Share

บทที่ 4

last update Last Updated: 2025-12-01 20:09:42

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 4

"ทำไมพวกมึงไม่ปล่อยกูไป กูก็ทำตามที่พวกมึงต้องการแล้วนี่"

"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ"

"ไอ้พวกเลวระยำ"

"คงไม่เลวเท่าพ่อมึงมั้ง" เสียงนี้ดังมาจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง

"ไอ้สถุน มึงคิดเหรอว่าพ่อกูจะอยู่เฉย"

ตุ๊บ! ตุ๊บ!! สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร

"พอ" ภูตะวันสั่งลูกน้องให้หยุดก่อน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้ช้ำในตายแน่

"หมดสติไปแล้วครับ" เวทมนต์เอาเท้าเขี่ยดูคนที่นอนยาวอยู่กับพื้น

ถึงแม้ว่าจะถูกกระทืบจนหมดสติ แต่ใบหน้าก็ยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม เพราะบางทีอาจต้องใช้ใบหน้านั้น

ภูตะวันสั่งลูกน้องโดยการส่งสัญญาณให้ลากตัวมันไป

หลังจากที่เพชรกล้าถูกลากไปรักษาตัวแล้ว ภูตะวันก็มานั่งชิลด์โซนที่เป็นบาร์ซึ่งมีอยู่ในบ่อนการพนัน

"พ่อเลี้ยงคะ"

"พ่อเลี้ยงขาาา" สาวๆ ต่างก็แย่งชิงกันมานั่งข้างๆ

"คืนนี้พ่อเลี้ยงอยากให้แนนซี่ปรนนิบัติไหมคะ"

"พ่อเลี้ยง​ ลูซี่ก็อยากปรนนิบัติพ่อเลี้ยงเหมือนกันนะคะ"

"ใครตั้งชื่อให้พวกนี้วะ" ขณะที่พูดเขาก็ได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

"จะใครอีกล่ะครับ" เพราะเวลาที่พ่อเลี้ยงเมาทีไรชอบเรียกสาวๆ พวกนี้คำลงท้ายว่าซี่ตลอดเลย

"มึงไม่มีอะไรจะทำแล้วเหรอ"

"มีครับ ผมก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงครับ" งานของเวทมนต์ก็คือเฝ้าพ่อเลี้ยง ยิ่งเวลาดื่มเหล้าแล้วด้วย

ผ่านไปสักพักแอลกอฮอล์ในร่างกายก็เริ่มออกฤทธิ์

"ทำไมหลวมจังวะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดใส่เสื้อของลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พ่อเลี้ยงก็.." ลูซี่ปรายตามองดูสายตาลูกน้องของพ่อเลี้ยงแบบอายๆ

"ไปขมิบให้เข้าที่"

"หึหึหึ" บางคนก็กั้นขำไม่อยู่

"พ่อเลี้ยงขาเราเข้าห้องกันดีไหม" อีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยชวน

"หมดอารมณ์แล้ว!"

ได้ยินเจ้านายบอกว่าหมดอารมณ์​ ลูกน้องก็รีบพาผู้หญิงพวกนี้ออกไปก่อน

วันต่อมา..

"ทำไมหนักหัวจังเลยวะ!"

"จะไม่ให้หนักได้ยังไงครับดื่มขนาดนั้น ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ"

"ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อกูกันแน่"

"เป็นได้หรือครับ"

"ไอ้เวร"

"เวทครับไม่ใช่เวร"

"มึงจะมากวนบาทาอะไรกูแต่เช้า แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว"

"อีกสองวันครับ"

"สองวัน"

"ใช่ครับ แต่เราจะเอายังไงกับ ไอ้เพชรมันดี ถ้าเราปล่อยมันไปมันต้องปากพล่อยแน่"

"มันไม่กล้าหรอกในเมื่อน้องสาวมันอยู่กับเรา"

"อย่าไว้ใจมันนะครับพ่อเลี้ยง"

"มึงก็ทำให้ผีพนันเข้าสิงมันให้มากสิวะ"

"เอาแบบนั้นหรือครับ"

"เรื่องแค่นี้ต้องให้กูคิดเองหรือไง แล้วกูจะมีลูกน้องไว้ทำไม" ว่าแล้วพ่อเลี้ยงภูตะวันก็กระชากผ้าห่มออกจากตัวก่อนที่จะลุกขึ้น "ทำไมกูไม่ใส่กางเกงวะ?"

"จำไม่ได้เลยหรือไงครับ"

"มึงสวมถุงยางให้กูไหม"

"สวมครับ 6 × 12"

"อะไร 6 × 12 ของมึง"

"ถุงก๊อปแก๊ปไงครับ"

"มึงจะเอาถุงก๊อปแก๊ปมาสวมให้กูหาพ่อมึงทำไม"

"เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงไล่ผู้หญิงออกไปหมดจำไม่ได้หรือไงครับ และก็อ้วกเต็มถุงเลย"

"อ๋อที่มึงบอกว่าเอาถุงก๊อปแก๊ปสวมนี่คือสวมปากกูเหรอ"

"แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่า..." สายตาลูกน้องมองต่ำลงไปดูขนาดของไอ้ที่มันตั้งชันอยู่

"ใหญ่กว่าของมึงแล้วกัน!"

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 20

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 20"ปล่อยนะคนเลว""เขวี้ยงมาได้ยังไงถ้าถูกหัวมีหวังแตกแน่" โชคดีตอนที่เธอเขวี้ยงโคมไฟมาเขาหลบได้ทัน"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ตายตายไปได้ยิ่งดี""ปากดีนักใช่ไหม" ด้วยความโมโหชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูก้าวเดินเข้ามาจนประชิดร่างของอีกฝ่าย"อืมม" ใบหน้าสวยหวานพยายามหลบริมฝีปากที่เขาโน้มลงมาหวังจะจูบ "ถอยไปนะ""คิดหรือว่าเป็นเมนส์แล้วฉันจะไม่กล้าทำ""เป็นเมนส์?" เพิ่งนึกได้ว่าเลือดที่เลอะที่นอนคงเป็นประจำเดือนของเธอแน่เลย เขากล้าดียังไงถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมดแบบนี้ ไม่มีแม้แต่ชุดชั้นในประจำเดือนก็เลอะที่นอนน่ะสิ "โอ๊ย"จากที่ทับร่างเธออยู่พอได้ยินอีกฝ่ายร้องโอ๊ยเขาก็รีบขยับตัวลุกออก "เป็นอะไร""ปวดท้อง" ที่จริงไม่ได้ปวดท้องหรอก เพราะแค่ทานยาที่เขาให้มาเธอก็หายปวดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่แค่อยากให้เขาออกไปให้ไกล ถ้าจะใช้แรงผลักคงไม่ได้ผลนอกจากจะใช้มารยาหญิง"ยาอยู่ไหน""อยู่ห้องนั้น""ไปอาบน้ำ" พูดแค่นี้ภูตะวันก็รีบลงไปดูว่ายาแผงนั้นที่ซื้อมาให้เธอเอาไว้ที่ไหนหลังจากที่ได้ยาแล้ว เขาก็นำมันขึ้นมาพร้อมกับโจ๊กร้อนๆเพื่อให้เธอทานอะไรรองท้องก่อนแกร็ก..แอดดด..ตุ๊บ!!เ

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 19

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 19[โรงแรมม่านฟ้า]"สวัสดีค่ะ ต้องการจะมาใช้บริการอะไรของทางโรงแรมคะ""ห้องอาหาร""เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานต้อนรับเชิญพ่อเลี้ยงภูตะวันให้เดินตามมาที่ห้องอาหาร"จองโต๊ะไว้หรือยังคะ""เดี๋ยวผมจัดการเอง" ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าแม่นั่งอยู่โต๊ะไหน และเขาก็มองไปเห็นโต๊ะที่แม่นั่งแต่ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว"ตาภูมานั่นแล้วค่ะ""แม่ให้ผมมามีธุระอะไร" แค่มองก็เห็นแล้วว่าท่านยังสบายดี"มารู้จักกับคุณนายสมรสิลูก""นี่หรือตาภูโตขึ้นหล่อเป็นกองเลย""สวัสดีครับ""ถ้ามีนาเห็นจะจำพี่ได้ไหมเนี่ยขนาดป้ายังจำไม่ได้""มีนา?""ลูกจำคุณป้าสมรแม่ของน้องมีนาได้ไหมล่ะลูก""จำไม่ได้หรอกครับ แม่เรียกผมมาทำไม""นั่งก่อนสิเดี๋ยวน้องก็จะมาถึงแล้ว""อย่าบอกนะครับว่า?""ตาภูนั่นลูกจะไปไหน!" ช่อมาลาตะโกนตามหลังลูกชายที่เดินออกไปแล้ว "ลูกคนนี้นิสัยไม่ดีเลย""แกคงมีธุระด่วน""ต้องขอโทษคุณสมรด้วยนะ""ไม่เป็นไรหรอก ค่อยหาโอกาสให้เด็กเจอกันใหม่"ลานจอดรถของโรงแรม.."ทำไมออกมาเร็วจังเลยล่ะครับ" เวทมนต์ที่นั่งรออยู่ลานจอดรถเห็นว่าเจ้านายเดินออกมาแล้ว"ไปบ่อนหน่อย" ภูตะวันเป็นคนแบบนี้ถ้าไม่อยากพูดถึงอะไรเข

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 18

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 18"กรี๊ด! ถอยไปนะไอ้เลว!" แรงที่มีอยู่น้อยนิดดันร่างหนาของชายหนุ่มคนที่โน้มตัวลงมาจะทับร่างของเธอให้ออกไป"จะยอมไปกินข้าวดีๆ ไหมล่ะ""ฉันจะกินหรือไม่กินมันก็เรื่องของฉัน""ดี! ชอบแบบนี้ว่ะ" จากเมื่อสักครู่แค่ขู่ ตอนนี้เขารูดซิปลงจริงๆ และกำลังจะล้วงไอ้เจ้านั่นออกมา"ฉันไปกินก็ได้""ต้องให้ขู่" ภูตะวันขยับถอยออกมาเพื่อให้เธอลุกขึ้นจากโต๊ะได้ และตอนที่ขยับถอยเขาก็ได้รูดซิปกลับคืน"ฉันจะไปคนเดียว ส่วนนายไปตายซะ!!" พูดแค่นี้พลอยไพลินก็เดินเข้าไปทางครัวที่มีประตูอยู่หลังบ้านเข้ามาก็เห็นว่าเขาทำอาหารไว้รอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะไม่กินอาหารของเขา หญิงสาวหยิบไข่มาสองฟองแล้วตั้งน้ำ ถ้าต้มไข่แล้วไม่อร่อยก็ให้มันรู้ไปสิรออยู่ครู่หนึ่งเธอก็นำไข่ออกจากน้ำร้อนมาใส่น้ำเย็นก่อนที่จะปอกเขาเห็นว่าเธอหายเข้ามาในครัวนานแล้วก็เลยเข้ามาดู"ทำไมไม่กินอาหารอยู่บนโต๊ะ""ท้องฉันปากฉัน" ความรู้สึกดีๆ ที่เคยเห็นว่าเขาเป็นมิตรตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว คำพูดแต่ละคำเธออยากจะพูดให้เขาเจ็บเข้าไปในทรวงให้มากที่สุด"ดีนะที่ยังต้มไข่เป็น" แต่อีกฝ่ายเหมือนจะไม่สะทกสะท้านเลย แถมยังชะโงกหน้ามองมาดูไข่ที่

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 17//18+

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 17🔞"โอ๊ย นายตะวันนายจะทำอะไร" ถ้าเขาสัมผัสได้จะรู้ว่าทั้งร่างกายและน้ำเสียงของเธอตอนนี้สั่นกลัว ถึงแม้เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วันมันก็การันตีไม่ได้ว่าเขาจะเป็นแบบที่คิดไหมแต่อีกฝ่ายเหมือนโกรธมาก แล้วทำไมเขาต้องโกรธเธอขนาดนี้ด้วยแค่เรื่องประจำเดือน และเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย"ถอยไปนะ!" มือเรียวพยายามดันอีกฝ่ายออกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ยิ่งดันร่างของเธอก็ยิ่งถูกเขากอดรัดแน่นขึ้นใบหน้าคมฝังจูบลงตามผิวกาย จนทำให้เลือดในกายของผู้ชายทั้งแท่งแบบเขาร้อนผ่าว จนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้"ฉันเจ็บนะ!" ที่เจ็บเพราะเธอพยายามผลักเขาออกแต่อีกฝ่ายก็ยังคงดื้อดึงกอดรัดแถมจูบตามเนื้อตัว "ไอ้อืมมม" กำลังจะด่าแต่ปากถูกปิดก่อนโดยริมฝีปากของเขาเองลิ้นหนาแหย่ผ่านเข้าไปเพื่อจะสัมผัสในโพรงปาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยเพราะเธอกัดฟันไว้"อืมม" พอแทรกเรียวลิ้นเข้าไปไม่ได้เขาก็เปลี่ยนเป็นดูด จนเธอยอมเผยอปากออกเพราะความเจ็บจากแรงดูดนั้นผ้าถุงที่เธอใส่อยู่ไม่รู้ว่าเขาดึงมันหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าอะไรแข็งๆ ถูกดันผ่านเข

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 16

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 16"โอ้ยย ซี๊ดด""เป็นอะไร" ตื่นเช้ามาเห็นเธอนอนขดกุมท้องอยู่"ปวดท้อง""อยากเข้าห้องน้ำเหรอ""เปล่า""ปวดแบบไหน""แบบที่ผู้หญิงเขาเป็นกันทุกเดือน""เป็นประจำเดือนเหรอ?" เรื่องแบบนี้ถึงแม้ผู้ชายจะไม่เป็น แต่ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก"อืม""แล้วทำไง" แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือจะเป็นประจำเดือนต้องเจ็บท้องขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันต้องกินยา" ที่จริงยาก็ไม่ได้กินทุกเดือนหรอกนอกจากช่วงไหนที่ปวดท้องมากๆ"ยาอะไร""นายจะไปซื้อเหรอ""ถามว่ายาอะไร""ให้ฉันไปซื้อด้วยได้ไหม เพราะฉันต้องซื้อผ้าอนามัยและชุดชั้นในด้วย" ทีแรกก็ไม่กล้าบอกเขาเรื่องพวกนี้ แต่นั่นมันคือทางรอดถ้าเธอได้ไปกับเขาต้องมีโอกาสหนีได้แน่"เดี๋ยวจะหามาให้""นายจะไปหาที่ไหน""ถ้าเจ็บท้องก็นอนอยู่ในห้อง ไม่ต้องออกไปไหน" พูดจบเขาก็ออกจากห้องไปคนตัวเล็กค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นแล้วขยับกายออกมาส่องดูว่าเขาจะออกจากที่นี่ไปด้วยวิธีไหน แต่มันกลับไม่เป็นแบบที่คิดเพราะเขาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่เขาเข้าไปทำไมในนั้น?เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า สิ่งที่เธอต้องการเขาก็นำมันมาให้รวมถึงข้าวต้มร้อนๆ"คุณไปเอามาได้ยังไง""ทำไม อยากรู้เพื่อจะหาท

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 15

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 15ก๊อก ก๊อก หลังจากที่ถูกเธอไล่ออกจากห้องก็หลายชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นเธอออกมาจากห้องเลย เขาก็เลยมาเรียกดู"ออกมากินข้าว""ไม่หิว!""สายขนาดนี้จะไม่หิวได้ยังไง วันนี้ผมทำกับข้าวให้ออกมาสิ""ไป!" เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเห็นขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากร้องไห้"ถ้าไม่ออกมาจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ""จะไปไหนก็ไป!""ผมยังไม่เห็นหรอก""ไม่ต้องมาโกหก""จะออกมาดีๆ หรือจะให้พังประตูเข้าไป""ไม่ออก!" จบคำพูดพลอยไพลินก็ดึงหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้แกร็ก!"........." หญิงสาวได้ยินเสียงคนข้างนอกใช้กุญแจเปิดเข้ามาก็รีบขยับหมอนออกเพื่อมองไปดู "ออกไปนะ!" เธอไม่พูดเปล่ายังจับหมอนที่ปิดหูอยู่เมื่อสักครู่เขวี้ยงใส่คนที่ยืนอยู่หน้าประตู ..แต่เขาก็รับมันได้ทัน"ไม่เห็นมันน่าอายตรงไหนเลย น่ามองจะตาย""ไอ้บ้า! ไอ้เลว!""ก็ตัวเองอยากนอนดิ้นเองทำไมล่ะ ทีหลังก็ระวังหน่อยสิ""งื้ออออ" คนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอนก่อนจะเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดคลุมทั้งตัว"เดี๋ยวจะไปตักน้ำมาไว้ให้ใช้ หิวก็ออกไปทานแล้วกัน​ อาหารทำไว้ให้เสร็จแล้ว" วันนี้ที่จริงจะใช้งานเธอหน่อย แต่พอเห็นสภาพนี้แล้ว..คงต้องได้ทำเองอีกหลังจากที

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status