขาของเขาดันไม่อยู่หน้าห้องนี่สิแล้วฉันก็จำเป็นต้องเอาเอกสารให้เขาเซ็นตอนนี้เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องรีบส่งเอกสารให้ฝ่ายบัญชีแล้วด้วย

“เชิญ”

เสียงทุ้มนุ่มลึกอนุญาติให้เข้าพบได้ ฉันก็เปิดประตูเข้าไป

“ขออนุญาติค่ะบอสขาพอดีก้อยมีเอกสารให้คุณต้องเซ็นด่วนค่ะพรุ่งนี้ก้อยต้องส่งให้ฝ่ายบัญชีไปทำเรื่องแล้ว” ฉันบอกพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารให้เขา

“โอเคครับงั้นคุณนั่งก่อนนะผมขอตรวจเอกสารแป๊บเดียว” เขาบอกแล้วพร้อมกับเปิดเอกสารในแฟ้มดูก่อนจะเซ็นทีละแผ่นๆจนหมด

แล้วเขาก็ส่งมันให้ฉันจังหวะที่ฉันกำลังรับมาถือไว้แต่เขาก็ยื่นมือหนามาเกาะกุมฝ่ามือเรียวทั้งสองข้างของฉันเอาไว้

“กรี๊ดดด!อีก้อยอีหน้าด้านพอฉันไม่อยู่ก็เข้ามาอ่อยผัวคนอื่นเลยนะ!” เสียงแหลมหวีดร้องราวกับผีเปรตมาขอส่วนบุญดังขึ้นจนฉันแสบแก้วหูไปหมด ส่วนบอสของฉันก็ยกมือปิดหูสีหน้าเบื่อหน่ายขึ้นมา

“เสร็จแล้วก้อยขอตัวก่อนนะคะ” ฉันไม่สนใจผีที่มาร้องขอส่วนบุญหันไปบอกพร้อมกับหันหลังจะเดินหนี แต่มือจากคนข้างหลังที่ยืนเต้นเร่าๆก็ยื่นมาคว้าเส้นผมฉันแล้วดึงจนตัวฉันถลาไปหามัน

“อ๊ะ!ปล่อยนะ!” ไอ้เจ็บหนังหัวมันเจ็บนะแต่เจ็บแต่เจ็บใจมากกว่า

“ทำไมกูต้องปล่อยอีผู้หญิงหน้าด้านอย่างมึงกูจะตบให้เสียโฉมเลยคอยดูสิ”

“รวีปล่อยคุณก้อยเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงคุณบอสสั่งเสียงเข้มในขณะที่ฉันเริ่มระงับอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้ว

“จะปล่อยไม่ปล่อย!ได้ไม่ปล่อยใช่ไหม?” ฉันคว้าแขนนังนั่นขึ้นมาหักดังกร๊อบพร้อมที่ตวัดมือตบไปที่หน้าของมันสองทีซ้อนติดๆจนเลือดกลบปาก

“กรี๊ดดด!กะ..แกทำฉันเลือดออกฉันจะแจ้งความ”

“เชิญเลยย่ะฉันมีเงินเสียค่าปรับ”

บอกแล้วว่าให้ปล่อยแต่แรกไม่เชื่อเอง ก็ฉันน่ะอุตส่าห์ไปเรียนยูโดมานะต่อยมวยก็เรียนมาบ้างเพราะออกมาใช้ชีวิตคนเดียวตั้งนานหลายปีตำเป็นต้องมีวิชาไว้ป้องกันตัวกันบ้างแหละ

“บอสขา...บอสต้องไล่มันออกให้รวีนะรวีไม่ยอมดูสิมันทำรวีเลือดออกเลย!” แม่เลขาหันไปออดอ้อนออเซาะคู่ขาหารู้ไหมว่าเค้าก็เบื่อหล่อนจะแย่ คงอีกไม่นานที่เขาจะต้องเปลี่ยนเลขานุการอีกแล้วสินะ

“คุณรวี...” เขาเรียกเสียงอ่อน

“ขา...” หล่อนขานรับเสียงหวานพลางทำหน้าอวดอ้างใส่ฉันจนหน้าตบให้อีกสักฉาดสองฉาด

“ผมไล่คุณออก ไปรับเงินชดเชยได้ที่แผนกบัญชีนะ” เขาบอกพร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม

“ไม่นะ...รวีไม่ยอมรวีเป็นเมียคุณแล้วนะคะคุณจะทำอย่างนี้กับรวีไม่ได้” แม่นั่นกรีดเสียงร้องส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้

“ถ้านอนกลับผมแค่ครั้งสองครั้งแล้วได้เป็นเมียผมป่านนี้เกือบทั้งออฟฟิศนี่ก็เป็นเมียผมหมดทั้งนั้นแล้วสิเชิญคุณออกไปดีๆจะดีกว่านะรวี”

“บอส!ได้คุณจำไว้เลยนะ” หล่อนขี้หน้าเขาแล้วเดินกระแทกเท้าจากไป

ส่วนฉันก็จัดระเบียบร่างกายให้ตัวเองแล้วก้มลงหยิบแฟ้มที่ตกอยู่บนพื้นมาถือไว้

“บอสคะ...ก้อยก็ขอลาออกด้วยนะคะ”

“ทำไมล่ะคุณก้อยคุณไม่พอใจอะไรผมหรอ?” ช่างกล้าถามนะ กี่ครั้งกี่หรฝนที่ฉันเดินลูกหลงจากการถูกหึงหวงจากสาวๆแต่ละคนของเขากัน

“คุณยังต้องให้ก้อยพูดอีกหรอ?เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ก้อยจะส่งใบลาออกมาให้เซ็นแล้วกันนะคะ!”

“ถ้าคุณยอมผมแต่แรกก็คงไม่เป็นแบบนี้” แต่คำพูดเขาก็ทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวต้องหยุดชะงัก

“ยอมเพื่อให้ตัวเองต้องมาเจออะไรแบบผู้หญิงพวกนี้หรอคะคุณคิดได้ยังไง”

“ก็ผมบอกแล้วไงถ้าคุณยอมผม ผมก็จะมีคุณแค่คนเดียวจะไม่ไปยุ่งกับใครอีก”

“คุณเปลี่ยนนิสัยตัวเองไม่ได้หรอกค่ะเชื่อก้อยเถอะเพราะถ้าคุณทำได้คุณคงทำมันตั้งนานแล้วเอาเป็นว่าให้ก้อยลาออกเถอะค่ะ” ฉันบอกเขาแล้วก็ก้าวไปต่อโดยไม่สนใจผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างเขาอีก

ผู้ชายมันก็มักง่าย มักมาก เจ้าชู้เห็นแก่ตัวเหมือนกันทุกคนแหละ แม้กระทั่งพ่อของฉันก็ด้วย!

บอสเองก็เคยมาทาบทามให้ฉันยอมคบกับเขาเป็นของเขาแล้วเขาสัญญาว่าจะหยุดที่ฉันคนเดียว แต่ที่ผ่านมาฉันก็เห็นเขามั่วผู้หญิงมากหน้าหลายตามาตลอดเลขาหลายสิบคนที่ถูกไล่ออกหมุนเวียนสับเปลี่ยนกันไป แล้วอย่างนี้ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเขาจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้เพื่อฉัน!

หึ!ลมปากผู้ชายทั้งนั้นแหละ

ไม่มีผู้ชายคนไหนจริงใจกับฉันสักคนแม้แต่พ่อบังเกิดเกล้าที่เอาแต่ผลักไสไล่ส่งไม่เคยแม้แต่จะมาสนใจไยดีด้วยซ้ำ

.

.