All Chapters of Like the Deserts Miss the Rain ไออุ่นรัก: Chapter 11 - Chapter 20

“หวัดดีครับ เป็นไงบ้าง น้องใหม่ โดนโฟล์คแกล้งรึเปล่า” เบนโผล่หน้าเข้ามาถามไถ่ทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง โฟล์คทักทายคุณเบนกลับไปอย่างอ่อนน้อม ลินดาได้แต่พนมมือไหว้เขา “แคปฟุตที่มาเลย์อยู่ใช่ไหม” คุณเบนเดินเข้ามาในห้องโดยเปิดประตูคาไว้ เป็นสัญญาณบอกว่าเขาคงจะไม่อยู่ในห้องนี้นานนัก เขายืนดูฟุตเทจปัจจุบันจากเทปเบต้าม้วนที่กำลังเล่นอยู่โดยใช้สองฝ่ามือเท้าลงบนโต๊ะตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ลินดามองดูเขาจากด้านหลัง “ครับคุณเบน อีกไม่กี่ม้วนก็หมดแล้ว” โฟล์คตอบ “อื้ม ดีละ” คุณเบนยืดตัวขึ้นยืนตรง แล้วหันหน้ามาทางลินดา “เบลบอกรายละเอียดงานให้บ้างแล้วใช่ไหมครับ เช่นว่าบริษัทเราทำอะไร แล้วหน้าที่คุณคืออะไร” เบนถามกับลินดา “เอ่อ... บอกแล้วค่ะ” ลินดาไม่ทันตั้งตัว จู่ๆ เบนก็เล่นหันมาหาเธออย่างกะทันหันในระหว่างที่เธอกำลังมองดูไรจอนผมของเขา เนื้อเสียงคุณเบนนุ่ม หวาน และน่าฟังมาก ถึงแม้โทนเสียงจะฟังดูจริงจังอยู่ในทีแต่ลินดาฟังแล้วก็ไม่รู้สึกไม่ติดขัดตรงไหนเลย “ดีครับ แล้วนั่นอ่านอะไรอยู่” “หนังสือเกี่ยวกับประเภทจอร์แดนค่ะ คุณเบลให้ทำส

ราวห้านาทีต่อมาลินดาจึงรู้สึกได้ว่าคุณเบนกำลังลุกขึ้น แม้แต่ชายเสื้อของเขาก็ยังอยู่ในความสนใจของเธอตอนนี้ หน้าตาของเบนก็ละม้ายคล้ายกับเบลอยู่มาก วันก่อนตอนสัมภาษณ์งานกับเบล เธอยังจับจ้องทุกอย่างของเบลได้โดยไม่ต้องกลัวว่าเขาจะรู้ตัว ลินดายังจำได้ว่าเธอสังเกตเห็นนิ้วมือของเบลที่เรียวยาวสวย ซึ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเบนด้วยความเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน แต่มันมีอะไรสักอย่างในตัวเบนที่ต่างออกไป ใจเธอจึงได้เต้นแรงอย่างนี้เมื่อได้อยู่ใกล้เขา แม้แต่เสียงลมหายใจของเขาก็ยังทำให้เธอว้าวุ่น ตอนนี้เบนลุกออกจากห้องไปแล้ว แล้วเมื่อห้านาทีก่อนหน้านี้ล่ะ เขายังนั่งทำอะไรต่อหลังจากคุยกับเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลินดาไม่กล้าหันกลับไปมองในระหว่างนั้นเพราะกลัวว่าจะต้องสบตากัน เธอกลัวว่าเจ้านายจะรู้ว่าใจเธอคิดอะไรอยู่ ห้านาทีก่อนหน้านี้ที่เธอกลับมาดูรายละเอียดในหนังสือเล่มเดิมนั้น มันยังไม่มีอะไรผ่านหัวสมองของเธอเลย นอกจากเสียงของคุณเบนเวลาที่เขาขยับตัวอยู่บนโซฟาแม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ลินดากลับมาตั้งสติและมีสมาธิกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ได้อีกครั้ง เธอนำเอารายละเอียดที่โน้ตไว้ในสมุดมาเริ่มเรียบเร

ลินดาทำอะไรไม่ถูก เธอใจสั่นขึ้นมาทันที แล้ววันพรุ่งนี้เธอจะทำหน้ายังไงเมื่อต้องพบกับเขา จะบอกเขาดีไหมว่าไม่ได้ตั้งใจจะส่งข้อความนั้นไปให้ เขาก็คงรู้อยู่แล้วเพราะเธอจั่วหัวเรียกชื่อเจสซีไปตั้งแต่ต้น หรือจะบอกเขาดีว่าเธอหมายถึงคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เจ้านายเธอก็มีอยู่แค่สองคน ถ้าไม่ได้หมายถึงเขาก็ต้องเป็นคุณเบล เขาก็คงจะเข้าใจผิดไปอีก แล้วถ้าเขาบอกคุณเบลล่ะ ผลลัพธ์ก็คงจะออกมาแย่ไม่ต่างกันเลย ลินดาเดินวนไปมาอยู่ในห้อง ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เพิ่งเริ่มงานได้วันเดียวก็สร้างเรื่องเสียแล้ว เจ้านายของเธอไม่อยากให้ลูกน้องคบหาชอบพอกัน แล้วนี่เธอดันสารภาพไปว่าเจ้านายหล่อมาก อยู่ใกล้ๆ แล้วใจเต้นแรง เขาจะมองเธอยังไงกันล่ะทีนี้ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง หัวสมองมันตื้อตันไปหมดเธอไม่รู้จะโทรหาใคร จะโทรปรึกษาพี่แก๊ปเรื่องนี้น่ะเหรอ อย่าเลย เรื่องเธอออกจากงานเก่ามาหน้าตาเฉยนั่นก็ใช่จะเป็นเรื่องดี ยังจะมีเรื่องนี้มาอีก โธ่เอ๊ย ลินดา คืนนั้นเธอพยายามข่มตาให้หลับแต่ก็หลับไม่ลงจริงๆ ลินดาลองโทรหาเจสซีอีกครั้งตอนเกือบสามทุ่ม “เจสซี ว่างไหม” เธอถามทันทีที่เจสซีรับสาย

เห็นไหม ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ลินดา เธอบอกกับตัวเองในใจแล้วรีบเขียนงานต่อให้เสร็จ คุณเบลยังดูเป็นปกติเหมือนเมื่อวานไม่มีอะไรตรงไหนที่ทำให้เธอต้องระแวงแคลงใจเลยว่าคุณเบนได้เล่าเรื่องข้อความที่เธอส่งไปให้น้องชายได้ฟังด้วยรึเปล่า โฟล์คเปิดเพลงคลอเบาๆ ในห้องตัดต่อ ส่วนตัวเขาเองใส่หูฟังอันใหญ่โตแล้วเริ่มตัดงานจากฟุตเทจที่แคปเตรียมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน บรรยากาศตอนนี้เป็นใจให้ลินดาเตรียมข้อมูลเพื่อแสดงฝีมือในการนำเสนองานชิ้นแรกได้อย่างเต็มที่ แม้จะเพิ่งเข้าวันที่สองในออฟฟิศใหม่นี้ แต่เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองคุ้นชินกับสถานที่และผู้คนเสียแล้ว หรือว่านี่จะเป็นข้อดีของการทำงานแบบโฮมออฟฟิศ ในบรรยากาศของความเป็นบ้าน ที่ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจเหมือนได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัยตลอดทั้งวัน ลินดากดเซฟงานอีกหนึ่งครั้งเพื่อความแน่ใจ เธอยังจำได้แม่น สมัยที่ต้องเขียนรายงานก่อนจบปริญญาตรี ที่เธอมุ่งมั่นตั้งใจเขียนงานออกมาเสียดิบดี แต่ไฟดันมาดับเสียดื้อๆ งานที่ทำไว้หลังจากเซฟครั้งล่าสุดจึงหายไปทั้งหมด ตั้งแต่นั้นมาเธอจึงพยายามกดเซฟอยู่เรื่อยๆ แล้วเปลี่ยนมาใช้โน้ตบุคแทน เผื่อว่าไฟดับวันไหน เธอก

ใจของลินดาเต้นแรงจนแทบทะลุจากอก เธอรีบก้าวฉับๆ ลงบันไดจากชั้นสองลงมาถึงข้างล่างอย่างไม่กลัวสะดุดล้มแล้วมายืนตั้งสติอยู่ที่หัวบันได เธออุตส่าห์เก็บอาการได้อย่างดีแล้วเชียว คุณเบนนะคุณเบน ทำไมต้องทำกันอย่างนี้ด้วย เธอวางโน้ตบุคไว้บนโต๊ะที่ตั้งอยู่อย่างไร้จุดประสงค์ใกล้ๆ กับห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปทำธุระเล็กน้อย ล้างมือในอ่างล้างหน้าแล้วส่องกระจกดูสีหน้าของตัวเองว่ามันยังดูปกติดีอยู่หรือไม่ ใจเธออยากจะเปิดก๊อกแล้ววักน้ำสาดใส่หน้าตัวเองซักทีสองทีให้มันหายประหม่า ติดแต่ตรงที่ไม่ได้พกแป้งตลับมาเติมเนี่ยสิ ก็บอกแล้วไงลินดา มันเรื่องแค่นี้เอง เขารู้แล้วจะทำไม ดูเขาก็ไม่ได้โกรธเคืองหรือรังเกียจอะไรเธอเลยนี่ เธอบอกกับตัวเองในใจ ลินดายืดตัวตรงอยู่ที่หน้ากระจก พยายามทำสีหน้าให้แลดูยินดีและเป็นปกติที่สุด เดี๋ยวโฟล์คต้องถามแน่ๆ ว่าพรีเซนต์งานให้คุณเบนเป็นยังไงบ้าง ผ่านไปได้ด้วยดีไหม แล้วเธอจะได้บอกเขาอย่างเต็มปากได้ว่า ใช่จ้ะ ผ่านไปได้ด้วยดี เธอเดินอ้อมข้างตัวบ้านกลับมาทางเก่าก่อนจะกลับเข้าห้องตัดต่อซึ่งโฟล์คกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ในท่าทางสบายๆ “ไง กาแฟห