LOGINHindi agad nakapagsalita si Sofia; nakatingin lang siya kay Anton. Marahang hinawakan ni Anton ang dalawa niyang kamay at bahagyang hinalikan ang likod nito. Ngunit agad din iyong binawi ni Sofia nang mapagtanto niya na muli na naman silang lumampas sa hangganan.“Aalis na ako,” mahinahon ngunit mariing sabi niya. Binuksan niya ang pintuan ng kotse at mabilis na tumakbo palayo.Mabilis ang tibok ng puso ni Sofia, ngunit hindi niya na iyon ininda. Ang tanging gusto niya ay makalayo kay Anton. Huli na para magsisi, nagawa na naman niya ang pagkakamaling pilit niyang iniiwasan.“Ang tanga mo, Sofia…” mahina niyang bulong habang patuloy sa pagtakbo.Pagdating niya sa bahay, agad niyang nakita ang mama niya sa hardin, kausap ang isang kasambahay. Napahinto siya. Sa tuwing nakikita niya si Sally, bumabalik ang bigat ng mga kasalanan at lihim na pilit niyang itinatago.“Sofia, anak! Nandiyan ka pala! Akala ko umalis ka, nag-jogging ka lang pala,” masayang bati ni Sally, sabay abot ng baso ng
“Alam kong hindi mo rin ako kayang tiisin,” bulong ni Anton kay Sofia habang hinahalikan nito ang butas ng tainga ng dalaga. Napapikit si Sofia, maliit na ungol ang lumabas mula sa bibig niya. Kahit pilit niya paring itinulak si Anton palayo sa kanya ay hindi niya tuloyang magawa dahil mas lalo siyang nanghihina. “Anton…please, stop…” mahinang sabi ni Sofia. Ngunit dahil sa narinig na ungol mula sa kanya, mas lalong ginanahan si Anton. Bumaba ang halik niya sa leeg ni Sofia, mapusok hanggang sa mamula ito. Tumingin siya kay Sofia na puno ng pagnanasa ang mata. “Sofia…I want you,” mahinang bulong niya. Si Sofia naman ay tuloyan naring sumuko, nanginginig ang kamay niya. Kahit anong pigil niya, tama si Anton. Hindi niya kayang tiisin ang lalaki. “This is not right—”Hindi natapos ang sasabihin niya nang hinalikan siya nang mapusok ni Anton. Dahil sa naramdamang init ni Anton, mabilis niyang hinubad ang damit pang-itaas ni Sofia. Nagulat siya nang walang suot na bra si Sofia, at da
Nang matapos ang kasiyahan kagabi, at nagsi-uwian na ang mga bisita, kaagad ding umakyat si Sofia sa kanyang silid para makapagpahinga, hindi niya na nakausap pa muli ang ina at si Anton. Kinabukasan, madaling-araw pa lang ay gising na si Sofia. Sa labas ng bintana ng kanyang silid, mabagal na gumigising ang paligid, ang mga ibong nag-aawitan, ang malamig na hangin na dumadampi sa balat. Nakasuot siya ng simpleng jogging pants at kulay abong sweatshirt. Gusto niyang makalabas, kahit saglit. Sa loob ng bahay ay parang hindi siya makahinga, bawat sulok ay may alaala ng kagabi, bawat ingay ay tila paalala ng kasalanan.Pagbukas niya ng gate, saglit siyang napahinto.Si Anton ay naroon, nakasuot din ng pang-jogging, earphones sa leeg, at hawak ang bote ng tubig. Tila nagulat din ito nang makita siya, ngunit agad ring binawi ang reaksyon, nagpakawala ng mahinang ngiti.“Maaga ka ah,” sabi ni Anton, kalmado ang boses, pero may bahid ng pag-aalangan. “Magjo-jogging ka rin?”Hindi sumagot si
Pagkasara ni Anton ng gate, saglit siyang napahinto nang marinig ang pamilyar na tinig.“Anton?”Mabilis siyang napalingon. Nakatayo si Sally malapit sa mga paso ng orchids, suot pa rin ang kulay peach na dress na ginamit niya sa pagtanggap ng mga bisita. Mahina na ang ilaw sa hardin, ngunit sapat iyon para makita ni Anton ang bakas ng pagod at pag-aalala sa mukha ng asawa.“Sally, hon,” bati niya agad, pilit na ngumingiti. “Anong ginagawa mo rito? Gabi na, at saka hindi ba may bisita pa sa loob? Nandiyan na ba si Sofia?”Tahimik lang si Sally habang pinagmamasdan siya. Sa loob ng ilang segundo, walang imikan sa pagitan nila, tanging huni ng mga kuliglig at banayad na ihip ng hangin lang ang naririnig. Sa mga mata ni Sally, may halong pagtataka, kahit sinisikap niyang itago iyon sa ngiti.“I should be the one asking you that,” mahinahon ngunit may bigat sa tono ni Sally. “Kanina pa kita hinahanap. Bigla ka na lang nawala. Akala ko umalis ka.”Lumapit si Anton, dahan-dahan, tila tulad
Sandaling natigilan si Sofia. Halos hindi siya makahinga. Pilit niyang hinanap ang tamang sagot sa isip niya, habang pinipigilan ang nanginginig na tinig.“W-wala po, Mom. Baka… baka lumabas sandali, o nasa study room,” sagot niya, pinilit na ngumiti. “Hindi korin po siya nakita nang dumating ako.”Tinitigan siya ni Sally nang ilang segundo, parang sinusuri kung totoo ang sinasabi niya. Ngunit makalipas ang ilang sandali, ngumiti ito at tumango. “Sige na, maghanda ka na at bumaba. Huwag mong paabutin na lumamig ang pagkain. Hahanapin ko na rin ulit si Anton.”Sa loob ng malaking cabinet, halos hindi gumalaw si Anton. Pinipigilan niyang huminga nang malalim, pinakikiramdaman ang bawat yabag ng mga paa sa labas ng pinto.Pagkaalis ni Sally, napahinga nang malalim si Sofia. Dahan-dahan niyang isinara ang pinto, at sa sandaling iyon, naramdaman niya ang bigat ng sitwasyong pinasok nila.Mayamaya, marahang bumukas ang pinto ng cabinet Lumabas si Anton, pawisan at halatang hirap huminga. Na
Habang sa sala, nagsimula nang magtanong si Sally.“Nakita niyo ba si Anton?” tanong ni Sally sa mga bisita, habang sinisipat ang mga taong nagtatawanan at nagka kasiyahan.Umiling naman ang ilan, at ang iba ay nagsabing baka nasa study room o kausap ang ilang business partners. Walang nakakita sa kanya dahil, sa totoo lang, nag-aantay lang si Anton sa pasilyo kanina, naghahanap ng pagkakataon na ma-solo si Sofia.Naglakad si Sally papunta sa master's bedroom para tignan kung nandoon ang asawa, ngunit wala. Napakunot ang noo niya. Hindi ugali ni Anton ang biglang mawala sa gitna ng selebrasyon, lalo na’t para kay Sofia ito.Samantala, sa itaas, tuluyan nang nalubog sina Sofia at Anton sa bawal na mundo.Tinanggal ni Anton ang polo niya, at ang bawat muscle na nakita ni Sofia ay nagpaalala sa kanya ng mga gabing matagal na niyang sinubukang kalimutan. Ang kanyang balat ay may amoy ng cologne kasabay ng matinding pagnanasa.Hinihila ni Sofia ang kanyang damit, ngunit si Anton na mismo a







