All Chapters of เผลอใจรักเด็กวิศวะ: Chapter 1 - Chapter 5

ตอนที่ 1 ขอความช่วยเหลือ“กรี้ด!!”“ไอ้เหี้ย! อะไรวะ”ฉันมองทุกอย่างตรงหน้าด้วยความตกตะลึง หัวใจเต้นโครมครามอย่างกับคนบ้า คิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วกลับมองไม่เห็นภาพอะไรเลยนอกจากภาพของตัวเองที่นั่งดื่มอยู่กับรุ่นพี่ที่ทำงาน แล้วหลังจากนั้นภาพมันก็เริ่มพร่าเลือนจนกลายเป็นมองไม่เห็นแต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า...การที่ฉันลืมตาตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนกับผู้ชายคนหนึ่ง ถึงจะหน้าตาดีมากแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรตื่นเต้นดีใจ เพราะเขาเป็นใครก็ไม่รู้!สภาพของคนข้างๆ นอนเปลือยท่อนบน ขนาดตอนนอนหลับยังหล่อวัวตายควายล้มอย่างกับพระเอกในซีรีส์ตอนเปิดฉากขึ้นมายามเช้าตรู่โอเค ฉันควรพับเรื่องที่เขาหน้าตาดีเอาไว้ กลับมาสนใจว่าตอนนี้ฉันกำลังเจอกับเรื่องอะไรไรกันแน่เมื่อคืนฉันไม่ได้เมามากก่อนที่ภาพจะตัดไปและความเป็นไปได้ที่จะหิ้วผู้ชายมาปู้ยี่ปู้ยำกันแบบนี้ก็น้อยมาก เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยทำเรื่องเหลวไหลแบบนั้น คนอย่างมีนาต้องนอนกับผู้ชายที่เรียกว่าสามีเท่านั้น แล้วไอ้สามีที่ว่านั่นก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีมาให้เห็นสักที จนใครก็หาว่าฉันนั้นมันเลือกเยอะเลือกมากจนอาจจะต้องขึ้นคานทอ

ตอนที่ 2 ผู้มีพระคุณ“เปิดประตู! ไหนบอกว่าจะจ่ายค่าห้องแล้วขนของออกไปไง นึกว่าตายไปแล้ว ยังแอบมานอนสบายใจที่นี่อีกเหรอ ไม่มีปัญญาจ่ายค่าห้องก็ออกไปเลย เก็บของออกไปเลยก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!”“...” ฉันยืนนิ่งหันไปมองเจ้าของห้องแต่เขากลับไม่มีทีท่าตกใจอะไรเลยแล้วเสียงด้านนอกก็ดังขึ้นอีก“ไม่มีเงินแล้วยังกล้าพาสาวมานอนกกในห้อง! ใครมันโง่เอามาเป็นแฟนกันหา! ถ้ามีเงินเลี้ยงผู้หญิงก็มาจ่ายค่าห้องด้วย #$@#&”เสียงจากผู้หญิงมีอายุคนหนึ่งดังเล็ดลอดเข้ามาในห้องจนเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มนุษย์ป้าด้านนอกนี้ด่าหมด ด่ามาทุกคำที่คิดได้ แล้วแต่ละคำก็หยาบคายทั้งนั้น จนฉันนั้นเริ่มเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด“นี่นาย อื้อ!”“เงียบก่อนอย่าเสียงดังแล้วก็อย่าเพิ่งออกไป”ฝ่ามือหนาเลื่อนมาจากด้านหลังปิดปากของฉันไว้แนบสนิทแถมยังถูกรั้งให้ไปชิดกับแผงอกของเขาที่เปลือยเปล่า ส่วนด้านล่างนั้นก็เป็นกางเกงขายาวใส่นอนแบบผู้ชายและข้างในนั้นก็คงไม่มีอะไรกั้นจนรู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างสัมผัสอยู่ที่สะโพกของฉัน เป็นความรู้สึกที่ทำให้ฉันหน้าร้อนวาบอย่างไม่มีสาเหตุฉันยืนนิ่งตามคำขอร้องของเขา ซึ่งอาจจะมีสาเหตุมาจากวัตถุ

เจ๋งพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเขาก็หลบไปนั่งโซฟา ที่ของตัวเองก่อนจะหยิบกีตาร์ตัวหนึ่งที่เขาพกมาด้วยนั้นมาเล่น ทำให้ห้องที่เคยเงียบสงบในเวลานี้มีเสียงเพลงเพราะๆ จากเขาดังประกอบขึ้นมาฉันเดินไปเปิดแอร์ให้เจ๋งก่อนจะเอาเสื้อผ้าของตัวเองไปจัดการหลังจากนั้นก็กลับมานอนเล่นอยู่บนเตียงที่มีกระจกกั้นกับด้านนอกที่เจ๋งนั่งอยู่ นอนฟังเขาเล่นเพลงพลางเล่นมือถือดูอะไรเรื่อยเปื่อย ยอมรับเลยว่าเสียงของเขาเพราะมาก ทำให้ฉันคิดว่านี่เป็นข้อดีอย่างหนึ่งที่พาผู้ชายคนนี้มาอาศัยอยู่ด้วย มีคนร้องเพลงให้ฟัง“รบกวนพี่หรือเปล่า”“ไม่ มีคนร้องเพลงให้ฟังก็ดี” ฉันบอกแล้วยิ้มก่อนจะปล่อยมือถือวางข้างหมอนแล้วขยับแขนมาหนุนนอนมองนักร้องที่เริ่มร้องเพลงต่อฉันเปิดอ่านข้อความของพี่ออย รุ่นพี่ในที่ทำงานที่ส่งมาให้ตั้งแต่เมื่อคืนถามว่ากลับถึงห้องหรือยัง แล้วฉันก็ตอบกลับข้อความนั้นไปแล้วทั้งที่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตอบมันไปตอนไหนมีนา : เมื่อคืนหนูกลับยังไงอะพี่ เมาจนจำไม่ได้เลยออย : ยายคนนี้ ก็เราแยกกันที่ร้าน มีนาบอกพี่ว่าจะเรียกแท็กซี่ไงฉันปวดขมับเพราะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก เหมือนภาพเหตุการณ์เหล่านั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นเลย แล้วใคร