All Chapters of เพียงเพื่อรัก: Chapter 101 - Chapter 110

@เพนท์เฮ้าส์โชคดีที่การจราจรค่อนข้างคล่องตัวขากลับจึงใช้เวลาไม่นานก็เดินทางถึงเพนท์เฮ้าส์ มือใหญ่ยกขึ้นนวดคลึงหว่างคิ้วคลายความปวดหนึบที่ยังหลงเหลืออยู่ ขณะที่อีกข้างสะบัดเป็นเชิงออกคำสั่งว่าให้กลับไปพักผ่อนได้แต่ยังไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้เดินไปไหนไกล ลูกน้องคนสนิทก็ยัดเยียดบางสิ่งเข้ามาในอ้อมแขน"ของนายครับ"ระบุตัวเจ้าของพร้อมลั่นชัตเตอร์เก็บภาพเป็นหลักฐานว่าภารกิจส่งมอบสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีแล้วกรกันต์ก็รีบกระโดดหลบท่อนขาที่เหวี่ยงไล่หลังเข้าไปในลิฟต์อย่างรู้ทัน"เตะผมมาเป็นร้อยรอบแล้ว ไม่เบื่อบ้างเหรอครับ~""มึงนี่มัน...!""ห้ามทิ้งนะครับ ถุงนี้สำคัญมากกกกก ไม่งั้นถ้านายโดนดุผมไม่รู้ด้วยนะครับ""ใครจะดุกู?""นั่นสิน้าาา~"อาการลอยหน้าลอยตา สีหน้ายียวนนี่มันช่างกระตุ้นอวัยวะเบื้องล่างของเขาเสียจริง ทว่าสุดท้ายเพราะความอ่อนล้าที่กำลังประดังประเดเข้ามา ติณณ์จึงได้แต่คำรามฮึมฮัม ส่งคำก่นด่าไปให้ทางสายตากระทั่งทั้งเพนท์เฮ้าส์เหลือตัวเขาเพียงลำพัง สายตาคมกริบจึงเบนมามองสิ่งที่เพิ่งได้รับ ถุงพลาสติกสีขาวขุ่นซึ่งด้านหน้าปรากฏชื่อและสัญลักษณ์ที่เกี่ยวกับทางการแพทย์ ไม่ต้องเปิดดูข้างใ

ขวัญข้าวหวีดลั่น มือเรียวยกขึ้นทาบอกเหนือตำแหน่งหัวใจดวงน้อย ๆ พลางตวัดสายตามองค้อนปะหลับปะเหลือกจนคอแทบเคล็ดเมื่อถูกจี้ปมในใจเข้าอย่างจังที่เธอยังไม่คบใครเป็นตัวเป็นตนก็เพราะเด็กในสังกัดเอาแต่ทำตัวเหมือนเสือไม่ทิ้งลาย ยอมเก็บเขี้ยวเล็บก็จริง ทว่าพอเธอเผลอก็ใช้มันมาสร้างบาดแผลให้เธอทุกทีส่วนคนที่ภักดีและคอยพะเน้าพะนอตามจีบก็เหลือแต่วัยกลางคน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ตรงใจคนที่นิยมกินเด็กอย่างเธอเอาเสียเลยเมื่อไหร่จะได้สัมผัสความเป็นอมตะนะ เฮ้ออ~ ถอนหายใจให้กับความผิดหวัง ทิ้งตัวลงนั่งบดเบียดเพื่อนที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับหน้าจอแล้วยึดอุปกรณ์เพื่อเรียกร้องความสนใจ"โอ๋ ๆ ไม่งอแงนะคะพี่ขวัญ"บริ้งค์วางทาบลงบนศีรษะทุยที่กำลังถูไถหัวไหล่ ปลอบประโลมเสียงเล็กเสียงน้อย พลันดวงตาก็เปล่งประกายเมื่อมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวคนนี้ก็โสด คนนั้นก็น่าจะยังโสด ถ้าจับคู่กันได้คงตลกพิลึก อมยิ้มขบขันในสิ่งที่คิดแล้วมือเรียวฉวยเอาโทรศัพท์กลับคืน ทำทีเป็นไถขึ้นลงก่อนจะแสร้งเอ่ยขึ้นลอย ๆ กระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของใครบางคน"จริง ๆ มีคนที่ฉันอยากแนะนำแกอยู่คนหนึ่งนะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะพอผ่านมาตรฐาน

แววตาห่วงใยเหล่มอง ประเมินอารมณ์และจังหวะจากสีหน้าของเพื่อนสาวอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง"เขา ... ไม่ได้ซุกเมียจริง ๆ ใช่ไหม ฉันไม่ได้อยากตัดกำลังใจแกนะเว้ย แต่ผู้ชายที่มีทุกอย่าง ทั้งหน้าตา หน้าที่การงาน และฐานะ มันจะมีใครอยู่รอดมาจนอายุสามสิบสองแบบนี้"คำถามแทงใจทำเอาบริ้งค์สะอึก มือที่กำลังหยิบของว่างส่งเข้าปากชะงักกึก รู้สึกเหมือนกำลังเดินในทุ่งลาเวนเดอร์แล้วโดนคนขัดขาจนหน้าคะมำ เพราะถ้าให้พูดกันตามตรงเธอก็แอบสงสัยไม่ต่างกันแววตาวูบไหวฉายแววสับสนวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็วไม่มีทางหรอก! เท่าที่เธอสังเกตเขามาหลายอาทิตย์ โทรศัพท์ที่ดังแต่ละครั้งมักเป็นชื่อของชายชาวต่างชาติมิหนำซ้ำผู้คนที่วนเวียนรอบตัวเขาก็มีแต่คนเดิม ๆ อาทิ พี่กรกันต์ เธอ อ้อ! ยกเว้นคนที่มาทำหน้าที่เลขาหน้าห้องเพราะอันนั้นเจอกี่ทีก็ไม่เคยซ้ำหน้าเลยทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคำบางคนมันสะกิดต่อมสงสัยและรบกวนจิตใจเธอเข้าเต็ม ๆแม้พี่กรกันต์มักจะส่งข้อความแจ้งพิกัดและนัดหมายมาให้ทั้งที่เธอไม่เคยร้องขออยู่บ่อย ๆ แต่ก็ถือว่าเขาเป็นพวกเดียวกันเพราะงั้นเธอควรตรวจสอบเรื่องนี้ดูอีกครั้งดีไหมนะ อย่างน้อ

เมื่อไหร่จะมานะ ไหนว่านัดสี่ทุ่ม?คำถามผุดขึ้นในหัวซ้ำ ๆ ขณะที่ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อยหลังได้รับแอลกอฮอล์ไปจำนวนหนึ่งหันซ้ายหันซ้าย เพ่งสายตามองไปตามโต๊ะต่าง ๆ อีกเป็นรอบที่สามพลันใจดวงน้อยก็เต้นแรงระรัวเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับใบหน้าคมคายของคนที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในโซนวีไอพี ส่วนข้างกายนั้นมีพี่กรกันต์และลูกน้องอีกคนที่เธอไม่คุ้นหน้าคอยเดินตามประกบไม่ห่าง"แก! ฉันเจอแล้ว!"บริ้งค์ตะโกนลั่น สะกิดเพื่อนที่มัวแต่วาดลวดลายยิก ๆ ก่อนจะพุ่งตัวเดินตามเป้าหมายไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ลืมหยิบเอากระเป๋าครัชใบน้อยติดมือไปด้วยทำเอาคนที่กำลังวุ่นวายกับการส่งสายตาให้เหยื่อคนใหม่ถึงกับถอนหายใจพรืด รีบจ้ำตามไปก่อนที่อีกฝ่ายจะก่อเรื่องเพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เพื่อนตัวดีได้เครื่องดื่มจนเมามาย หล่อนจะกลายเป็นมนุษย์ที่เหลือเพียงกายหยาบ บ้าพลังและทำตามความต้องการของจิตใต้สำนึกโดยไม่รู้ตัวมิซ้ำหนำพอตื่นมายังประสบปัญหาความทรงจำหล่นหายไปอีก เพราะฉะนั้นต้องตามประกบ!ขาเรียวก้าวฉับ ๆ แววตาวูบไหวจดจ้องแผ่นหลังแข็งแรงของคนที่เดินนำอยู่ข้างหน้าตาเขม็ง นึกขอบคุณชุดอยู่ในใจที่ทำให้เธอแอบสะกดรอยตามได้โดยที่อีกฝ่ายไ

"ไปเร็วไปยืนโชว์ตัวตรงนู้นแล้วก็ยิ้มหวาน ๆ ด้วย ห้องนี้ทิปหนักมากกกกก เพราะงั้นทำตัวดี ๆ อ้อน ๆ เข้าไว้นะลูก"เสียงกระซิบกระซาบสั่งกึ่งแนะนำดึงให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ก่อนจะเซถลาตามแรงผลัก ขยับไปยืนรวมกลุ่มกับหญิงสาวที่แต่งกายในชุดเดรสรัดรูปสีดำที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันหากแต่แตกต่างตรงที่หล่อน ๆ ทั้งสามนั้นกำลังยืนฉีกยิ้ม ส่งสายตายั่วยวนให้ผู้ชายของเธอไม่หยุด!มือเรียวกำหมัดแน่น ข่มความขุ่นขวางที่พุ่งพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วจนอุณหภูมิภายในร่างกายแทบใกล้เคียงกับจุดเดือดแล้วกัดฟันฉีกยิ้มหวานตามคำสั่งทั้งที่ใจจริงอยากจะตะโกนถามคนตรงหน้าดัง ๆ ว่านี่มันคืออะไร ไหนพี่กรณ์บอกว่ามาคุยงานกับลูกค้า แต่ทำไมที่เธอเห็น...เขานั่นแหละที่มานั่งเป็นลูกค้าเสียเองแถมยังน่าจะคุยงานกันแบบถึงเนื้อถึงตัว หรืออาจจะเลยเถิดจนถึงขั้นถึงอกถึงใจอีกต่างหาก!"เด็ก ๆ ดูแลคุณ ๆ เขาให้ดีนะจ๊ะ"สิ้นเสียงของชายหน้าสวยที่เดาว่าน่าจะเป็นฝ่ายจัดหา ร่างอรชรก็รีบก้าวฉับ ๆ ตรงเข้าไปหาคนหน้าดุอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเลยว่าอีกสามคนที่เล็งที่ตรงนั้นเช่นกันจะตวัดสายตามองแรงแค่ไหนแต่แล้วไง ในเมื่อเธอไม่ได้นึกแคร์ เพราะนี่มันคนขอ