ตอนที่ 7 ปลดปล่อย nc

ความเร่าร้อนของสตรีตรงหน้าทำให้แม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในวงจรแห่งความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุด แม้ว่าเขาจะสัมผัสกับนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทุกครั้งกลับเหมือนกับว่าเขายังไม่เคยพอใจ ราวกับว่าน้ำหวานที่นางมอบให้นั้นยิ่งทำให้เขาต้องการมากยิ่งขึ้น ความเร่าร้อนและแรงดึงดูดที่นางมีต่อเขาทำให้หัวใจของหยางเจี้ยนเต้นรัวและเต็มไปด้วยความหลงใหล

ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างมีชีวิตชีวา เมื่อมือของเขาแตะต้องผิวเรียบเนียนของนาง ความรู้สึกอ่อนนุ่มและร้อนแรงที่ตอบรับกลับมาช่างทำให้เขาเผลอสูญเสียตัวเองไปในห้วงอารมณ์นี้ ในเวลานี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงแม่ทัพที่แข็งแกร่ง แต่กลับกลายเป็นชายหนุ่มที่ตกอยู่ในความลุ่มหลงและเสน่ห์อันไม่สิ้นสุดของนาง

สาวงามคนนั้นส่งยิ้มและสายตาอันเย้ายวนใจที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยการเฉลิมฉลองและความสนุกสนาน ความปรารถนาที่อัดแน่นในหัวใจของหยางเจี้ยนกลับยิ่งทวีความร้อนแรงขึ้น แม้ว่าเขาจะรู้ว่าทุกอย่างนี้มีเส้นแบ่งที่ชัดเจน แต่เมื่ออยู่ในหอระเริงลมแห่งนี้ ทุกสิ่งกลับดูเหมือนเป็นไปได้และยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด

เขาจมดิ่งไปกับรสชาติของความสุขสม รู้สึกถึงการยั่วยวนที่ไร้ที่สิ้นสุด และตระหนักว่าในคืนนี้เขาต้องการนางมากกว่าที่เคยมากกว่าครั้งไหน ๆ ที่เคยสัมผัสกับความรักและความเร่าร้อนเช่นนี้

เสียงครวญครางที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากของสาวงามนั้นดังก้องอยู่ในหูแม่ทัพหยางเจี้ยน ราวกับบทสวดที่สะกดใจให้หลงใหล เสียงนั้นเต็มไปด้วยความหวานซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวและร่างกายตอบสนองโดยไม่รู้ตัว ขณะที่นางโน้มตัวเข้ามาใกล้ คล้ายจะกระซิบคำปลุกเร้าให้เขาเข้าไปในโลกแห่งความสุขสม ท่อนเนื้อของเขากลับตอบสนองอย่างรุนแรง แข็งตัวขึ้นดั่งเหล็กเย็น ทำให้เขารู้สึกอึดอัดและตึงเครียด

แม้จะมีสติอยู่บ้าง แต่ความร้อนแรงของอารมณ์และบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสน่ห์นั้นรอบล้อมทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงการสูญเสียความควบคุม เสียงของนางเปรียบเสมือนเป็นยาเสพติดที่ทำให้จิตใจเขาล่องลอยอยู่ในห้วงความรู้สึกอันหวานซึ้ง เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อความรู้สึกนี้ได้อีกต่อไป

“อื้อ...อ๊า...” เสียงครวญครางนั้นเป็นเหมือนบทเพลงที่ดึงดูดให้เขาเข้าใกล้นางมากขึ้น หัวใจของแม่ทัพเต็มไปด้วยความปรารถนาที่โหยหา แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ยังคงต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในใจของตนเอง และค่อยๆ ตกอยู่ในสภาพของการถูกล่อลวงที่ไม่อาจต้านทานได้

“ท่านแม่ทัพ ข้าต้องการรสจูบของท่าน ได้โปรดช่วยประทานให้ข้าอีกสักครั้ง...” เสียงที่หวานราวเสียงเพลงของนางกระซิบเรียกหา ราวกับปีศาจร้ายที่ล่อลวงให้เขาหลงเข้าไปในวังวนอันลึกซึ้ง แววตาของนางลุกโชนไปด้วยความปรารถนา จ้องมองเขาอย่างเต็มไปด้วยความหิวกระหาย

หยางเจี้ยนรู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงดูดเข้าไปในเสน่ห์ที่ลึกซึ้งและดึงดูดใจ รสจูบของนางยังคงติดอยู่ในความทรงจำของเขาเหมือนพิษที่ร้ายกาจ แต่ในใจของเขายังมีความลังเล ขุนศึกผู้จงรักภักดีอย่างเขายังมีหน้าที่ต้องปฏิบัติ เพื่อชาติและแผ่นดิน

แต่เมื่อนึกถึงเสียงเรียกของนาง ที่บรรจงสะกดจิตใจเขา หัวใจของเขากลับเริ่มร้อนรุ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ นางคือสัญลักษณ์ของความปรารถนาและความเย้ายวนที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ในค่ำคืนนี้

ในที่สุด แม่ทัพหยางเจี้ยนจึงตัดสินใจไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไป เขาขยับเข้ามาใกล้ ริมฝีปากของเขาเริ่มขยับไปหานางอย่างช้า ๆ สัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความร้อนแรงที่ปะทุขึ้นในใจ รสจูบอันลึกลับนี้คือสิ่งที่เขารอคอยและปรารถนาในคืนที่แสนงดงามเช่นนี้

ริมฝีปากของนางพลิ้วไหวไปตามจังหวะของรสจูบที่หยางเจี้ยนมอบให้ เสียงกระเส่าที่ลอดออกจากลำคอของนางแสดงถึงความพึงพอใจที่ไม่อาจปิดบัง ความรู้สึกอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเหมือนจะตัดขาดจากโลกภายนอก ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟอ่อนๆ และกลิ่นหอมของดอกไม้

นางใช้มือสัมผัสใบหน้าของแม่ทัพอย่างนุ่มนวล ในขณะที่หยางเจี้ยนรู้สึกถึงความร้อนรุ่มของนางที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้าสู่หัวใจ เขาไม่อาจห้ามความรู้สึกที่เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ เสียงกระซิบกระเซ้าและการเคลื่อนไหวของนางเป็นเหมือนเวทมนตร์ที่ทำให้เขาลืมทุกสิ่งรอบตัว

แม่ทัพหยางเจี้ยนหลอมรวมจิตใจของเขาเข้าไปในจูบนี้ รสชาติที่หวานซึ่งมีเสน่ห์อย่างน่าหลงใหลทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะอยากสัมผัสนางอีกครั้ง เสียงกระเส่าของนางทำให้เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอย่างรุนแรง

มือที่หยาบกร้านของท่านแม่ทัพบีบเคล้นหน้าอกของนางอย่างเต็มไม้เต็มมือ แม่ทัพหนุ่มดูดเลียหน้าอกของนางอย่างหิวกระหายราวกับว่าตัวของเขานั้นอดยากมานานเสียงร้องครวญครางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของนางปลุกเร้าความเป็นชายของท่านแม่ทัพอย่างเต็มที่ท่อนเนื้อของเขาแข็งผงาดตั้งชูชันพร้อมดึงมือของนางแตะสัมผัสมันแข็งตัวสู้มือนางอย่างเต็มที่

“ดูเหมือนว่ามันกำลังต้องการริมฝีปากของเจ้านะ” แม่ทัพ หยางเจี้ยน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบังในเมื่อตัวของนางร่านนักตัวของเขาก็จะสนองความร่านให้นาง สาวงามจ้องมองท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพด้วยความหลงใหลหลังจากนั้นนางก็อ้าริมฝีปากของตัวเองจนกว้างพร้อมทั้งกลื่นกินมันไปทั้งดุ้น

ฉวบ....อู๊ยยยย แม่ทัพ หยางเจี้ยน ถึงกับอ้าปากกว้างดวงตาเหลือกลอยด้วยความเสียวสะท้านเพียงแค่ท่อนเนื้อของเขาเข้าไปภายในริมฝีปากของนางตัวเขาถึงกับเสียวจนตัวเกร็งราวกับว่าตนเองนั้นกำลังถูกผีร้ายเขาสิง

ฉวบ ฉวบ ฉวบ นางดูดเลียท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าสตรีนางนี้นั้นอดยากมานานลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาตามท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพไม่เพียงแค่นั้นมือของนางยังลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่สุดแสนจะกำยำของเขา

“ข้าทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” แม่ทัพหนุ่มถอนท่อนเนื้อออกจากริมฝีปากที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางพร้อมทั้งรีบสอดใส่เข้าไปที่ภายในเรือนร่างของนางในทันที

“อ๊า....นี่มันสวรรค์ชัดๆ” แม่ทัพ หยางเจี้ยน ส่งเสียงร้องครางออกมาด้วยความพึงพอใจหลังจากที่ท่อนเนื้อของตนสอดใส่เข้าไปที่ภายในเรือนร่างของนางสัมผัสแรกที่ตัวของเขาได้รับนั้นมันให้ความรู้สึกที่เปียกแฉะเป็นอย่างมากราวกับว่าจุดที่อ่อนไหวต่อการสัมผัสของนางนั้นต้องการที่จะกลืนกินท่อนเนื้อของเขา

ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ แม่ทัพหนุ่มกระแทรกเรือนร่างของนางอย่างดิบเถื่อนด้วยความหื่นกระหายน้ำราคะของนางสาดกระเซ็นตามจังหว่ะการกระแทรกของเขาหญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าสุดแสนจะงดงามในยามนี้นั้นส่งเสียงร้องไม่เป็นภาษาราวกับว่าตัวของนางนั้นไม่สามารถพูดภาษามนุษย์ได้อีกต่อไปนางทำได้แต่เพียงส่งเสียงร้องครางออกมาเท่านั้น

อู๊ยยย อ๊า......น้ำเสียงและสีหน้าแววตาของนางในยามนี้นั้นลามกอย่างถึงสุดขีดในยามที่ถูกท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพเข้าไปในยามนี้ตัวของนางถูกความหื่นกระหายกลืนกินจิตใจอย่างสมบูรณ์แบบจนกว่าที่นางจะได้ปลดปล่อยน้ำออกมานางถึงจะกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง

ตลอดยามค่ำคืนที่สุดแสนจะเร่าร้อนหญิงสาวผู้มีใบหน้าและเรือนร่างที่สุดแสนจะงดงามส่งเสียงร้องครวญครางออกมาพร้อมทั้งเสียงร้องประสานของท่านแม่ทัพราวกับว่าคนทั้งคู่กำลังบรรเลงบทเพลงไปตลอดทั้งคืน