บททั้งหมดของ พ่อผู้ใหญ่แพ้ทางเมียเด็ก NC20+: บทที่ 1 - บทที่ 9

แนะนำนิยายพ่อผู้ใหญ่แพ้ทางเมียเด็ก...“เจ็บหน่อยนะ พอดีของพี่มันใหญ่”เขาบอกอย่างภาคภูมิใจ“ไม่เป็นไรค่ะ ใหญ่กว่านี้ หนูก็เจอมาแล้ว”เธอมองสบตาคนของใหญ่อย่างไม่กลัวเกรงเมื่อไม่มีใครยอมใคร ศึกแห่งศักดิ์ครั้งนี้จึงไม่มีคำว่าอ่อนโยน...พ่อผู้ใหญ่ขันเงิน วัย 42 ปี โสดแต่ไม่สด เป็นผู้ใหญ่บ้าน หมู่บ้านเนินหมีห่าว ตำบลโคกเคียว หนุ่มใหญ่ ใจถึง ลูกบ้านพึ่งพาได้ เขาเป็นพ่อผู้ใหญ่ที่ชาวบ้านยกย่องและให้ความเกรงใจ นอกจากนี้เขายังเป็นเจ้าของกิจการฟาร์มวัวพันธุ์ด้วยรินรดา บัณฑิตใหม่ วัย 22 ปี แม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเด็ก พ่อของเธอคือ กำนันรุ่งโรจน์ กำนันตำบลโคกเคียว และเป็นเจ้าของร้านขายผลิตภัณฑ์การเกษตรและวัสดุก่อสร้าง เธอเอาแต่ใจ และชอบทำอะไรประชดพ่อ เพื่อเรียกร้องความสนใจเรื่องระหว่างเขากับเธอ เกิดขึ้นเพราะรินรดาคิดทำอะไรแผลง ๆ เพราะไหน ๆ พ่อก็กล่าวหาว่าเธอเป็นเด็กใจแตกแล้ว เธอเลยอยากประชด เธออยากลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ก่อนที่จะกลับไปอยู่บ้านตามคำสั่งพ่อคืนนั้นเธอไปกินเหล้าที่ผับ และจบลงที่วันไนต์สแตนด์กับชายแปลกหน้า มันจะดีมากถ้าทุกอย่างจบแค่คืนนั้น แต่เมื่อเธอกลับมาช่วยพ่อทำงานที่ร้าน

พี่บิ๊กคนของใหญ่ นาบตัวลงบนเรือนกายเนียนนุ่ม เขากอดเธอไว้เต็มอ้อมแขน เกร็งบั้นท้าย แล้วกระแทกแก่นกายเข้าใส่ร่องนุ่มแน่นสุดแรงรินรดาผวาเฮือก เธอยกศีรษะขึ้นมา อ้าปากกัดบ่าบึกบึนจมเขี้ยว เสียงกรีดร้องของเธอดังอยู่ในลำคอคนที่เพิ่งสอดใส่แก่นกายฝ่าปราการบางเบาเข้าไป ฝากฝังความเป็นชายในซอกสาวถึงกับชะงัก เขากดลำกายค้างคาไว้อย่างนั้น อยู่นิ่ง ๆ ให้เธอได้ปรับตัวผ่านไปครู่ใหญ่ รินรดาอ้าปากปล่อยเนื้อแน่นของบ่าบึกบึน เธอทิ้งหัวลงบนที่นอน แล้วระบายลมออกจากปากคนถูกสาวหลอกว่าเคยเจอเคยโดนมาแล้วถึงกับถอนหายใจแรง“ไม่เคย ทำไมไม่บอก”“พี่ทำต่อเลย หนูไม่ถือ”“แต่...”“ทำสิคะ ทำเร็ว ๆ ถ้าพี่ไม่ทำก็ปล่อย หนูจะกลับ”ปล่อยก็โง่แล้ว แข็งขนาดนี้ ขืนปล่อยเธอไป เขาคงขาดใจตายเพราะเห็นใจที่เธอยังไม่เคยผ่านสนามรัก พี่บิ๊กเลยเริ่มซอยช้า ๆ เมื่อรู้สึกว่าไหลลื่น และเธอก็เหยียดขยายรับเขาได้แล้ว ท่วงทำนองราคะจึงเปลี่ยนเป็นดุดันรุนแรงอย่างที่เขาชื่นชอบตอนแรกรินรดาก็เจ็บแทบขาดใจ แต่พอเขาถอดถอนสลับกับสอดลึกอย่างคนที่รู้จุดเสียวในกายสาว เธอก็มีอารมณ์ร่วมไปกับเขาเธอกอดรัดเรือนกายแกร่งเต็มสองแขน สองขารัดเอวสอบไว้แน่น บั

ไอ้ตึ๋งเดินมารับเงินจากมือพ่อผู้ใหญ่ แล้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างโรงครัวพ่อผู้ใหญ่ขันมองตามหลังไอ้ตึ๋ง แล้วเขาก็ต้องขมวดคิ้ว ทำไมเขารู้สึกคุ้น ๆ รูปที่พิมพ์อยู่บนหลังเสื้อที่ไอ้ตึ๋งใส่ใช่ไหมใช่แหละ...เขาว่าต้องใช่แน่ ๆ“ไอ้ตึ๋ง!”เสียงเรียกของพ่อผู้ใหญ่ขันดังขึ้นพร้อมกับเสียงไอ้ตึ๋งสตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์ และพอมันสตาร์ตเครื่องติดแล้ว มันก็ยังเบิ้ลเครื่องจนเสียงดังลั่นทุ่ง พ่อผู้ใหญ่ขันเรียกซ้ำอีกหลายครั้งมันก็ไม่ได้ยินคนที่อยากเห็นรูปผู้หญิงที่พิมพ์อยู่บนหลังเสื้อไอ้ตึ๋งชัด ๆ จึงได้แต่ถอนหายใจหงุดหงิด เอาไว้มันกลับมาก่อน แล้วค่อยขอดูให้ชัด ๆ ถ้าใช่เธอจริง ๆ เขาจะได้ซักถามที่มาที่ไปของเสื้อด้วยแค่เห็นรูปไม่ชัด แค่นี้ก็สะกิดใจให้เขาคิดถึงค่ำคืนเร่าร้อนกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นที่หนีออกจากห้องไปก่อนที่เขาจะตื่น เธอทำให้เขาพร่ำเพ้อคิดถึงตลอดมา เธอทำให้เขาอยากเก็บทุกรอยสัมผัสของเธอเอาไว้ และเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาทับรอยของเธออีกเลยนับตั้งแต่คืนนั้น3 ผู้สาวเสื้อปุ๋ย “พ่อผู้ใหญ่ อยากเหล้าขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ลุงเสริมถามเจ้านาย เมื่อเห็นว่าคนตัวสูงไม่ยอมนั่ง แถมย

“พ่อผู้ใหญ่ไม่ได้ชื่อพี่บิ๊ก”รินรดาเปิดฉากว่าเขาก่อน“หนูก็ไม่ได้ชื่อลิลลี่”พ่อผู้ใหญ่ขันว่ายิ้ม ๆยิ้มของเขาทำให้รินรดาหมั่นไส้ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน“งั้นก็...ให้เรื่องระหว่างพี่บิ๊กกับน้องลิลลี่จบลงในคืนนั้น ไม่ต้องเอามาพูดถึงอีก เราสองคนก็ต่างคนต่างใช้ชีวิต ถ้าเจอกันครั้งต่อไป เราก็แค่ทักทายกันในฐานะคนรู้จัก คนตำบลเดียวกัน หรือถ้าหลีกเลี่ยงได้ ก็ไม่ต้องเจอกันอีก จะดีมาก ๆ ค่ะ”“ไม่ดีครับ”ผู้ใหญ่ขันพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง“แล้วพ่อผู้ใหญ่จะเอายังไงคะ”“เอาอีก”คิ้วเรียวขมวดมุ่น รินรดาจ้องหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ“อะไรคะ เอาอีกคืออะไร”พ่อผู้ใหญ่ขันยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วบอกว่า“อยากเอากันอีก”รินรดารู้สึกหัวร้อนขึ้นมาทันทีทันใด เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอตั้งหลายสิบปี เขาน่าจะมีวุฒิภาวะมากกว่านี้ ก็ตกลงกันว่าวันไนต์สแตนด์แล้วไง จะมาอยากเอาอีกไม่ได้ และเธอก็ไม่ให้เอาด้วย“ไ

5 พ่อผู้ใหญ่ใจดีหลังจากปิดร้านแล้ว รินรดาขับรถเก๋งสีขาวไปยังร้านอาหารชายทุ่ง ตอนที่เธอไปถึงร้าน กลุ่มคนที่จะมาปรึกษากันเรื่องผ้าป่าสามัคคีมากันจำนวนหนึ่งแล้วรินรดายกมือไหว้คนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว และเอ่ยคำทักทายตามมารยาท เธอรู้จักพวกเขาเป็นบางคน แต่พวกเขารู้จักเธอทุกคน รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของกำนันรุ่งด้วยความที่โต๊ะเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยม นำมาวางต่อกัน เพื่อให้ทุกคนได้นั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน รินรดาจึงมองหาตำแหน่งเก้าอี้ที่น่าจะเหมาะสำหรับเธอ ในตอนที่เธอมองหาที่นั่งนั้น เธอก็เห็นมีคนกวักมือเรียก รินรดาจึงเดินเข้าไปหา และประนมมือไหว้“สวัสดีค่ะ แม่ผู้ใหญ่”หญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้าง ๆ แม่นุ้ย... แม่ผู้ใหญ่หมู่บ้านเนินหอยใหญ่ เพราะเธอรู้จักและเคยพูดคุยกับแม่ผู้ใหญ่บ่อยครั้ง“สวัสดีจ้ะน้องรดาคนสวย มาเป็นตัวแทนพ่อกำนันเหรอจ๊ะ”“ค่ะ แม่ผู้ใหญ่”“ดี ๆ มีคนรุ่นใหม่มาคุยด้วย จะได้แลกเปลี่ยนแนวความคิดกัน”รินรดายิ้มหวาน “ค่ะ”ค