All Chapters of ตำแหน่งพระชายา ข้าได้มาเพราะดวง: Chapter 1 - Chapter 10

ณ เมืองซานอวี่ เมืองที่ล้อมรอบด้วยภูเขาสูงใหญ่ เป็นแหล่งเพาะปลูกสมุนไพรแหล่งใหญ่ของแคว้นตงชวน ทั้งสมุนไพรธรรมชาติที่ขึ้นเองตามป่าและสมุนไพรที่มนุษย์เพาะปลูกล้วนมีสรรพคุณทางยาดีเยี่ยม ยาสมุนไพรที่ได้จากเมืองนี้จึงจัดเป็นยาสมุนไพรชั้นหนึ่ง“โอ้ย” เสียงร้องแสดงถึงความเจ็บดังออกมาจากปากของ ‘ลู่ซินหลิน’ สตรีน้อยใบหน้าสวยหวาน ผู้ที่หิ้วตะกร้าหาบเร่ขายยาสมุนไพรในตลาด นางถูกบ่าวรับใช้ของคุณหนูสามแห่งตระกูลเยี่ยน เยี่ยนจิงหนิง ผลักจนล้มก้นจ้ำเบ้าบนถนน“เจ้าคนลวงโลก เจ้ามันขายยาสมุนไพรปลอม” สาวรับใช้ตะโกนชี้หน้าด่าลู่ซินหลิน“เปล่านะ ข้าไม่ได้ทำ” ลู่ซินหลินบอกปัด มือเรียวของนางก็เก็บยาสมุนไพรที่กระเด็นออกจากตะกร้าขณะที่นางถูกผลักจนล้ม“ไม่มีความรู้ ดันมาเสนอหน้าขายยา” สาวรับใช้ยังคงประจานนางอย่างต่อเนื่อง“ไม่ใช่ สมุนไพรพวกนี้ของแท้ทั้งนั้น” ลู่ซินหลินยังคงเถียงสู้ มือน้อยชูยาสมุนไพรที่นางเก็บมาจากป่าให้คนที่มามุงดูได้เห็น“ก็แค่คล้าย แต่ไม่ใช่ พวกไม่มีสมองอย่างเจ้ามาขาย มีหวังคนซื้อไปได้ตายหมดแน่นอน”ผู้เป็นบ่าวรับใช้ด่าว่าอย่างสะใจ ส่วนเยี่ยนจิงหนิงผู้เป็นนายยืนหลบมุมแอบดูอยู่ไกลๆ นางยิ้มมุมป

เวลาผ่านไปสามก้านธูป ทหารที่ถูกส่งไปสอบถามก็กลับมาที่ศาลเมืองจู่เฉิงพร้อมกับพ่อบ้านของจวนสกุลลู่นามว่าเสิ่นหัวทหารผู้นั้นสั่งให้พ่อบ้านสกุลลู่รออยู่ด้านนอกห้อง ส่วนตัวเขาเข้าไปรายงานใต้เท้าเผิงจื่อเหิง“ใต้เท้าขอรับ คุณหนูใหญ่ลู่นางเกิดช่วงปลายยามเฉินล่วงเข้าต้นยามซื่อ เพิ่งกลับตระกูลเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว เนื่องจากมารดานางพานางไปอาศัยต่างเมืองตั้งแต่เล็ก”เลขาจางพนมมือเงยหน้าขึ้นฟ้า“โอ้ ขอบคุณสวรรค์ เป็นงานของวังหลวงที่สำเร็จเร็วที่สุดตั้งแต่ทำมา กลับจวนเมื่อไหร่ข้าจะตั้งโต๊ะเซ่นไหว้สามวันสามคืน”“ดีแล้วขอรับ เบี้ยหวัดของพวกเราเพิ่งรับเต็มจำนวนได้สองเดือนเอง”มือปราบเซียวที่อยู่ด้านข้างส่งเสียงโห่ร้องดีใจ งานล่าสุดของพวกเขาคืองานของชินอ๋อง แต่งานก็ยังไม่สำเร็จลุล่วงจนถูกสั่งหักเบี้ยหวัดไปสามเดือนทหารที่เข้ามารายงานทำเสียงขรึม“แต่ใต้เท้าขอรับ พ่อบ้านสกุลลู่มา เห็นทีจะไม่ยอมให้เรากักตัวคุณหนูใหญ่ง่ายๆ”“เจ้าให้คนไปรายงานวังหลวงขอราชโองการ ทางนี้ข้าจัดการเอง” ใต้เท้าเผิงออกคำสั่งด้วยความมั่นใจ จากนั้นเขาก็ออกไปพบพ่อบ้านสกุลลู่“คารวะใต้เท้าเผิงจื่อเหิง” พ่อบ้านเสิ่นประสานมือคำนับอย่า

เมื่อถึงวันแต่งงานของซ่างเทียนหลินและลู่ซินหลิน ท้องฟ้าปลอดโปร่งแจ่มใส อากาศเย็นสบายไม่มืดครึ้มเหมือนวันที่ผ่านๆ มาชินอ๋องหรืออ๋องซ่างเทียนหลินอยู่ในชุดพิธีการเต็มรูปแบบ ชุดสีแดงสดขับสีผิวเขาให้ดูสว่างยิ่งขึ้น ใบหน้าที่งดงามคมคายเฉกเช่นบุรุษผู้สูงศักดิ์ของเขาถึงไม่ได้แสดงว่ามีความสุขแต่ก็ไม่ใช่คนที่อมทุกข์ อาชาที่ขี่มีท่วงท่าองอาจ ขนสีขาวเงางามดุจแพรไหม อยู่นำขบวนรับเจ้าสาว มีจวิ้นอ๋องหรืออ๋องซ่างเทียนหรูเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ขี่อาชารูปร่างปราดเปรียว ขนสีดำสนิททั้งตัว เกี้ยวหลังใหญ่สีแดงถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ข้างเกี้ยวมีจินกูกูแม่สื่อจากวังหลวงแต่งตัวสวยสะดุดตาให้สมกับเป็นงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ในรอบหลายปีของแคว้นชาวบ้านต่างออกมายืนข้างถนนรอชมขบวนที่ยิ่งใหญ่ พวกเขาได้ดูขบวนรับเจ้าสาวที่ยิ่งใหญ่พอๆ กันนี้ ตอนที่หนานหยางอ๋องตบแต่งพระชายาเมื่อหลายปีก่อน แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปเนื่องจากเจ้าบ่าวนั้นเป็นถึงชินอ๋องของแคว้น พระอนุชาร่วมพระมารดากับฮ่องเต้ มีฮ่องเต้และไทเฮาเสด็จมาร่วมพิธี ไม่เหมือนกับหนานหยางอ๋องที่เป็นเพียงผู้สืบบรรดาศักดิ์ต่อจากบิดาเมื่อขบวนรับเจ้าสาวมาถึงจวนสกุลลู่ จินกูกูก็เข้า

เมื่อถึงวันเกิดใต้เท้าจ้าวเจินเซี่ยง ในตอนเช้าลู่เสี่ยวลี่รีบไปยังจวนชินอ๋องตั้งแต่เช้าก่อนงานเลี้ยงตอนเย็นเริ่มเป็นเวลาหลาย ชั่วยาม“หม่อมฉันคารวะพระชายาเพคะ” ลู่เสี่ยวลี่ยอบกายคำนับอย่างมีมารยาทลู่ซินหลินที่ไม่ได้ติดต่อกับพี่น้องทั้งสองของตนเองเลยนับตั้งแต่แต่งงานมาก็ทำหน้าสงสัย “มาหาข้ามีธุระอะไรหรือ”“ข้าได้ยินมาว่าที่ป่าบริเวณชานเมืองด้านตะวันออกพบเห็ดหลินจือขึ้นมากเลยเพคะ ข้าอยากจะไปเก็บแต่ก็ไม่ค่อยมีความรู้ว่าต้องเลือกอย่างไร พอดีทราบมาว่าท่านพี่ซินหลินเชี่ยวชาญเรื่องยาสมุนไพร เลยอยากชวนท่านพี่ไปด้วยกัน” ลู่เสี่ยวลี่เอ่ยปากชักชวนอย่างไหลลื่นลู่ซินหลินได้ยินก็สนใจ “ข้าขอไปถามท่านอ๋องก่อนนะ” พูดจบนางก็ลุกไปทางตำหนักวั่งอวิ๋นบอกกล่าวแก่พ่อบ้านฉวน สักพัก ฉวนเจี่ยนก็เดินเข้ามา“ท่านอ๋องอนุญาตให้พระชายาเสด็จไปได้พะย่ะค่ะ แต่พระชายาห้ามไปเพียงลำพัง ต้องพาแม่นางไป๋หลานกับองครักษ์ไปด้วย เดี๋ยวข้าน้อยเลือกองครักษ์ให้พระองค์เอง”ผ่านไปไม่นานรถม้าของจวนชินอ๋องก็ออกเดินทาง ลู่เสี่ยวลี่ก็ขึ้นรถม้าคันเดียวกัน เนื่องจากตอนที่มานางนั่งเกี้ยวมา เมื่อชินอ๋องให้รถม้านางจึงไม่ต้องย้อนกลับไปยังจว

ซ่างเทียนหลินวางหญิงสาวที่ร่างกายเปียกชื้นลงบนเตียง นางเหนื่อยหอบส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้เขาแต่ไม่เอื้อนเอ่ยอะไร เขายิ้มมุมปากก่อนยกเรียวขางามมาพาดบ่าของตนทั้งสองข้าง จากนั้นจึงส่งแท่งหยกร้อนเข้าไปทักทายโพรงดอกไม้ที่คับแน่นและชุ่มฉ่ำอีกครั้ง ใบหน้าของเขาก้มลงประทับจุมพิต โลมเลียและขบกัดตั้งแต่ริมฝีปาก ลำคอและหน้าอกที่อวบอิ่มของนาง ฝ่ามือลูบไล้คลึงเคล้นไปทั่วเรือนร่าง การรุกล้ำ จังหวะเคลื่อนไหวที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยของเขาทำให้สตรีใต้ร่างส่งเสียงครวญครางทั้งคืนจวบจนถึงรุ่งสางประตูห้องบรรทมตำหนักถูกเปิดออก ซ่างเทียนหลินก้าวเท้าออกมาจากห้องตั้งแต่เช้าด้วยความสดชื่น เขากล่าวกับไป๋หลานที่ยืนรออยู่หน้าหอ “ดูแลพระชายาให้ดี”ไป๋หลานก้มหน้ารับคำ นางรีบเข้าไปให้ห้องเพื่อปรนนิบัติ ลู่ซินหลิน“คุณหนู เอ่อ พระชายาจะอาบน้ำหรือเสวยมื้อเช้าก่อน เพคะ”สตรีบนเตียงนอนแผ่อย่างอ่อนล้า พูดเสียงแหบพร่า“ขอน้ำก่อน ข้าหิวน้ำ” นางร้องทั้งคืนไม่มีโอกาสได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียว ตอนนี้คอแห้งผากอยากดื่มน้ำก่อนทำสิ่งอื่นใดเมื่อร่างกายพอมีแรง นางจึงให้ไป๋หลานพยุงนางลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนที่จะรับประทานอาหารเช้า.....