All Chapters of เมียจ้างบำเรอสวาท: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 น้ำตาที่มาพร้อมกับสายฝนเสียงฟ้าคำรามดังก้องกังวานเหนือท้องฟ้าอันมืดมิด หยดน้ำฝนเม็ดใหญ่กระแทกลงบนพื้นถนนอย่างบ้าคลั่ง หญิงสาวร่างบอบบางเดินโซซัดโซเซออกมาจากโรงแรมหรู เธอปล่อยให้กระเป๋าเดินทางของตนเองลากครูดไปกับพื้นอย่างไร้ทิศทาง ความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกคนรักหักหลังมันจุกแน่นอยู่ในอกจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาไหลปะปนกับสายฝนที่สาดกระหน่ำลงมา ราวกับฟ้าฝนเป็นใจให้กับความเศร้าของเธอความคิดชั่ววูบอันดำมืดผุดขึ้นมาในหัวของเธออย่างไม่อาจควบคุมได้ ความโกรธแค้นและความเสียใจถาโถมเข้ามาจนเธอแทบยืนไม่อยู่ เมื่อเดินมาถึงสะพานเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง หญิงสาวหยุดชะงักก่อนจะทิ้งร่มที่ถืออยู่ในมือลงกับพื้นอย่างแรงปล่อยให้มันกลิ้งไปตามกระแสลมเธอตัดสินใจยืนอยู่ตรงนั้นและปล่อยให้น้ำฝนซัดกระหน่ำลงบนร่างกายของเธอจนเปียกปอน ผมเผ้าลู่ลงมาปิดบังใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันมืดมิดที่มีแต่เม็ดฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนักจนเจ็บปวดไปทั่วทั้งใบหน้าราวกับถูกใครบางคนตบ เธอปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่ขาดสาย เสียงร้องไห้สะอื้นดังแทรกออกมาเป็นระยะ ท่ามกลางสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเปรียบเสมือนคว

ตอนที่ 3 อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะความมืดภายในรถยามค่ำคืน ชายหนุ่มมองเห็นอะไรได้ไม่ชัดนัก ยกเว้นหน้าอกหน้าใจที่บดเบียดกันอยู่ในบราเซียร์สีดำที่มีเสื้อตัวนอกเปียกสนิทจนมันแนบไปกับผิวกายหยดน้ำฝนเกาะพราวบนเส้นผมของเธอที่เปียกปอน สะท้อนกับแสงไฟหน้ารถที่สวนมาเป็นประกายระยิบระยับ ดวงตาของเธอดูลึกซึ้งและอ่อนหวาน เธอตัวสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะหนาว แต่เป็นเพราะความตื่นเต้นที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาเขาเอื้อมมือไปปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศภายในรถให้สูงขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกมาแล้วยื่นให้เธอ“ใส่เสื้อผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณจะไม่สบายเอา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม เธอรับเสื้อเจ็ตเกตของเขามา“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบกลับเสียงเบาหวิว“ไม่เป็นไรครับ” เขาตอบ จากนั้นหญิงสาวก็เงียบไปเธอปล่อยให้เสียงสายฝนที่ตกกระทบกับหลังคารถเป็นเพื่อนกล่อมนอนหนึ่งชั่วโมงต่อมาหญิงสาวตกใจตื่นขึ้น ก็พบว่าตนเองกำลังอยู่ในรถของใครบางคน เธอจำได้ว่าตนเองกำลังกระโดนน้ำฆ่าตัวตาย“คุณ!!..” เขาเห็นเธอลืมตางัวเงียขึ้นก็รีบปลุก หญิงสาวมองสบตาเขาแปลก ๆ ชายหนุ่มจึงรีบพูดทันที“นี่บ้านผมเองครับ ผมเห็นคุณหลับไป ก็เลยพามาที่น

ตอนที่ 5 ปลิงสูบเลือดร่างระหงสวมชุดนอนคอปกแขนสั้น พร้อมด้วยกางเกงขาสั้น ชุดนอนของเธอดูน่ารักมุ้งมิ้งแต่พออยู่บนเรือนร่างของเธอมันก็กลับทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อทั้งที่มันเป็นชุดนอนลายการ์ตูนด้วยซ้ำหญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำและเห็นชายหนุ่มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา กระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ของเธอถูกวางเอาไว้ที่ข้างเตียงเรียบร้อย“ผมให้คุณนอนบนเตียงนะครับ เดี๋ยวผมนอนที่โซฟาเอง” ชายหนุ่มบอก ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีห้องนอนของน้องสาวและมารดาและรวมไปถึงห้องรับแขก แต่เขาก็ยังอยากอยู่ใกล้ ๆ เธออยู่ และอีกอย่างแม่บ้านที่นี่ก็กลับกันไปหมดแล้ว ใครจะลุกมาทำความสะอาดกันไหว“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวตอบ และไม่ได้เรียกร้องอะไร“เอ่อ คุณชื่ออะไรครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” เขาถาม“เตยหอมค่ะ” เธอตอบ“ผมทิวัตถ์ครับ หรือคุณจะเรียกผมว่า วัตถ์ เฉย ๆ ก็ได้” ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง“เตยหอมเนี่ย..เป็นชื่อจริงของคุณเลยเหรอครับ” “ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับพยักหน้า“ฉันว่าคุณมานอนที่เตียงก็ได้นะคะ เดี๋ยวฉันไปนอนที่โซฟาเอง” เธอเสนอเพราะรู้สึกเกรงใจเจ้าบ้าน“อ๋อ..ไม่เป็นหรอกครับ บางครั้งผมก็เผลอหลับตรง

ตอนที่ 7 ข้อเสนอดี ๆโรงแรมอิมพีเรียลแม่ปิง THE IMPERIAL MAE PINGโรงแรมหรูหราตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ บนถนนสายหลักที่คึกคักไปด้วยรถที่สัญจรไปมาขวักไขว่ แสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ สาดส่องกระทบตัวอาคารสีขาวสะอาดตาสะท้อนความโอ่อ่าหรูหราได้เป็นอย่างดี ทิวัตถ์พาเธอออกมาบ้านของตัวเอง และบอกว่าจะพาเธอเข้ามาทานอาหารเช้าที่โรงแรมแห่งนี้เขาบอกสั้น ๆ กับเธอว่าตนเองมีประชุมที่นี่แต่เช้า ก่อนจะเอ่ยปากชวนให้เธอทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของเขา เตยหอมกังวลไปถึงแฟนหนุ่มที่พักอยู่โรงแรมแห่งนี้ จึงได้แต่ทำหน้าเป็นกังวล“ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะพาฉันกลับมาที่นี่อีก” เธอเอ่ยด้วยความประหลาดใจ เขารู้ดีว่าเมื่อคืนเธอเพิ่งจะเดินลากกระเป๋าออกจากโรงแรมนี้ไปท่ามกลางสายฝน เขาไม่ได้บอกเธอหรอกว่า..เขาเองนั่นแหละที่แอบขับรถตามไปดูเธอด้วยความเป็นห่วง ผู้หญิงที่ลากกระเป๋าออกไปทั้งที่ฝนตกหนักและก็ยังไม่มีจุดหมายว่าจะไปที่ใด จนเห็นว่าเธอกำลังจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย“ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณก่อน แต่ผมมีประชุมที่นี่มาสองสามวันแล้วล่ะ นี่เป็นคีย์การ์ดนะ ผมให้คุณเก็บไว้ แต่เดี๋ยวผมจะพาคุณไปดูห้องพักก่อน” ทิวัตถ์กล่าวด้วยท่าทางสุภา

ตอนที่ 9 คุณต้องการอะไรกันแน่หลายวันต่อมาทิวัตถ์ก็พาเตยหอมเดินทางไปปิดหนี้ของเธอ ที่มีเกือบสิบล้าน เขาไม่ถามเธอสักคำ ถึงแม้เธอจะบอกว่า ให้เขาทยอยจ่ายให้เธอก็ได้และพอเช้ารุ่งขึ้นวันต่อมาชายหนุ่มก็พาเธอกลับมาที่กรุงเทพฯ ก่อนจะพาไปจดทะเบียนสมรสด้วยกัน เตยหอมไม่กล้าที่จะคัดค้านหรือปฏิเสธ แต่เธอก็เริ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลก ๆ สำหรับเธออยู่ไม่น้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคุณจะผูกมัดตัวเองทำไมกัน” เขายิ้มกว้าง ก่อนจะอธิบายให้เธอฟัง ซึ่งมันก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด“ผมอยากทำทุกอย่างให้มันถูกต้องครับ ผมไม่อยากให้ใครมาครหาหรือนินทาคุณ” จนป่านนี้แล้ว เขาก็ยังไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเธอเลยเนี่ยนะ หญิงสาวเริ่มแปลกใจ เขายอมใช้หนี้ให้เธอ และพาเธอมาจดทะเบียนสมรสแต่ไม่เห็นจะพาเธอขึ้นเตียง มันดูแปลก ๆ เตยหอมตัดสินใจยอมจดทะเบียนสมรสกับทิวัตถ์ พอเสร็จเรียบร้อยเขาก็พาเธอไปดูโรงแรมสาขาหลักในกรุงเทพฯ จากนั้นก็ออกเดินทางจากย่านรัชดาขับรถพาเธอขึ้นมอเตอร์เวย์มุ่งหน้าสู่จังหวัดระยองจุดหมายปลายทางของทิวัตถ์คือโรงแรมขนาดใหญ่และเป็นอีกหนึ่งโรงแรมของเขาที่ใหญ่พอ ๆ กับในกรุงเทพฯ ตัวโรงแรมสูงห้าส