Semua Bab ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90: Bab 11 - Bab 20

เนื้อนวลกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง เด็กหญิงตัวน้อยก็วิ่งพรวดพราดเข้ามาพร้อมเอ่ยเสียงเล็กแหลม มุ่งไปที่เตียงของผู้เป็นพ่อ“คุณพ่อขา”“แก้มยังไม่นอนอีกเหรอลูก” น้ำเสียงเขาอ่อนโยนขึ้นเมื่อพูดกับลูกสาว ไม่นานน้องชายคนรองก็เดินตามหลานเข้ามา“แก้มคิดถึงพ่อค่ะ” วนิดาปีนขึ้นไปบนเตียงพ่อฝั่งซ้ายแล้วนอนลงกอดพ่อเบา ๆ สุรเชษฐ์เอามือลูบศีรษะลูกด้วยความรักใคร่ เนื้อนวลมองตามด้วยความรู้สึกที่อธิบายได้ยาก เธอน่าสงสาร แต่ถึงวนิดาจะกำพร้าแม่แต่เธอก็ยังมีอีกหลายคนที่คอยซัพพอร์ต ไม่ได้ลำบากสู้มาเพียงลำพังเหมือนเด็กอีกหลายคน ไม่ได้ลำบากเท่ากับเนื้อนวลและน้องชาย วาสนาคงต่างกันสินะ“บอกอยากนอนกับพี่” สุรศักดิ์เดินเข้ามาหย่อนกายลงนั่งตรงปลายเตียงของพี่ชาย“ขอบคุณคุณศักดิ์มากนะคะที่ช่วยนวล” เนื้อนวลพูดด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจที่เขาไม่รังเกียจคนจนอย่างเธอ เขาช่วยเธอเข็นน้ำและช่วยอุ้มเธอเข้าไปนอนในห้องด้วย“ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย นวลไปพักผ่อนเถอะ ยังไม่หายป่วยดีไม่ใช่เหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“ค่ะ” กล่าวจบเนื้อนวลก็เดินออกจากห้องไป ปิดประตูห้องให้อย่างเบามือพ้นร่างเนื้อนวลไปแล้วสุรเชษฐ์จึงถามขึ้น “ไป

ผ่านไปสิบห้านาที “ถอดเสร็จหรือยังคะ” “อื้อ อึ๊บ” พูดพลางผ่อนลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเท้าข้างซ้ายยันกางเกงผ้าอ้อมออกไปถึงเข่า พร้อมกับเสียงหายใจเหนื่อยหอบ เนื้อนวลหันกลับมา เขารีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาปิดบังส่วนนั้นไว้ทันควัน “ฉันจะเช็ดทำความสะอาดให้ค่ะ” “ไม่ต้อง ฉันจะทำเอง เอาน้ำอุ่นมาให้ฉันก็พอ แล้วก็เอาผ้าอ้อมออกไปทิ้งให้ฉันด้วย” “ค่ะ” เนื้อนวลวางชามน้ำอุ่นสองชามกับผ้านุ่มไว้ข้างมือซ้ายของเขา จากนั้นก็เดินเอากางเกงผ้าอ้อมออกไปทิ้งในถุงขยะที่เตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับเขาคนเดียวนอกบ้าน สุรเชษฐ์หยิบทิชชูด้วยมือข้างซ้ายแล้วเช็ดทำความสะอาดตัวเองอย่างลำบาก วันนี้ถึงจะสะอาดบ้างไม่สะอาดบ้างก็ต้องทนไปก่อน ขั้นตอนต่อไปก็เช็ดด้วยผ้าชุบน้ำอุ่นผสมสบู่ ตบท้ายด้วยน้ำเปล่าอีกครั้ง อา! แค่เช็ดก้นแต่เหนื่อยเหมือนวิ่งร้อยเมตรอย่างไรอย่างนั้น เล่นเอาเหงื่อซึมไปเลย เช็ดเสร็จก็เอาผ้าห่มปิดไว้ดังเดิม เกือบสิบนาทีเนื้อนวลจึงเดินเข้ามา เธอยกขาเขาขึ้นทีละข้างแล้วสอดสวมก

น้ำอ้อยเคาะประตูห้องแล้วถือถาดอาหารมื้อเย็นเข้ามาในห้องของสุรเชษฐ์ เจ้าของห้องย่นคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นคนที่ก้าวเข้ามาไม่ใช่เนื้อนวล “นวลไปไหนเหรอครับน้าอ้อย” “นวลไปขายผักที่ตลาดแทนน้ำขิงค่ะ” น้ำอ้อยใส่ความเพื่อให้เนื้อนวลดูแย่ในสายตาสุรเชษฐ์ สิ้นคำของน้ำอ้อยเหยือกน้ำที่เนื้อนวลตักน้ำมาวางไว้ให้เขาก็ถูกปาลงไปที่พื้น เพล้ง! “ว้าย!” น้ำอ้อยเต้นโหยงเมื่อเหยือกน้ำเฉียดนิ้วเท้าเธอไปเพียงนิดเดียว ดีที่มันเป็นพลาสติกก็เลยยังไม่แตกเพียงปาแค่ครั้งเดียว แต่ถ้าครั้งต่อไปก็ไม่แน่เหมือนกัน “ใครสั่งให้มันไป” ดวงตาคมกริบตอนถามดูน่ากลัวมาก “มันขอไปเองค่ะ ฉันก็เลยมาป้อนข้าวและเช็ดตัวให้คุณเชษฐ์แทน” สองอย่างนี้น้ำอ้อยยังไม่เคยทำให้สุรเชษฐ์แต่เธอคิดว่ามันคงไม่ยากเท่าไร เพราะตอนลูกเป็นไข้เธอก็เช็ดตัวให้ตลอด “ออกไป” สุรเชษฐ์กดเสียงต่ำ แววตามีประกายกรุ่นโกรธจนเห็นได้ชัด “แต่ว่า…” “ฉันบอกให้ออกไป!” คราวนี้เขาตวาดเสียงลั่นจนพวงแก้วและมาโนชที่นั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ได้ยิน ทั้งสองลุกขึ้นแล้วรีบเ

หลายวันต่อมาหลังจากเนื้อนวลทำกายภาพบำบัดให้ให้สุรเชษฐ์เสร็จในช่วงบ่าย เธอก็ออกมาดายหญ้ามะเขือเปราะต่อเพราะวันนี้น้ำขิงหยุด น้ำอ้อยก็ทำงานบ้านอย่างอื่นคนเดียวทั้งหมด รวมถึงต้องเข็นน้ำด้วย แต่ดูวันนี้เหมือนฝนจะตก ความจริงก็เป็นแบบนี้มาหลายวันแต่ฝนก็ไม่ตกลงมาสักที ใบต้นมะเขือเปราะก็ร่วงไปมากจนเหลือแต่ใบอ่อนและผลของมัน แต่ใบร่วงแบบนี้ก็ทำให้มันออกลูกดกเหมือนกัน เก็บขายเท่าไรก็ไม่หมด ส่วนพวงแก้วตัดหน่อไม้ที่อยู่หลังบ้านได้สองตะกร้าใหญ่ก็นำไปทำหน่อไม้นึ่งไว้สำหรับขายอยู่ที่แคร่หน้าบ้าน หน่อไม้หลังบ้านมีประมาณหกเจ็ดกอที่พวงแก้วใช้น้ำรดตลอดมันจึงให้หน่อตลอดปี ทั้งทำหน่อไม้ดอง ทั้งเผาทำเป็นเส้นแล้วนึ่งไว้ซุบก็มีเหลือเฟือ เนื้อนวลใช้จอบเล็กถากหญ้าใต้พุ่มมะเขือที่มีไม่มากนักแต่ก็ต้องทำตามคำสั่งอย่างขะมักเขม้น อากาศก็ร้อนอบอ้าวเหลือเกิน เสื้อแขนยาวก็ไม่มีใส่ มีเพียงเสื้อยืดคอย้วยแต้มจุดด้วยรอยแมลงสาปกัดเท่านั้น และหมวกสานด้วยไม้ไผ่เก่า ๆ ขาด ๆ หนึ่งใบ รอบปีกหมวกแหว่งไปหมดแล้ว คุณนายช่างใช้ของได้คุ้มค่าจริง ๆ เหงื่อไคลไหลย้อยลงมาจากศีรษะเรื่อยมาตามลำคอไล่ลงไปตามร่างกายจนลำตัวเปียกชุ่ม

ตีสี่ของวันต่อมา เสียงเคาะประตูอยู่หน้าห้องเนื้อนวล“นวล!”ไม่มีเสียงตอบรับจากด้านในห้องพวงแก้วใช้กำปั้นทุบประตูเสียงดังขึ้นอีกปัง! ปัง! ปัง!“นังนวล!” เนื้อนวลที่นอนอยู่ในห้องมิติสะดุ้งโหยง ลืมตางัวเงียขึ้นมาไม่นานก็ตาโตเมื่อรู้ว่าเสียงใครเรียก “คุณนาย!” เธอรีบวิ่งออกมาหัวฟูแล้วเปิดประตู“มีอะไรแต่เช้าคะคุณนาย”“ไปจ่ายตลาดให้หน่อย วันนี้ขิงไม่ว่าง เมื่อคืนแม่เข้าโรงพยาบาลมันเพิ่งโทร…มาบอกเมื่อกี้”อืม…อีกแล้วหรือนี่ หาเรื่องให้เธอตลอดแต่ไม่เป็นไร อยากไปดูบรรยากาศตลาดสดเหมือนกัน“ค่ะ”“คุณนายมีรายการที่จะซื้อหรือยังคะ”“ไม่มี แกไปคิดเอาเอง อย่าซื้อมาเกินงบที่ฉันให้ก็พอ เอ้า นี่สมุดรายรับรายจ่าย อย่าลืมจดว่าซื้ออะไรมาบ้าง” พวงแก้วยื่นสมุดจ่ายตลาดให้เนื้อนวลพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่ง“ค่ะ” คุณนายคิดอะไรเป็นบ้างเนี่ย ผลักภาระตลอด “แต่นวลขอไปบอกคุณเชษฐ์ก่อนนะคะ”“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันบอกให้เอง”“ไม่เป็นไรค่ะ นวลไปบอกเองดีกว่า” เธอไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว กลับมาไม่อยากฟังคำด่าที่ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยของเขา“แต่ตาเชษฐ์ยังไม่ตื่นหรอก”“นวลมีวิธีค่ะ”“ตามใจ อย่าทำลูกฉันตื่นมาเวลานี้ล่ะ ฉันไม่อยากฟังเขาโ