All Chapters of "Bound by A Billionaire's Mistake": Chapter 1 - Chapter 10

"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE" PROLOGUE Mabigat ang bawat hakbang ko habang naglalakad kami ni Larry sa mahahabang pasilyo ng kumpanya. Parang buhay na organismo ang buong lugar—ang mga dingding na puno ng awards at abstract na painting ay pabulong na nagkukuwento ng tagumpay, sakripisyo, at ambisyon. Habang nagsasalita si Larry tungkol sa mga pinagdaanan ng kumpanya, mas lalo kong naramdaman na hindi lang ito basta opisina. Isa itong mundo. Isang arena kung saan ipinapanganak at sinusubok ang mga pangarap. Paglapit namin sa opisina ng CEO, unti-unting bumigat ang dibdib ko. Huminto si Larry, halos pabulong ang boses. “Prepare yourself. Si Wilbert… brilliant, pero intense.” Tumingala ako sa pinto. Simple. Tahimik. Pero may presensyang nagbabanta na lampas sa ordinaryong tao ang nasa loob. Pagpasok namin, agad kong naramdaman ang bigat ng atmospera. Nakatayo siya doon—hindi pa nakaharap sa amin, pero sapat ang silhouette niya para magpatigil ng oras. Ang tindig niy

"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE" Kabanata 02 –"Arriving NAIA International Airport" Pagdating sa NAIA ay parang humarap ako sa isang halimaw. Isang malawak na monumento ng paggalaw, ambisyon, at mga pangarap. Hindi iyon ang unang beses kong magbiyahe pero ang paglapag sa Manila Makati City? Well. Isang uri iyon ng mahika na kanya lang. Habang naglalakad ako sa terminal, pansamantalang nawala ang pagod ko, napalitan ng nakakakiliting buzz ng anticipation. Nakakahawa ang tibok ng Lungsod. Habang tinatahak ko ang mga corridors ng abalang paliparan, nakuha ng aking mga mata ang isang pamilyar na pangalan sa isang placard—akin. Ang lalaking may hawak nito ay parang modelong hinugis para sa pagnanasa sa suot niyang maayos na well-tailored suit. Walang buhok na nakalislis. “You must be Marian,” sabi niya, ang boses ay makinis, hindi mainit o malamig—basta propesyonal. “That’s me,” sagot ko, pilit tinutumbasan ang antas ng kanyang poise. “I’m your driver.” Nagpakilala siya nang walang

"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE" Kabanata 04 – "Isang Misteryosong Pagkikita" Sumala ang sikat ng araw sa aking bintana, nag-iiwan ng gintong mga pattern sa aking mga kumot at marahan akong ginising. Ang pintig ng Manila City ay tumatawag—isang hindi matinag na awit na tila nang-aakit. Nag-inat ako, ang katawan ko’y sabik sa kung ano man ang inihanda ng araw para sa akin. Pagkatapos ng isang mabilis na shower, nakaharap ako sa salamin. Nang isuot ko ang leggings at ang snug-fitting na sports bra, nakita ko ang isang babaeng puno ng kumpiyansa—handa para agawin ang buong araw. Nang mahigpit na nakatali ang aking running shoes, parang ang enerhiya ng Maynila ay kumabit na rin sa akin. Buhay na buhay ang mga kalsada—businang taxi, mahihinang usapan, at ang masarap na amoy ng kape mula sa mga sidewalk stand. Ngunit sa gitna ng organisadong kaguluhan na ito, nahanap ko ang aking rhythm, gumagalaw nang may biyaya. Pagdating ko sa park, isang tahimik at berdeng santuwaryo sa gitna ng

"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE" Kabanata 06 – “Ang Bago mong Opisina” (A new Chapter) “Hindi lang ito tungkol sa kita,” sabi ni Larry, ang boses niya ay may dalang sinseridad na umabot hanggang sa mga mata niya at nagpalambot sa matigas niyang panga. May mapaglarong ngiti na gumuhit sa labi niya habang idinugtong, “Well, lahat… except kay Wilbert, siguro.” “Medyo ice-king siya, pero sa sariling paraan niya, sobrang dedicated.” Umikot ang tingin niya sa malawak at marangyang lugar, bakas ang pride sa tindig niya. “Lahat ng ‘to,” aniya habang malaki ang pag-gesture, “hindi lang palabas. Ito ang puso at kaluluwa ng lahat ng nagbuhos ng dugo, pawis, at pangarap para mabuo 'tong lugar. Hindi lang ito company — isa itong pamilya, ang sarili naming maliit na universe.” Habang naglalakad kami sa hallway, naririnig ko ang tunog ng heels ko na tumatama sa polished na sahig. Marami pang empleyado ang bumabati kay Larry — halatang mahal siya dito. May mga nagkakape, may nag-uusap tungk

"BOUND BY A BILLIONAIRE'S MISTAKE" Kabanata 08 – "Sa LIKOD ng Saradong Pinto" Ang opisina, na ngayon ay tanging si Wilbert at ako lang ang naroroon, ay lumawak sa katahimikan, ang mga pader ay umuukit ng bigat ng aming mga hindi nasabi na palitan ng salita. Ang kilos ni Wilbert patungo sa upuan sa kabila ng kanyang desk ay isang tahimik na utos, at ako’y sumunod na may halo ng kaba at determinasyon. Habang umupo ako, ang kumikislap na cityscape sa likod niya ay tila kontrast sa tensyon na bumabalot sa paligid namin. Ang bawat ilaw mula sa skyscraper sa labas ay parang sumasalamin sa bigat ng bawat salita at kilos na nagaganap sa loob ng silid na ito. Makapal ang hangin sa pagitan namin, puno ng nakaimbak na mga iniisip, parang orchestra ng katahimikan, bawat nota ay nakabitin nang delikado, naghihintay na tugtugin. Ramdam ko ang bawat galaw niya, mula sa pag-slide ng papel sa desk hanggang sa maingat na pag-upo, at tila bawat kilos niya ay may sariling gravity na humihila sa akin,