ตอนที่ 6 เมื่อความหื่นกระหายบังเกิด nc

แม่ทัพหยางเจี้ยนยกจอกสุราขึ้นดื่มอีกครั้ง รสชาติอันร้อนแรงของสุราเข้มข้นไหลผ่านลำคอ เปรียบดั่งเชื้อเพลิงที่โหมไฟแห่งความปรารถนาให้ยิ่งร้อนแรงขึ้น เขาปรายตามองเหล่าสาวงามที่อยู่รอบกาย พวกนางต่างส่งสายตาเย้ายวนและเผยรอยยิ้มเชิญชวน ราวกับจะละลายความเยือกเย็นและความแข็งแกร่งภายในใจของเขาให้กลายเป็นความหลงใหล

เมื่อแรงปรารถนาถึงขีดสุด หยางเจี้ยนดึงร่างบางของสาวงามคนหนึ่งเข้ามาใกล้ ความเร่าร้อนที่อัดแน่นอยู่ในจิตใจพรั่งพรูออกมาในจูบที่ร้อนแรง เขาจุมพิตนางอย่างหนักแน่นและลึกซึ้ง แสดงออกถึงพลังของแม่ทัพผู้แข็งแกร่งและเปี่ยมด้วยความปรารถนา นางตอบรับจูบของเขาด้วยอ้อมแขนที่โอบรอบคออย่างอ่อนโยน ดวงตาปิดสนิท ริมฝีปากของทั้งสองเชื่อมกันราวกับจะหลอมรวมความรู้สึกที่อัดแน่นในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสน่ห์และแรงดึงดูดนี้

ท่ามกลางแสงเทียนสลัวในหอระเริงลม เสียงดนตรีเบา ๆ และบรรยากาศที่หอมหวาน ทำให้ทุกอย่างรอบตัวคล้ายเลือนหายไป เหลือเพียงความเร่าร้อนและความปรารถนาที่ปะทุรุนแรงในใจแม่ทัพและสาวงาม

สาวงามค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกอย่างช้า ๆ ท่ามกลางแสงเทียนอ่อนโยนที่ส่องสว่างไปทั่วห้องเรื่อย ๆ ความเคลื่อนไหวของนางดูราวกับการเต้นรำอันเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ องค์ประกอบแต่ละอย่างเสริมสร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนใจ จนทำให้หัวใจของแม่ทัพหยางเจี้ยนเต้นรัวและเลือดลมสูบฉีดอย่างเต็มที่

เมื่อผ้าบาง ๆ หลุดออกจากร่าง เผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงามดุจเทพี ความโค้งมนของสัดส่วน แผ่นหลังที่เปล่งปลั่ง และผิวพรรณที่ขาวผ่องราวกับหิมะ ทุกสัดส่วนมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของแม่ทัพให้อยากเข้าหานางอย่างไม่รู้ตัว เปลวไฟแห่งความปรารถนาในใจของเขาลุกโชนขึ้นเรื่อย ๆ ดุจเปลวเพลิงที่ไม่มีวันดับ

หยางเจี้ยนไม่สามารถต้านทานความดึงดูดนี้ได้อีกต่อไป เขายื่นมือไปข้างหน้าอย่างไร้ความลังเล ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแรงขับเคลื่อนที่ไม่อาจปฏิเสธได้ สัมผัสของมือที่แน่นหนาของเขาแตะลงบนผิวของนาง ความร้อนระอุระหว่างเขากับนางเติมเต็มบรรยากาศรอบตัว ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะกลายเป็นภาพแห่งความปรารถนาที่สวยงาม แต่ก็เร่าร้อนจนน่าหวาดหวั่น

แม่ทัพหยางเจี้ยนทรุดตัวลงไปอีกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงกระซิบที่แฝงไปด้วยความปรารถนาของสาวงามตรงหน้า ใจของเขาเต้นแรง ราวกับหัวใจถูกหลอมรวมเข้ากับเปลวไฟแห่งอารมณ์ที่ร้อนแรงในค่ำคืนนี้ เขายิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ “เรือนร่างของเจ้ามันช่างเย้ายวนใจข้ายิ่งนัก ข้าอดทนต่อความปรารถนาไม่ไหวแล้ว”

คำพูดนั้นออกมาจากใจ ราวกับว่าเขาพูดตรงๆ กับความรู้สึกที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน ในขณะที่นางตอบรับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูด “ค่ำคืนนี้เรือนร่างของข้าจะเป็นของท่าน” คำพูดนั้นทำให้บรรยากาศในหอระเริงลมยิ่งทวีความร้อนแรงขึ้นไปอีก

นางมองสบตาเขาอย่างเต็มเปี่ยมด้วยความปรารถนา สายตาของนางแสดงถึงความหิวโหยในความรักและความหลงใหล เรือนร่างของแม่ทัพที่แสนกำยำ ทำให้ความเร่าร้อนภายในใจของนางลุกโชติช่วง อารมณ์ที่ปะทุขึ้นระหว่างทั้งสองทำให้ห้องนั้นกลายเป็นสถานที่แห่งความรักและความใคร่ที่เต็มไปด้วยความหลงใหล

ในคืนที่มีแต่เสียงดนตรีและแสงเทียนสลัว ความเร่าร้อนระหว่างแม่ทัพกับสาวงามได้แปรเปลี่ยนเป็นความปรารถนาที่ไม่มีวันสิ้นสุด ทั้งคู่ลุ่มหลงในความรู้สึกและความต้องการที่มีต่อกัน จนทุกสิ่งรอบตัวเริ่มเลือนหายไปเหลือเพียงความต้องการที่ผลักดันให้พวกเขาก้าวเข้าใกล้กันมากยิ่งขึ้น

ลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาราวกับกำลังเต้นระบำอยู่ในอ้อมกอดของท่านแม่ทัพ หยางเจี้ยนรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุที่ไหลผ่านร่างกายของเขา ในจูบที่ทั้งคู่แบ่งปัน สัมผัสของนางทำให้ทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นเพียงแค่ฉากเบลอ ความรู้สึกเสมือนเขาอยู่ในโลกใบใหม่ที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความเร้าใจ

ลิ้นของนางราวกับมีชีวิต มีการเคลื่อนไหวที่ชำนาญและเย้ายวนใจ มันทำให้เขารู้สึกถึงความปรารถนาที่ล้นหลามภายในใจ หยางเจี้ยนตอบรับด้วยความร้อนแรง ใช้ลิ้นของตนสัมผัสตอบรับกับนาง สร้างจังหวะการเต้นที่แสนเข้มข้น ความรู้สึกนั้นพุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ทั้งสองคนดำดิ่งลงไปในคลื่นแห่งความรู้สึกอันเข้มข้นและเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ยากจะต้านทาน

ทุกการสัมผัส สร้างความร้อนแรงที่ทำให้พวกเขาเหมือนสูญเสียสติไปชั่วขณะ เสียงหายใจที่ร้อนแรงและการเต้นของหัวใจที่เร่งรัวกลายเป็นดนตรีในค่ำคืนอันน่าอัศจรรย์นี้ ความหลงใหลระหว่างแม่ทัพและสาวงามพุ่งสูงขึ้น ราวกับว่าในวังวนนี้ ไม่มีสิ่งใดที่จะสามารถขัดขวางความปรารถนาที่ลุกโชติช่วงนี้ได้

อื้อ...อ๊า....องค์ฮ่องเต้ส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างมีความสุขเมื่อพระองค์ได้เป็นสักขีพยานความเร่าร้อนในครั้งนี้เพียงแค่จ้องมองฉากตรงหน้าทำให้พระองค์เกิดมีอารมณ์อย่างที่ไม่อาจควบคุม ท่อนเนื้อขององค์ฮ่องเต้เกิดการแข็งตัวเสียจนแทบระเบิดจนทำให้พระองค์รูดท่อนเนื้อของตนไปมาเพื่อบรรเทาความหื่นกระหาย

“สตรีนางนี้นางช่างร่านนักลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาอยู่ตามเรือนร่างของท่านแม่ทัพเห็นทีคราวหน้าข้าจะต้องเรียกใช้นาง” ในขณะที่ฮ่องเต้ หลงเซวียน พูดออกมาก็รูดท่อนเนื้อของตนเองไปด้วยร่างกายของพระองค์ถึงกับสั่นสะท้านด้วยความเสียวเมื่อเห็นสาวรับใช้ของตนปฏิบัติรับใช้แม่ทัพอย่างเร่าร้อน พระองค์คาดคิดไม่ถึงเลยว่าแท้ที่จริงแล้วตัวของนางนั้นจะซุกซ่อนความร่านเอาไว้มากมายถึงเพียงนี้ราวกับว่าตัวของนางเกิดมาเพื่อถูกผู้ชายกระแทรกเรือนร่างเพื่อที่จะดับความหื่นกระหายภายในใจของนาง

แม่ทัพหยางเจี้ยนไม่สนใจสายตาขององค์ฮ่องเต้หลงเซวียนที่จ้องมองมาด้วยความพึงพอใจ เขาทำเหมือนพระองค์เป็นเพียงผู้รับชมที่นั่งอยู่ข้างๆ การกระทำของเขายังคงมั่นใจและเต็มไปด้วยความปรารถนา

มือของเขายังคงเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนไปตามเรือนร่างของสาวงามข้างกาย หัวใจของหยางเจี้ยนเริ่มสูบฉีดเร็วขึ้นเมื่อสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มและความร้อนที่แผ่ซ่านจากตัวนาง เขามองเห็นรอยยิ้มและแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการของนางอย่างชัดเจน สร้างความรู้สึกที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด

องค์ฮ่องเต้หลงเซวียนทรงนั่งอยู่ที่มุมห้อง พึงพอใจกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่ในใจของพระองค์กลับเต็มไปด้วยความลุ่มหลงและความหื่นกระหาย พระองค์สังเกตทุกการเคลื่อนไหวของแม่ทัพหนุ่มอย่างไม่ลดละ โดยที่หยางเจี้ยนกลับทำเหมือนว่าตนเองเป็นเจ้าของค่ำคืนนี้

ในหอระเริงลมแห่งนี้ ทุกคนต่างดื่มด่ำกับบรรยากาศอันลุ่มลึก แต่ความรู้สึกของแม่ทัพหยางเจี้ยนกลับเหมือนหลุดพ้นจากกรอบของกฎเกณฑ์ใด ๆ ทั้งสิ้น เขาเป็นเพียงชายหนุ่มผู้กระหายความรักและการสัมผัสที่แท้จริง ท่ามกลางความเย้ายวนใจแห่งค่ำคืนอันแสนพิเศษนี้

เสียงครวญครางที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของสาวงามเป็นดั่งเสียงเพลงที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวร้อนระอุ หญิงสาวผู้นั้นเผลอหลุดเสียงออกมา “อื้อ...อ๊า...” อย่างไม่รู้ตัวเมื่อแม่ทัพหยางเจี้ยนเริ่มแตะสัมผัสเรือนร่างของนาง ด้วยมือที่ใหญ่และแข็งแรงของเขา ค่อย ๆ ลูบไล้ลงไปตามผิวเรียบเนียนของนาง ความรู้สึกอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยแรงกระตุ้นทำให้สาวงามสั่นสะท้าน ดวงตาของนางเบิกกว้างเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

หอระเริงลมที่เคยเงียบสงบในค่ำคืนนี้กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ลุ่มหลง ร่างของแม่ทัพหยางเจี้ยนอยู่ท่ามกลางความปรารถนาอันล้นหลามจากสตรีที่อยู่รอบตัว เขาเคลื่อนไหวอย่างมั่นใจ ประสานไปกับเสียงครวญครางของนางซึ่งดังก้องไปทั่วทั้งหอ สถานที่แห่งนี้กลายเป็นสนามรบใหม่ที่ไม่ต้องใช้ดาบและเกราะ แต่กลับเต็มไปด้วยอารมณ์และความต้องการที่ตื่นตาตื่นใจ