All Chapters of พระรองแสนดีหาได้ในนิยายจริงหรือ: Chapter 1 - Chapter 6

การจราจรยามเช้าค่อนข้างติดขัด ซึ่งเป็นเรื่องปกติของมหานครยิ่งใหญ่แห่งนี้ ปีปีหนึ่งจะมีบัณฑิตจบใหม่หลายล้านคน ทุกคนต่างแย่งชิงฝ่าฟันเพื่อให้ได้งานบริษัทระดับท็อป สำหรับถานซู่เฟินแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องลงสนามแย่งชิงอะไรแบบนั้นจบจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติ ผลการศึกษาตอนเรียนจบก็เข้าขั้น Top อีกทั้งยังเคยเดินสายผ่านการประกวดมาหลายเวที หน้าตาจัดว่าสวยงามตอนสัมภาษณ์ อาศัยวาทศิลป์นิดหน่อยบวกกับยิ้มสวยพราวเสน่ห์ หญิงสาวก็ได้งานนั้นมาอย่างง่ายดาย ตำแหน่งเริ่มต้นในทีมพัฒนาและวิจัยของบริษัทระดับชาติจึงตกมาอยู่มือเธออย่างไม่ต้องสงสัยวันนี้เป็นวันทำงานวันแรกคนตัวเล็กเลือกที่จะไม่มาสาย หญิงสาวตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อให้ทันรถเมล์เที่ยวแรก การเริ่มต้นที่ดีจะส่งผลดีต่อเรื่องอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน ซู่เฟินเลือกสวมเสื้อผ้าสีโทนอุ่น ให้ดูบอบบางน่าทะนุถนอม“รอด้วยค่ะ” เธอวิ่งตะโกนร้องเรียกรถเมล์ที่กำลังจะเคลื่อนตัวออกจากท่าจอดรถ โชคดีที่คนขับรถได้ยิน เห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยกำลังตกอยู่ในความยากลำบากใครจะไม่ใส่ใจเมื่อขึ้นไปบนรถซู่เฟินยิ้มโปรยเสน่ห์ไปหนึ่งที คุณลุงคนขับใจดีไม่ว่าอะไร ได้แต่โบกมือให้เธอรีบเข้าไปนั่ง เพราะ

กรี๊ดดดด!!ผีสาวหวีดร้องด้วยความกลัว ตอนตายหรือเล่นรถไฟเหาะยังไม่กลัวเท่านี้เลย ความรู้สึกตอนโดนดูดเข้าไปด้านใน มันวูบวาบเสียวท้องแปลก ๆครั้นพอลืมตาตื่นขึ้นมาดันได้สบตากับผู้ชายคนหนึ่ง ในหัวสมองของผีสาวพร่าเบลอไปหมด ไม่รับไม่รู้อะไรทั้งนั้นรู้อย่างเดียว มันทั้งเสียวและพลุ่งพล่านไปหมดดะ เดี๋ยวนะ!!“คุณเป็นใคร” ซู่เฟินถาม แต่มือก็ยังโอบล้อมรอบคอของเขาผู้ชายคนนั้นถอนจูบจากเธอ ในใจผีสาวมีความรู้สึกเสียดายนิดหน่อย“เจ้าอย่ามาไขสือ เป็นคนหลอกข้ามาเองไม่ใช่หรือ” เขาสบตากับสตรีที่อยู่ในการควบคุมของเขา“ใครหลอกคุณมากัน” ถานซู่เฟินเปลี่ยนจากคล้องคอผลักเขาออกห่างร่างกายของทั้งคู่ที่เคยนัวเนียไร้เสื้อผ้าผละออกจากหัน เฉิงเว่ยฉี จ้องมองสตรีตัวเล็ก ๆ คนนั้นด้วยสายตาเหยียดหยามระคนไม่เข้าใจเมื่อได้ยืนห่างจากกัน ซู่เฟินถึงได้เห็นหน้าตาเขาชัดเจนขึ้น อื้ม!!! หล่อเหลือเกินพ่อ เธอลอบเลียริมฝีปากที่แห้งผาก รสจูบเมื่อครู่เธอรู้สึกถึงมันได้นิดหนึ่ง คนผู้นั้นใส่แค่ชุดผ้าสีขาวบาง ๆ ร่างกายกล้ามเนื้อสัดส่วนทุกอย่างดูแข็งแกร่งไปหมด เมื่อมองต่ำลงมาเรื่อย ๆ ซู่เฟินก็ยิ้มปริ่มทำหน้าเลิ่กลั่ก“คุณหนูถาน หลอกให้ข

คนผู้นั้นสอดขาเข้ามาระหว่างขานาง บังคับให้ซู่เฟินแยกเรียวขาออกอย่างเป็นธรรมชาติ เอาเถอะพ่อเอ๊ย มารดาจะทนไม่ไหวแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ ในเมื่อมันเลยเถิดมาถึงจุดนี้เข้าไปแล้วใบหน้าหล่อของเฉิงเว่ยฉี ก้มมองส่วนนั้นของเขาและนาง มันจดจ่ออยู่ตรงหน้าท้องเนียนเรียบ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ช่างเป็นสตรีที่สามารถทำให้สติของเขากระเจิดกระเจิงได้ถึงเพียงนี้คนตัวใหญ่ที่เป็นฝ่ายควบคุม ค่อย ๆ สอดส่วนนั้นเข้าสู่ช่องทางคับแคบใบหน้าของนางเหยเก หยาดน้ำตาร่วงหล่นลงข้างแก้ม เขาหยุดไว้ก่อนดูเหมือนว่านางจะรับไม่ไหว เขาก้มลงพรมจูบซับน้ำตาให้แก่นาง ตัวเขาเองก็พึ่งรู้ว่านางเป็นสตรีที่ยังไม่ผ่านมือชายใด“เด็กดี อย่าเกร็งแค่นิดเดียวเท่านั้น” น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำอ่อนโยน นางเป็นสตรีคนที่สองที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ แต่ถ้าเป็นเวลาเช่นนี้ก็นับว่าเป็นสตรีเพียงคนเดียวคนอื่นนั้น เพียงทำให้จบ ๆ กันไปเท่านั้น“ฉันเจ็บ” เธอบอกออกไปตรง ๆ ความรู้สึกเหมือนกับร่างจะฉีกขาดอย่างไรก็อย่างนั้น ทำไมพวกนางเอกหนังผู้ใหญ่ที่เธอเคยดู อะไร ๆ มันก็ง่ายดายไปหมดสองมือเนียนนุ่มของซู่เฟิน กอดรัดร่างสูงใหญ่ ไว้แนบแน่นหญิงสาวฝังกรงเล็บลงไปบนแผ่