งานเลี้ยงวันเกิด

เมื่อถึงวันเกิดใต้เท้าจ้าวเจินเซี่ยง ในตอนเช้าลู่เสี่ยวลี่รีบไปยังจวนชินอ๋องตั้งแต่เช้าก่อนงานเลี้ยงตอนเย็นเริ่มเป็นเวลาหลาย  ชั่วยาม

“หม่อมฉันคารวะพระชายาเพคะ” ลู่เสี่ยวลี่ยอบกายคำนับอย่างมีมารยาท

ลู่ซินหลินที่ไม่ได้ติดต่อกับพี่น้องทั้งสองของตนเองเลยนับตั้งแต่แต่งงานมาก็ทำหน้าสงสัย “มาหาข้ามีธุระอะไรหรือ”

“ข้าได้ยินมาว่าที่ป่าบริเวณชานเมืองด้านตะวันออกพบเห็ดหลินจือขึ้นมากเลยเพคะ ข้าอยากจะไปเก็บแต่ก็ไม่ค่อยมีความรู้ว่าต้องเลือกอย่างไร พอดีทราบมาว่าท่านพี่ซินหลินเชี่ยวชาญเรื่องยาสมุนไพร เลยอยากชวนท่านพี่ไปด้วยกัน” ลู่เสี่ยวลี่เอ่ยปากชักชวนอย่างไหลลื่น

ลู่ซินหลินได้ยินก็สนใจ “ข้าขอไปถามท่านอ๋องก่อนนะ” พูดจบนางก็ลุกไปทางตำหนักวั่งอวิ๋นบอกกล่าวแก่พ่อบ้านฉวน สักพัก ฉวนเจี่ยนก็เดินเข้ามา

“ท่านอ๋องอนุญาตให้พระชายาเสด็จไปได้พะย่ะค่ะ แต่พระชายาห้ามไปเพียงลำพัง ต้องพาแม่นางไป๋หลานกับองครักษ์ไปด้วย เดี๋ยวข้าน้อยเลือกองครักษ์ให้พระองค์เอง”

ผ่านไปไม่นานรถม้าของจวนชินอ๋องก็ออกเดินทาง ลู่เสี่ยวลี่ก็ขึ้นรถม้าคันเดียวกัน เนื่องจากตอนที่มานางนั่งเกี้ยวมา เมื่อชินอ๋องให้รถม้านางจึงไม่ต้องย้อนกลับไปยังจวนตัวเอง

........

“หนานหยางอ๋องวางแผนไว้อย่างดีเชียว เขากลัวข้าพาเสี่ยวหลินไปงานด้วยสินะ”

ซ่างเทียนหลินมองรถม้าที่วิ่งออกไปพร้อมพูดกับฉวนเจี่ยน

“เจ้าบอกไปแล้วใช่หรือไม่ ถ้าเย็นแล้วแต่ยังไม่กลับก็ให้นางค้างคืนที่ตำหนักชิงหลาน”

“กำชับไว้แล้วพะย่ะค่ะ” ฉวนเจี่ยนตอบกลับทันที

“คืนนี้คงได้รู้ว่าพวกนั้นวางแผนอะไร” ซ่างเทียนหลินรอให้ถึงเวลาอย่างใจจดใจจ่อ

........

รถม้าของจวนชินอ๋องใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วยามครึ่งก็มาถึงป่าชานเมืองด้านตะวันออก

ลู่ซินหลินลงจากรถม้า สายตามองเข้าไปตรงทางเข้าป่า เห็นทหารเฝ้ายามอยู่สองสามคน

“ทหารของหนานหยางอ๋องเพคะ ท่านอ๋องทรงทราบว่าข้าจะมากับท่าน เลยส่งทหารมาดูแลความปลอดภัย จะได้ไม่มีคนมาแย่งหาเห็ดหลินจือกับเรา”

“อ่อ งั้นข้าเดินเข้าไปก่อนนะ” ลู่ซินหลินรีบก้าวขาเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว มีไป๋หลานสาวใช้รีบวิ่งตาม ส่วนองครักษ์ก็ตามไปติดๆ

เข้าป่าได้ระยะทางไม่ไกล ลู่ซินหลินก็พบกับสมุนไพรชีเย่อี้จือฮวาขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก นางรีบเข้าไปดูใช้นิ้วเรียวสวยนับจำนวนใบ

“หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด ครบ” ริมฝีปากสวยยกยิ้มพึงพอใจ จากนั้นเดินสำรวจต้นที่ขึ้นอยู่ในละแวกเดียวกัน

“ไป๋หลาน ต้นพวกนี้เก็บไปให้หมดเลยนะ” นางสั่งแล้วเดินเข้าป่าต่อ

ได้ยินไป๋หลานตะโกนถาม “เกินเจ็ดใบเก็บหรือไม่เพคะ”

ลู่ซินหลินหัวเราะก่อนตอบ “ได้สิ บางต้นมีมากถึงสิบใบ บางต้นก็สิบเอ็ดใบเชียวนะ”

 นางเดินเข้าไปได้ไม่ไกลก็เห็นพุ่มดอกไม้สีม่วงอยู่ฝั่งซ้ายของป่า “นั่นม่ายตงใช่หรือไม่ ใช่แน่ๆ ไป๋หลานเสร็จแล้ววิ่งตามข้ามาด้วยนะ” นางถามเองตอบเอง แล้วก็วิ่งไปทางดอกไม้นั้นมองซ้ายมองขวาหากิ่งไม้ที่พอจะขุดได้

“กระหม่อมช่วยดีกว่าพะย่ะค่ะ” องครักษ์ที่ตามมานำมีดพกออกมาช่วยขุดต้นม่ายตง

“ขุดทั้งรากนะ สมุนไพรตัวนี้ใช้บริเวณรากมาทำยา” ลู่ซิน หลินยืนมองพร้อมกล่าวกำชับ

“พะย่ะค่ะ”

“ข้าเข้าไปหาเห็ดหลินจือก่อน” พูดจบนางก็วิ่งเข้าไปภายในป่าต่อ

ไป๋หลานวิ่งสะพายถุงใส่สมุนไพรตามหลังไปติดๆ

“นี่พระชายาหรือกระต่ายป่า วิ่งจนข้าจะตามไม่ทันอยู่แล้ว”

........

จวนสกุลจ้าว

จ้าวเจินเซี่ยงและฮูหยินทั้งสองต้อนรับแขกด้วยใบหน้ามีความสุข วันนี้ต้องเป็นวันดีของตระกูล นอกจากจะเป็นวันเกิดของเขาแล้ว วันนี้เขาต้องได้ชินอ๋องมาเกี่ยวดองเป็นเขยของตระกูลจ้าวให้ได้

“หนานหยางอ๋องเสด็จ” ผู้เฝ้าหน้าประตูจวนร้องบอกเสียงดัง

จ้าวเจินเซี่ยงและฮูหยินรีบออกมาต้อนรับที่หน้าประตูด้วยความนอบน้อม

“ใต้เท้าจ้าว นี่ของขวัญขอรับ” องครักษ์ของหนานหยางอ๋องยื่นกล่องของขวัญให้กับจ้าวเจินเซี่ยง

“เรียบร้อยดีหรือไม่” หนานหยางอ๋องเอ่ยถามเสียงไม่ดังนัก

“กระหม่อมขอบพระทัยท่านอ๋อง เรียบร้อยดีทุกอย่าง    พะย่ะค่ะ” จ้าวเจินเซี่ยงพูดประโยคแรกด้วยเสียงอันดังแต่ประโยคหลังเหลือเพียงให้พอได้ยินเพียงแค่สองคน

“ดี” หนานหยางอ๋องตอบก่อนเดินเข้าไปภายในงาน

ระยะเวลาห่างกันเพียงชั่วครู่ก็มีเสียงตะโกนหน้าประตูอีกครั้ง

“ฝ่าบาทเสด็จ ชินอ๋องเสด็จ จวิ้นอ๋องเสด็จ”

บ่าวไพร่และแขกเหรื่อในจวนได้ยินดังนั้นรีบวิ่งมาน้อมรับเสด็จโดยพร้อมเพรียงกัน

“ใต้เท้าจ้าวมีบุญจริงๆ ทั้งฝ่าบาทและท่านอ๋องทั้งสองเสด็จ” เสียงกระซิบกระซาบดังเข้าหูจ้าวเจินเซี่ยง ทำให้เขาหน้าบานยิ้มแย้มตลอดเวลา

“น้อมรับเสด็จพะย่ะค่ะ ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

“ฝ่าบาท ท่านอ๋องเชิญเสด็จข้างในพะย่ะค่ะ”

จ้าวเจินเซี่ยงกระวีกระวาดเชิญฮ่องเต้และอ๋องทั้งสองเข้าไปในบริเวณงานเลี้ยงที่จัดขึ้น

เมื่อถึงบริเวณที่ประทับของฮ่องเต้และท่านอ๋อง หนาน หยางอ๋องที่ไม่ได้ออกไปรับเสด็จจึงลุกขึ้นถวายพระพรแก่ฮ่องเต้และคารวะอ๋องทั้งสอง

“ไม่ต้องมากพิธี” ฮ่องเต้เอ่ยก่อนลงตัวนั่ง มีชินอ๋องและจวิ้นอ๋องนั่งด้านข้างตามลำดับ

หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวเจินเซี่ยงก็เดินนำฮูหยินทั้งสอง บุตรและธิดาเข้าเฝ้าเพื่อแนะนำตัว

“ฝ่าบาท ท่านอ๋อง นี่คือฮูหยินและบุตรของกระหม่อม    พะย่ะค่ะ”

ฮูหยินทั้งสอง บุตรชาย และบุตรสาวคนโตนามว่าจ้าวรุ่ยถังล้วนถวายความเคารพและหลบสายตาอย่างนอบน้อม เหลือเพียงจ้าวไฉ่เจินบุตรสาวคนเล็กที่ชม้อยชะม้ายชายตาให้ฮ่องเต้ ชินอ๋องและจวิ้นอ๋อง

จ้าวเจินเซี่ยงยกมือส่งสัญญานให้สาวใช้รูปร่างหน้าตางดงามยกกาสุราเข้ามา

“ฝ่าบาท ท่านอ๋อง กระหม่อมเพิ่งได้สุราชั้นเลิศจากดินแดนทางเหนือมา ลองชิมดูนะพะย่ะค่ะ” เขาขยิบตาให้จ้าวรุ่ยถังยกสุราให้ฝ่าบาทและท่านอ๋องทั้งสาม

“สุรานี้รสชาติดีทีเดียว กระหม่อมชิมมาแล้วยังสั่งกลับจวนตั้งหลายไห” หนานหยางอ๋องบอกกับฮ่องเต้

จ้าวรุ่ยถังมัวแต่ลังเลที่จะยกจอกสุราให้ฮ่องเต้และท่านอ๋อง เมื่อวานจ้าวเจินเซี่ยงมาพูดกับนางว่าให้เป็นพระชายารองของชินอ๋อง แต่นางไม่เห็นด้วยกับวิธีการนี้ การตบแต่งโดยที่ฝ่ายชายไม่ยินดี ฝ่ายหญิงจะมีความสุขได้อย่างไร

“ท่านพี่มักทำอะไรชักช้า หม่อมฉันยกถวายให้ดีกว่านะ   เพคะ” จ้าวไฉ่เจินรีบแทรกตัวมาหยิบจอกสุราในถาดแล้วยกถวายฮ่องเต้ ชินอ๋องและจวิ้นอ๋อง

“สุรานี้รินใส่จอกก่อนยกมาหรือ” ชินอ๋องจงใจเอ่ยถามเสียงดัง

จ้าวเจินเซี่ยงตกใจเล็กน้อย “เทมาเมื่อสักครู่แล้วโรยดอก  กุ้ยฮวาเพิ่มพะย่ะค่ะ สุราจะได้หอมยิ่งขึ้น ถ้าใส่ลงไปในกาสุราตั้งแต่แรกสุราจะเปลี่ยนรสได้พะย่ะค่ะ”

“อ่อ” ชินอ๋องยกจอกสุราขึ้นมาดมก่อนดื่มลงไป

“สุราดีเช่นนี้ ใต้เท้าจ้าวสั่งสุรามาเยอะหรือไม่” ชินอ๋องถามหลังจากจิบสุราลงไปแล้ว

ก่อนหน้านี้องครักษ์ได้มากระซิบบอกพวกเขาว่าดอกกุ้ยฮวาที่ใส่ลงในสุราน่าจะมีปัญหา เนื่องจากกุ้ยฮวาที่ใส่ในจอกของชินอ๋องไม่ได้มาจากถ้วยเดียวกับของฮ่องเต้และจวิ้นอ๋อง พร้อมกับนำดอก  กุ้ยฮวาที่คาดว่าจะมีปัญหาดังกล่าวให้กับชินอ๋องเล็กน้อย

“พระหม่อมสั่งมาค่อนข้างเยอะพะย่ะค่ะ”

จ้าวเจินเซี่ยงตอบอย่างระมัดระวัง

“ดีๆ พวกเจ้าลองดื่มดูสิ” ชินอ๋องเทสุราใส่จอกน้ำชาที่ว่าง มือหยิบดอกกุ้ยฮวาที่อยู่ในถ้วยใส่ลงในจอกแล้วส่งให้จ้าวรุ่ยถัง ส่วนอีกจอกเขาแอบนำดอกกุ้ยฮวาที่มีปัญหาผสมลงไปแล้วส่งให้จ้าวไฉ่เจิน

จากนั้นเขาก็เปิดกาสุราหยิบดอกกุ้ยฮวาใส่ลงไปผสมก่อนที่จะถือทั้งกาเดินไปพูดคุยกับแขกเหรื่อในงาน พลางเทสุราไปพลาง

เมื่อพบกับเสิ่นป๋อคง ซื่อจื่อจวนเจิ้งกั๋วกง ผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอันธพาลแห่งเมืองหลวง เขาก็แอบใส่ดอกกุ้ยฮวาเจ้าปัญหาลงไปในสุราด้วย

“ท่านอ๋อง ทำไมสุราถึงยังไม่ออกฤทธิ์” ว่านหลีองครักษ์ข้างกายหนานหยางอ๋องกระซิบถามด้วยความสงสัย

“ไม่ต้องรีบร้อนไป เขาฝึกวรยุทธอยู่ตลอด ออกฤทธิ์ช้าไม่ใช่เรื่องแปลก”

หนานหยางอ๋องยกจอกสุรามาดื่มอย่างใจเย็น เขามองชินอ๋องที่เดินไปหาแขกทั่วบริเวณงานกับจวิ้นอ๋องแล้วก็ลอบยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนมองไปทางฮ่องเต้ที่กำลังมองท่านอ๋องทั้งสองคนเช่นกัน

“บุตรสาวเจ้าล่ะ” เขาเอ่ยถามจ้าวเจินเซี่ยงที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“รุ่ยถังพาไฉ่เจินเข้าห้องไปพักแล้วขอรับ”

เขาตกใจนิดหน่อยที่คนโดนยาเป็นจ้าวไฉ่เจินแทนที่จะเป็นจ้าวรุ่ยถัง เพราะบุตรสาวคนเล็กของเขามักสร้างเรื่องและปัญหาเป็นประจำ หากต้องแต่งเข้าจวนอ๋องเกรงว่าจะโดนทำโทษไม่เว้นแต่ละวัน

“ดูสีหน้าเจ้าสิ บุตรสาวคนไหนก็เหมือนกัน ถ้าเป็น       พระชายารองก็สุขสบาย” หนานหยางอ๋องเดาใจความคิดของจ้าวเจินเซี่ยงก่อนกล่าวออกมา

“ขอรับๆ” เขาปาดเหงื่อและรับคำพลางรอดูสถานการณ์

........

“เทียนหรู พาข้าไปจากที่นี่ได้แล้ว” ซ่างเทียนหลินบอกจวิ้นอ๋องซ่างเทียนหรูที่อยู่ด้านข้าง มือของเขาเริ่มมีเหงื่อออก ร่างกายเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายใน

จวิ้นอ๋องประคองซ่างเทียนหลินกลับเข้ามายังบริเวณ        ที่ประทับ ส่งเสียงเรียกจ้าวเจินเซี่ยง

“ใต้เท้าจ้าว ชินอ๋องรู้สึกไม่ค่อยสบายเจ้าเรียกหมอและหาที่พักให้ด้วย”

ฮ่องเต้ทำท่าตกใจเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรน “น้องรอง เจ้าเป็นอะไร ทหาร กักตัวทุกคนสอบสวนทันที”

“ที่พักอยู่ทางนี้พะย่ะค่ะ” จ้าวเจินเซี่ยงเดินนำอย่างวิตกกังวล ตอนแรกเขาคิดว่าจะมีเพียงชินอ๋องที่เสด็จมากลับกลายเป็นมาทั้งฮ่องเต้และจวิ้นอ๋อง

เมื่อถึงห้องพักแล้ว หนานหยางอ๋องก็ตามมาถึง

“ฝ่าบาท จวิ้นอ๋อง เชิญพักอีกห้องอีกกว่าพะย่ะค่ะ ทางนี้ให้ท่านหมอดูอาการก็น่าจะเพียงพอ”

ฮ่องเต้และจวิ้นอ๋องลอบสบสายตากันก่อนเดินตามหนาน หยางอ๋องไปอย่างง่ายดาย

องครักษ์ที่อยู่ข้างกายชินอ๋องเดินตามออกมาอยู่หน้าห้องอย่างรู้งาน

ซ่างเทียนหลินได้โอกาสจึงแอบเอายาถอนพิษรอบทิศออกมา

สักพักท่านหมอก็เดินปาดเหงื่อออกมาจากด้านในห้อง แล้วมารายงานฮ่องเต้ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“กราบทูลฝ่าบาท ท่านอ๋องได้ยาปลุกกำหนัดพะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ปรายตามองท่านหมอ “รักษาไม่ได้หรือ”

ท่านหมอรีบหมอบกราบร่างแนบพื้น “ไม่ได้พะย่ะค่ะ ยาชนิดนี้ไม่ใช่ยาพิษ จึงรักษาไม่ได้ อีกทั้งพลังหยางในร่างจะค่อยๆ ถูกนำมาใช้จนหมดสิ้นหากไม่ได้แลกเปลี่ยนพลังยิน ส่งผลต่อการมีบุตรรวมถึงอาจส่งผลต่อพระชนม์ชีพได้พะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ทำสีหน้าตื่นตระหนก ก่อนกล่าวกับทหารว่า

“ไปตามพระชายา หรือไม่ก็นางกำนัลที่รอคัดเลือกเป็นพระสนมในวังมาด่วน”