Semua Bab จูบหวานล้ำค่ำคืนนั้น: Bab 1 - Bab 10

ภายในสถานบันเทิงสุดหรูใจกลางกรุง อันคลาคล่ำไปด้วยนักท่องราตรีจำนวนมาก ท่ามกลางแสงไฟสลัวและเสียงเพลงอีดีเอ็มดังกึกก้อง ทุกคนต่างกำลังสนุกสุดเหวี่ยงไปกับจังหวะดนตรีเร้าใจ ผสานฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่พลุ่งพล่านภายในร่างกาย ทำให้ไม่มีใครสนใจใครเพราะมัวแต่ออกสเตปกันอย่างเมามันทว่าไม่ใช่กับชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งซึ่งนั่งห่างกันคนละโต๊ะ ทั้งคู่ต่างส่งสายตามองกันอยู่เนิ่นนาน ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้ทั้งสองไม่อาจละสายตาได้ชายหนุ่มปริศนาท่าทางดูภูมิฐานในชุดสีดำสนิท แม้จะดูมีอายุอยู่สักหน่อย ทว่าความหล่อเหลาคมเข้มนั้นสะกดเธอไว้ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบประสานสายตา และชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ต่างกัน กลิ่นน้ำหอมอันแสนหวานปนเซ็กซี่ลอยตาเตะจมูกจนทำให้เขาต้องหันไปมองยามเธอเดินผ่าน ก่อนนัยน์ตาคู่คมจะถูกตรึงไว้ด้วยดวงหน้าสวยหวานและทรวดทรงอันเย้ายวนนับตั้งแต่วินาทีนั้น ทั้งสองก็ส่งสายตาให้กันอย่างไม่สนใจใคร ราวกับภายในสถานบันเทิงแห่งนี้มีเพียงเขาและเธอ“กี้ แกจะนั่งจ้องตาให้ท้องไปเลยใช่ไหม”“โอ๊ย บุ๊ค ก็ดูสิ เขาหล่อมากอ่ะแก แกก็รู้ว่าลุคแดดดี้แบบนี้สเป็กฉันเลย” กันติชาหันไปค้อนขวับให้กับบุรินทร์ เพื่อนชาย

รถเอสยูวีสีดำคันงาม เลี้ยวเข้ามาจอดในอาคารจอดรถของคอนโดหรูใจกลางกรุง เมื่อรถจอดนิ่งสนิท พลขับหนุ่มก็รีบกุลีกุจอลงมาเปิดประตูห้องโดยสารด้านหลังให้เจ้านายได้ลงมา กันติชาและกฤษณ์ดนัยลงมายืนบิดขี้เกียจขับไล่ความเมื่อยล้าจากการนั่งรถอันแสนยาวนานจากเชียงใหม่จนมาถึงกรุงเทพฯกันติชาใช้เวลาที่เหลือก่อนเริ่มงานอยู่ที่ไร่เปี่ยมรัก ก่อนที่ผู้เป็นบิดาจะเดินทางมาส่งด้วยตัวเอง“เดี๋ยวพวกแกขนของคุณหนูขึ้นไปบนห้องแล้วก็ไปได้เลยนะ แวะพักโรงแรมสักคืนแล้วพรุ่งนี้ค่อยขับกลับ” พ่อเลี้ยงหนุ่มว่าพร้อมหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาควักธนบัตรสีเทาขึ้นมาปึกหนึ่งส่งให้แก่ลูกน้องทั้งสองคน“ขอบคุณครับพ่อเลี้ยง พวกผมไปเที่ยวกันก่อนได้ใช่ไหมครับ เปย์ซะขนาดนี้” ลูกน้องหนุ่มเอ่ยถามพร้อมส่งยิ้มกวน“เออ แต่อย่าเมาแล้วขับละกัน ถ้าไปก่อเรื่องกูไล่ออกให้หมดเลย ไม่เลี้ยงไว้ให้เสียข้าวสุกแน่”“ครับผม” กฤษณ์ดนัยมองลูกน้องทั้งสองอย่างคาดโทษ ก่อนจะหันมาหาลูกสาวคนสวย“ไปลูก”“พ่อคะ แล้วพ่อไม่กลับไปด้วยเหรอคะ”“ยังลูก พ่อมีนัดกินข้าวเย็นกับไอ้เชนทร์ เดี๋ยวบินกลับค่ำ ๆ เพราะพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า”“อ๋อ ค่ะ”“กี้ไปด้วยกันสิลูก พ่อจะได้แนะนำ

ตลอดทางที่อยู่บนรถ กันติชาพรั่งพรูความอัดอั้นตันใจ บวกกับความรู้สึกผิดหวังที่เพิ่มพูนขึ้นมาตลอดช่วงเวลาที่เธอต้องนั่งรอเก้ออยู่คนเดียว ด้านภัททิราเห็นเพื่อนสติหลุดด้วยความเมามายก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงได้แต่นั่งรับฟังอยู่หลังพวงมาลัย และเออออตามน้ำไปก่อนเมื่อถึงคอนโดหรูของกันติชา ภัททิราก็พาร่างของเพื่อนรักที่ทรงตัวแทบไม่อยู่ขึ้นไปบนห้อง ก่อนทิ้งกันติชาลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น และเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็น หวังให้เพื่อนรักได้ดื่มให้สดชื่น ทว่าพอเดินกลับมาอีกทีกันติชาก็หลับปุ๋ยไปเรียบร้อย“โอ๊ย งั้นก็นอนตรงนี้ไปละกัน”ภัททิราเดินเข้าห้องนอนไปนำผ้านวมมาห่มให้เพื่อนสาวผู้ช้ำรัก ก่อนเดินกลับเข้าไปนอนในห้องนอนเช้าวันใหม่ กันติชาตื่นขึ้นมาด้วยอาการหนักอึ้งที่ศีรษะ ฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นมาอย่างยากเย็น พอโงหัวขึ้นมาได้ก็เห็นภัททิรากำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงเคาร์เตอร์ไอส์แลนด์“ไง” ภัททิรากล่าวทักทายสั้น ๆ“แกมาทำไร”“นี่แกจำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืน ฉันซิ่งไปรับแกที่ผับ”กันติชาเดินโซเซเข้าไปนั่งตรงข้ามภัททิรา พลางหลับตานึกถึงเหตุการ์เมื่อคืน ความทรงจำมากมายเริ่มผุดเข้ามาเป็นช่วง

ในค่ำคืนนั้น คเชนทร์ตัดสินใจชวนราชันทร์ผู้เป็นเพื่อนสนิทออกท่องราตรี หวังจะปลดปล่อยความเครียด จิตใจจะได้หายฟุ้งซ่าน ทว่าร้านที่พวกเขาไปนั้น คือร้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันแสนเร่าร้อนระหว่างคเชนทร์และหลานสาวนอกไส้คนสวย พอดื่มน้ำเมาเข้าไปจนได้ที่ ชายหนุ่มก็พรั่งพรูความรู้สึกออกมาอย่างน้ำไหลไฟดับราชันทร์ก็ทำได้เพียงแต่นั่งรับฟัง“ไอ้ราช กูต้องตัดใจมึงเข้าใจไหม แต่พอกูได้เห็นสายตากี้วันนี้ กูโคตรเกลียดตัวเองที่ทำให้กี้ต้องเจ็บปวด” ว่าจบคเชนทร์ก็เทเครื่องดื่มสีอำพันลงคอจนหมดแก้ว“ถ้าเป็นกูนะ หลานกี้เสร็จกูไปแล้ว”“เชี่ย มึงไปสมมติคนอื่น อย่ามายุ่งกับกี้”“โห มึงหวงขนาดนี้ ถ้าวันนึงเขามูฟออนจากมึงได้ ไปหาคนอื่น มึงไม่โซ่หลุดไปไล่งับผู้ชายคนนั้นเหรอวะ”คเชนทร์หันไปมองเพื่อนรักตาขวาง นอกจากจะไม่ให้คำปรึกษาที่ดีได้แล้ว ยังพูดจาหมา ๆ ชวนให้โมโหไปอีก ราชันทร์ก็หาได้สนใจ ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความลงในสมาร์ตโฟนเครื่องหรูส่งหาใครบางคนคเชนทร์วางแก้วที่เหลือเพียงน้ำแข็งลงบนโต๊ะ ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืน“อ้าว มึงจะไปไหน”“ฉี่”สั้น ๆ แต่ได้ใจความคเชนทร์เดินออกมาจากโต๊ะตรงไปยังทางเดินคับแคบทอดยาวสู่ห้อง

ผ่านไปกว่าสัปดาห์ กันติชาแทบไม่ได้เจอหน้าคเชนทร์เลย เพราะท่านประธานหนุ่มมีภารกิจรัดตัวตั้งแต่เช้ายันเย็น ต้องออกไปพบลูกค้าบ้าง ไปดูโรงงานบ้าง และทุกครั้งชายหนุ่มจะให้อลิษาเป็นผู้ติดตาม ราวกับต้องการหลบหน้าเธอวันนี้ก็อีกเช่นกัน วันสุดท้ายของการทำงานในสัปดาห์นี้ กันติชาเร่งทำงานกองโตที่อลิษามอบหมายไว้ให้เพื่อให้ทันเวลาเลิกงาน เพราะวันนี้เธอมีนัดสำคัญกับแก๊งเพื่อนสาว โดยบุรินทร์เดินทางกลับมาจากฝรั่งเศสเพื่อร่วมงานแซยิดของบิดา ส่วนภัททิราก็เพิ่งเสร็จงานจากต่างจังหวัดกำลังเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯนิ้วเรียวสวยรัวแป้นพิมพ์เกิดเป็นเสียงดังยาวต่อเนื่อง ผ่านไปเกือบครึ่งวันเธอทำงานได้ตามเป้าหมายเป็นที่น่าพอใจ กันติชานั่งยิ้มชื่นชมตัวเอง ก่อนเอื้อมมือไปจับเมาส์เพื่อกดบันทึกงานที่ทำไว้พรึ่บ~“เฮ้ย เป็นอะไรอ่ะ ยังไม่ได้เซฟเลย”หน้าจอดับสนิทกลายเป็นสีดำมืด หญิงสาวแทบอยากจะกรี๊ดออกมา ทว่าก็ทำได้เพียงกรีดร้องอยู่ในใจ เธอพยายามปลุกปล้ำกับแล็ปท็อปบนโต๊ะอยู่นานสองนาน กดปุ่มเปิดปิด ชักปลั๊กเสียบปลั๊ก ซึ่งสกิลเกี่ยวกับอุปกรณ์ไอทีของเธอก็มีเพียงแค่นั้น สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจยกหูโทรศัพท์ภายในต่อสายหาผู้เชี่ย