บทที่ 7 จูบหวานล้ำค่ำคืนนั้น

ในค่ำคืนนั้น คเชนทร์ตัดสินใจชวนราชันทร์ผู้เป็นเพื่อนสนิทออกท่องราตรี หวังจะปลดปล่อยความเครียด จิตใจจะได้หายฟุ้งซ่าน ทว่าร้านที่พวกเขาไปนั้น คือร้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำอันแสนเร่าร้อนระหว่างคเชนทร์และหลานสาวนอกไส้คนสวย พอดื่มน้ำเมาเข้าไปจนได้ที่ ชายหนุ่มก็พรั่งพรูความรู้สึกออกมาอย่างน้ำไหลไฟดับ

ราชันทร์ก็ทำได้เพียงแต่นั่งรับฟัง

“ไอ้ราช กูต้องตัดใจมึงเข้าใจไหม แต่พอกูได้เห็นสายตากี้วันนี้ กูโคตรเกลียดตัวเองที่ทำให้กี้ต้องเจ็บปวด” ว่าจบคเชนทร์ก็เทเครื่องดื่มสีอำพันลงคอจนหมดแก้ว

“ถ้าเป็นกูนะ หลานกี้เสร็จกูไปแล้ว”

“เชี่ย มึงไปสมมติคนอื่น อย่ามายุ่งกับกี้”

“โห มึงหวงขนาดนี้ ถ้าวันนึงเขามูฟออนจากมึงได้ ไปหาคนอื่น มึงไม่โซ่หลุดไปไล่งับผู้ชายคนนั้นเหรอวะ”

คเชนทร์หันไปมองเพื่อนรักตาขวาง นอกจากจะไม่ให้คำปรึกษาที่ดีได้แล้ว ยังพูดจาหมา ๆ ชวนให้โมโหไปอีก ราชันทร์ก็หาได้สนใจ ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความลงในสมาร์ตโฟนเครื่องหรูส่งหาใครบางคน

คเชนทร์วางแก้วที่เหลือเพียงน้ำแข็งลงบนโต๊ะ ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืน

“อ้าว มึงจะไปไหน”

“ฉี่”

สั้น ๆ แต่ได้ใจความ

คเชนทร์เดินออกมาจากโต๊ะตรงไปยังทางเดินคับแคบทอดยาวสู่ห้องน้ำ เมื่อเดินไปจนถึงทางแยกเข้าสู่ห้องเก็บของหลังร้านก็ยิ่งทำให้นึกถึงกันติชาขึ้นมา ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนตัดใจเดินต่อไป

เมื่อจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย คเชนทร์ก็เดินกลับมาที่โต๊ะ และภาพที่ปรากฏตรงหน้า คือ ราชันทร์กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางสาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยถึงสามคน

“เป็นไงไอเชนทร์ กูเรียกน้อง ๆ มาเพื่อมึงโดยเฉพาะเลยนะ” ราชันทร์ว่าพลางยืดอกทำหน้าราวกับภาคภูมิใจ

“กูไม่มีอารมณ์” คเชนทร์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามราชันทร์ ก่อนรินเครื่องดื่มสีอำพันลงในแก้ว ยกขึ้นดื่มต่อ

“น้อง ๆ นั่งรอพี่แป๊บนึงนะครับ อยากกินอยากดื่มอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะ” ราชันทร์ว่าจบก็ลุกขึ้นมานั่งลงบนโซฟาที่อยู่ติดกับคเชนทร์ “ตกลงมึงจะตัดใจหรือไม่อยากกันแน่ นี่กุหาวิธีให้มึงอยู่นะ เลือกไปสักคนเผื่อได้กลิ่นใหม่ ๆ มึงจะได้หายบ้า”

“เออ ๆ เอามาคนนึง” คเชนทร์ตอบรับไปอย่างเสียไม่ได้ ราชันทร์จึงหันไปส่งสัญญาณให้หนึ่งในสาวสวยลุกขึ้นมาหาคเชนทร์

หญิงสาวร่างระหงในชุดเดรสสั้นสีแดงเกาะอกรัดรูป เดินนวยนาดมาหาชายหนุ่ม ก่อนนั่งลงบนตักกว้าง แขนข้างหนึ่งวาดมาโอบรอบลำคอแกร่ง ส่วนแขนอีกข้างลูบไล้แผงอกกว้าง

“อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ” เสียงหวานอันแฝงด้วยจริตจะก้าน ที่สามารถจัดการชายหนุ่มให้อยู่หมัดได้มานักต่อนัก ทว่ายิ่งกลับทำให้เคชนทร์หงุดหงิดรำคาญใจ

“อืม” คำตอบห้วนสั้นทำเอาสาวสวยหน้าเสีย แต่เธอก็ยังคงไม่ละความพยายาม นั่งบดเบียดบั้นท้ายลงบนต้นขาแข็งแรง

“ให้หนูช่วยไหมคะ หนูจะทำให้พี่ลืมทุกสิ่งทุกอย่างเลย”

นิ้วเรียวสวยกรีดกรายขึ้นมาบนใบหน้าคมเข้มไล้ลงมาตามแก้มสาก ก่อนจับปลายคางให้ใบหน้าชายหนุ่มหันมาทางเธอ หญิงสาวค่อย ๆ โน้มลงมาใกล้จนลมหายใจรดกัน ชายหนุ่มถอนหายใจทิ้ง ก่อนตัดสินใจโอนอ่อนผ่อนตาม พร้อมค่อย ๆ หลับตาลง รอรับลีลาของคนบนตัก ทว่าเมื่อเปลือกตาปิดสนิท ดวงหน้าสวยของหลานสาวนอกไส้ก็ลอยเข้ามาทันที

บ้าฉิบ!!!ทำไมเขาต้องรู้สึกผิดด้วย

คเชนทร์ลืมตาโพลง ก่อนจับหญิงสาวยกขึ้นตัวลอย วางแหมะลงข้างตัว สร้างความตกอกตกใจให้กับราชันทร์และสาวสวยอีกสองคน ส่วนคนที่อยู่เคียงข้างทำหน้าบึ้งตึง เม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความโมโห

“กูไปก่อน”

คเชนทร์เดินจากมาโดยทิ้งให้เพื่อนรักและสาว ๆ นั่งอึ้งไปตาม ๆ กัน

ทางด้านกันติชา หลังจากจัดการเคลียร์เรื่องความสัมพันธ์กับคเชนทร์เป็นที่เรียบร้อย เธอก็ทุ่มเทความสนใจทั้งหมดที่มีให้กับการเรียนรู้งานผู้ช่วยเลขานุการอย่างจริงจัง ในแต่ละวันเธอได้เจอหน้าคเชนทร์เพียงไม่กี่ครั้ง และทุกครั้งเธอก็มักจะแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เพราะอยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเธอสามารถตัดใจได้แล้วจริง ๆ

เวลาอยู่ที่บริษัทกันติชาก็มักใช้เวลาว่างอยู่กับอลิษาและกลุ่มเพื่อนแผนกต่าง ๆ ที่สนิทกับ

อลิษา ทำให้เธอเริ่มสนิทสนมคุ้นเคยกับพนักงานหลายคนในบริษัท บางคนก็อยากรู้จักเธอ เพราะเธอเป็นที่กล่าวถึงอยู่ช่วงหนึ่ง เนื่องจากมีหลายคนเห็นท่านประธานอุ้มเธอไปห้องพยาบาล แต่สุดท้าย

อลิษาก็ช่วยออกหน้าแก้ต่างให้เธอจนข่าวลือเงียบไป

เวลาผ่านไปร่วมเดือน เธอก็เริ่มทำงานได้คล่องแคล่วมากขึ้น อลิษาก็เริ่มมอบหมายงานให้เธอมากขึ้น บางครั้งเธอจึงต้องติมตามคเชนทร์ไปพบลูกค้าบ้างในเวลาที่อลิษาติดงานสำคัญ

“ลูกค้าดูท่าทางจะชอบกี้นะ อาไม่คิดว่ากี้จะพูดภาษาจีนเก่งขนาดนี้” คเชนทร์เอ่ยปากชมขณะที่ขับรถออกจากร้านอาหารหรูใจกลางเมือง หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงกับลูกค้าชาวจีนเสร็จเรียบร้อย

“กี้สนใจช่วงที่เริ่มติดซีรี่จีนหนัก ๆ ค่ะ ถึงขนาดให้พ่อส่งไปเรียนภาษาที่จีนช่วงปิดเทอมเลยนะคะ แต่ก็ได้แค่พูดกับฟังนะคะ อ่านกับเขียนนี่คืนครูไปแล้วค่ะ” กันติชากล่าวติดตลกจนชายหนุ่มหลุดขำออกมา

“แล้วช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง”

“เป็นยังไง...เรื่องอะไรคะ”

“ก็ทุกเรื่อง ความเป็นอยู่ เพื่อนร่วมงาน เอ่อ ถ้าเผื่อพี่กฤษณ์โทรมาถามอาจะได้รายงาน”

“อ๋อ” กันติชาดีใจได้เพียงไม่กี่อึดใจ ด้วยคิดว่าคเชนทร์เป็นห่วงเป็นใย ทว่าถามไปตามหน้าที่อีกเช่นเคย

“ก็ดีค่ะ ความเป็นอยู่ก็เรื่อย ๆ ช่วงนี้เพื่อนติดงานกันหมด เลยอดไปกินเหล้า ส่วนเพื่อนร่วมงานทุกคนดีกับกี้มาก อาเชนทร์ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าพ่อถาม กี้จะบอกว่าอาเชนทร์ดูแลกี้ดีมาก เพราะฉะนั้นอาเชนทร์ไม่ต้องเป็นห่วงกี้เลยค่ะ กี้ดูแลตัวเองได้” กล่าวจบเธอก็เบือนหน้ามองไปนอกหน้าต่าง เป็นสัญญาณว่าอยากจบการสนทนานี้ สารถีหนุ่มจึงต้องหันไปสนใจมองทางข้างหน้า เหยียบคันเร่ง

แอสตันมาร์ตินมุ่งหน้าสู่บริษัท

เมื่อรถแอสตันมาร์ตินคันงามของท่านประธานแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าทางเข้าอาคารบริษัทเทย์เลอร์ อิเล็คทริค พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนก็เข้ามาเปิดประตูให้เจ้านาย และผู้ช่วยเลขานุการคนสวย คเชนทร์ยื่นกุญแจให้กับพนักงานนำรถไปจอด ก่อนเดินนำกันติชาเข้าไปในบริษัท

“น้องกี้” เสียงชายหนุ่มปริศนาดังขึ้นทำให้

กันติชาและคเชนทร์หยุดเดิน และหันไปมองพร้อมกัน

“อ้าวพี่ธีร์ กลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อไหร่คะ”

กันติชากล่าวทักทายธีร์ หนุ่มแผนกไอทีที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เพราะเธอมักต้องประสานงานเกี่ยวกับปัญหาด้านไอทีกับชายหนุ่มเป็นประจำ

“เพิ่งกลับมาเมื่อวาน พี่ซื้อขนมมาฝากเยอะแยะเลย เดี๋ยวเอาขึ้นไปให้นะ น้องกี้รีบขึ้นไปเถอะ” ธีร์รีบสิ้นสุดการสนทนา เมื่อหันไปเห็นสายตาดุดันของท่านประธานที่กำลังจ้องเขม็ง

“โอเคค่ะ กี้ไปนะ” กันติชาส่งยิ้มสดใสพร้อมโบกมือลา

เมื่อเธอหันมาอีกที ก็เห็นคเชนทร์เดินนำไปจนเกือบถึงหน้าลิฟต์ หญิงสาวจึงรีบซอยเท้าบนส้นสูงอย่างรีบร้อน วิ่งผ่านประตูลิฟต์ที่ชายหนุ่มกดรอเธอ ก่อนที่จะเข้าไปยืนหายใจหอบเหนื่อย

“นายคนนั้นเป็นใคร”

“พี่ธีร์แผนกไอทีค่ะ”

“ดูสนิทกันดีนะ”

“ค่ะ พี่ธีร์เขาเป็นคนสุภาพ มีน้ำใจ เวลาคอมหรืออุปกรณ์อะไรมีปัญหาเขาก็รีบขึ้นมาช่วยเลยค่ะ”

“ฮึ ก็ดี” น้ำเสียงเข้มขึ้นจมูก ทำให้กันติชาหันไปมองอย่างไม่สบอารมณ์

“กี้ไม่ชอบน้ำเสียงอาเชนทร์ มันดูเหมือนกำลังประชดประชัน”

“อาขอโทษ อาแค่เป็นห่วง จะคบใครก็ต้องดูให้ดี”

“กี้ดูคนเป็นค่ะ กี้บอกแล้วใช่ไหมคะว่าอาเชนทร์ไม่ต้องเป็นห่วง ยิ่งอาเชนทร์ทำแบบนี้กี้ก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด ส่วนเรื่องที่กี้จะคบใคร มันเป็นสิทธิ์ของกี้ ใครก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม แม้แต่พ่อก็ห้ามกี้ไม่ได้”

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก กันติชาก็ก้าวเดินนำออกมาโดยไม่สนใจท่านประธานหนุ่มที่มองตามตาละห้อย คเชนทร์เดินตามออกมาจากลิฟต์ ก่อนตรงเข้าห้องทำงาน