บททั้งหมดของ LOVE MECHANIC วิศวะรักข้ามโซน: บทที่ 1 - บทที่ 8

บทนำรถสัญชาติยุโรปราคาแพงจอดอยู่ข้างหลังสนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัยเอกชน มีเพียงความเงียบที่น่าอึดอัดระหว่างคนสองคนในรถโปรด นักศึกษาปี 1 คณะการบิน สาขาการจัดการธุรกิจการบิน เธอรู้สึกเหมือนกำลังติดอยู่ในกรงเล็ก ๆ ที่เขาขังเธอไว้ด้วยแววตาคมกริบและกลิ่นควันบุหรี่ที่คละคลุ้งในอากาศเมื่อผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ร่างสูงใหญ่ในเสื้อช็อปสีเลือดหมูของคณะวิศวกรรมศาสตร์ เขาคือเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอมีคุณ นักศึกษาปี 4 คณะวิศกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโยธา “เบื่อหรือเปล่า ที่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ อยู่แบบนี้”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมจังหวะปลายนิ้วที่เคาะลงบนพวงมาลัยรถ ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบนิ่ง เย็นชา แต่นั่นเป็นสิ่งที่เธอเห็นจนชินแล้ว“เปล่านี่คะ โปรดกับพี่ ก็หลบ ๆ ซ่อน ๆ มาแต่แรก โปรดชินแล้ว”“น้อยใจ ?”“เปล่าค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน โปรดไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอก” คำตอบนั้นทำให้เธอต้องเบือนหน้าหนี เพราะสิ่งที่เธอเอ่ยออกไป นั่นคือความน้อยใจที่เธอมีต่อเขาจริง ๆ“ทำไมจะคิดไม่ได้ ในเมื่อโปรดมีสิทธิ์”“ถ้าสิทธิ์ที่โปรดเป็นได้แค่ผู้หญิงหลบ ๆ ซ่อน ๆ ของพี่อันนั้นโปรดรู้”“แล้วที่พี่ทำกับโปรดอยู่ทุกวันนี้ล่ะ โปรดคิดว่

EP.2สัปดาห์ต่อมาของการเปิดภาคเรียน โปรดแต่งชุดนักศึกษาเข้ารูปพอดีตัว วันนี้เธอตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อลุกขึ้นมาแต่งหน้าทำผมวันนี้เธอแต่งหน้าโทนธรรมชาติ ให้รับกับใบหน้าหวาน ดวงตากลมโต ผมดำขลับถูกไดร์ตรง ดัดลอนอ่อน ๆ ช่วงปลาย เพิ่มเสน่ห์ให้ดูสดใสขึ้น ก่อนจะฉีดน้ำหอมกลิ่นฟรุตตี้หอมหวานโปรดเตรียมหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายบนบ่า และไม่ลืมที่จะส่องกระจกเพื่อตรวจความเรียบร้อยตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้อง“พี่ปราณล่ะคะ” คนตัวเล็กเดินลงมาถึงชั้นล่าง แต่กลับไม่เห็นพี่ชายของตนจึงได้ถามสาวใช้ที่เดินผ่านมา“ยังไม่เห็นลงมาเลยค่ะ”“ตื่นสายอีกตามเคย” ดวงตาหวานกลอกไปมาเธอจำต้องเดินย้อนขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตูห้องนอนพี่ชาย “พี่ปราณตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย”ปึก ปึก ปึก“เปิด ไอ้คนขี้เซา” เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคาะประตู ไม่กี่อึดใจประตูก็ถูกเปิดออกโดยเจ้าของห้องใบหน้าหล่อเหลาแสดงสีหน้าหงุดหงิดทันที “โวยวายอะไรนักหนา ตื่นแล้วไง เสร็จแล้วด้วยเห็นไหม!” มือหนาผลักไหล่น้องสาวให้ออกไปห่าง ๆ ปราณก้าวนำหน้าน้องสาวไปหลายก้าว เธอจึงเดินตามหลังพี่ชายอย่างอารมณ์ดีกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของปราณดังขึ้นมา นั

EP.4นักศึกษาทั้งห้องพากันส่งเสียงฮือฮา เมื่อหนุ่มรุ่นพี่ตัวท็อปของคณะ ล็อคเป้าหมายรุ่นน้องปีหนึ่งชัดเจนอย่างเปิดเผย โปรดทำตัวไม่ถูกเธอเอาแต่ก้มหน้า ในขณะที่เพื่อนสาวอีกสามคน ออกอาการดี๊ด๊าแทนเพื่อนอย่างตื่นเต้น“โห! พี่เจเจเอาเรื่องนะเนี่ย ไม่ไปไม่ได้แล้วไหมโปรด ยังไงดี”“นั่นสิ รับน้องครั้งนี้สนุกแน่”“ว่ายังไงคะคุณโปรด พี่เจเจล็อคเป้าหมายเลยน๊า ทำเสน่ห์ที่ไหนจ๊ะ หืม~” แพรขวัญ มิย่า และโรสพูดแซวเพื่อนสาวที่นั่งปิดปากเงียบสนิท เขาน่ะเหรอสนใจเธอ เป็นไปได้ยังไงก่อน“ถ้าเป็นพี่คุณก็ว่าไปอย่าง” เธออาศัยจังหวะเสียงชุลมุนพูดพึมพำกับตัวเอง ทว่ารอบข้างไม่มีใครได้ยิน โปรดเงยหน้าขึ้นมองไปยังหน้าห้อง กลุ่มรุ่นพี่ก็ไม่อยู่กันแล้ว“ผิวขาว ตัวเล็ก ตากลม น่ารัก สเปคชายไทยสุด ๆ ” คนถูกแซวค้านเพื่อนอยู่ในใจ ถ้าเธอน่ารักจริง ๆ แล้วทำไมพี่ ‘มีคุณ’ ถึงมองเธอเป็นคนใช้“ตัวเล็กอะไร โปรดสูงร้อยหกสิบนะ” เธอเถียง ใบหน้าหวานง้ำงอใส่เพื่อน ๆ“ก็โปรดดูตะมุตะมิไง น่าเอ็นดู น่าร๊ากกก”เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณ ตอนนี้เป็นเวลาเลิกคลาสในวิชาสุดท้ายของพวกเธอ สี่สาวลงจากอาคารเรียน หลังจากนั้นก็ต่างพากันแยกย้าย โปรดโทร

EP.6คนตัวเล็กนั่งเกร็งอยู่บนรถ เหตุเพราะเช้านี้มีหนุ่มหล่อขับรถมารับไปมหาวิทยาลัย ไหนจะเรื่องพี่ชายที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ ยังไม่รวมเรื่องเมื่อคืนที่เธอพูดอ้อนเสียงหวานเพียงเพราะอยากให้เขามารับ หลายความรู้สึกตีกันจนเธอทำตัวไม่ถูกทันใดนั้น โทรศัพท์ของโปรดก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้าคือ 'พี่ปราณ' เธอปล่อยให้เสียงเรียกเข้าดังอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งมันตัดไปเองมีคุณที่นั่งเงียบไม่ถามอะไรเลย เขารู้ได้ว่าเป็นใครโทรหาเธอ และมั่นใจว่าเขาคือรายต่อไปแน่นอน และมันก็เป็นจริงตามที่เขาคิดไว้ไม่ผิด เขามองชื่อบนหน้าจอ ปากหยักยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะรับสาย “ฮัลโหล” [ ทำไมตื่นเช้า ]“แล้วทำไมมึงตื่นเช้า”[ มึงอยู่ไหน ]“คอนโด” [ ไหนมึงเปิดกล้องดิ๊ ]“ทำไม อยากโอนลี่แฟนกับกูเหรอ รอแปปกูถอดกางเกงก่อน”[ ไอ้สัตว์ อย่ามาจัญไร ] “อ่าว! ตกลงจะดูไหม”[ ไม่ดูแล้วไอ้เหี้ย อุบาท! ]คนในปลายสายกดตัดในทันที มีคุณหัวเราะในลำคอ นึกสนุกที่ได้แกล้งมัน หากไม่ทำแบบนี้ อีกฝ่ายคงไม่ยอมจบ ชายหนุ่มหันมามองเธอ“ไอ้ปราณมันขอเปิดกล้อง พี่ก็เลยต้องพูดไปแบบนั้น ขอโทษนะ” เขาเอ่ยด้วยความจำเป็น