Semua Bab อ้อมกอดจอมทัพผู้เร่าร้อน: Bab 1 - Bab 10

แม่ทัพหยางเจี้ยน เป็นบุคคลที่เปรียบเสมือนดั่งเสาหลักแห่งราชสำนัก ผู้เป็นขุนพลคู่ใจขององค์ฮ่องเต้ ด้วยความสามารถในการนำทัพที่หาใครเทียบได้ยาก ผลลัพธ์เดียวที่ติดตามมาหลังจากการออกศึกของเขาก็คือชัยชนะ ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนได้กลายเป็นที่รู้จักทั่วแผ่นดินด้วยอายุเพียง 32 ปี ซึ่งถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบกับแม่ทัพใหญ่นายอื่นด้วยความอ่อนวัยและผลงานที่เปล่งประกาย หยางเจี้ยนจึงก้าวสู่ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ได้อย่างรวดเร็ว ความเก่งกาจของเขาไม่เพียงแต่สร้างความอิจฉาและริษยาให้กับขุนนางและชายหนุ่มคนอื่น แต่ยังดึงดูดสายตาและหัวใจของบรรดาสาวงามในวัง ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นและความสามารถที่หาใครเปรียบท่ามกลางแสงของหมู่ดาวที่ส่องสว่างบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ภายในจวนของท่านแม่ทัพหยางเจี้ยน บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเร่าร้อน แม่ทัพหนุ่มผู้เก่งกาจกำลังโอบกอดฮูหยินผู้เป็นที่รักของตน นางผู้มีชื่อว่าเหม่ยฟาง หญิงสาวที่เป็นที่เลื่องลือในเรื่องของความงดงามเหม่ยฟางนั้นงามจับตา นางมีผิวพรรณขาวเนียนละเอียดดุจดั่งหิมะ ดวงตากลมโตเปล่งประกายเหมือนดวงจันทร์ยามค่ำคืน ริมฝีปากสีแดงระเรื่ออันอ่อนหวาน ท่าทางสง่างามและนุ่ม

ก่อนที่เหม่ยฟางจะกลายมาเป็นสตรีที่เพียบพร้อม คู่ควรกับแม่ทัพหยางเจี้ยน แท้จริงแล้วเธอเคยเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยดิบเถื่อน เหมือนสัตว์ป่าที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้ พ่อของนางเป็นจอมโจรผู้มีชื่อเสียงอันลือเลื่อง เป็นหัวหน้ากองโจรนับร้อยคนคอยติดตามออกปล้นสะดมไปทั่วแคว้น เหม่ยฟางเติบโตท่ามกลางเสียงดาบ เสียงม้า และกลิ่นของควันไฟ ความเป็นนักสู้และหัวใจที่กล้าแกร่งถูกหล่อหลอมขึ้นในทุกวันจนเมื่อวันหนึ่ง ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนได้รับคำสั่งตรงจากเมืองหลวง ให้ยกกองทัพมาปราบพ่อของนาง กองโจรที่เคยแข็งแกร่งและเกรียงไกรต้องพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงภายใต้แผนการอันยอดเยี่ยมและความสามารถที่ไร้เทียมทานของแม่ทัพหนุ่ม ในสนามรบครั้งนั้น กองทัพของหยางเจี้ยนบดขยี้ศัตรูอย่างไร้ความปรานี เหล่าลูกสมุนของพ่อของเหม่ยฟางถูกสังหารอย่างไม่เหลือใคร จนในที่สุด ทุกอย่างก็จบลงด้วยความพ่ายแพ้และในช่วงเวลาสุดท้ายของการรบ หยางเจี้ยนได้พบกับเหม่ยฟางเป็นครั้งแรก ท่ามกลางซากปรักหักพังของค่ายโจร ร่างอรชรของนางโดดเด่นขึ้นมา ความงดงามของเธอทำให้หัวใจของแม่ทัพหยางแทบหยุดเต้น นางงดงามราวกับดอกไม้ป่าที่บานสะพรั่ง แม้แต่สาวงามในเมืองหลวงก็ไม่อาจเ

ฮ่องเต้ หลงเซวียน ร่างอ้วนท้วมในชุดคลุมยาวสีทองอร่ามแทรกไปด้วยลายมังกร ดูทรงอำนาจแต่มากด้วยอายุ เขายืนอยู่ท่ามกลางเหล่าขุนนางที่รายล้อม ร่างกายและสีหน้าของเขานั้นอาจดูเป็นเช่นจักรพรรดิผู้มั่นคง แต่แววตาของฮ่องเต้กลับสะท้อนความหื่นกระหายที่ซ่อนเร้น ดวงตานั้นจับจ้องมายังแม่ทัพหยางเจี้ยนผู้ก้มศีรษะลงคำนับ ทว่าดูสง่างามทรงอำนาจในชุดเกราะเหล็กแม่ทัพหยางเจี้ยนเป็นชายหนุ่มในวัย 32 ร่างกายกำยำ สายตาคมเฉียบ ขนานนามว่าเป็นแม่ทัพมือฉมังที่ไม่มีใครโค่นได้ ฝีมือการรบของเขาเลื่องลือทั่วแผ่นดิน และการมีกองทัพของหยางเจี้ยนหนุนหลังทำให้ราชบัลลังก์ของฮ่องเต้มั่นคงเรื่อยมาเสียงฮ่องเต้ที่แหบพร่าแต่หนักแน่นเอ่ยขึ้น “ท่านแม่ทัพ ข้าเรียกท่านมาด้วยเรื่องเร่งด่วน ขณะนี้แดนเหนือกำลังเกิดสงคราม ข้าต้องการให้ท่านไปยุติความวุ่นวายในครั้งนี้”แม่ทัพหยางเจี้ยนขยับตัวอย่างสง่างาม คำตอบของเขาชัดเจนและมั่นคง "กระหม่อมจะปฏิบัติหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดพ่ะฮ่องเต้หลงเซวียนแย้มยิ้ม ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายไปด้วยความพึงพอใจ ริมฝีปากหนาขยับขึ้นอย่างช้า ๆ ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะที่ฟังแล้วเต็มไปด้วยความย่ามใจ “หึหึหึ ข้าเชื่อใจท

ความเร่าร้อนของสตรีตรงหน้าทำให้แม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในวงจรแห่งความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุด แม้ว่าเขาจะสัมผัสกับนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทุกครั้งกลับเหมือนกับว่าเขายังไม่เคยพอใจ ราวกับว่าน้ำหวานที่นางมอบให้นั้นยิ่งทำให้เขาต้องการมากยิ่งขึ้น ความเร่าร้อนและแรงดึงดูดที่นางมีต่อเขาทำให้หัวใจของหยางเจี้ยนเต้นรัวและเต็มไปด้วยความหลงใหลร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างมีชีวิตชีวา เมื่อมือของเขาแตะต้องผิวเรียบเนียนของนาง ความรู้สึกอ่อนนุ่มและร้อนแรงที่ตอบรับกลับมาช่างทำให้เขาเผลอสูญเสียตัวเองไปในห้วงอารมณ์นี้ ในเวลานี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงแม่ทัพที่แข็งแกร่ง แต่กลับกลายเป็นชายหนุ่มที่ตกอยู่ในความลุ่มหลงและเสน่ห์อันไม่สิ้นสุดของนางสาวงามคนนั้นส่งยิ้มและสายตาอันเย้ายวนใจที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยการเฉลิมฉลองและความสนุกสนาน ความปรารถนาที่อัดแน่นในหัวใจของหยางเจี้ยนกลับยิ่งทวีความร้อนแรงขึ้น แม้ว่าเขาจะรู้ว่าทุกอย่างนี้มีเส้นแบ่งที่ชัดเจน แต่เมื่ออยู่ในหอระเริงลมแห่งนี้ ทุกสิ่งกลับดูเหมือนเป็นไปได้และยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใดเขาจมดิ่งไปกับรสชาติของความสุขสม รู้สึก

แดนเหนือในเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงรบและกลิ่นอายของสงคราม อันตรายอยู่รายรอบทุกก้าวที่ย่าง ทว่าท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนก็ตัดสินใจพาฮูหยินเหม่ยฟางติดตามไปด้วย เหตุผลหนึ่งนั้นเป็นเพราะสงครามอาจยืดเยื้อและกินเวลานานหลายเดือน การมีนางอยู่เคียงข้างช่วยให้เขารู้สึกมีความหวังและไม่เปล่าเปลี่ยวในยามค่ำคืนฮูหยินเหม่ยฟางเป็นมากกว่าภรรยาที่เขารัก นางคือเพื่อนแท้ที่เขาไว้ใจ มีความเข้าใจลึกซึ้งต่อความกดดันของเขาในฐานะนักรบและแม่ทัพ ความอบอุ่นจากนางช่วยปลอบประโลมใจในยามที่เขาเหน็ดเหนื่อยจากการศึก เมื่อเขาต้องการพักพิง การได้อยู่ใกล้นางยิ่งเสริมให้เขามีพลังในการต่อสู้ถึงแม้พวกเขาต้องเผชิญกับเสียงดาบและเสียงศึกที่ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลง ความปรารถนาระหว่างท่านแม่ทัพและฮูหยินเหม่ยฟางก็ไม่ได้ลดน้อยลง การมีเธอเคียงข้างไม่เพียงทำให้จิตใจของเขาสงบขึ้น แต่ยังถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ ท่ามกลางความตึงเครียดของสงคราม การได้พักผ่อนในอ้อมกอดของนางช่วยเติมเต็มความต้องการที่เขามีเช้าวันรุ่งขึ้น ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนสั่งเคลื่อนทัพ ทหารนับหมื่นนายทยอยเดินตามกันเป็นแถวยาวเหยียดออกจากจวนตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเต็มที่ ภายในรถ