All Chapters of Daddy Anton (SPG): Chapter 1 - Chapter 10

Paano mo nga ba maiiwasan ang isang kasalanan ko paulit-ulit na itong nagagawa?Nasa itaas sila ng kama, si Anton at si Sofia, sa isang pansamantalang bahay na inarkila ng lalaki para sa gaganaping kasal. Ilang oras na lang at sasapit na ang umaga, ang umaga kung saan ikakasal si Anton sa nanay ni Sofia.Hinalikan ni Anton ang balikat ni Sofia. Ang balat nito ay sing-kinis ng porselana, sing-init ng alak na ininom nila kanina. Ang bawat haplos niya ay may bigat ng pag-aalinlangan.Sa huling pagkakataon, gusto niyang mahawakan muli si Sofia.Niyakap ni Sofia ang likod niya, ang maliliit na daliri niya ay mahigpit na nakakapit sa matipunong likod ni Anton. “Tama pa ba itong ginagawa natin? Ikakasal ka na mamaya kay Mama,” bulong ni Sofia. "Ayoko munang isipin iyon," bulong ni Anton habang patuloy na hinahalikan ang leeg ni Sofia. "Huwag mo munang isipin," dagdag ni Anton, binaliktad siya para muling titigan nang diretso sa mga mata. Ang mga mata ni Sofia ay malalaki at kulay-tsokolat

Tatlong buwan na ang lumipas mula nang huling nasilayan ni Sofia ang mukha ni Anton at ang bawal na init ng mga bisig nito. Tatlong buwan siyang nagtago sa Singapore, pilit na tinatakasan ang katotohanang nakatayo sa altar ang lalaking minamahal niya, kasama ang sarili niyang ina.Noong araw ng kasal at pagkatapos nilang mag-usap ni Anton, dumiretso siya sa Airport para umalis ng bansa nang biglaan. Ang ginawa niya lang rason noon sa kanyang ina ay may biglaang trabaho sa Singapore at kailangan siya roon, pero ang totoo, nanatili na siya roon ng tatlong buwan, at sa tuwing tinatawagn siya ng ina ang lagi niyang sinasabi ay na-extend ang trabaho niya kaya kailangan niya munang manatili sa Sinagpore.Pero kung hindi lang siya tinawagan ng boss niya sa kumpanya ay hindi siya babalik ng Pilipinas. Pagdating niya sa bahay na ngayon ay tirahan na ni Sally at Anton, sinalubong siya ng nakabibinging saya. Ang malaking bahay, na ngayon ay mas pinaganda at pinuno na ng mga kagamitan ni Anton,

Sandaling natigilan si Sofia. Halos hindi siya makahinga. Pilit niyang hinanap ang tamang sagot sa isip niya, habang pinipigilan ang nanginginig na tinig.“W-wala po, Mom. Baka… baka lumabas sandali, o nasa study room,” sagot niya, pinilit na ngumiti. “Hindi korin po siya nakita nang dumating ako.”Tinitigan siya ni Sally nang ilang segundo, parang sinusuri kung totoo ang sinasabi niya. Ngunit makalipas ang ilang sandali, ngumiti ito at tumango. “Sige na, maghanda ka na at bumaba. Huwag mong paabutin na lumamig ang pagkain. Hahanapin ko na rin ulit si Anton.”Sa loob ng malaking cabinet, halos hindi gumalaw si Anton. Pinipigilan niyang huminga nang malalim, pinakikiramdaman ang bawat yabag ng mga paa sa labas ng pinto.Pagkaalis ni Sally, napahinga nang malalim si Sofia. Dahan-dahan niyang isinara ang pinto, at sa sandaling iyon, naramdaman niya ang bigat ng sitwasyong pinasok nila.Mayamaya, marahang bumukas ang pinto ng cabinet Lumabas si Anton, pawisan at halatang hirap huminga. Na

Nang matapos ang kasiyahan kagabi, at nagsi-uwian na ang mga bisita, kaagad ding umakyat si Sofia sa kanyang silid para makapagpahinga, hindi niya na nakausap pa muli ang ina at si Anton. Kinabukasan, madaling-araw pa lang ay gising na si Sofia. Sa labas ng bintana ng kanyang silid, mabagal na gumigising ang paligid, ang mga ibong nag-aawitan, ang malamig na hangin na dumadampi sa balat. Nakasuot siya ng simpleng jogging pants at kulay abong sweatshirt. Gusto niyang makalabas, kahit saglit. Sa loob ng bahay ay parang hindi siya makahinga, bawat sulok ay may alaala ng kagabi, bawat ingay ay tila paalala ng kasalanan.Pagbukas niya ng gate, saglit siyang napahinto.Si Anton ay naroon, nakasuot din ng pang-jogging, earphones sa leeg, at hawak ang bote ng tubig. Tila nagulat din ito nang makita siya, ngunit agad ring binawi ang reaksyon, nagpakawala ng mahinang ngiti.“Maaga ka ah,” sabi ni Anton, kalmado ang boses, pero may bahid ng pag-aalangan. “Magjo-jogging ka rin?”Hindi sumagot si

Hindi agad nakapagsalita si Sofia; nakatingin lang siya kay Anton. Marahang hinawakan ni Anton ang dalawa niyang kamay at bahagyang hinalikan ang likod nito. Ngunit agad din iyong binawi ni Sofia nang mapagtanto niya na muli na naman silang lumampas sa hangganan.“Aalis na ako,” mahinahon ngunit mariing sabi niya. Binuksan niya ang pintuan ng kotse at mabilis na tumakbo palayo.Mabilis ang tibok ng puso ni Sofia, ngunit hindi niya na iyon ininda. Ang tanging gusto niya ay makalayo kay Anton. Huli na para magsisi, nagawa na naman niya ang pagkakamaling pilit niyang iniiwasan.“Ang tanga mo, Sofia…” mahina niyang bulong habang patuloy sa pagtakbo.Pagdating niya sa bahay, agad niyang nakita ang mama niya sa hardin, kausap ang isang kasambahay. Napahinto siya. Sa tuwing nakikita niya si Sally, bumabalik ang bigat ng mga kasalanan at lihim na pilit niyang itinatago.“Sofia, anak! Nandiyan ka pala! Akala ko umalis ka, nag-jogging ka lang pala,” masayang bati ni Sally, sabay abot ng baso ng