Chapter 12“Bitoy, nakuha mo ba ang pina-utos ko?” malamig kong tanong habang nakatingin ako sa hotel kung saan pansamantalang tumutuloy si Ninang Ruth.“‘Yung duplicate key sa silid niya—dala mo na ba?”“Boss, oo. Pero siguraduhin mo lang, walang makakaalam nito, ha? Baka kung may makakita—”“Don’t worry,” putol ko agad. “Hindi ako gagawa ng kahit anong ikakasira niya. Gusto ko lang masigurong ligtas siya.”Tumango si Bitoy, sabay abot ng maliit na keycard.“Room 506. Pero boss, bakit hindi mo na lang siya kausapin nang direkta? Mas madali pa sana.”Napabuntong-hininga ako, pinisil ang keycard sa aking kamay.“Hindi pa panahon, Bitoy. Hindi ko siya pwedeng pilitin. Kailangan kong respetuhin ‘yung espasyo niya.”Tumingin ako sa itaas, sa bintanang may bukas na kurtina — silid niya.“Pero gusto kong malaman kung maayos siya… kung kumakain, kung natutulog. Gusto kong makita ‘yung ngiti niyang ‘di dahil sa sakit.”Tahimik si Bitoy, halatang nagdadalawang-isip.“Okay, boss. Pero mag-iinga
Terakhir Diperbarui : 2025-10-29
Masuk
