LOGINพ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 4
"ทำไมพวกมึงไม่ปล่อยกูไป กูก็ทำตามที่พวกมึงต้องการแล้วนี่"
"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ"
"ไอ้พวกเลวระยำ"
"คงไม่เลวเท่าพ่อมึงมั้ง" เสียงนี้ดังมาจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง
"ไอ้สถุน มึงคิดเหรอว่าพ่อกูจะอยู่เฉย"
ตุ๊บ! ตุ๊บ!! สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร
"พอ" ภูตะวันสั่งลูกน้องให้หยุดก่อน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้ช้ำในตายแน่
"หมดสติไปแล้วครับ" เวทมนต์เอาเท้าเขี่ยดูคนที่นอนยาวอยู่กับพื้น
ถึงแม้ว่าจะถูกกระทืบจนหมดสติ แต่ใบหน้าก็ยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม เพราะบางทีอาจต้องใช้ใบหน้านั้น
ภูตะวันสั่งลูกน้องโดยการส่งสัญญาณให้ลากตัวมันไป
หลังจากที่เพชรกล้าถูกลากไปรักษาตัวแล้ว ภูตะวันก็มานั่งชิลด์โซนที่เป็นบาร์ซึ่งมีอยู่ในบ่อนการพนัน
"พ่อเลี้ยงคะ"
"พ่อเลี้ยงขาาา" สาวๆ ต่างก็แย่งชิงกันมานั่งข้างๆ
"คืนนี้พ่อเลี้ยงอยากให้แนนซี่ปรนนิบัติไหมคะ"
"พ่อเลี้ยง ลูซี่ก็อยากปรนนิบัติพ่อเลี้ยงเหมือนกันนะคะ"
"ใครตั้งชื่อให้พวกนี้วะ" ขณะที่พูดเขาก็ได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
"จะใครอีกล่ะครับ" เพราะเวลาที่พ่อเลี้ยงเมาทีไรชอบเรียกสาวๆ พวกนี้คำลงท้ายว่าซี่ตลอดเลย
"มึงไม่มีอะไรจะทำแล้วเหรอ"
"มีครับ ผมก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงครับ" งานของเวทมนต์ก็คือเฝ้าพ่อเลี้ยง ยิ่งเวลาดื่มเหล้าแล้วด้วย
ผ่านไปสักพักแอลกอฮอล์ในร่างกายก็เริ่มออกฤทธิ์
"ทำไมหลวมจังวะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดใส่เสื้อของลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ
"พ่อเลี้ยงก็.." ลูซี่ปรายตามองดูสายตาลูกน้องของพ่อเลี้ยงแบบอายๆ
"ไปขมิบให้เข้าที่"
"หึหึหึ" บางคนก็กั้นขำไม่อยู่
"พ่อเลี้ยงขาเราเข้าห้องกันดีไหม" อีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยชวน
"หมดอารมณ์แล้ว!"
ได้ยินเจ้านายบอกว่าหมดอารมณ์ ลูกน้องก็รีบพาผู้หญิงพวกนี้ออกไปก่อน
วันต่อมา..
"ทำไมหนักหัวจังเลยวะ!"
"จะไม่ให้หนักได้ยังไงครับดื่มขนาดนั้น ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ"
"ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อกูกันแน่"
"เป็นได้หรือครับ"
"ไอ้เวร"
"เวทครับไม่ใช่เวร"
"มึงจะมากวนบาทาอะไรกูแต่เช้า แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว"
"อีกสองวันครับ"
"สองวัน"
"ใช่ครับ แต่เราจะเอายังไงกับ ไอ้เพชรมันดี ถ้าเราปล่อยมันไปมันต้องปากพล่อยแน่"
"มันไม่กล้าหรอกในเมื่อน้องสาวมันอยู่กับเรา"
"อย่าไว้ใจมันนะครับพ่อเลี้ยง"
"มึงก็ทำให้ผีพนันเข้าสิงมันให้มากสิวะ"
"เอาแบบนั้นหรือครับ"
"เรื่องแค่นี้ต้องให้กูคิดเองหรือไง แล้วกูจะมีลูกน้องไว้ทำไม" ว่าแล้วพ่อเลี้ยงภูตะวันก็กระชากผ้าห่มออกจากตัวก่อนที่จะลุกขึ้น "ทำไมกูไม่ใส่กางเกงวะ?"
"จำไม่ได้เลยหรือไงครับ"
"มึงสวมถุงยางให้กูไหม"
"สวมครับ 6 × 12"
"อะไร 6 × 12 ของมึง"
"ถุงก๊อปแก๊ปไงครับ"
"มึงจะเอาถุงก๊อปแก๊ปมาสวมให้กูหาพ่อมึงทำไม"
"เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงไล่ผู้หญิงออกไปหมดจำไม่ได้หรือไงครับ และก็อ้วกเต็มถุงเลย"
"อ๋อที่มึงบอกว่าเอาถุงก๊อปแก๊ปสวมนี่คือสวมปากกูเหรอ"
"แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่า..." สายตาลูกน้องมองต่ำลงไปดูขนาดของไอ้ที่มันตั้งชันอยู่
"ใหญ่กว่าของมึงแล้วกัน!"
🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 20"ปล่อยนะคนเลว""เขวี้ยงมาได้ยังไงถ้าถูกหัวมีหวังแตกแน่" โชคดีตอนที่เธอเขวี้ยงโคมไฟมาเขาหลบได้ทัน"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ตายตายไปได้ยิ่งดี""ปากดีนักใช่ไหม" ด้วยความโมโหชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูก้าวเดินเข้ามาจนประชิดร่างของอีกฝ่าย"อืมม" ใบหน้าสวยหวานพยายามหลบริมฝีปากที่เขาโน้มลงมาหวังจะจูบ "ถอยไปนะ""คิดหรือว่าเป็นเมนส์แล้วฉันจะไม่กล้าทำ""เป็นเมนส์?" เพิ่งนึกได้ว่าเลือดที่เลอะที่นอนคงเป็นประจำเดือนของเธอแน่เลย เขากล้าดียังไงถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมดแบบนี้ ไม่มีแม้แต่ชุดชั้นในประจำเดือนก็เลอะที่นอนน่ะสิ "โอ๊ย"จากที่ทับร่างเธออยู่พอได้ยินอีกฝ่ายร้องโอ๊ยเขาก็รีบขยับตัวลุกออก "เป็นอะไร""ปวดท้อง" ที่จริงไม่ได้ปวดท้องหรอก เพราะแค่ทานยาที่เขาให้มาเธอก็หายปวดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่แค่อยากให้เขาออกไปให้ไกล ถ้าจะใช้แรงผลักคงไม่ได้ผลนอกจากจะใช้มารยาหญิง"ยาอยู่ไหน""อยู่ห้องนั้น""ไปอาบน้ำ" พูดแค่นี้ภูตะวันก็รีบลงไปดูว่ายาแผงนั้นที่ซื้อมาให้เธอเอาไว้ที่ไหนหลังจากที่ได้ยาแล้ว เขาก็นำมันขึ้นมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆเพื่อให้เธอทานอะไรรองท้องก่อนแกร็ก..แอดดด..ตุ๊บ!!เ
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 19[โรงแรมม่านฟ้า]"สวัสดีค่ะ ต้องการจะมาใช้บริการอะไรของทางโรงแรมคะ""ห้องอาหาร""เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานต้อนรับเชิญพ่อเลี้ยงภูตะวันให้เดินตามมาที่ห้องอาหาร"จองโต๊ะไว้หรือยังคะ""เดี๋ยวผมจัดการเอง" ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าแม่นั่งอยู่โต๊ะไหน และเขาก็มองไปเห็นโต๊ะที่แม่นั่งแต่ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว"ตาภูมานั่นแล้วค่ะ""แม่ให้ผมมามีธุระอะไร" แค่มองก็เห็นแล้วว่าท่านยังสบายดี"มารู้จักกับคุณนายสมรสิลูก""นี่หรือตาภูโตขึ้นหล่อเป็นกองเลย""สวัสดีครับ""ถ้ามีนาเห็นจะจำพี่ได้ไหมเนี่ยขนาดป้ายังจำไม่ได้""มีนา?""ลูกจำคุณป้าสมรแม่ของน้องมีนาได้ไหมล่ะลูก""จำไม่ได้หรอกครับ แม่เรียกผมมาทำไม""นั่งก่อนสิเดี๋ยวน้องก็จะมาถึงแล้ว""อย่าบอกนะครับว่า?""ตาภูนั่นลูกจะไปไหน!" ช่อมาลาตะโกนตามหลังลูกชายที่เดินออกไปแล้ว "ลูกคนนี้นิสัยไม่ดีเลย""แกคงมีธุระด่วน""ต้องขอโทษคุณสมรด้วยนะ""ไม่เป็นไรหรอก ค่อยหาโอกาสให้เด็กเจอกันใหม่"ลานจอดรถของโรงแรม.."ทำไมออกมาเร็วจังเลยล่ะครับ" เวทมนต์ที่นั่งรออยู่ลานจอดรถเห็นว่าเจ้านายเดินออกมาแล้ว"ไปบ่อนหน่อย" ภูตะวันเป็นคนแบบนี้ถ้าไม่อยากพูดถึงอะไรเข
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 18"กรี๊ด! ถอยไปนะไอ้เลว!" แรงที่มีอยู่น้อยนิดดันร่างหนาของชายหนุ่มคนที่โน้มตัวลงมาจะทับร่างของเธอให้ออกไป"จะยอมไปกินข้าวดีๆ ไหมล่ะ""ฉันจะกินหรือไม่กินมันก็เรื่องของฉัน""ดี! ชอบแบบนี้ว่ะ" จากเมื่อสักครู่แค่ขู่ ตอนนี้เขารูดซิปลงจริงๆ และกำลังจะล้วงไอ้เจ้านั่นออกมา"ฉันไปกินก็ได้""ต้องให้ขู่" ภูตะวันขยับถอยออกมาเพื่อให้เธอลุกขึ้นจากโต๊ะได้ และตอนที่ขยับถอยเขาก็ได้รูดซิปกลับคืน"ฉันจะไปคนเดียว ส่วนนายไปตายซะ!!" พูดแค่นี้พลอยไพลินก็เดินเข้าไปทางครัวที่มีประตูอยู่หลังบ้านเข้ามาก็เห็นว่าเขาทำอาหารไว้รอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะไม่กินอาหารของเขา หญิงสาวหยิบไข่มาสองฟองแล้วตั้งน้ำ ถ้าต้มไข่แล้วไม่อร่อยก็ให้มันรู้ไปสิรออยู่ครู่หนึ่งเธอก็นำไข่ออกจากน้ำร้อนมาใส่น้ำเย็นก่อนที่จะปอกเขาเห็นว่าเธอหายเข้ามาในครัวนานแล้วก็เลยเข้ามาดู"ทำไมไม่กินอาหารอยู่บนโต๊ะ""ท้องฉันปากฉัน" ความรู้สึกดีๆ ที่เคยเห็นว่าเขาเป็นมิตรตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว คำพูดแต่ละคำเธออยากจะพูดให้เขาเจ็บเข้าไปในทรวงให้มากที่สุด"ดีนะที่ยังต้มไข่เป็น" แต่อีกฝ่ายเหมือนจะไม่สะทกสะท้านเลย แถมยังชะโงกหน้ามองมาดูไข่ที่
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 17🔞"โอ๊ย นายตะวันนายจะทำอะไร" ถ้าเขาสัมผัสได้จะรู้ว่าทั้งร่างกายและน้ำเสียงของเธอตอนนี้สั่นกลัว ถึงแม้เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วันมันก็การันตีไม่ได้ว่าเขาจะเป็นแบบที่คิดไหมแต่อีกฝ่ายเหมือนโกรธมาก แล้วทำไมเขาต้องโกรธเธอขนาดนี้ด้วยแค่เรื่องประจำเดือน และเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย"ถอยไปนะ!" มือเรียวพยายามดันอีกฝ่ายออกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ยิ่งดันร่างของเธอก็ยิ่งถูกเขากอดรัดแน่นขึ้นใบหน้าคมฝังจูบลงตามผิวกาย จนทำให้เลือดในกายของผู้ชายทั้งแท่งแบบเขาร้อนผ่าว จนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้"ฉันเจ็บนะ!" ที่เจ็บเพราะเธอพยายามผลักเขาออกแต่อีกฝ่ายก็ยังคงดื้อดึงกอดรัดแถมจูบตามเนื้อตัว "ไอ้อืมมม" กำลังจะด่าแต่ปากถูกปิดก่อนโดยริมฝีปากของเขาเองลิ้นหนาแหย่ผ่านเข้าไปเพื่อจะสัมผัสในโพรงปาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยเพราะเธอกัดฟันไว้"อืมม" พอแทรกเรียวลิ้นเข้าไปไม่ได้เขาก็เปลี่ยนเป็นดูด จนเธอยอมเผยอปากออกเพราะความเจ็บจากแรงดูดนั้นผ้าถุงที่เธอใส่อยู่ไม่รู้ว่าเขาดึงมันหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าอะไรแข็งๆ ถูกดันผ่านเข
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 16"โอ้ยย ซี๊ดด""เป็นอะไร" ตื่นเช้ามาเห็นเธอนอนขดกุมท้องอยู่"ปวดท้อง""อยากเข้าห้องน้ำเหรอ""เปล่า""ปวดแบบไหน""แบบที่ผู้หญิงเขาเป็นกันทุกเดือน""เป็นประจำเดือนเหรอ?" เรื่องแบบนี้ถึงแม้ผู้ชายจะไม่เป็น แต่ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก"อืม""แล้วทำไง" แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือจะเป็นประจำเดือนต้องเจ็บท้องขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันต้องกินยา" ที่จริงยาก็ไม่ได้กินทุกเดือนหรอกนอกจากช่วงไหนที่ปวดท้องมากๆ"ยาอะไร""นายจะไปซื้อเหรอ""ถามว่ายาอะไร""ให้ฉันไปซื้อด้วยได้ไหม เพราะฉันต้องซื้อผ้าอนามัยและชุดชั้นในด้วย" ทีแรกก็ไม่กล้าบอกเขาเรื่องพวกนี้ แต่นั่นมันคือทางรอดถ้าเธอได้ไปกับเขาต้องมีโอกาสหนีได้แน่"เดี๋ยวจะหามาให้""นายจะไปหาที่ไหน""ถ้าเจ็บท้องก็นอนอยู่ในห้อง ไม่ต้องออกไปไหน" พูดจบเขาก็ออกจากห้องไปคนตัวเล็กค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นแล้วขยับกายออกมาส่องดูว่าเขาจะออกจากที่นี่ไปด้วยวิธีไหน แต่มันกลับไม่เป็นแบบที่คิดเพราะเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่เขาเข้าไปทำไมในนั้น?เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า สิ่งที่เธอต้องการเขาก็นำมันมาให้รวมถึงข้าวต้มร้อนๆ"คุณไปเอามาได้ยังไง""ทำไม อยากรู้เพื่อจะหาท
พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 15ก๊อก ก๊อก หลังจากที่ถูกเธอไล่ออกจากห้องก็หลายชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นเธอออกมาจากห้องเลย เขาก็เลยมาเรียกดู"ออกมากินข้าว""ไม่หิว!""สายขนาดนี้จะไม่หิวได้ยังไง วันนี้ผมทำกับข้าวให้ออกมาสิ""ไป!" เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเห็นขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากร้องไห้"ถ้าไม่ออกมาจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ""จะไปไหนก็ไป!""ผมยังไม่เห็นหรอก""ไม่ต้องมาโกหก""จะออกมาดีๆ หรือจะให้พังประตูเข้าไป""ไม่ออก!" จบคำพูดพลอยไพลินก็ดึงหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้แกร็ก!"........." หญิงสาวได้ยินเสียงคนข้างนอกใช้กุญแจเปิดเข้ามาก็รีบขยับหมอนออกเพื่อมองไปดู "ออกไปนะ!" เธอไม่พูดเปล่ายังจับหมอนที่ปิดหูอยู่เมื่อสักครู่เขวี้ยงใส่คนที่ยืนอยู่หน้าประตู ..แต่เขาก็รับมันได้ทัน"ไม่เห็นมันน่าอายตรงไหนเลย น่ามองจะตาย""ไอ้บ้า! ไอ้เลว!""ก็ตัวเองอยากนอนดิ้นเองทำไมล่ะ ทีหลังก็ระวังหน่อยสิ""งื้ออออ" คนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอนก่อนจะเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดคลุมทั้งตัว"เดี๋ยวจะไปตักน้ำมาไว้ให้ใช้ หิวก็ออกไปทานแล้วกัน อาหารทำไว้ให้เสร็จแล้ว" วันนี้ที่จริงจะใช้งานเธอหน่อย แต่พอเห็นสภาพนี้แล้ว..คงต้องได้ทำเองอีกหลังจากที


![นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)




