Semua Bab ชายาข้า…คือธิดามังกร: Bab 11 - Bab 16

ขบวนมาหยุดลงที่ริมฝั่งลำธารอันเงียบสงบ บรรยากาศร่มรื่นน่าพัก หัวหน้าองครักษ์จำต้องหยุดพักที่นี่ตามคำสั่งของฉีลู่ กระโจมชั่วคราวถูกกางขึ้นเป็นที่พักให้ฉีลู่และนางกำนัล ทุกคนล้วนเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ได้มาพักในที่ร่มรื่นงดงามเช่นนี้ ก็ยินดีจนลืมความน่ากลัวที่เล่าลือไปองครักษ์ช่วยกันก่อกองไฟเพื่อหุงหาอาหาร และขับไล่สัตว์ร้าย หัวหน้าองครักษ์เดินตรวจดูความเรียบร้อยโดยรอบ...ทุกอย่างสงบเงียบดี"ท่านหัวหน้า...เราพักค้างแรมที่นี่จะดีหรือขอรับ ท่านไม่เคยได้ยินเรื่องเล่าลือหรือไร"ลูกน้องคนหนึ่งถามเขา"องค์หญิงประสงค์จะพักที่นี่ ข้าไม่อาจขัดพระทัยได้ เท่าที่ดู...ที่นี่สงบเงียบ ซ้ำทิวทัศน์ยังงดงามนัก คำเล่าลืออาจไม่เป็นจริงก็ได้ เจ้าก็อย่าพูดมากไป""ขอรับ...ข้าก็เห็นจริงอย่างท่านว่า ที่นี่งดงามร่มรื่นน่าพักนัก""อื้ม...คืนนี้จัดเวรยามให้ดี เราต้องดูแลทุกสิ่งให้เรียบร้อย""ขอรับ...ท่านหัวหน้า"หัวหน้าองครักษ์และลูกน้องดูจนแน่ใจแล้วว่าปลอดภัย ก็กลับมานั่งพักและกินอาหารเย็นกับทุกคน อาเถานำอาหารไปให้ฉีลู่ในกระโจม เมื่อกินอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อนและเฝ้าเวรดึกแล้ว...ฉีลู่ออก

เหวินเชียนจูงฉีลู่มายืนตรงหน้าฮ่องเต้และฮองเฮา ฉีลู่คุกเข่าประสานมือคารวะอย่างอ่อนหวาน"ฉีลู่แห่งฝานหรง ขอถวายบังคมฮ่องเต้และฮองเฮา ขอให้ทั้งสองพระองค์ทรงพระเจริญเพคะ""ลุกขึ้นเถิดหลานสาว ไม่พบเจ้านานปี...เจ้าเติบใหญ่งดงามปานนี้ พ่อแม่เจ้าสบายดีหรือ"อาเถาพยุงฉีลู่ลุกขึ้น"เสด็จพ่อเสด็จแม่สบายดีเพคะ"ฮ่องเต้ยิ้มพอพระทัย แนะนำรัชทายาทให้นางรู้จัก"ผู้นี้คือโอรสองค์โตของข้า เป็นรัชทายาทแห่งแคว้น...ชื่อเหวินเชียน พวกเจ้าจงทำความคุ้นเคยกันเสีย"ฉีลู่หันไปสบตากับเหวินเชียน ใบหน้าร้อนวูบวาบด้วยความเขินอาย แต่ก็ประสานมือคารวะเขา"คารวะองค์รัชทายาทเพคะ""องค์หญิงฉีลู่...ยินดีต้อนรับสู่แคว้นเรา""ขอบพระทัย...""องค์หญิง...ข้าชื่อเหวินซิน เป็นองค์ชายรอง ยินดีที่ได้รู้จัก"เหวินซินรีบมาแนะนำตัว เขามองฉีลู่ไม่วางตา ฉีลู่ไม่ชอบสายตาที่เขามอง แต่จำต้องรักษามารยาท นางเพียงค้อมหัวให้เขา"คารวะองค์ชายรอง""ข้าคือองค์ชายสาม ชื่อเหวินซู (文舒) ยินดีต้อนรับนะ"องค์ชายสามเป็นคนร่าเริง เขายิ้มแย้มบอกนาง"ขอบพระทัยองค์ชายสามเพคะ""เอาล่ะจ้ะ...องค์หญิงเดินทางมาไกล ให้นางได้พักผ่อนก่อนเถิด"ฮองเฮาบอกแก่เหล่าองค

ตำหนักขนาดเล็กอันเป็นที่พักชั่วคราว ถูกตกแต่งอย่างงดงาม มีสระบัวอยู่ตรงกลาง ฉีลู่ยิ้มดีใจ นางหาที่พักให้เสี่ยวเซี่ยได้แล้ว อาเถามาช่วยดูแลความเรียบร้อยให้"องค์หญิง...อยากเสวยอันใดไหมเพคะ ทางวังจัดเตรียมขนมหลายอย่างมาถวาย""จริงหรือ...เอามาสิ ข้าอยากกิน""เพคะ"อาเถาคำนับแล้วเดินออกไป ฉีลู่เปิดกระบอกไม้ไผ่ให้เสี่ยวเซี่ยออกมา"องค์หญิง..."เสี่ยวเซี่ยยิ้มร่าเริง มองไปรอบ ๆ ตำหนักเล็ก"ที่นี่น่าอยู่ไม่น้อยนะเพคะ แต่เล็กกว่าวังมรกตมาก""นี่เป็นเพียงที่พักชั่วคราว"ฉีลู่ร่ายเวทย์เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสี่ยวเซี่ย นางหมุนตัวยิ้มดีใจ"นับจากนี้...เจ้าก็มาเป็นคนรับใช้ข้าเช่นเดิม ด้านหลังนี้มีสระบัว...เจ้าใช้พักพิงยามค่ำคืนได้"เสี่ยวเซี่ยย่อตัวคารวะนาง"ขอบพระทัยองค์หญิงเพคะ แต่พวกนางจะไม่สงสัยหรือ""วางใจเถิด...นี่เป็นชุดนางกำนัลของแคว้นฮุยหวง หากพวกฮุยหวงถาม...เจ้าก็บอกว่าเป็นนางกำนัลจากฝานหรง และหากคนฝานหรงถาม เจ้าก็บอกว่าเป็นนางกำนัลของที่นี่ เห็นหรือไม่...ง่ายจะตาย""องค์หญิงฉลาดจริง ๆ""เดี๋ยวอาเถาจะเอาขนมมาให้ข้า เจ้าก็อยู่กินขนมกับข้านะ""เพคะ..."พูดยังไม่ทันขาดคำ อาเถากับนางกำนัลก็ยกขนม